Ο Λονδρέζος σκηνοθέτης Nick Norman-Butler μιλάει για την κινηματογραφική του απόδοση μιας γιαπωνέζικης είδησης σχετική με μία άστεγη γυναίκα στη Fukuoka που "μοιράστηκε" το διαμέρισμα ενός πλούσιου επιχειρηματία για έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει:
"Ήθελα να διερευνήσω τα θέματα που έθιξε η ιστορία αυτή σχετικά με την απομόνωση και την κοινωνική ανισότητα και έτσι διάλεξα μία πειραματική προσέγγιση για να θέσω αρκετές ερωτήσεις: γιατί η γυναίκα διάλεξε το διαμέρισμα του συγκεκριμένου άντρα; Πώς κατάφερε να μένει απαρατήρητη σε καθημερινή βάση; Ποιος ήταν ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος και μήπως τελικά ήξερε ότι η γυναίκα ήταν εκεί αλλά προσποιήθηκε το αντίθετο; Για μένα αυτό το τελευταίο ερώτημα είναι και το πιο ενδιαφέρον. Οι δύο χαρακτήρες στη Tomoko θα μπορούσαν να ζήσουν καλά μαζί: υπάρχει αρκετός χώρος στο διαμέρισμα και οι δύο είναι μόνοι τους αλλά ο φόβος του άλλου τους αποτρέπει να επικοινωνήσουν, ακόμα αν βρίσκονται σε τόσο στενή εγγύτητα.
