Ο Θωμάς είναι 20 χρονών και κάτι ψιλά και είναι Σαλονικιός. Ως Unknown Artist κάνει μουσική όσα ζει καθημερινά εδώ και έξι χρόνια, φτιάχνει μόνος του ακόμα και τα βίντεο που ανεβάζει στο YouTube. Το κομμάτι του «Τι έγινε χθες;» είναι η απεγνωσμένη φωνή ενός νέου ανθρώπου ενάντια στη μιζέρια και την αποχαύνωση που θυμίζει τις ρίμες του Mike Skinner.
«Ούτε εγώ δεν ξέρω ακόμα ποιος είναι ο Θωμάς» λέει, «τον ψάχνω καθημερινά». «Πάντα ήθελα να περνάω καλά μ’ αυτό που κάνω και να νιώθω ότι ‘δίνω’ γενικά, γιατί πιστεύω αυτό που λένε, πως ό,τι δίνεις παίρνεις. Βέβαια, πλέον θεωρώ ότι αυτό έχει λίγο διαφορετικό νόημα, πιο ατομικιστικό, και δεν το λέω αρνητικά. Έχουμε ξεχάσει να δίνουμε κάτι στον εαυτό μας, να γίνουμε κάτι για μας.
Η μουσική μου είναι καθαρά αστική. Ακούς τη βρωμιά της πόλης στα σκονισμένα τύμπανα και στα samples, ακούς το θόρυβο και τα τσιμέντα μέσα στις βαριές μπασογραμμές, ακούς τους ανθρώπους, ακούς τι σκέφτονται και τι νιώθουν, μέσα από τις λέξεις και τους τόνους. Τα ακούς όλα. Αυτή η μουσική είναι η πόλη, και όσο περπατάς εδώ, τη νιώθεις όλο και περισσότερο να σου μιλάει».
Τι άλλο σου δίνει έμπνευση;
Οτιδήποτε μου προκαλεί κάποιο συναίσθημα ή κάποια περαιτέρω σκέψη. Οτιδήποτε βγάζει κάποιο vibe προς τα έξω, πως θέλει να μιλήσει, πως κρύβει οργή.
Μου αρέσει πολύ να περπατάω μέσα στην πόλη. Να βλέπω ανθρώπους, αυτοκίνητα, να νιώθω ότι υπάρχει κίνηση, υπό οποιαδήποτε μορφή. Να ανακαλύπτω νέα μέρη, νέες μουσικές, νέους ήχους, να προσπαθώ κάθε μέρα να με γεμίζω και να «γουστάρω». Να βγω με φίλους, να βγω μόνος, να νιώσω πως ρολάρει το πράγμα, γενικά. Δεν αντέχω την στασιμότητα και την παθητικότητα, η ταχύτητα είναι ανάγκη, καλώς ή κακώς.
Στο σπίτι δεν έπαιζε και πολύ μουσική, για να πω την αλήθεια. Ήταν περισσότερο «προσωπικό» το ψάξιμο του τι θα ακούσω. Κυρίως ροκ άκουγα μικρός, αλλά πέρασα από αρκετά ρεύματα. Πλέον ακούω περισσότερο ό,τι μου βγάζει πιο πολύ ωμότητα και πραγματικότητα.
Πώς είναι να ζεις και να δημιουργείς στη Θεσσαλονίκη; Πιστεύεις ότι κάποιος που ζει στην Αθήνα έχει πιο πολλές ευκαιρίες;
Το όλο θέμα χρειάζεται εκτός των άλλων, τύχη σίγουρα, να σαι την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο μέρος, με τον κατάλληλο άνθρωπο, αλλά δεν θεωρώ ότι κάποιος έχει πιο πολλές ευκαιρίες λόγω πόλης. Ίσως εφήμερα, για κάποια συναυλία/προβολή γενικότερα, αλλά σε βάθος χρόνου, μετράει μόνο αυτό που βγάζεις. Θέλω να πω ότι το κοινό και γενικά το πόσο θα φανεί κάποιος, δεν επηρεάζει την δημιουργικότητα του ή το αποτέλεσμα. Οι ευκαιρίες και η προβολή θα έρθουν αργά ή γρήγορα αν πραγματικά αξίζει κάτι και έχει δυναμική. Και θεωρώ ότι όσο χρόνο κάνει αυτό το κάτι να ανέβει, τόσο διαρκεί και η πτώση.
Μου αρέσει η «βρωμιά» και το mood που βγάζει, η μουσική της, οι δρόμοι και τα στενά της.
Σιχαίνομαι τη μιζέρια, την αποχαύνωση, την αδιαφορία, την άγνοια, και κάθε μορφή φασισμού και ρατσιστικών συμπεριφορών.
Ολόκληρη η συνέντευξη του Θωμά και δείγματα της μουσικής του στο site του ΓΚΡΕΚΑ.
σχόλια