Με έκπληξη ανακάλυψα ότι υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που δημιουργούν ομάδες με στόχο την πιστή αναβίωση περασμένων εποχών στην εντέλεια. Άλλες ομάδες διαλέγουν μία συγκεκριμένη περίοδο μίας συγκεκριμένης περιοχής και άλλες μετακινούνται στο χωροχρόνο. Μάλιστα η πρακτική δεν είναι καν καινούρια: οι αρχαίοι Ρωμαίοι έκαναν αναπαραστάσεις περασμένων μαχών, όταν το βίντεο, η τηλεόραση και το ίντερνετ δεν ήταν καν ακόμα σατανική πρόβλεψη. Οι τωρινοί συμμετέχοντες το κάνουν από χόμπι, αλλά πρόκειται για ένα χόμπι που απαιτεί βαθιά ιστορική γνώση, έρευνα, πολύ χρόνο και φαντάζομαι, πολλά λεφτά.
Τώρα υπάρχουν όλα τα μέσα αλλά τα στιγμιότυπα περασμένων εποχών υπάρχουν μόνο σε γραπτά στην καλύτερη περίπτωση, σε λιθογραφίες ή φωτογραφίες. Οι σύγχρονες φωτογραφίες των reenactors (πως λέγονται στα ελληνικά;) με συνεπήραν και χάζευα για ώρες. Υπάρχουν βέβαια οι ταινίες εποχής, αλλά υποψιάζομαι ότι α) βάζουν αρκετό νερό στο κρασί τους (ας ξεκινήσουμε από τους «300») και β) αναπαριστούν τμήματα της ζωής μόνο. Η καθημερινότητα υπάρχει μόνο στη λογοτεχνία και μερικές φορές, στη ζωγραφική.
Ο ενθουσιασμός μου, όπως θα φαντάζεστε, επικεντρώνεται στην παρασκευή φαγητού και λιγότερο στις ιστορικές μάχες, για τις οποίες έτσι κι αλλιώς υπάρχουν πολλές πληροφορίες. Ελπίζω να τον μοιραστείτε μαζί μου, όταν δείτε τις φωτογραφίες μίας ομάδας που αναπαριστά το τέλος του 18ου στο γαλλικό κάστρο Louisbourg στην πρώην Νέα Nova Scotia, που αργότερα έγινε Καναδάς.
Η περιοχή και οι συνήθειές της τότε δεν είχαν διαφορά από τις αντίστοιχες της Γαλλίας, οπότε βλέπουμε τα χαρακτηριστικά πατέ και ραγού. Μαζί βλέπουμε και τις προετοιμασίες και την επίπλωση:
σχόλια