«Καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον, κι αν όχι, θα τα ξαναπούμε»: Ένα φιλμάκι με την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

«Εάν δεν έχεις κάποιου είδους μοναξιά - δεν είναι υποχρεωτικό να είναι τραγική, αλλά κάποιου είδους μοναξιά – δεν μπορείς να δημιουργήσεις. Θέλει να είναι κλειστά τα γύρω σου για να μπορέσεις να αναλύσεις τον εαυτόν σου και αυτά που σου έχουν επηρεάσει τη ζωή». Αυτά λέει με τον χαρακτηριστικό γλυκό και μεστό τρόπο της, η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ καθώς υποδέχεται την κάμερα στον χώρο ζωής και εργασίας της στην Ασκληπιού (όταν δεν βρισκόταν στην αγαπημένη της Αίγινα). Ακολούθως, θυμάται τον πατέρα και τον σύζυγό της, δηλώνει ότι δεν τα πήγε ποτέ καλά με τα μηχανήματα και απαγγέλει μεταξύ άλλων το πρώτο ποίημα της που δημοσιεύτηκε ποτέ (το 1956), και είχε τίτλο «Μοναξιά»: «Λέγανε τότε πώς ένα κορίτσι μπορεί να ξέρει τι θα πει μοναξιά. Κι όμως ήξερα».