Γιατί, άραγε, ενώ έχουμε κοτόπουλα όλο τον χρόνο, δεν τα μαγειρεύουμε με κανένα λαχανικό του χειμώνα; Γιατί μη μου πείτε ότι θεωρήσατε κοινή τροφή το κοτόπουλο με σέλινα, με πράσα, με λάχανα, με κουνουπίδια; Παρόλο που σήμερα η σαλάτα «εποχής» είναι ίδια όλο τον χρόνο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμη και πριν από τριάντα-σαράντα χρόνια δεν υπήρχαν τον χειμώνα κολοκυθάκια, ντομάτες, φασολάκια, μελιτζάνες, μπάμιες.
Mια πρώτη ερμηνεία στο γιατί δεν μαγειρεύουμε το κοτόπουλο με τα λάχανα είναι ότι παλαιότερα η κότα ήταν πανάκριβο και δυσεύρετο έδεσμα. Τι σημαίνει το «ζωή και κότα»; Συγχρόνως, φαίνεται ότι δεν θεωρούσαμε τα λάχανα αξιόλογη τροφή. Τι σημαίνει το «σιγά τα λάχανα»; Ίσως ο μη συνδυασμός κότας και λάχανου να ήταν το μη χαράμισμα του ακριβού-τότε- κοτόπουλου με το άνευ αξίας λάχανο. Από την άλλη, γιατί μαγειρεύουμε το κοτόπουλο μόνο με καλοκαιρινά λαχανικά, όπως τα φασολάκια και οι μπάμιες;
Ας δώσουμε κάποιες «ημιαυθαίρετες» ερμηνείες. Παλαιότερα, μ’ εξαίρεση την άνοιξη, οι κότες και τα κοκόρια ήταν διαθέσιμα όλο τον χρόνο. Την άνοιξη, όμως, είναι η περίοδος που μεγαλώνει η μέρα, οπότε τους δίδεται η εντολή για την αναπαραγωγή. Oπως συμβαίνει με όλα τα πουλιά την άνοιξη, την αρχή της ευνοϊκής περιόδου. Μόλις έρθουν τα χελιδόνια, σε λίγο κάνουν αβγά! Το ότι στα πτηνοτροφεία έχουν φώτα τη νύχτα δεν είναι για να βλέπουν οι κότες και να τρώνε, αλλά για να μπερδεύονται, να νομίζουν ότι είναι άνοιξη και να κάνουν πολλά αβγά. Εδώ ταιριάζει και η νηστεία της Σαρακοστής, οπότε δεν τρώμε τ’ αβγά που μαζεύουμε για το Πάσχα, ούτε τις κότες. Φυσικά, κρατούσαμε και κάποια, μια και θ’ άρχιζε η κότα να κλωσάει, προκειμένου να κάνουμε την παραγωγή των νέων κοτόπουλων.
Νεαρά, λοιπόν, τα κοτόπουλά μας το καλοκαίρι (σήμερα αυτά που τρώμε έχουν ηλικία 40-45 ημερών), πράγμα που σημαίνει ότι ήταν τρυφερά και νόστιμα. Εδώ είναι λογικό να γίνονται συνδυασμοί με τα καλοκαιρινά ζαρζαβατικά, όπως οι μπάμιες και τα φασολάκια. Δεν χρειάζεται προφανώς να επιμείνω περισσότερο στη νοστιμιά του συνδυασμού του κοτόπουλου με μπάμιες ή φασολάκια. Είναι, επίσης, αναμενόμενο να μην κάνουμε το κοτόπουλο φρικασέ, γιατί τα μαρούλια είναι κυρίως ανοιξιάτικα, όταν δεν τρώγαμε τα κοτόπουλα.
Συμβαίνει, άραγε, κάτι το ιδιαίτερο, το οποίο δεν επιτρέπει την παρασκευή φαγητών του είδους χοιρινό με μπάμιες ή φασολάκια; Μήπως, τελικά, το γεγονός ότι δεν κάνουμε κοτόπουλο με λάχανο, χοιρινό με μπάμιες και αρνί με σέλινο είναι απλώς ένα «ταμπού» που προϋπήρξε, επειδή κάποια προϊόντα δεν συμβάδιζαν εποχικώς;
Όταν -ειδικά στα βαθείας καταψύξεως λαχανικά- βρίσκεις τα πάντα όλες τις εποχές και στα κρεατικά συμβαίνει το ίδιο, γιατί να μη δοκιμάσουμε νέες συνταγές και γεύσεις; Γιατί να μη μαγειρέψουμε το κοτόπουλο με πράσα και σέλινα, το χοιρινό με φασολάκια και το αρνί με λάχανα ή και με συνδυασμό περισσότερων του ενός λαχανικών; Συχνά θεωρούμε ότι μια γεύση είναι αδύνατον να ταιριάξει με κάποια άλλη. Για παράδειγμα, δύσκολα θα τρώγαμε φαγητό που έχει μέσα ψάρι με κοτόπουλο. Από την άλλη, όταν τρώμε παέγια, αντιλαμβανόμαστε ότι το σκεπτικό «αυτό δεν πάει με αυτό» ίσως να μην αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Και ότι τα πάντα μπορούν να ταιριάξουν!
σχόλια