Τέσσερις μέρες και νύχτες στη Μαδρίτη

Τέσσερις μέρες και νύχτες στη Μαδρίτη Facebook Twitter
Η Μαδρίτη είναι μια πλούσια και αρχοντική πόλη με ιστορία, την παράδοση του κέντρου μιας κάποτε κραταιής αυτοκρατορίας.
0

Τα σπίτια στη Μαδρίτη δεν έχουν μπαλκόνια. Γιατί οι κάτοικοί της δεν κάθονται ποτέ στο σπίτι τους. «Βγαίνουν» για ψυχαγωγία, γιατί είναι τρόπος ζωής, και ελάχιστα για να επισκεφτούν πολιτικές εκδηλώσεις, καθώς αυτή την εποχή είχαν ξανά εθνικές εκλογές.


Η Μαδρίτη είναι μια πλούσια και αρχοντική πόλη. Με ιστορία, την παράδοση του κέντρου μιας κάποτε κραταιής αυτοκρατορίας. Είναι σήμερα κάτι σαν άτυπο πνευματικό κέντρο όσων μιλούν ισπανικά, που είναι η πιο δυναμική γλώσσα στη Δύση και η πιο ισχυρή μετά τα αγγλικά.


Η Μαδρίτη είναι καθαρή μητρόπολη, με πολύ καλές συγκοινωνίες. Δεν έχει φτάσει ακόμα στα όρια του υπερτουρισμού αλλά τα πλησιάζει. Δεν έχει θάλασσα και οι επισκέπτες της είναι σε ικανό βαθμό ισπανόφωνοι και έρχονται κυρίως για μουσεία (ανάμεσά τους και το εκπληκτικό παλάτι). Δίπλα σε αυτά οι επισκέπτες δείχνουν την προτίμησή τους στο φαγητό, στην παλιά πόλη, στους ισχυρούς πειραματισμούς της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Η λαϊκή παράδοση είναι ισχυρή και πολύχρωμη: κομπανίες εμφανίζονται στον δρόμο με μουσικές από διάφορες περιοχές της Ισπανίας. Χρώμα δίνουν και τα mercado (οι κλειστές αγορές), όπου μπορείς να βρεις τοπικά φαγητά και μια ποικιλία από αυθεντικές γεύσεις (αν αποφύγεις τις 1-2 πιο τουριστικές).

Η Ισπανία (και η Μαδρίτη) λειτουργούν ακόμα και χωρίς κυβέρνηση. Γι' αυτό και δεν ανησυχούν ιδιαίτερα που και οι τωρινές εκλογές ενδεχομένως δεν θα δώσουν «καθαρή» λύση.


Ενδιαφέρουσα η επίσκεψη στο Botin, «το πιο παλιό εστιατόριο στον κόσμο, από το 1726», αλλά και σε γειτονιές που δεν το περιμένεις θα βρεις στέκια με γεύσεις από πολλές περιοχές της χώρας.

Τέσσερις μέρες και νύχτες στη Μαδρίτη Facebook Twitter
Χρώμα δίνουν και τα mercado (οι κλειστές αγορές) όπου μπορείς να βρεις τοπικά φαγητά και μια ποικιλία από αυθεντικές γεύσεις (αν αποφύγεις τις 1-2 πιο τουριστικές).


Η Μαδρίτη έχει ενέργεια και χρήμα. Επιπλέον, έχει διαφυλάξει την παράδοση και έχει επενδύσει μακροπρόθεσμα στο μοντέρνο της πρόσωπο. Στην πρώτη μου επίσκεψη πριν από 28 χρόνια θύμιζε περισσότερο μια μητρόπολη παλιάς αυτοκρατορίας που ζούσε το παλιό της κλέος. Σήμερα είναι από τις πιο μοντέρνες και με αυτοπεποίθηση ευρωπαϊκές πόλεις, ανοιχτή, κοσμοπολίτικη. Με προκλήσεις κι αυτή, όπως το κυκλοφοριακό (αν και είναι σκαμμένη όλη από υπόγειες λεωφόρους), ρύπανση, αλλά και το νέο μικρόβιο του υπερτουρισμού.

Πέρασε κι αυτή κάτι σαν κρίση λίγο μετά την Ελλάδα, αλλά η Ισπανία είναι μεγάλη χώρα και είχε άλλη αντιμετώπιση (από τους «θεσμούς»), αλλά και η ίδια επέδειξε διαφορετική συμπεριφορά.


Επί τέσσερα χρόνια δεν έχει σταθερή κυβέρνηση, αλλά αυτό δεν έχει επηρεάσει ιδιαίτερα την πορεία της. Η Ισπανία (και η Μαδρίτη) λειτουργούν ακόμα και χωρίς κυβέρνηση. Γι' αυτό και δεν ανησυχούν ιδιαίτερα που και οι τωρινές εκλογές ενδεχομένως δεν θα δώσουν «καθαρή» λύση.


Είναι εντυπωσιακό επίσης το ότι έχει βρεθεί μια χρυσή τομή, έχει επέλθει κάποια ισορροπία μετά τον διχασμό, το ρήγμα που είχε δημιουργήσει ο τρομερός ισπανικός εμφύλιος και η επακόλουθη 40χρονη περίπου χούντα του Φράνκο. Αντί να ξανακάνουν εμφύλιο, κάθε φορά που ανακύπτει θέμα εκείνης της περιόδου (όπως στην Ελλάδα, με την ηθοποιό Ελ. Παπαδάκη π.χ.), ακολουθούν μια «συνταγή συμβίωσης»: π.χ. στα μουσεία βρίσκεις χώρους που προβάλλουν την Ιστορία από τη μία πλευρά και δίπλα άλλους που φιλοξενούν την αντίθετη.

Τέσσερις μέρες και νύχτες στη Μαδρίτη Facebook Twitter
Δεν έχει θάλασσα και οι επισκέπτες της είναι σε αρκετό βαθμό ισπανόφωνοι και έρχονται κυρίως για τα μουσεία (ανάμεσά τους και το εκπληκτικό παλάτι).

Το θέμα της Καταλονίας, πάντως, αποδεικνύεται το πιο επώδυνο απ' όσα αντιμετώπισε η Ισπανία την τελευταία 50ετία. Καταλαγιάζει για λίγο και επανέρχεται πολύ πιο έντονο και επίμονο, όπως αυτή την περίοδο. Η Καταλονία είναι πλούσια περιοχή και οι κάτοικοί της έχουν τα υλικά μέσα, υπομονή και επιμονή – αντιστέκονται.

Μπαίνεις έντονα στον πειρασμό να σκεφτείς τι καλύτερο μπορεί να κάνει η Αθήνα για να μειώσει την απόσταση από («ανταγωνιστικές») πόλεις όπως η Μαδρίτη. Η καθαριότητα, ο τρόπος λειτουργίας της πόλης, είναι τα προφανή.


Πάντα βγαίνει μπροστά η αδυναμία της Αθήνας να καταφέρει τα μουσεία και οι χώροι ενδιαφέροντος των επισκεπτών να λειτουργούν με βάση τις ανάγκες των τελευταίων. Μια άλλη πρόκληση που αντιμετωπίζει είναι ότι το μέλλον της διαμορφώνεται από χιλιάδες ιδιωτικά οικιστικά μικρο-πρότζεκτ, καθώς όλοι τρέχουν (ξένα funds, εγχώριοι επιχειρηματίες) για να επωφεληθούν από το «μπουμ». Δεν βλέπεις τις μεγάλες παρεμβάσεις που θα δώσουν τον τόνο, θα συγκρατήσουν τις υπερβολές των ιδιωτικών έργων και θα ενισχύσουν τη σύγχρονη/μοντέρνα πλευρά μιας ευρωπαϊκής μεγαλούπολης.


Την ώρα που εξελίσσονται οι δυναμικές αλλαγές στον τομέα του τουρισμού, οι αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές, και η παγκοσμιοποίηση εμπορίου και συνηθειών.

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τρεις φίλοι από την Αθήνα δημιούργησαν μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία, έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία

Γειτονιές της Ελλάδας / «Είναι ωραίο να μη γυρίζουν όλα γύρω από τα λεφτά»

Τρεις Αθηναίοι δημιούργησαν το Yamochori, μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία – έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση, οργανώνοντας δράσεις και αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Λάρισα

Ταξίδια / 48 ώρες στη Λάρισα

Από τα αρχαία θέατρα που κρύβονται στο κέντρο της, μέχρι το καλλιτεχνικό χωριό της που ζωντανεύει κάτω από τον ήλιο, η πόλη αυτή δεν είναι απλώς μια ενδιάμεση στάση προς τη Θεσσαλονίκη, αλλά προσφέρει πολλά μαζί με το τσίπουρο Τυρνάβου και τον χαλβά Φαρσάλων.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Οι άνθρωποι του χωριού είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Επέλεξα να ζήσω ανάμεσά τους και όχι σε παλάτια. Κοντά τους όμως νιώθω βασιλιάς».

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ζώντας κοντά στους ανθρώπους του χωριού νιώθω βασιλιάς»

Ο Νίκος Πατερέκας μετακόμισε ξαφνικά στη Νέα Αβόρανη, έγινε αγρότης και, αν και κάποια αγαπημένα του πρόσωπα μπορεί να μην τον στήριξαν σε αυτή την απόφαση, πορεύεται με οδηγό την υπόσχεση που έδωσε όταν έχασε τους παππούδες του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στον Βόλο

Ταξίδια / 48 ώρες στον Βόλο

Από ένα έργο του Πικιώνη και ένα ιστορικό κινηματοθέατρο μέχρι τα παραδοσιακά τσιπουράδικα και τα βιομηχανικά μνημεία, ο Βόλος αποκαλύπτει την πολυπολιτισμική του κληρονομιά. Εδώ, το παλιό συναντά το νέο, με την παραλία και τα Παλαιά να είναι μόνο η αρχή για μια συναρπαστική εξερεύνηση.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Η Χαρά Δελή άφησε τη δουλειά της ως πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα για να ζήσει από τη σαπωνοποιία στην Τρίπολη. Αν και η μετάβαση δεν ήταν εύκολη, τώρα δεν φαντάζεται τη ζωή της χωρίς τον χρόνο που απέκτησε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Ηχητικά Άρθρα / Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Το Μιλάνο μπορεί να έχει μια απωθητική μουσολινική αισθητική στα κτίρια και τον χειρότερο κόσμο που μπορείς να συναντήσεις σε κέντρο πόλης, αλλά δεν είναι ούτε άσχημο, ούτε αδιάφορο.
M. HULOT
«Βγαίνεις ένα χειμωνιάτικο πρωινό από το σπίτι σου, ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή»;

Ταξίδια / «Στη Μαντίνεια οι μέρες γεμίζουν με πράγματα που έχουν πραγματική αξία και νόημα»

Όταν ένιωσε ότι ο χρόνος στην Αθήνα φεύγει χωρίς να τον αντιλαμβάνεται, η Μαριλένα Παναγοπούλου επέστρεψε στο χωριό της, αφοσιώθηκε στο κρασί και απολαμβάνει πια τη ζωή σε έναν τόπο όπου ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Τα Άγραφα είναι ό,τι πιο ατόφιο και αληθινό έχει απομείνει στην Ελλάδα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τα Άγραφα είναι ό,τι πιο ατόφιο και αληθινό έχει απομείνει στην Ελλάδα»

Πριν από πέντε χρόνια και μέσα σε μόλις τρεις μέρες, η Βασιλική Κοϊμτζίδου επέλεξε να ζήσει στο ορεινό Πετρίλο που μετρά δέκα μόνιμους κατοίκους και προσπαθεί να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να τολμήσουν να κατοικήσουν και άλλοι νέοι στο χωριό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Ελένη Τσομπανίδου γύρισε στο χωριό της, τα Δίκαια του Έβρου και βρήκε αυτό που έψαχνε χρόνια στο εξωτερικό

Γειτονιές της Ελλάδας / «Σε ένα χωριό με εκατό ανθρώπους, μπορείς να κάνεις τη διαφορά πιο εύκολα»

Αφήνοντας πίσω της τη ζωή στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, η Ελένη Τσομπανίδου επέστρεψε στα Δίκαια Έβρου και ζωντανεύει ανενεργούς χώρους μέσα από την τέχνη και τη συνεργασία με την τοπική κοινότητα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οικοτοπία: Η νέα πρωτοβουλία αναβίωσης του Καλοχωρίου στην Ήπειρο δείχνει τον δρόμο για την αναζωογόνηση και άλλων ορεινών χωριών σε όλη την Ελλάδα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Θα βάλουμε τα δυνατά μας να αναζωογονήσουμε το Καλοχώρι»

Με ένα συνεργατικό καφενείο και με οργανικά μποστάνια, αναβαθμίζοντας μονοπάτια και ανακαινίζοντας πέτρινες κατοικίες, μια μικρή ομάδα φιλοδοξεί να ξαναζωντανέψει το καταπράσινο χωριό της Ηπείρου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Έπειτα από μια ανάβαση στο φαράγγι του Ανθοχωρίου, ο Χρήστος Αθανασιάδης ανακάλυψε το ησυχαστήριό του, ένα πετρόχτιστο κονάκι χωρίς ρεύμα, και άφησε πίσω του την Αθήνα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ