ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΥΖΙΝΑΣ / Κυριακή

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΥΖΙΝΑΣ / Κυριακή Facebook Twitter
2

5&6.10 Σάββατο – Κυριακή.

Παραγγέλνω όσσο μπούκο από τον Γιάννη τον χασάπη. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί από τότε που ελάττωσα την κατανάλωση κρέατος, κάθε γεύμα μου απέκτησε αξία. Προσέχω να μην τρώω ούτε καν ζαμπόν. Έτσι, η κρεοφαγία έχει καταστεί μια ειδική περίσταση μέσα στην εβδομάδα, ένα γεγονός. Προσέχω τι θα μαγειρέψω, από πού θα το αγοράσω και πώς θα το μαγειρέψω ή σε ποιο εστιατόριο θα το φάω.

Σήμερα που κάπως μπήκε το φθινόπωρο είπα να κάνω ένα μαγειρευτό κρέας. Λίγο ιταλικό, χωρίς το καθιερωμένο ριζότο μιλανέζε, ίσως με λίγο περισσότερο spice απ' ό,τι συνήθως. Σε νάιλον σακούλα τροφίμων που κλείνει με ζιπ βάζω λίγο αλεύρι, περίπου ένα φλιτζάνι, μια κουταλιά σκόνη τσίλι, άλλη μία μουστάρδα σκόνη και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Βάζω μέσα στη σακούλα δυο-δυο τα κομμάτια του όσσο μπούκο, σφραγίζω τη σακούλα κι έτσι αυτά καλύπτονται από το  αλευρομείγμα. Με αυτό τον τρόπο κάνω λιγότερη ακαταστασία και το κρέας μου καλύπτεται σωστά με αλεύρι. Μόλις τελειώσω με όλα τα κομμάτια, βάζω σε μια βαθιά μαντεμένια κατσαρόλα ελαιόλαδο και βούτυρο ανάλατο και τα αφήνω να κάψουν σε μέτρια φωτιά. Εκεί σοτάρω το κρέας χωρίς να υπερφορτώνω την κατσαρόλα μου, σιγά-σιγά, μέχρι να πάρει ένα χρυσό χρώμα από όλες τις πλευρές. Αφού τελειώσω, στην άδεια κατσαρόλα ρίχνω ψιλοκομμένα τρία καρότα, τρία στικ σέλερι και τρία μέτρια κρεμμύδια. Σοτάρω για περίπου πέντε λεπτά και προσθέτω τρεις σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο, τρία φύλλα δάφνης και τέσσερα-πέντε κλωναράκια από φρέσκο θυμάρι. Επαναφέρω το κρέας στην κατσαρόλα και προσθέτω δυο ποτήρια κόκκινο κρασί, ένα ποτήρι ντομάτα ώριμη ψιλοκομμένη και μανιτάρια πορτσίνι αποξηραμένα που τα άφησα να μουλιάσουν σε ζεστό νερό. Εννοείται πως στην κατσαρόλα βάζω και το υγρό από τα μανιτάρια. Αφήνω να πάρει βράση στο μάτι της κουζίνας, σκεπάζω και περνάω το φαγητό σε φούρνο προθερμασμένο στους 150 βαθμούς Κελσίου. Θέλει τουλάχιστον δύο με δυόμισι ώρες στον φούρνο για να ετοιμαστεί. Στο τέλος, αυτό που έχω στην κατσαρόλα είναι ένα κρέας λουκούμι που πέφτει από το κόκαλο και είναι βουλιαγμένο σε μια υπέροχη, δεμένη σάλτσα. Πρέπει εδώ να σημειώσω πως το όσσο μπούκο είναι ένα φτηνό κρέας –είναι ιταλική λέξη σημαίνει κόκαλο με τρύπα και κόβεται από τα κότσια του ζώου ροδέλες– που κερδίζει από τη χαμηλή φωτιά και τις πολλές ώρες ψησίματος. Μαλακώνει, οι ίνες που συνδέουν τους μυς λιώνουν και αυτό που έχεις είναι ένα μαλακό, λιπαρό και πεντανόστιμο αποτέλεσμα. Το φαγητό αυτό θα κερδίσει, αν μείνει ένα βράδυ πριν το φάμε. Έτσι, λοιπόν, το αφήνω να κρυώσει και το βάζω στο ψυγείο.

Την άλλη μέρα, και όσο εγώ ετοιμάζω τα υπόλοιπα πιάτα του κυριακάτικου πρώτου τραπεζιού, προθερμαίνω τον φούρνο και βγάζω την κατσαρόλα με το όσσο μπούκο από το ψυγείο. Πρώτα μαζεύω το λίπος που έχει στερεοποιηθεί από την ψύξη στην επιφάνεια του φαγητού και μετά τοποθετώ την κατσαρόλα στον φούρνο και την αφήνω να σιγοβράσει. Όταν αρχίσει να βράζει, προσθέτω δύο κουταλιές μουστάρδα Ντιζόν και συνεχίζω να βράζω για άλλο ένα πεντάλεπτο. Η μουστάρδα το φρεσκάρει, ανεβάζει και ελαφραίνει τη βαριά γεύση της σάλτσας μου. Τελειώνω με ψιλοκομμένο μαϊντανό και σερβίρω με πουρέ, ένα κόκκινο κρασί και μια ωραία πράσινη σαλάτα. Αυτό μάλιστα! Αυτό είναι το τέλειο φθινοπωρινό φαγητό.

Για γλυκό, το παρακάνω. Με ό,τι απέμεινε από το κέικ φουντούκι της Πέμπτης φτιάχνω μια μίνι τούρτα. Κόβω το κέικ σε φέτες και τις βρέχω με ένα σιρόπι που το μπούσταρα με αρκετό ρούμι. Απλώνω σε ένα ταψί μια σειρά από τις φέτες του κέικ και καλύπτω με μια κρεμ πατισερί σοκολάτα. Είναι απλό: τη φτιάχνεις κανονικά και προσθέτεις σοκολάτα στο γάλα που βράζει. Επαναλαμβάνω με άλλη μια στρώση κέικ, άλλη μια στρώση κρεμ πατισερί και τελειώνω με κέικ. Το αφήνω στο ψυγείο να στερεοποιηθούν η κρέμα και το κέικ και το σερβίρω με λίγη κρέμα σαντιγί από πάνω.

Εντάξει! Θα έχω τύψεις για έναν μήνα με αυτό το γεύμα. Είναι, σκέφτομαι, το πρώτο φθινοπωρινό κυριακάτικο γεύμα και ενώ ξέρω πως την άλλη βδομάδα θα έχουμε τριαντάρια και μάλλον θα τρέχουμε σε παραλίες, το απολαμβάνω. Αυτό το μικρό γεύμα, τον φίλο που ήρθε και τα λέμε με δυο ποτήρια κρασί και κάνουμε σκέψεις για αλλαγές στο σπίτι και μιλάμε για τα βιβλία που διαβάζουμε. Μικρά πράγματα, που όποιος έχει ξαναδιαβάσει αυτήν τη στήλη ξέρει πως μου αρέσουν. Λοιπόν, χαιρετισμούς και καλή εβδομάδα να έχετε. Να πάτε για μπάνιο την Κυριακή. Σας φιλώ.

Γεύση
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Από Άγιο Όρος στην Κρήτη: Πώς μαγειρεύει η Ελλάδα τον μπακαλιάρο

Γεύση / Από το Άγιο Όρος στην Κρήτη: Πώς μαγειρεύει η Ελλάδα τον μπακαλιάρο

Σε μακαρονάδα ή παστός με ρεβίθια, ή λεμονάτος με ολόκληρα κρεμμύδια: Από το ένα πέλαγος στο άλλο, το τελετουργικό μας πιάτο παίρνει διαφορετικές μορφές, αποτελώντας ένα εκλεκτό έδεσμα της ελληνικής cucina povera.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Τραβόλτα: Σ’ αυτή την ψαροταβέρνα η παράδοση και η καινοτομία που αναδεικνύουν τη φρεσκάδα της θάλασσας πάνε χέρι-χέρι

Γεύση / Πώς να φτιάξετε στο σπίτι τα κορυφαία πιάτα του Τραβόλτα

Πριν από 13 χρόνια, σε μια ψαροταβέρνα πολύ μακριά από τη θάλασσα, οι αδελφοί Λιάκοι μαζί με τον Ανέστη Λαζάι συνδυάσαν την παράδοση με την καινοτομία και δημιούργησαν γεύσεις-σταθμούς, όπως το καλαμάρι κοντοσούβλι και η τσιπούρα χουνκιάρ, κερδίζοντας φανατικούς θαυμαστές.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Λήμνος: Ταξίδι στους αμπελώνες και τις γεύσεις του νησιού

Το κρασί με απλά λόγια / Λήμνος: Ένα από τα αρχαιότερα μέρη στον κόσμο που έφτιαχνε κρασί

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET ταξιδεύει στη Λήμνο για να οινοτουρισμό και μοιράζεται με τον Παναγιώτη Ορφανίδη τις εμπειρίες της από τις γεύσεις που δοκίμασε και φυσικά ό,τι έμαθε για τα κρασιά, τις ποικιλίες, την αμπελουργία και τα οινοποιεία του νησιού.
THE LIFO TEAM
Χταπόδι με ασκολύμπρους, αβρονιές, κρίθαμα: Τα πολλά πρόσωπα ενός αρχέγονου φαγητού

Γεύση / Χταπόδι με ασκολύμπρους, αβρονιές και κρίθαμα: Τα πολλά πρόσωπα ενός αρχέγονου γεύματος

Δεν είναι απλώς ένα έδεσμα. Είναι μια τελετουργία που χάνεται στα βάθη του χρόνου, μια ιεροτελεστία που ξεκινά από την άγρια καταδίωξη στα βράχια και καταλήγει στο μεθυστικό άρωμα της θάλασσας, που αναδύεται στο πιάτο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Τάσος Μαντής: Από τα υδραυλικά στα αστέρια Michelin

Οι Αθηναίοι / Τάσος Μαντής: Από τα υδραυλικά στα αστέρια Michelin

Ένα απρόσμενο Σαββατοκύριακο σε ένα κότερο στάθηκε αρκετό για να αλλάξει τη ζωή του. Από την πρώτη του εμπειρία ως μάγειρας στον στρατό μέχρι τις κουζίνες των κορυφαίων εστιατορίων του κόσμου, κάθε σταθμός διαμόρφωσε τη φιλοσοφία του βραβευμένου σεφ. Σήμερα, μέσα από το αστεράτο Soil, αποδεικνύει πως η μαγειρική δεν είναι απλώς τέχνη, αλλά τρόπος ζωής.
M. HULOT
Αξώτης: Για καλοψημένο παϊδάκι και θεϊκές πατάτες στο Πολύγωνο

Γεύση / Αξώτης: Για καλοψημένο παϊδάκι και θεϊκές πατάτες στο Πολύγωνο

Μια ταβέρνα που έχτισαν το '56 οι οικοδόμοι της περιοχής και κράτησαν ζωντανή ακόμα και στις δύσκολες στιγμές, συνεχίζει μέχρι σήμερα να αποτελεί ένα comfort zone, με λίγα, κλασικά και καλά πράγματα, για τις μέρες που δεν θέλουμε να είμαστε μέρος της «φάσης».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ