ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Στον «Μυστικό Κήπο» στο Χαλάνδρι βρήκαμε την ελληνική κουζίνα που έλειπε

Στον «Μυστικό Κήπο» στο Χαλάνδρι βρήκαμε την ελληνική κουζίνα που έλειπε Facebook Twitter
Πιάτο to die for, το μοσχαρίσιο ταρτάρ. Φωτο: Γιώργος Αδάμος/LIFO
0

Είχαμε διασταυρωθεί σε διάφορα sites που ξεφυλλίζω τις ώρες που με πιάνει η πείνα για κάτι καινούργιο. Μελέτησα κάτι περιγραφές των φαγητών, κάτι για κανταϊφάκια με παστουρμά, πανσέτες και ντιπ ντομάτας, χωρίς τίποτα να μου κάνει το «κούκου» να φορέσω τις μπότες μου και να επισκεφτώ ένα ακόμη βόρειο μεζεδοπωλείο/ταβερνοκουτούκι, όπως το περιέγραφαν τα πλήθη που το δοκίμασαν.

Κι ύστερα, κάτι φίλοι που εμπιστεύομαι μου το σύστησαν εγκάρδια. Στις περιγραφές τους μπερδεύτηκε κάτι σαν «φαγητό για Μισελέν», το οποίο «έκαψε» και τελειωτικά τον επιβαρημένο μου εγκέφαλο, που δυσκολεύτηκε να ακροβατήσει ανάμεσα στο «ταβερνοκουτούκι» και τα «Μισελέν».

Μετά τη μαγική, αποκαλυπτική εμπειρία μιας Τετάρτης που γι' αλλού πηγαίναμε κι αλλού μας βγήκε, έχω να παραπονεθώ γι' αυτήν τη δημοκρατικότητα των sites-προσωπικών εμπειριών, που πολλάκις αποδεικνύουν ότι ο κόσμος άλλα νομίζει ότι τρώει κι άλλα τρώει στην πραγματικότητα. Kατεβατά ολόκληρα χωρίς καμία σαφήνεια ‒ αν ήταν εκθέσεις του δημοτικού, η δασκάλα θα τις έβγαζε όλες «εκτός θέματος».

Ξέρεις πως θα φας παραπάνω από καλά πριν ακόμα δοκιμάσεις, καθότι, όταν το αφεντικό είναι πίσω από τα γκάζια και ετοιμάζει μόνο του όλα τα πιάτα, τότε η κουζίνα φορά πάντα τα καλά της ‒ όπως μας έχει διδάξει και η κλασική, γαλλική εστιατορική παράδοση. 

Ο «Μυστικός Κήπος» σε υποδέχεται με μια χαρούμενη, ζεστή σάλα αισθητικής νέο-ταβέρνας, μια ενοχλητική κολόνα ζωγραφίζεται «δέντρο» που απλώνει τις πρασινάδες του στο ταβάνι, προχωράς σε έναν στενό διάδρομο, στα δεξιά σου η ανοιχτή κουζίνα.

Ακουμπάς σχεδόν τα αγόρια του καθήκοντος, βλέπεις τα φαγητά, τα πιάτα να στήνονται στην πιο απόλυτη διαφάνεια, σε απόσταση χιλιοστών από το βλέμμα σου.

Καταλήγεις στο...βάθος κήπος. Ατμοσφαιρικός και κάπως σκοτεινός, πιο «βραδινός», μια πίσω αυλή επί της ουσίας, στην οποία παίζεται και όλο το τζέρτζελο, ένεκα που εδώ βρίσκει τον χώρο του και ο καπνιστής.

Στον «Μυστικό Κήπο» στο Χαλάνδρι βρήκαμε την ελληνική κουζίνα που έλειπε Facebook Twitter
Ατμοσφαιρικός και σκοτεινούλης, πιο «βραδινός», μια πίσω αυλή επί της ουσίας, στην οποία παίζεται και όλο το τζέρτζελο, ένεκα που εδώ βρίσκει τον χώρο του και ο καπνιστής. Φωτο: Γιώργος Αδάμος/LIFO

Ο Δημήτρης και ο Σείριος είναι μάγειρες νέας κοπής και τεχνολογίας. Νέα παιδιά που νιώθεις πως έχουν περάσει από «μεγάλες» κουζίνες και έχουν μια άνεση, μια σιγουριά και μια αυτοπεποίθηση με τις νέες τεχνικές και αισθητικές για ένα πιάτο.

Φίλοι κολλητοί, όταν τα τσούγκρισαν κάποια στιγμή με τα αφεντικά τους αποφάσισαν να ενωθούν σε μια δική τους προσπάθεια, παίρνοντας στην ομάδα και τον Σταύρο, ο οποίος, κυκλώνοντας ιδανικά το σύνολο, ασχολείται με τα οικονομικά. Στη δικιά μου βραδιά, βάρδια είχε ο Δημήτρης.


Με τις πρώτες κουβέντες κατάλαβα ότι αυτός, όπως και το μαγαζί του, ανήκουν στη νέα τάση που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη, ήτοι «δεν τρελαίνομαι για φωτογραφίσεις και πολύ μπλα-μπλα, ό,τι έχω να σου πω θα σ' το πω στο πιάτο».


Σε δεύτερη μετάφραση ξέρεις πως θα φας παραπάνω από καλά πριν ακόμα δοκιμάσεις, καθότι, όταν το αφεντικό είναι πίσω από τα γκάζια και ετοιμάζει μόνο του όλα τα πιάτα, τότε η κουζίνα φορά πάντα τα καλά της ‒ όπως μας έχει διδάξει και η κλασική, γαλλική εστιατορική παράδοση.

Στον «Μυστικό Κήπο» στο Χαλάνδρι βρήκαμε την ελληνική κουζίνα που έλειπε Facebook Twitter
Πράσινη σαλάτα με όλες τις μπέιμπι υπέροχες πρασινάδες, το καρότο, το λίγο κρεμμυδάκι, το τραγανό σπιτικό παξιμαδάκι κι εκείνη την έκρηξη δροσιάς από λίγο ψιλοκομμένο αγγούρι, φρέσκο δυόσμο και τόσο δα φρέσκο κόλιανδρο. Φωτο: Γιώργος Αδάμος/LIFO

Γκερεμέζι με μαστίχα, πελτές ντομάτας που έχει δουλευτεί σωστά με ελαιόλαδο και μυρωδικά, ίσως και λίγη ζάχαρη μέχρι να χάσει την αψάδα της η ντομάτα και να στρογγυλέψει νοστιμότατα, μαζί με φρυγανισμένο, ζυμωτό ψωμί για καλωσόρισμα, το οποίο έδεσε εξαιρετικά με την υπέροχη ταραμοσαλάτα με wasabi.

Σερβιρισμένο σε ποτήρι του μαρτίνι, το wasabi απλώνεται στα τοιχώματα έτσι ώστε ο ταραμάς να μη χάσει την ιωδιούχο γοητεία και την αλμύρα του. Η γεύση του «βελούδινη», μοιράζεται λίγη από την ένταση του wasabi, σε έναν ιδανικό συνδυασμό.

Πιάτο to die for είναι το μοσχαρίσιο ταρτάρ. Κομμένο στο χέρι με ολόκληρα φετάκια φρέσκιας τρούφας, πλάι ένα τραγανό, σαν κρύσταλλο και ψιλοκομμένο σαν φιδές, τηγανητό πατατάκι και πάνω του δύο κομψά τηγανητά αυγουλάκια ορτυκιού. Ένα πιάτο πραγματικό έργο-τέχνης.


Ο κατάλογος μοιράζεται στα δύο, στεριά και θάλασσα. Βλέπω τον Δημήτρη στον πάγκο να ετοιμάζει τον δικό του σπιτικό παστουρμά από ολόφρεσκο μπακαλιάρο, οι άλλοι, που έχουν δοκιμάσει, μου μιλούν με ενθουσιασμό για τα λινγκουίνι με φρέσκα όστρακα, κατευθείαν από τη θάλασσα.

Στον «Μυστικό Κήπο» στο Χαλάνδρι βρήκαμε την ελληνική κουζίνα που έλειπε Facebook Twitter
Σε ποτήρι του μαρτίνι, το wasabi απλώνεται στα τοιχώματα έτσι ώστε ο ταραμάς να μη χάσει την ιωδιούχο γοητεία και την αλμύρα του, βελούδινος, να μοιράζεται λίγη από την ένταση του wasabi, σε έναν ιδανικό συνδυασμό. Φωτο: Γιώργος Αδάμος/LIFO

«Κοινώνησα» μόνο μια εξαίρετη μπρουσκετίτσα με γλυκιά, βελούδινη, βαθιά νόστιμη φάβα που πάνω της είχε μια μπουκιά από χέλι, πινελιά που έδινε ένα διακριτικό κάπνισμα σε όλη τη γεύση.

Όσο για τα κανταϊφάκια με παστουρμά Κομοτηνής, γέμιση τυριών και γιαούρτι, στράβωσα, δεν ήθελα να τα πάρουμε, μου ακούστηκαν βαρετά/κοινότοπα/βαριά/δεν τρώω τα τηγανητά.

Καλά που επέμειναν οι υπόλοιποι, γιατί θα είχα χάσει αυτήν τη μπουκιά από τραγανό σύννεφο, όλα εντός, μια αύρα, μια εξαϋλωμένη γεύση, όχι σαν να τρως παστουρμά αλλά σαν να πέρασε ο παστουρμάς πλάι στα ρουθούνια σου, ίσα για να τα γαργαλήσει πονηρά.

Ο καβουρμάς σαγανάκι με ντομάτα, φέτα και σάλτσα καυτερής πιπεριάς, μια δυνατή συγκίνηση με ζουμερό νόημα και έναν αιθέριο απόηχο κάψας ντροπαλής στο τελείωμα.

Θα 'θελα να 'μουν ποιήτρια για να σας περιγράψω τις δύο εμπειρίες που εντυπώθηκαν στη γευστική μου μνήμη και θα τις κουβαλάω για καιρό.

Προσωπικά, μια κουζίνα την καταλαβαίνω από τις σαλάτες της. Παρατηρώντας τον Δημήτρη να τις χαϊδεύει με τρυφερότητα και να τις ανακατεύει απαλά με το χέρι ‒μόνος τρόπος για να εξασφαλίσεις το ιδανικό της σος‒, περίμενα τα καλύτερα από την πράσινη σαλάτα με όλες τις μπέιμπι υπέροχες πρασινάδες, το καρότο, το λίγο κρεμμυδάκι, το τραγανό σπιτικό παξιμαδάκι κι εκείνη την έκρηξη δροσιάς από λίγο ψιλοκομμένο αγγούρι, φρέσκο δυόσμο και τόσο δα φρέσκο κόλιανδρο.

Στον «Μυστικό Κήπο» στο Χαλάνδρι βρήκαμε την ελληνική κουζίνα που έλειπε Facebook Twitter
Τα πιάτα του έχουν το χάρισμα να μοιράζονται ωραιότατα στην παρέα, όμως είναι πιάτα δουλεμένα και μαγειρικά και αισθητικά. Φωτο: Γιώργος Αδάμος/LIFO

Θα μπορούσα να κλείσω ευτυχής και μόνο μαζί της, να απολαμβάνω το κάθε κρατσανιστό φυλλαράκι με το ιδανικό αλάτι, την ισορροπία του ξινού ‒επιτέλους χωρίς γλυκά μπαλσάμικα και σιρόπια‒, αυτό το τέλεια αρτυμένο που δεν αφήνει ίχνος από κάτι, από λάδι ή σος στο τέλος του πιάτου.

Έχω, όμως, να σας εκθειάσω και μια μελωμένη μοσχαρίσια ουρά με al dente σιουφιχτό μακαρόνι από τα πιάτα ημέρας, ξεκοκαλισμένη, με το κρέας να τυλίγεται γύρω από την pasta σε ένα αποτέλεσμα που, αν δεν ήταν φαγητό, θα ήταν έρωτας.

Πολλές φορές, όταν το αλμυρό σού πετυχαίνει τόσο απόλυτα, ενδέχεται το γλυκό να χωλαίνει, να υπάρχει ένα γκαπ ενθουσιασμού ανάμεσα στις δύο όχθες.

Όμως, το μπανόφι με τη σπιτική, θριφτή, βουτυράτη ζύμη, την μπόλικη φρεσκάδα της μπανάνας και τη σπιτική σαντιγί ήταν από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει σε εστιατόριο.

Διότι, αγαπητοί φίλοι, ο «Μυστικός Κήπος» δεν είναι μεζεδοπωλείο, είναι εστιατόριο.

Τα πιάτα του έχουν το χάρισμα να μοιράζονται ωραιότατα στην παρέα, όμως είναι πιάτα δουλεμένα και μαγειρικά και αισθητικά, πίσω τους υπάρχει σκέψη και τεχνική αλλά και η ποσότητα μιας χορταστικότατης μερίδας. Γιατί, πια, όλα τα περιγράφουμε ως μεζεδοπωλεία;

Στον «Μυστικό Κήπο» στο Χαλάνδρι βρήκαμε την ελληνική κουζίνα που έλειπε Facebook Twitter
Ο Μυστικός Κήπος σε υποδέχεται με μια χαρούμενη, ζεστή σάλα αισθητικής νέο-ταβέρνας, μια ενοχλητική κολόνα ζωγραφίζεται «δέντρο» που απλώνει τις πρασινάδες του στο ταβάνι, προχωράς σε έναν στενό διάδρομο, στα δεξιά σου η ανοιχτή κουζίνα. Φωτο: Γιώργος Αδάμος/LIFO

Μυστικός Κήπος, Καραολή Δημητρίου 21, 213 0370929

 

Γεύση
0

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Dr. George Soleas εξηγεί πώς έγινε ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς έγινα ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

O Dr. George Soleas, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του LCBO, του μεγαλύτερου εισαγωγέα κρασιών και οινοπνευματωδών ποτών στον κόσμο, αφηγείται στην Υρώ Κολιακουδάκη (Dip WSET) και τον Παναγιώτη Ορφανίδη την κινηματογραφική ζωή του.
THE LIFO TEAM
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
Proveleggios

Γεύση / Ο Αλέξανδρος Καρακάτσανης έχασε πολλά σε μια νύχτα, αλλά επιστρέφει δυναμικά στο Proveleggios

Ο νεαρός και ταλαντούχος σεφ που είδε το πρώτο του μαγαζί στην Αθήνα να καίγεται ολοσχερώς δεν το έβαλε κάτω στιγμή. Πρόσφατα ανέλαβε να αλλάξει την κουζίνα του δημοφιλούς εστιατορίου και θέλει να αφηγηθεί τις αναμνήσεις όλης της ομάδας που τον υποδέχτηκε μέσα από τα πιάτα του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Το κρασί με απλά λόγια / Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Τι είναι το Aszu, το Szamorodni, το Furmint και το Harslevelu; O Robert Kindl, γενικός διευθυντής του θρυλικού Oremus, εξηγεί στην Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET τον Παναγιώτη Ορφανίδη γιατί το Tokaj είναι μια από τις σημαντικότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της Ευρώπης.
THE LIFO TEAM
Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Ιστορία μιας πόλης / Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Φιξ, Μετς, Κλωναρίδη. Τρία τοπωνύμια, τρεις περιοχές της Αθήνας που σχετίζονται με τη ζυθοποιία. Επιχειρήσεις που έμαθαν στην αθηναϊκή κοινωνία να πίνει μπίρα, να την απολαμβάνει κατ’ οίκον ή σε πάρκα. H Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Βασίλη Νάστο για τη ζυθοποιία Κλωναρίδη και την εξέλιξη της περιοχής των Πατησίων.
THE LIFO TEAM
Alchemist

Γεύση / Στο Alchemist, ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου, η δυσφορία είναι στο μενού

Σε ένα εστιατόριο της Κοπεγχάγης σερβίρονται ωμές μέδουσες και παγωτό από αίμα γουρουνιού ενώ στην οροφή προβάλλονται βίντεο σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Πρόκειται για «γαστρονομική όπερα» ή για μια ηδονιστική υπερβολή;
THE LIFO TEAM
Kennedy

Γεύση / Kennedy: Για γαλλικά κρασιά, ψωμί με βούτυρο και ακροάσεις δίσκων

Στο νέο wine bar του κέντρου -που έχει πάρει το όνομα του από το biannual περιοδικό του Chris Kontos- θα βρίσκουμε κρασιά που δεν παίζουν αλλού στην Αθήνα ενώ η μουσική και ο ήχος θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Γεύση / Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Ο σταρ σεφ που όλοι θεωρούν «δικό τους άνθρωπο», σε μια συνέντευξη για την κατάσταση της εστίασης στην Αθήνα και την επιλογή του να αποχωρήσει από τρία από τα μαγαζιά που έστησε στο κέντρο της πόλης.
M. HULOT