Sunlight coming through the haze
No gaps in the blinds
To let it inside
The bed is unmade,
Some music still plays

TV, yeah it's always on
A flicker of the screen
A movie actress screams
I'm basking in the shit flowing out of it

I'm stoned in the mall again
Terminally bored
Shuffling round the stores
And shoplifting is getting so last year's thing

(My) Xbox is a god to me
A finger on the switch
My mother is a bitch
My father gave up ever trying to talk to me

Don't try engaging me
The vaguest of shrugs
The prescription drugs
You'll never find the person inside

My face is Mogadon
Curiosity has given up on me
I'm tuning out desires
The pills are on the rise

How can I be sure I'm here?
The pills that I've been taking confuse me
I need to know that someone sees that
There's nothing left, I simply am not here

I'm through with pornography
The acting is lame
The action is tame
Explicitly dull
Arousal annulled

Your mouth should be boarded up
Talking all day with nothing to say
Your shallow proclamations
All misinformation

My friend says he wants to die
He's in a band, they sound like Pearl Jam
Their clothes are all black
The music is crap

In school I don't concentrate
And sex is kinda fun, but just another one
Of all the empty ways of using up the day

How can I be sure I'm here?
The pills that I've been taking confuse me
I need to know that someone sees that
There's nothing left, I simply am not here

Bipolar disorder
Can't deal with this boredom
Bipolar disorder
Can't deal with this boredom

Don't try to be liked
You don't mind
You feel no sun
You steal a gun
To kill time

You're somewhere
You're no where
You don't care
You catch the breeze
You still the leaves
So now where?

http://www.youtube.com/watch?v=azBnvKL6JKE&mode=related&search=

 ----------------------------------------------------------------------------------------------

 και ένα ωραίο κειμενάκι που βρήκα στο http://el.porcupine.gr/archives/98

Porcupine Tree - Fear of a Blank Planet

Ακούω τους Porcupine Tree από την εποχή του Signify, περίπου το 1997. Πρώτη φορά με δυσκόλεψε ένα δισκάκι τους όσο το Fear of a Blank Planet. Χρειάστηκε πάνω από 10 ακροάσεις κι ακόμα δεν είμαι σίγουρος για αρκετά απ’ όσα άκουσα.

Κατ’ αρχήν να πω ότι πιστεύω ότι ο Wilson και η υπόλοιπη παρέα είναι μάγκες. Οι άνθρωποι μετά το Deadwing (το προτελευταίο τους) και νέο συμβόλαιο με πιο μεγάλη εταιρία, πράγμα που σημαίνει άνοιγμα σε μεγαλύτερο κοινό, περισσότερες συναυλίες, περισσότερα χρήματα, πάνε και κάνουν ένα CD που είναι και πιο δύσκολο στο άκουσμα και πιο καυστικό στους στίχους.

Όλο το CD ασχολείται με ένα πράγμα: πως μεγαλώνουν τα παιδιά στις πόλεις του σήμερα. Βαρεμάρα, χάπια και ναρκωτικά, όπλα, shopping therapy και άρνηση των πάντων. Αυτό βγαίνει και στη μουσική. Οργή κι ένταση τις πιο πολλές φορές, παγωμάρα και βουτιά στο κενό κάποιες άλλες.

Η μουσική

Οι Porcupine Tree συνεχίζουν να αλλάζουν τη μουσική τους, να μην παραμένουν στάσιμοι και ταυτόχρονα να βγάζουν νέα ακούσματα. Πόσοι άλλοι το κάνουν αυτό; Το γκρουπ είναι ομάδα, όχι 4-5 μουσικοί που καθένας παίζει το δικό του. Κανένας τους δίσκος, και πάνω απ’ όλα αυτός εδώ, δεν έχει γίνει ρουτίνα. Είναι μουσικά ταξίδια.

Το Fear of a Blank Planet είναι ένα σκληρό CD. Οι κιθάρες είναι πιο δυνατές από ποτέ, μερικές φορές φτάνουν στα όρια του thrash. Όμως αν παρατηρήσεις πως και γιατί ακούγονται έτσι στο συγκεκριμένο σημείο του κομματιού, όχι μόνο τις αποδέχεσαι, αλλά τις γουστάρεις κιόλας.

Αυτό που δεν έχει αλλάξει είναι η μελωδικότητα του συγκροτήματος που μπορείς να τη βρεις ακόμα και στα πιο δυνατά riffs. Ο R. Barbieri (ο άνθρωπος πίσω από τα keyboards) είναι εκπληκτικό μία πως βγάζει ένα κλίμα εντελώς ψυχρό και μία κάποια πιο ζεστή αίσθηση μέσα στα κομμάτια.

O Wilson συνεχίζει να γίνεται πιο τολμηρός με τη φωνή του σε ευαίσθητα μέρη κάποιων κομματιών. Νομίζω ότι πρόκειται για έναν από τους καλύτερους μουσικούς της εποχής του. Τελεία.

Οι στίχοι

Τι νιώθει ένα παιδί που μεγαλώνει σήμερα στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο ή στην Αθήνα; Πώς αντιμετωπίζει το σχολείο, τους γονείς του, την καθημερινότητά του; Οι στίχοι του CD δε θα χαϊδέψουν τα αυτιά σου.

X-box is a god to me
A finger on the switch
My mother is a bitch
My father gave up ever trying to talk to me

Η πλήξη του να τα έχεις δοκιμάσει όλα και τίποτα να μην σου κάνει εντύπωση, η αποχαύνωση της τηλεόρασης, η τάση για απομόνωση, η επιθυμία να φύγεις. Δεν ξέρεις για που και πως, αλλά ξέρεις ότι θες να φύγεις.

Let’s sleep together right now
Relieve the pressure somehow
Switch off the future right now
Let’s leave forever

Πας στο εμπορικό κέντρο. Βαριέσαι. Κλέβεις. Βαριέσαι. Βλέπεις πορνό και βαριέσαι. Βρίσκεις ένα όπλο να παίξεις. Παίρνεις χαπιά να αλλάξεις την καθημερινότητά σου. Στο τέλος βαριέσαι.

We’re lost in the mall, shuffling through the stores like zombies
Well what is the point?
What can money buy?
My hands on a gun and I find the range, God tempt me
Well what did you say?
Think I’m passing out

Δυο λόγια για κλείσιμο

Το Fear of a Blank Planet είναι ένα εκπληκτικό και δύσκολο CD. Πρώτα καταλαβαίνεις ότι είναι δύσκολο και σιγά σιγά ανακαλύπτεις πόσο καλό είναι. Φυσικά δεν είναι για όλους, δεν μπορεί να ακουστεί απ’ όλους. Δεν πειράζει.

Χαίρομαι που οι Porcupine Tree συνεχίζουν να μην είναι mainstream, να γίνονται καλύτεροι και να αλλάζουν. Και χαίρομαι δύο φορές που στη μουσική φτήνεια που μας περιβάλλει υπάρχει μουσική, αληθινή μουσική, να κάνει τις μέρες και τις νύχτες μας πιο όμορφες.