Μεταξύ του 1992 και του 1996, ο Ισπανός πολεμικός φωτορεπόρτερ Gervasio Sánchez κάλυψε την πολιορκία του Σαράγεβο. Κατέγραψε σκηνές από οχυρωμένους δρόμους, τοίχους διάτρητους από σφαίρες, καμένα αυτοκίνητα, τάφους και την καταστροφή της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
Ανάμεσα σε αυτές τις εικόνες πολέμου, υπήρχαν και πολλά πορτρέτα: άνθρωποι που πολεμούσαν, ζούσαν την καθημέρινότητά τους αλλά και πενθούσαν τους νεκρούς τους. Ανάμεσά τους και αρκετά παιδιά από την κατεστραμμένη από τον πόλεμο πόλη που φωτογράφιζε σε παιδικές χαρές, σε αυλές σπιτιών ή παίζοντας ανάμεσα σε κατεστραμμένα οχήματα.
Ο Gervasio κράτησε επαφή με κάποια από αυτά και τα συνάντησε ξανά στο πρώτο του ταξίδι στο Σαράγεβο, 25 χρόνια μετά το τέλος της πολιορκίας. Τι απέγιναν; Πώς είναι να μεγαλώνεις κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο;
Κάποιοι συγκλονίζονται όταν βλέπουν τις φωτογραφίες του, επειδή δεν έχουν δικές τους φωτογραφίες από εκείνη την εποχή. Η αισθητική των ασπρόμαυρων εικόνων του Gervasio είναι σχεδόν ποιητική, καθώς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις βίαιες σκηνές που μερικές φορές απεικονίζουν. Και όμως, για όσους φωτογραφήθηκαν, οι εικόνες ξυπνούν επίσης τρυφερές αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας.
Πηγή: DW Documentary
