ADVERTORIAL
Η μεγαλύτερη, ίσως, πλάνη στην οποία εμείς οι άνθρωποι μεγαλώνουμε είναι πως η ζωή μας είναι δεδομένη. Και μαζί με τη ζωή μας θεωρούμε αυτονόητα και όλα όσα απολαμβάνουμε, από την υγεία, την ελευθερία, τις σχέσεις με άλλους ανθρώπους και το δικαίωμα να ονειρευόμαστε μέχρι κάθε υλικό και αναλώσιμο εργαλείο που εξυπηρετεί την καθημερινότητά μας. Μέσα από μια αφελή, ίσως και εγωιστική κάποιες φορές, ματιά θεωρούμε πως, όλα όσα έχουμε και απολαμβάνουμε, τα έχουμε αποκτήσει δικαιωματικά γιατί απλά τα αξίζουμε κι ας μην χρειάστηκε ποτέ να αγωνιστούμε για αυτά. Και μάλιστα θεωρούμε αυτονόητο πως κάθε καινούρια μέρα που ξημερώνει, η ζωή θα μας ανανεώνει το συμβόλαιο για όλα αυτά τα κεκτημένα. Αρκεί όμως μια τυχαία στιγμή, λίγα μόνο δευτερόλεπτα, για να ανατραπεί ολόκληρη η ζωή σου και μαζί με αυτήν όσα έχεις κερδίσει ή θεωρείς δεδομένα. Κι όσο πιο ψηλά σε είχε ανεβάσει η ζωή, όταν έρθει εκείνη η τυχαία στιγμή τόσο πιο επώδυνη μοιάζει η πτώση.
Αν η ιστορία της Δήμητρας Κοροκίδα ξεχωρίζει δεν είναι για αυτά που της συνέβησαν τυχαία, αλλά για αυτά που πέτυχε στη συνέχεια με δική της επιμονή, προσπάθεια και δύναμη.
#DoWhatYouCant #GalaxyS8
Αυτή την αλήθεια μερικοί άνθρωποι την έχουν βιώσει με το πιο δύσκολο τρόπο και η Δήμητρα Κοροκίδα είναι ένας από αυτούς. Μεγαλωμένη στα Γλυκά Νερά από μία οικογένεια που της έμαθε το σεβασμό και τη δικαιοσύνη και παράλληλα την παρότρυνε να κυνηγά τα όνειρά της, θυμάται με νοσταλγία τα ανέμελα παιδικά της χρόνια τότε που, όπως αναφέρει σε συνέντευξή της στο lifo.gr, δεν υπήρχαν «ταμπέλες» και όλα τα παιδιά έπαιζαν μαζί αυθόρμητα. Στα δέκα της αποφάσισε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με το Tae Kwo Do, καθώς η φιλοσοφία των ασιατικών πολεμικών τεχνών ήταν κάτι που ταίριαζε άλλωστε με την ιδιοσυγκρασία της, μας εξηγεί η ίδια. Μετά από χρόνια σκληρής εξάσκησης, αφοσίωσης και υπομονής, κατάφερε να γευθεί τους καρπούς των κόπων της αφού διακρίθηκε αρκετές φορές σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Κι όταν βρέθηκε στην κορυφή, ένα τροχαίο ατύχημα την οδήγησε να μάθει να ζει ξανά από την αρχή, αυτή τη φορά όμως μια άλλη ζωή, διαφορετική από αυτή που ήξερε μέχρι τότε.
Αν όμως η ιστορία της Δήμητρας Κοροκίδα ξεχωρίζει δεν είναι για αυτά που της συνέβησαν τυχαία αλλά για αυτά που πέτυχε στη συνέχεια με δική της επιμονή, προσπάθεια και δύναμη. Η ιστορία της συγκινεί, εμπνέει άλλους ανθρώπους για αυτό και δεν θα μπορούσε να λείπει από το αφιέρωμα «Unbox your possibilities» που υποστηρίζει η Samsung με κεντρικό μήνυμα #DoWhatYouCant #GalaxyS8. Γιατί η Δήμητρα Κοροκίδα δεν εγκατέλειψε τα όνειρα και τη ζωή. Αντιθέτως, ξεπέρασε τα όριά της και τον ίδιο της τον εαυτό και έκανε το ανέφικτο πραγματικότητα. Και οι επιτυχίες και οι διακρίσεις που ακολούθησαν είναι η ανταμοιβή που σίγουρα αξίζει. Από το 2010 ασχολείται με παραολυμπιακά αθλήματα έχοντας σημειώσει αρκετές διακρίσεις με σημαντικότερη ίσως την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στη σφαιροβολία στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Σήμερα προπονεί παιδιά και ενήλικες στη δική της σχολή κορεάτικων πολεμικών τεχνών, ενώ συνεχίζει τις προπονήσεις στη σφαιροβολία γιατί τα όνειρα και οι στόχοι δεν τελειώνουν ποτέ.
— Πώς μπήκε στη ζωή σου το Tae Kwon Do;
Από μικρή μου άρεσε να παρακολουθώ τις ταινίες του Μπρους Λι και μάλιστα θυμάμαι βλέποντας τηλεόραση να προσπαθώ να μιμηθώ τις γροθιές και τις κλωτσιές του μπροστά στα έκπληκτα μάτια των γονιών μου! Όταν επομένως σε ηλικία 10 ετών ζήτησα από τη μητέρα μου να μάθω Καράτε, η Αρετή με πήγε σε μια σχολή Tae Kwon Do που απλά βρισκόταν κοντά στο σπίτι μας! Το Tae Kwon Do λοιπόν μπήκε στη ζωή μου θα έλεγα τυχαία, αλλά άλλωστε έτσι δεν γίνεται με κάποια πράγματα που έρχονται σαν θείο δώρο να μας δώσουν κατεύθυνση και νόημα στην ύπαρξή μας; Βέβαια και εγώ αγάπησα το Tae Kwon Do, περισσότερο το τεχνικό κομμάτι του Tae Kwon Do (πούμσε) και τη φιλοσοφία του, και έτσι επέλεξα να αφιερώσω τη ζωή μου σε αυτό, πριν το ατύχημα ως αθλήτρια και τώρα ως προπονήτρια.
— Νοσταλγείς; Τι έχεις πεθυμήσει από τα παιδικά και νεανικά σου χρόνια;
Νοσταλγώ το ανέμελο παιχνίδι στις αλάνες και τους δρόμους των Γλυκών Νερών! Εκείνη την εποχή θυμάμαι κάναμε παρέα όλα μαζί τα παιδιά της γειτονιάς, δεν υπήρχαν «ταμπέλες», βρισκόμασταν κάθε απόγευμα και παίζαμε αχόρταγα μέχρι να δύσει ο ήλιος. Κάναμε πλάκες και γελούσαμε, γελούσαμε πολύ! Κάναμε φιλίες και σχέσεις που κρατούν μέχρι σήμερα γιατί τότε υπήρχε μια αθωότητα και αμεσότητα στην επικοινωνία που σήμερα έχει χαθεί.
— Τι ρόλο έχουν οι φίλοι στη ζωή σου;
Οι φίλοι έχουν πολύ σπουδαίο ρόλο στη ζωή μου. Βρίσκονται κοντά μου για να μοιραστούμε μαζί τις επιτυχίες αλλά και τις δυσκολίες. Θεωρώ ότι μετά την οικογένεια είναι το δεύτερο στήριγμα για μένα και χωρίς αυτούς θα ένιωθα μεγάλη μοναξιά.
— Τι σε πληγώνει περισσότερο στους ανθρώπους;
Με στεναχωρεί η έλλειψη ανθρωπιάς, ευγένειας, σεβασμού και ενδιαφέροντος για τον συνάνθρωπο. Με πληγώνει η βαρβαρότητα, η κακοποίηση και η εκμετάλλευση των ασθενέστερων ομάδων. Με λίγα λόγια με πληγώνει σε μια χώρα όπου γεννήθηκε ο πολιτισμός, να παρατηρείται εκφυλισμός βασικών ηθικών αρχών που σχετίζονται με την ίδια την φύση του ανθρώπου.
— Πώς είναι ένα 24ωρο της Δήμητρας;
Δυστυχώς όχι αρκετό! Ξυπνάω το πρωί κατά τις 8:00 και ετοιμάζομαι για την προπόνησή μου. Η προπόνηση αποτελείται από μυϊκή ενδυνάμωση με βάρη σε γυμναστήριο ή ρίψεις στο στάδιο και συνολικά μου παίρνει 2-3 ώρες. Επιστρέφω το μεσημέρι σπίτι να φάω και να ξαπλώσω. Επιβάλλεται στη θέση μου να ξαπλώσω γιατί το σώμα κουράζεται όχι μόνο από την προπόνηση αλλά και τις πολλές ώρες που κάθομαι στο αμαξίδιο. Το απόγευμα από τις 17:00 έως τις 22:00 βρίσκομαι στη σχολή όπου διδάσκω Tae Kwon Do και άλλες τρεις κορεάτικες πολεμικές τέχνες σε παιδιά και ενηλίκους. Μετά επιστρέφω πάλι σπίτι για φαγητό και ξεκούραση, χαζεύοντας λίγο τηλεόραση για να με πάρει ο ύπνος.
Μέσα από τον αθλητισμό έμαθα να πιστεύω στον εαυτό μου και να μην τα παρατάω στις δυσκολίες, έμαθα να πειθαρχώ, να βάζω στόχους και να προσπαθώ με υπομονή και επιμονή να τους πετύχω.
— Τι σε βοήθησε να συνεχίσεις τη ζωή σου και τον αθλητισμό μετά το ατύχημα;
Βασικά δύο πράγματα με βοήθησαν να συνεχίσω τη ζωή μου μετά το ατύχημα. Το ένα είναι η προηγούμενη ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό, και συγκεκριμένα τις πολεμικές τέχνες, και το άλλο οι μαθητές μου και οι φίλοι που με στήριξαν. Μέσα από τον αθλητισμό έμαθα να πιστεύω στον εαυτό μου και να μην τα παρατάω στις δυσκολίες, έμαθα να πειθαρχώ, να βάζω στόχους και να προσπαθώ με υπομονή και επιμονή να τους πετύχω. Πριν το ατύχημα έκανα μαθήματα σε παιδιά σε άλλες σχολές και γυμναστήρια και μάλιστα σκεφτόμουν να ανοίξω τη δική μου σχολή αλλά τον Μάιο του 2005 συνέβη το τροχαίο και όλα άλλαξαν. Το σοκ ήταν τεράστιο, δεν μπορούσα πλέον να κλωτσήσω, ήταν σαν ένας πιανίστας να χάνει τα χέρια του. Τον πρώτο καιρό έχοντας συνειδητοποιήσει ότι δεν έχω κίνηση και αίσθηση από το στήθος και κάτω δεν πίστευα ότι θα ξανασχοληθώ ποτέ με τον αθλητισμό, όμως οι μαθητές μου με παρότρυναν να ανοίξω τη σχολή και σιγά σιγά να ξεκινήσω πάλι τον πρωταθλητισμό.
— Το ατύχημα σε άλλαξε σαν άνθρωπο και αν ναι πώς;
Το ατύχημα σίγουρα με άλλαξε και όπως έχω ξαναπεί με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Όταν συμβαίνει κάτι τόσο σοβαρό σε κάποιον πρέπει να ψάξει μέσα του, να γνωρίσει και να αγαπήσει τον εαυτό του για να βρει τη δύναμη να το ξεπεράσει. Μέσα από αυτή τη διαδικασία αυτοκριτικής και πολλές ώρες διαλογισμού εμένα μου δόθηκε η ευκαιρία να αλλάξω τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα και αντιμετωπίζω τους ανθρώπους. Έμαθα να μην επηρεάζομαι αρνητικά από ασήμαντα πράγματα και να μην βάζω τον εαυτό μου πάνω από όλα.
— Ποια εμπόδια έχεις συναντήσει στον πρωταθλητισμό και πώς τα ξεπέρασες;
Δυστυχώς οι διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις συνθήκες ζωής, προπόνησης και υποστήριξης των αθλητών στο εξωτερικό και εδώ στην Ελλάδα είναι γενικώς γνωστές και εντείνονται ακόμα περισσότερο για τα άτομα με κινητικά θέματα. Η έλλειψη πρόσβασης σε χώρους προπόνησης, π.χ. γυμναστήρια με ειδικά διαμορφωμένα όργανα για αναπηρικά αμαξίδια, βαλβίδες για ρίψεις καθιστών σε στάδια και γενικότερη υποδομή για ΑμεΑ είναι ένα βασικό εμπόδιο. Επίσης η ελλιπής οικονομική στήριξη του κράτους σε αθλητικά σωματεία και αθλητές προκειμένου να εξασφαλίσουν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες προετοιμασίας, να λάβουν μέρος σε αγώνες στο εξωτερικό και να φτάσουν σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο είναι άλλο ένα εμπόδιο. Εγώ τα ξεπέρασα με την βοήθεια και την καλή θέληση κάποιων ανθρώπων που καθημερινά με βοηθούν στην προπόνηση καθώς και την υποστήριξη των χορηγών μου.
— Ποια ήταν μέχρι σήμερα η πιο περήφανη και δυνατή στιγμή σου;
Κορυφαία αθλητική στιγμή ήταν η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στη σφαιροβολία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου ΑμεΑ το 2015 στη Ντόχα. Σε προσωπικό επίπεδο θα έλεγα ότι ήταν η στιγμή της απονομής όπου έβλεπα τη γαλανόλευκη να κυματίζει υπό το άκουσμα του εθνικού μας ύμνου και με συνεπήρε ένα μοναδικό αίσθημα υπερηφάνειας και συγκίνησης.
— Μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς τον αθλητισμό; Υπάρχουν άλλα πράγματα με τα οποία θα ήθελες να ασχοληθείς;
Είναι αδύνατο να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τον αθλητισμό! Ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής, είναι υγεία και από τις μικρότερες ηλικίες μας βοηθά να χτίσουμε χαρακτήρα. Αν είχα ελεύθερο χρόνο θα ήθελα να ασχοληθώ με τη μαγειρική! Θεωρώ την μαγειρική ένα είδος τέχνης, μια δημιουργική διαδικασία που σε ηρεμεί και σε βοηθά να σκέφτεσαι και να εκφράζεσαι.
— Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου και πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 30 χρόνια από σήμερα;
Είναι πολύ δύσκολο να με φανταστώ σε τριάντα χρόνια από σήμερα! Σίγουρα πάντως εμφανισιακά δεν θα έχω αλλάξει πολύ, είναι τα καλά γονίδια από τον πατέρα μου! Επόμενος άμεσος στόχος είναι φέτος το καλοκαίρι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου ΑμεΑ στο Λονδίνο, όπου θα προσπαθήσω να πετύχω μια καλή επίδοση με σκοπό να ανέβω ξανά στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Απώτερος στόχος και πιο μακρινός δεν είναι άλλος από τη συμμετοχή και διάκριση στους επόμενους Παραολυμπιακούς Αγώνες που θα διεξαχθούν το 2020 στο Τόκιο.
Η ιστορία και η υπέρβαση της Δήμητρας αποδεικνύουν πως δεν υπάρχουν ανυπέρβλητα εμπόδια αρκεί να είσαι πιστός στους στόχους σου. Η Samsung τιμώντας τη δημιουργικότητα, την πρωτοπορία και την αφοσίωση στα όνειρα δίνει την ευκαιρία στους αναγνώστες να αναδείξουν την ιστορία που ξεχωρίζει περισσότερο. Με τη σειρά της θα επιβραβεύσει το success story που θα συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη προτίμηση, στο πρόσωπο που πέτυχε το ακατόρθωτο!
O διαγωνισμός έχει ξεκινήσει! Μέχρι τις 17 Ιουλίου μπορείς να λάβεις μέρος, ψηφίζοντας την ιστορία που σε ενέπνευσε και διεκδικώντας αυτόματα τη νέα ναυαρχίδα της Samsung, το Galaxy S8.
#DoWhatYouCant #GalaxyS8
