Πιάνουνε την άμμο που είν' βρεμένη και βαριά
φτιάχνουνε καλύβες, σπίτια, δέντρα, όλα χρυσά
μα ο άνεμος τα ρίχνει ξαφνικά
η ζωή είναι ένα όνειρο
λέει το τραγούδι τους στον Θεό (...)― Γιώργος Ρωμανός
Aν ήταν χίλια ή δύο χιλιάδες, αν η μαμά η Θέτιδα σε είχε βουτήξει εγκαίρως ανφάς και προφίλ κι ολόσωμο στην αμβροσία πριν την διακόψει εκείνο το χαζό ντριν ντριν, αν ήσουν ο Ιησούς Χριστός ή ο Ξέρξης, άντε -ας πάει και το παλιάμπελο.
Αλλά δεν είσαι.
Αν δεν σε κάνουν Τατζ Μαχάλ, Τζοκόντα, διδακτορικό στη Σορβόνη, οδό Πρωτευούσης, δημοτικό τραγούδι, κυβερνήτη στο Εντερπράιζ, λήμμα στην Παγκόσμια ιστορία της Ατιμίας, μην βασανίζεσαι.
Δεν είσαι αθάνατος, δεν θα απασχολήσεις την συλλογική μνήμη για παραπάνω από δεκαπέντε λεπτά. Σε τρεις γενιές το πολύ δεν θα σε θυμάται κανείς. Μόνη σου ελπίδα οι αρχαιολόγοι που θα μελετούν την καθημερινή ζωή στον αιώνα σου. Κι αν είσαι τυχερός και σε σαρώσει το σκουπάκι, πάλι καλά. Τζόκερ είναι κι η σκαπάνη, μια που το 'φερε η κουβέντα. Τόσοι και τόσοι ωφέλιμοι στριμώχθηκαν στην κληρωτίδα για να σταθεί η μπίλια στο κολλημένο σε σταλαγμίτη κρανίο σου και να σε κάνει φίρμα ο Πουλιανός.
Πιθανότητες αθανασίας όλα, αγαπημένε μου συνάνθρωπε. Δεν λέει να περιμένεις τον Βέντρις ν' αποκρυπτογραφήσει τη λίστα με τα ψώνια σου στον Μασούτη. Δεν χρειάζεται να κρεμιέσαι απ' την Αγγελική Κοτταρίδη, μπας και σκοντάψει στα χρυσά σου τα σκουλαρίκια απ' του Λαλαούνη, μισοτιμής.
Γράψε αυτό το ρημαδογράμμα και μη σε νοιάζει αν θα το σχίσει. Στείλε εσύ τις γλαδιόλες στην ονομαστική του κι ας τσακιστούνε απ' τον πέμπτο. Πες ότι τον αγαπάς κι ας μην σου γράψει την 'Ερημη χώρα- δεν κρατιόμαστε όλοι απ' τον 'Ελιοτ σ' αυτή τη ζωή.
Δεν είσαι αθάνατος. Αλλά μπορεί και να σ'αγκαλιάσει αυτός που τώρα αλλάζει πεζοδρόμιο. Μπορεί και να τη βγάλεις με καθαρή τη μαγνητική. Μπορεί και να σου τύχουν οι λήγοντες και ν' αποχαιρετήσεις τον πλανήτη σου με τα τρισέγγονα να κερνάνε λικέρ Αιολική πριν σε σπρώξουν απαλά στο κανό-καγιάκ για τον Αχέροντα.
Πέρασαν κι άλλοι. Μην τρελαίνεσαι.
σχόλια