Nεκρή φύση
Είναι κάπως παράδοξο, αλλά ίσως καλύτερες απεικονίσεις φαγητού στην τέχνη έχουν γίνει από ένα λαό που δεν φημίζεται για την κουζίνα του. Εννοώ τους Ολλανδούς και τις νεκρές τους φύσεις. Και άλλοι λαοί έχουν φιλοτεχνήσει το φαγητό (οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Ισπανοί),- κανείς δεν φτάνει τους Ολλανδούς και ειδικά τους ζωγράφους του 17ο αιώνα.
Οι νεκρές φύσεις δεν απεικονίζουν πάντα φαγητό: συχνά έχουν ως αντικείμενο τα λουλούδια. Οι Ολλανδοί όμως, ίσως επειδή ένιωθαν πιο απομακρυσμένοι από την γαστρονομία, συνήθιζαν να ζωγραφίζουν στρείδια, ψάρια, αστακούς, λεμόνια, κρασί, σταφύλια, ψωμί, ξηρούς καρπούς…
Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των Ολλανδών τους απέτρεπαν από το να ζωγραφίζουν θρησκευτικά θέματα. Δεν ήταν άμεσοι συνεχιστές της ελληνικής και της ρωμαϊκής παράδοσης. Παράλληλα τον 17ο αιώνα υπήρχαν πλούσιοι αστοί που ήθελαν να διακοσμήσουν τα σπίτια τους και όχι τόσο αριστοκράτες ή κληρικοί, όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη.
«Νεκρή φύση»
Οι νεκρές φύσεις παρουσιάζουν φαγητά σε μία στιγμή της ύπαρξής τους κατά την οποία δεν βρίσκονται πια σε ζωή (πάνω στο δέντρο, μέσα στη θάλασσα) αλλά δεν έχουν αρχίσει ακόμα να αλλοιώνονται. Το φαγητό σημαίνει ζωή αλλά η ζωή υποκύπτει στο θάνατο και στην αποσύνθεση. Η ζωγραφική τα παγιδεύει μεταξύ ζωής και θανάτου και τους χαρίζει την αθανασία. Σε έναν πίνακα ζωγραφικής απολαμβάνεις την ακριβή εικόνα της ιδανικής στιγμής, η οποία μπορεί να ζήσει για πάντα.
Pieter Claesz, νεκρές φύσεις
σχόλια