Η ΙΔΕΑ ΕΝΟΣ ΣΚΥΛΙΟΥ ΩΣ «αφετηρία για παιδί» έχει γίνει πλέον κλισέ, αλλά υπάρχει μια δόση αλήθειας σ’ αυτή την αντίληψη. Οι millennials καθυστέρησαν να αποκτήσουν παιδιά, υιοθέτησαν σωρηδόν σκύλους και συχνά θεωρούν ότι τα κατοικίδια ζώα είναι εξίσου μέρος της οικογένειας με οποιονδήποτε άνθρωπο. Και πολλοί εξ αυτών μεγαλώνουν έναν σκύλο πριν αποκτήσουν μωρό.
Σε μια έρευνα του 2021 που ανατέθηκε από μια μάρκα τροφών για κατοικίδια ζώα, 4 στους 10 γονείς σκύλων και γατών δήλωσαν ότι απέκτησαν το κατοικίδιό τους για να δοκιμάσουν αν ήταν έτοιμοι για ένα παιδί. Φυσικά, η ανατροφή ζώων από πολλές απόψεις δεν είναι καθόλου συγκρίσιμη με την ανατροφή παιδιών, και κανείς που δεν θέλει πραγματικά σκύλο δεν πρέπει να αποκτήσει ένα σκύλο ως εξάσκηση για μωρό.
Τούτου λεχθέντος, η ανατροφή ενός κατοικίδιου έχει πράγματα να διδάξει στους μελλοντικούς γονείς. Ορισμένες συνδέσεις, όπως η εκπαίδευση στις σωματικές ανάγκες, είναι προφανείς. Αλλά σε ένα ευρύτερο επίπεδο, η απόκτηση ενός κατοικίδιου απαιτεί την ανάληψη ευθύνης για την ευημερία ενός άλλου ζωντανού οργανισμού. Η εμπειρία αυτή μπορεί να προσφέρει μια εικόνα των τάσεων που μπορεί να έχει κανείς στη φροντίδα ενός μωρού και επίσης μια ευκαιρία να αναπτυχθεί κι ο ίδιος σ’ αυτόν τον τομέα.
Τόσο τα σκυλιά όσο και τα παιδιά χρειάζονται βοήθεια για να μάθουν πώς να συμπεριφέρονται – αν και με τα σκυλιά είναι φυσικά περισσότερο θέμα απλών κανόνων και απαγορεύσεων παρά ζήτημα ηθικής του σωστού και του λάθους που προσπαθούμε να εμφυσήσουμε στα παιδιά. Αλλά ορισμένες από τις αρχές της σωστής εκπαίδευσης σκύλων μεταφράζονται και στις μεθόδους εκμάθησης μικρών παιδιών.
Πέρα όμως από τις αγγαρείες και την πειθαρχεία, η ανατροφή ενός κατοικίδιου –και, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, η ανατροφή ενός παιδιού– απαιτεί θυσίες. Ανεξάρτητα από το πόσο κουρασμένοι είστε το πρωί, πρέπει να σηκωθείτε από το κρεβάτι για να ηρεμήσετε ένα μωρό που κλαίει ή για να βγάλετε έναν σκύλο για κατούρημα.
Οι ειδικοί συμφωνούν γενικά ότι και για τις δύο περιπτώσεις, η θετική ενίσχυση πρέπει να καθοδηγεί την πειθαρχία. Είτε το πρόβλημα είναι ένα νήπιο που ζωγραφίζει στον τοίχο είτε ένα κουτάβι που μασάει τα παπούτσια μας, η coach γονέων Elisabeth Stitt συνιστά να ανταποκρινόμαστε με μια γρήγορη διόρθωση ακολουθούμενη από μια θερμή απόσπαση της προσοχής – όπως να πούμε όχι και στη συνέχεια να δώσουμε στο σκυλί ένα κόκαλο-παιχνίδι και στο παιδί ένα βιβλίο ζωγραφικής. Ίσως το πιο σημαντικό είναι να διατηρούμε μια συνέπεια σ’ αυτές τις προσδοκίες και να επαναλαμβάνουμε τα μαθήματα ξανά και ξανά. «Μου λένε συχνά οι γονείς: "Μα το έχω πει στα παιδιά μου ένα εκατομμύριο φορές"», λέει η Stitt. «Ωραία. Αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να κάνετε».
Επιπλέον, τόσο τα σκυλιά όσο και τα βρέφη δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επικοινωνούν χωρίς λόγια. Η εκμάθηση της ανάγνωσης της συνθηματικής επικοινωνίας ενός σκυλιού μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση της ικανότητας να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από την οπτική γωνία του άλλου, λέει η Gail Melson, ομότιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Purdue, με ειδικότητα στη μελέτη των οικογενειών και των ζώων.
Η ανάπτυξη μιας τέτοιας δεξιότητας μπορεί να διευκολύνει αργότερα την ερμηνεία των πρώτων προσπαθειών του παιδιού για αυτοέκφραση. Η γνώση από πρώτο χέρι ότι αυτό που μοιάζει με «παραβατική» συμπεριφορά μπορεί στην πραγματικότητα να είναι ένα σημάδι φόβου, πλήξης ή απογοήτευσης είναι χρήσιμη για την ανάπτυξη της υπομονής που απαιτείται για τη γονική μέριμνα.
Και αν αποκτήσετε ένα σκυλί μαζί με τον/την σύντροφο σας, θα κάνετε όλη αυτή τη διαδικασία μάθησης μαζί του. Σκεφτείτε το ως μια πρόβα για κάποιες από τις διαδικασίες της συν-γονεϊκής σχέσης. «Πολλές φορές, τα ζευγάρια βαδίζουν στα τυφλά επειδή δεν έχουν απαραίτητα ένα σχέδιο για το ποιος θα ταΐσει το μωρό ή ποιος θα του βάλει πάνα ή ποιος θα ξυπνάει τη νύχτα», λέει η Darby Saxbe, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας, η οποία μελετά τη μετάβαση στη γονεϊκότητα. Τα σκυλιά δεν απαιτούν τον ίδιο κόπο, αλλά και πάλι πρέπει να μοιράζεται δίκαια η ευθύνη για τη βόλτα και το τάισμά τους, κάτι που «μπορεί να δημιουργήσει ένα υγιές προηγούμενο» για τον καταμερισμό των καθηκόντων φροντίδας ενός παιδιού και ένα πλαίσιο κοινής προσέγγισης.
Πέρα όμως από τις αγγαρείες και την πειθαρχεία, η ανατροφή ενός κατοικίδιου –και, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, η ανατροφή ενός παιδιού– απαιτεί θυσίες. Ανεξάρτητα από το πόσο κουρασμένοι είστε το πρωί, πρέπει να σηκωθείτε από το κρεβάτι για να ηρεμήσετε ένα μωρό που κλαίει ή για να βγάλετε έναν σκύλο για κατούρημα. Οι μέρες θα κοπούν στη μέση αν το παιδί ή το κατοικίδιο ζώο σας αρρωστήσει. Και δεν θα κάνετε ποτέ διάλειμμα, εκτός αν εξασφαλίσετε μια μπέιμπι σίτερ – αλλά ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις, θα πρέπει να είστε διαρκώς προσβάσιμοι σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. «Αυτή είναι η πραγματικά δραματική αλλαγή», λέει η Saxbe, για τους ανθρώπους που δεν έχουν αποκτήσει ποτέ μωρό ή κατοικίδιο.
Με στοιχεία από The Atlantic
