Πολλοί είναι αυτοί που αμφισβητούν την αναπαραστατική δύναμη του κινηματογράφου στην απόδοση του Ολοκαυτώματος. Οι επιζώντες της τραγωδίας θεωρούν την όποια κινηματογραφική απόπειρα τουλάχιστον αποτυχημένη γιατί αδυνατεί να αποδώσει την αλήθεια και αντ' αυτού μετριάζει τις πραγματικά ασύλληπτες συνθήκες που επικρατούσαν καλουπώνοντας την φαντασία των θεατών σε μία επιδερμική μυθοπλασία της μεταπολεμικής περιόδου. «Γιατί εγώ που επέζησα από το Ολοκαύτωμα και είχα την απόλυτη εμπειρία του τρόμου του να είμαι ευχαριστημένος βλέποντας αυτές τις εικόνες να αναπαράγονται και μάλιστα τόσο παραποιημένες;», λέει κάποιος απ' αυτούς.
Το παραπάνω φιλμ επιχειρεί μέσα από αρχειακό υλικό και αποσπάσματα ταινιών να παρουσιάσει το πώς αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν τόσο οι αυτόπτες μάρτυρες της απίστευτης αυτής τραγωδίας όσο και οι κινηματογραφιστές και οι κριτικοί τους τις απόπειρες αναπαράστασης μιας γενοκτονίας αυτού του μεγέθους. Πολλοί βρίσκουν ότι είναι άσκοπη.
