tellmeiamnottheonlyone*

Facebook Twitter
0

καλή βδομάδα!

 

 

 

 

In each old person there is a young one


wondering what the hell happened.

 

Ευφροσύνη Δοξιάδη εικαστικός


http://www.euphrosynedoxiadis.com/home.html


Έχω την αίσθηση πως για κάποιους από τη γενιά μας το να συνωστίζεσαι μέσα στην προστατευτική ασπίδα των αναμνήσεων των παιδικών σου χρόνων αποτελεί από μόνο του μια αρκετά καθησυχαστική γυμναστική ενώ έξω τα μελλοντικά μοντέλα πολιτικού κυνισμού και παγκόσμιας νεωτερικότητας είναι ήδη εδώ και επικαλύπτουν ολόκληρο το τοπίο της κοντινής μας καθημερινότητας.

 



Ξέρω πως η πάμφθηνη διαφημιστική γλώσσα και τα φθαρμένα μοντέλα επικοινωνίας χρησιμοποιούν και τρέφονται με μανία από αυτή τη αγορά της μνήμης που μοιάζει ενίοτε με καρτούν και περιέχει όλα όσα κάποτε μας περιείχαν και μας συγκίνησαν (μέχρι να  τους ξεφύγουμε).

 



Υπάρχει βέβαια κάτι καθησυχαστικά υπνωτικό στην ενασχόληση με την δεκαετία του 80. Νομίζω πως αποτελεί για πολλούς από μας μια διασκεδαστική Disneyland, ένα απαράμιλλα μπανάλ μα εξαιρετικά πολύχρωμο patchwork αισθητικών, τάσεων, γλώσσας, lifestyle, cult κομματιών και αποσπασμάτων.

 



Μεγαλώσαμε σε μια δεκαετία εμείς οι 30sth προστατευτική, με σχετική ευημερία, πολιτικά ομαλή (σε σχέση με οτι συνέβαινε τις περασμένες δεκαετίες), με το πολιτισμικό επίπεδο να ξανασυντονίζεται με το  υπόλοιπο κόσμο.

 

 

Με τους γονείς μας κουρασμένους από την πειθαναγκαστική πολιτικοποίηση και τα φθαρμένα μοντέλα επικοινωνίας, να θέλουν να ξεφύγουν από την άπνοια του πολτοποιημένου χαρακτήρα της προσωπικής έκφρασης και να γευτούν το διαβολικό φιλί του καταναλωτισμού. Μέχρι αηδίας:-)

 


Στη δικιά μας περίπτωση η οριστική ενηλικίωση μας βρήκε στο μεταίχμιο της μετάβασης ανάμεσα στον παλιό κόσμο και τον κόσμο του ίντερνετ. Ενεργοποιώντας έτσι ισχυρές δόσεις αναπαλαιωμένης συναισθηματολογίας και διαφόρων άλλων γλυκερών φρενίτιδων για τα παρελθοντικά μας τετελεσμένα.

 



Το καλό είναι πως δεν ηρωποιήσαμε τίποτα από τα παλιά. Δεν υπήρχε και κάτι άλλωστε για να ηρωποιήσεις μέσα σε αυτό το εξαπατημένο τέλμα της άνεσης. Αυτό δε σημαίνει πως οι δικοί μας αόρατοι θίασοι δεν περιέχουν στέρεους αντίλαλους έμπνευσης, πρωτοπορίας και δοκιμών. Τους συναντάμε άλλωστε κάθε φορά που δεν ξέρουμε.

 


Ποιοί είμαστε και που πηγαίνουμε;-)

Διάφορα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ