Στην παραλία των διακοπών, κάτω από την τέντα και πλάι στις ξαπλώστρες, τα δεκάδες παιδάκια-όλα μια παρέα-των ολόγυρα ενοικιαζόμενων, φυλάνε μέσα σε ένα θεόρατο καλάθι τα παιχνίδια της παραλίας, σε ένα ομαδικό θησαυροφυλάκιο που μοιράζονται τις ώρες της ντάλας κάτω από τον ήλιο, αφήνοντας ήσυχη τη μαμά στην ηλιοθεραπεία της.
Κι εκεί όπου εσύ φαντάζεσαι φουσκωτά δελφίνια, φτυάρια, κουβαδάκια και τσουγκράνες, εγώ με μεγίστη έκπληξη ανακαλύπτω σε πλαστική μικρογραφία κουζίνες του γκαζιού και του ηλεκτρικού, τηγάνια, γουόκ και κατσαρόλες, κουτάλες και πιρούνες, εγγλέζικα σερβίτσια του τσαγιού, πορσελάνινες τσαγιέρες, φορμάκια των μάφινς και των κούκις, λουκάνικα Φρανκφούρτης πάνω σε τηγανητά αβγά, τούρτες και μακαρονάδες με κέτσαπ, φούρνους και μπάρμπεκιου, σουρωτήρια και φόρμες του κέικ.
Κάθε μεσημέρι και τη στιγμή ακριβώς που το πνεύμα παραδίδεται στην αποχαύνωση ενός γαλήνιου υπνάκου νανουρισμένου από τον παφλασμό του κύματος και το χάδι της θαλασσινής αύρας, σκάει δίπλα μου ο Ορέστης ορεξάτος, με ένα πλήρες μενού στο πλάνο της ημέρας, το οποίο σκοπεύει να μαγειρέψει για τα μάτια μου μόνο με υλικά της προαιώνιας σοφίας της εποχικότητας και του «ό,τι βρίσκεται δίπλα μου»: άμμο, νερό, πετραδάκια, ξεβρασμένα από το κύμα κλαδάκια και κανένα σκουλήκι της γης που έχασε το δρόμο του για να καταλήξει νούντλ σοκολάτας στο έπος της Ορέστειας κουζίνας.
Μόλις μυρίσει η κατσαρόλα του Ορέστη, όλη η dream team της παραλίας χτυπάει κάρτα στο προσκλητήριο του καθήκοντος, κεφτέδες, παστίτσια, τούρτες, τσάγια, κοκτέιλς και σούπες φτιάχνονται με δυό μόλις υλικά από χώμα και νερό, όλοι εκστασιαζόμαστε στη δοκιμή, με την πρώτη μπουκιά το πιάτο καταλήγει στα εξ'ων συνετέθη, το τσάι σε δυό λεπτά μεταμορφώνεται σε σουτζουκάκι κι από κει σε φραουλόταρτα.
Αγόρια και κορίτσια επιδεικνύουν τον ίδιο ενθουσιασμό, σε ένα ανδρόγυνο χόμπι-πάθος-επάγγελμα-που διοργανώνει μαγειρικούς αγώνες με έπαθλα, κριτικές επιτροπές, δοκιμασίες από έμπειρους του επαγγέλματος καλή ώρα σαν κι εμένα και μπαμπάδες πρόθυμους να υποκύψουν στη γοητεία του αμμομπιφτεκιού. Οι αγώνες αυτοί απαιτούν μια άλλη, σοβαρότερη διαδικασία. Οι ομάδες πειραματίζονται με νέα υλικά, όπως λουλούδια του αγρού και της γλάστρας, λιωμένα μυρμήγκια, φύκια, φύλλα, κοχύλια και πόδια από πτώματα άτυχων καβουρακίων.
Τα παιδιά μιμούνται τη φρασεολογία, τα τερτίπια, τα στολισμένα πιάτα και το ύφος των τηλεοπτικών τηλε-ριάλιτι, μαζί και τις πουστιές και τις τρικλοποδιές της ματαιοδοξίας και του ανταγωνισμού, κλάματα και περήφανα χαμόγελα στεφανώνουν τα έπαθλα της τελικής απονομής.
Η τηλεόραση έχει μπολιάσει με γεύση το παιδικό παιχνίδι κι άντε εσύ να μου απαντήσεις τώρα τί σημαίνει αυτό για το μέλλον της εθνικής μας γεύσης. Άντρες και γυναίκες που θα μοιράζονται το ίδιο το χώρο της κουζίνας; Πιο πολλούς επαγγελματίες σεφ; Περισσότερους γευσιγνώστες; Πιο νόστιμη και πιο δημιουργική οικιακή κουζίνα; Ανοιχτότερο βλέμμα στο θέμα του μουσακά; Κάτι, ωστόσο, διαφορετικό ψήνεται όταν από τα πέντε σου γνωρίζεις το τζίντζερ και τη διαφορά ανάμεσα σ'ένα γλάσο κι ένα icing.
σχόλια