Η μελαγχολική δημοσιογραφία του ΑΠΕ-ΜΠΕ
Μια πολύ προβληματική Ανώνυμη Εταιρεία του Ελληνικού Δημοσίου
ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ η ύπαρξη του ΑΠΕ-ΜΠΕ τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά πλέον δεν είναι προβληματική. Είναι θλιβερή.
Είναι μια κοινή διαπίστωση ολόκληρου του δημοσιογραφικού κόσμου, και του κόσμου γενικώς, που όμως δεν ομολογείται, από πλήξη ή αδιαφορία.
Το μοναδικό ελληνικό πρακτορείο, που λειτουργεί υπό την εποπτεία του κράτους, ιδρύθηκε το 1905 και μεταπολεμικά έφτασε στην ακμή του με μεγάλο δίκτυο δημοσιογράφων, χρονογράφων, ρεπόρτερ και ανταποκριτών σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι πλέον Ανώνυμη Εταιρεία του Ελληνικού Δημοσίου― κι αυτό ίσως είναι η νέμεσή του.
Διότι στην Ελλάδα, το Δημόσιο ήταν ανέκαθεν φωλιά του ρουσφετιού. Και μοχλός της εκάστοτε κυβέρνησης.
Τα θολά κριτήρια με οποία επιλέγονται και προσλαμβάνονται τα στελέχη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ανέκαθεν είχαν σχέση με τις γνωριμίες και την υπακοή σε κάποιο κόμμα -σπανίως με την αξιοκρατία. Η δε αίσθηση της μονιμότητας προσέθετε ένα κλίμα νωθρότητας και αδιαφορίας, που έκανε το χαρμάνι απάλευτο.
Φιλοδοξία και κόπος, ίσα να τσουλάει το μαγαζί. Γράφουμε μερικά ευμενή αρθρίδια για τον εκάστοτε πρωθυπουργό και τα υπουργεία του, μεταφράζουμε 5-6 συντομότατες ειδήσεις από ξένα πρακτορεία και διανθίζουμε το όλον με λίγα παλιοκαιρίσια «ρεπορτάζ» ακίνδυνου κουλέρ λοκάλ (Ο φάρος του τάδε, Το χωριό που δεν κοιμάται ποτέ… κλπ). Μια στο καρφί και μια στο πέταλο.
Στις δε φωτογραφίες (που για να τις επιλέξεις και κάνεις download πρέπει να σου βγουν τα μάτια- με το πιο απαρχαιωμένο σύστημα)― ό,τι κάτσει. Ενώ κατά κανόνα απουσιάζουν φωτογραφίες από τα μεγάλα γεγονότα, κάποιος που μένει στα πέριξ του Ναυπλίου βομβαρδίζει συνέχεια το αναιμικό timeline με φυσιολατρικές εικόνες τύπου πόστερ στην ψησταριά (Πρωινό στο πέλαγος, Νέα άνθη στη βουνοπλαγιά…κ.λπ.). Ευτυχώς που υπάρχουν διεθνείς φωτογραφίες από το ΕΡΑ για να έχεις κάτι να βρεις…
Π.χ. αυτή είναι η εικόνα του ΑΠΕ-ΜΠΕ σήμερα, τη στιγμή που γράφεται το σημείωμα. Ακολουθούν δεκάδες πανομοιότυπες φωτογραφίες του πρωθυπουργού από τις περιοδείες του ανά την Ελλάδα (χειραψίες και τα τοιαύτα).
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ με τα κόμματα. Όλα ανεξαιρέτως χρησιμοποιούν το ΑΠΕ-ΜΠΕ ως σεξεργάτριά τους. Έχει να κάνει με την αλλαγή της εποχής.
Από την στιγμή που ένα κρατικό πρακτορείο ειδήσεων δεν έχει τους πόρους ούτε την πολιτικοκοινωνική προοπτική να αποκτήσει την σκευή, το μέγεθος, την τεχνογνωσία αλλά κυρίως την ανεξαρτησία ενός BBC, δεν έχει νόημα να υπάρχει. Εκτός κι αν το νόημα είναι πονηρό.
Από το 1905 που τοποθετήθηκε ο Ιωάννης Παρρέν πρώτος διευθυντής του, οι αλλαγές στα media είναι σαρωτικές, και το ΑΠΕ-ΜΠΕ ξέμεινε πίσω τους, με τη γλώσσα έξω, υπό τον ασφυκτικό ζυγό ενός κράτους που ποτέ δεν πίστεψε στην ελευθεροφροσύνη του Τύπου― είτε ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ είτε το ΠΑΣΟΚ είτε η ΝΔ στην εξουσία.
Υπάρχει περιθώριο να αναστραφεί αυτή η κατάντια; Μόνο αν αλλάξουν όλα γύρω μας: η στάση των κυβερνήσεων, ο τρόπος που στελεχώνεται, η μέθοδος χρηματοδότησης, η διάθεση να επενδυθούν τεράστια ποσά για να εκσυγχρονιστεί κ.λπ.
Γνωρίζοντας πού ζω, πιστεύω ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει ποτέ. Αν και έχω διαψευστεί από την ΕΡΤ (η οποία βρίσκεται σε μια από τις καλύτερες φάσεις της μεταπολιτευτικά, σε αντίθεση με την ιλαροτραγική της εικόνα επί ΣΥΡΙΖΑ), έχω την πεποίθηση ότι κανείς δεν πιστεύει πια (σ)το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Ούτε εκείνοι που το χρησιμοποιούν...
