Από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της δεκαετίας του '60 ήταν ο πλουραλισμός της σε δημιουργία νέων μουσικών τάσεων σε σχέση με τις υπόλοιπες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, γι' αυτό και έχει μία ξεχωριστή θέση στις μουσικές μας αναμνήσεις.
Ποικιλία ήχων, από διαφορετικές χώρες, έφτανε καθημερινά στον Έλληνα ακροατή που έμαθε να ψυχαγωγείται με τα τραγούδια τους.
Δεν υπήρχαν πολλές πηγές πληροφόρησης στη χώρα μας στη δεκαετία του '60· εκτός από το κρατικό ραδιόφωνο, υπήρχαν μερικοί αξιόλογοι ερασιτεχνικοί σταθμοί και ο αμερικάνικος ραδιοφωνικός σταθμός του Ελληνικού.
Όμως εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι οι τότε ακροατές με αυτά τα πενιχρά μέσα, σε σύγκριση με τον σημερινό καταιγισμό από ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και διαδίκτυο, είχαν μία τεκμηριωμένη άποψη για την ελληνική και διεθνή μουσική της εποχής, που τουλάχιστον σε αριθμό κυκλοφοριών ήταν σαφώς μεγαλύτερη σε αριθμό, σε αντίθεση με τον σημερινό ακροατή που παρακολουθεί στην πλειοψηφία του ένα μικρό κομμάτι της παγκόσμιας μουσικής επικαιρότητας.
Στη δεκαετία του '60 ιδιαίτερα δυνατό ήταν το γαλλικό τραγούδι, με τραγουδιστές όπως οι Adamo, Herve Villard, Alain Barriere, Enrico Macias, Michel Polnaref, Patricia Carli κ.ά. να ακούγονται στα διάφορα πάρτι, που ήταν συχνά η αφορμή για συγκέντρωση της νεολαίας και νέες γνωριμίες.
Στην αρχή κάθε χρονιάς, τέλος Ιανουαρίου, αρχές Φεβρουαρίου, το φεστιβάλ του Σαν Ρέμο φόρτιζε τους νέους με τα νέα ιταλικά τραγούδια που θα κυριαρχούσαν σχεδόν όλη τη χρονιά. Αndriano Celentano, Gianni Morandi, Αl Bano, Nico Fidenco, Sergio Endrigo ήταν μερικοί μόνο από τους δεκάδες τραγουδιστές από την Ιταλία που είχαν φανατικούς φίλους στην Ελλάδα.
Στα κυριακάτικα ποδοσφαιρικά παιχνίδια και στα διαλείμματα των κινηματογράφων, η μουσική της Λατινικής Αμερικής είχε τον πρώτο λόγο και κυριαρχούσε, τουλάχιστον στις αρχές της δεκαετίας.
Οι φίλοι της αγγλόφωνης μουσικής είχαν μία σημαντική ενημέρωση από τον στρατιωτικό αμερικάνικο σταθμό του Ελληνικού, που σε 24ωρη βάση, με πρόσχημα την ενημέρωση των Αμερικανών πολιτών, έβαζε στους νεαρούς της εποχής το «μικρόβιο» της αγάπης για το ροκ.
Όλα σχεδόν τα σημαντικά μουσικά ρεύματα στον χώρο της ξένης μουσικής ξεκίνησαν στη δεκαετία του '60, πανκ, ψυχεδελική, σόουλ στη μορφή που κυριάρχησε για αρκετές δεκαετίες, χέβι μέταλ, ακόμα και το χιπ χοπ έχει τις ρίζες του στα τραγούδια του James Brown.
Η ελληνική μουσική στη δεκαετία του '60 έζησε το αποκορύφωμά της και μέσα στη δεκαετία συνθέτες όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Σταύρος Ξαρχάκος μας παρουσίασαν μερικά από τα σημαντικότερα έργα τους, ενώ άλλοι, νεώτεροι, έκαναν μέσα στη δεκαετία την πρώτη τους εμφάνιση. Γιάννης Μαρκόπουλος, Μάνος Λοΐζος, Γιάννης Σπανός, Σταύρος Κουγιουμτζής, Δήμος Μούτσης, Κώστας Χατζής και ο μοναδικός Διονύσης Σαββόπουλος -που ήταν ο μόνος που έγραφε τη μουσική, τους στίχους και ερμήνευε ο ίδιος τα τραγούδια του- πρόλαβαν όλοι τους να κυκλοφορήσουν σημαντικούς δίσκους μέσα στη δεκαετία.
Οι περισσότεροι από αυτούς πάντρεψαν τη μουσική τους με ποιήματα μεγάλων Ελλήνων και ξένων ποιητών.
Σημαντική ήταν και η επιρροή του λαϊκού τραγουδιού στη δεκαετία, με συνθέτες όπως οι Άκης Πάνου, Απόστολος Καλδάρας, Γιώργος Ζαμπέτας και ο παλαιότερος Βασίλης Τσιτσάνης, που τραγούδια τους ερμήνευσαν με επιτυχία ονόματα όπως οι Στέλιος Καζαντζίδης, Βίκυ Μοσχολιού, Μιχάλης Μενιδιάτης, Πόλυ Πάνου, Καίτη Γκρέυ, Γρηγόρης Μπιθικώτσης και άλλα μεγάλα ονόματα του λαϊκού μας τραγουδιού, πραγματικά μπερδεύοντας το ελληνικό κοινό για το αν έπρεπε να ακούει Beatles, Rolling Stones και Animals ή τους λαϊκούς μας τραγουδιστές.
Το ελαφρό ελληνικό τραγούδι είχε το δικό του μερίδιο επιτυχίας, ειδικά στις αρχές της δεκαετίας με συνθέτες όπως ο Μίμης Πλέσσας, και το «Νέο Κύμα», ίσως το σημαντικότερο μουσικό κίνημα μέσα στη δεκαετία, μας παρουσίασε μία σειρά από ταλαντούχους συνθέτες και τραγουδιστές, αρκετοί από τους οποίους, όπως η Αρλέττα και ο Νότης Μαυρουδής, συνεχίζουν και σήμερα να μας συντροφεύουν με τα τραγούδια τους.
H δεκαετία του '60 τα είχε όλα στον χώρο της μουσικής και δικαιωματικά παίρνει τη μερίδα του λέοντος από την ιστορία της μουσικής του περασμένου αιώνα.
σχόλια