Όταν, το 1984, ο Κώστας Ζούβελος και η Κασσιανή Θεοδωρακάκου είδαν μια πινακίδα πωλητηρίου σε έναν πέτρινο πύργο του 19ου αιώνα που κατέρρεε στη χερσόνησο της Μάνης, αποφάσισαν να τον αγοράσουν και να δουν αργότερα τι θα κάνουν με αυτόν.
Ο παραδοσιακός πύργος αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της αμυντικής αρχιτεκτονικής της περιοχής.
Με τη λιτή και απέριττη ομορφιά τους, οι επιβλητικοί πύργοι της Μάνης αντιστέκονται στο πέρασμα του χρόνου και προσφέρουν ένα γοητευτικό ταξίδι στο παρελθόν, στις εποχές που χρησιμοποιούνταν για να ελέγχουν και να απωθούν εχθρικές επιθέσεις.
Ο Ζούβελος και η Θεοδωρακάκου ξόδεψαν οκτώ χρόνια προσπαθώντας να μετατρέψουν τα ερείπια του πύργου σε χώρο φιλοξενίας.
Η ανακαίνιση έπρεπε να προσαρμοστεί στα ειδικά χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής της Μάνης και ταυτόχρονα να διασφαλιστεί πως οι εσωτερικοί χώροι διέπονται από μια σύγχρονη αισθητική αντίληψη.
Η δομή του πύργου εσωτερικά και εξωτερικά έπρεπε να παραμείνει αναλλοίωτη, ενώ όλες οι σύγχρονες παροχές και υποδομές όφειλαν να εγκατασταθούν αφανώς.
Ο πύργος, σήμερα, αποτελείται από τρία δωμάτια, ένα δίκλινο, ένα τρίκλινο και ένα τετράκλινο, με θέα στη θάλασσα του Ταινάρου και δυνατότητα φιλοξενίας έως εννέα ατόμων. Τα δύο δωμάτια έχουν ανεξάρτητες εισόδους, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα να συνδεθούν μεταξύ τους.
