» Λιγότερο κόστος, περιορισμένες κόπιες, συνήθως αποκατεστημένες ψηφιακά, λαμπερές και φρέσκιες σαν καινούριες: οι επανεκδόσεις στα θερινά σινεμά έχουν αναβαθμιστεί από τη ρομαντική εποχή της επαναλαμβανόμενης παλιατζούρας που άλλαζε γειτονιά και πρασίνιζε κάθε βδομάδα χρήσης της. Οι παλιές ταινίες που προβάλλονται τα αθηναϊκά καλοκαίρια ακολουθούν ή δεν ακολουθούν μια λογική, πιάνουν καλύτερα εισιτήρια από πολλές νέες, αμφίβολης ποιότητας, περαστικές και ανίσχυρες να σταθούν πάνω από ένα δεκαπενθήμερο. Γιατί λοιπόν να δει κάποιος ένα ανούσιο θριλεράκι ή μια ακόμη ανόητη κομεντί, όταν κυκλοφορούν ανάμεσα μας η Λόλα Μοντές, ένας άγνωστος Μπέργκμαν από το 1958, ταινίες που διαβάζουμε στα βιβλία και αγοράζουμε για τη σπιτική μας συλλογή, και δεν έχουμε την ευκαιρία να χαρούμε στην κατάσταση και τις διαστάσεις που τους αξίζουν.
»Η περσινή έκπληξη ήταν η επιτυχία κάποιων αμερικάνικων ταινιών. Το μυστικό είναι να μην έχουν προβληθεί εξαντλητικά στην τηλεόραση και να έχουν αντέξει στο βάθος του χρόνου και του μικρού ή μεγάλου τους μύθου. Έτσι, την Υπόθεση Τόμας Κράουν που είδαμε την προηγούμενη εβδομάδα και τον τρέχοντα Δεσμώτη του Ιλίγγου που, αν και τον έχετε χιλιοδεί, δεν φαντάζεστε πόσο θα εντυπωσιαστείτε στη μεγάλη οθόνη (όπως εμείς που τον ανακαλύψαμε εκ νέου πριν από 12 χρόνια στο Βερολίνο), θα ακολουθήσουν ο Πρωτάρης του Μάικ Νίκολς, το στρατευμένο Αλάτι της Γης του Χέρμπερτ Μπίμπερμαν, οι Διακοπές στη Ρώμη του Γουίλιαμ Γουάιλερ με τη Χέπμπορν και τον Πεκ, περισσότερος Γούντι Άλεν με τον Υπναρά και τον Ειρηνοποιό και η Λυσσασμένη Γάτα του Ρίτσαρντ Μπρουκς με την Τέιλορ και τον Νιούμαν, και, για να μη χαλάσει η μαγιά, κι άλλος Μπίλι Γουάιντερ με Τζακ Λέμον, στο κλασσικό και αστείο παιχνίδι των φύλων και των φίλων, το Μερικοί το Προτιμούν Καυτό.
»Από την Ελλάδα, εκτός από τον Άνθρωπο με το Γαρύφαλλο που δεν τον είχαμε συναντήσει στις αίθουσες εδώ και πολύ καιρό και το Δέντρο που Πληγώναμε του Αβδελιώδη, θα έχουμε και το Ποτάμι του Νίκου Κούνδουρου, μια από τις σημαντικές ταινίες της πρώτης του περιόδου. Από την Ιταλία, μετά τον Βισκόντι με τη Γοητεία της Αμαρτίας και το υπέροχο Bellissima, ένας Αντονιόνι από το 1953, με την Κυρία χωρίς τις Καμέλιες. Από τη Σουηδία, ένα φαινόμενο της σεξουαλικής απελευθέρωσης στη μεγάλη της ακμή, τα Είμαι Περίεργη Κίτρινη και Είμαι Περίεργη Μπλε (από τους πιο σατιρισμένους τίτλους όλων των εποχών). Από τη Ρωσία, ένα ντοκιμαντέρ από το μακρινό παρελθόν, ο Άνθρωπος με την Κινηματογραφική Μηχανή του Τζίγκα Βερτόφ, που διδάσκεται σε όλες τις σχολές για την τόλμη, την αρτιότητα αλλά και την πειραματική του διάθεση. Από την Ιαπωνία, η Μαύρη Βροχή του Ιμαμούρα. Και από τη Γαλλία, το άλλο φαινόμενο του Λελούς, το Ένας Άνδρας Μια Γυναίκα, ο Πορτοφολάς και το Χρήμα του Μπρεσόν, το σπανιότερο Δυο Αγγλίδες στην Ευρώπη του Τριφό και, απροσδόκητα, το Όνομα του Ρόδου του Ζαν Ζακ Ανό.
»Και στη Ρόδο θα γίνει κανονικά το φεστιβάλ για το περιβάλλον της Λουκίας Ρικάκη, γνωστό και ως Ecofilms. Εκτός από τις ταινίες, το ECOFILMS διοργανώνει την απονομή του Παγκόσμιου Οικολογικού Βραβείου GREEN AWARD. Η βράβευση αυτή είναι αποτέλεσμα της πρωτοβουλίας του Παγκόσμιου Δικτύου Κινηματογραφικών Φεστιβάλ για το Περιβάλλον EFFN. Το ECOFILMS είναι ιδρυτικό μέλος και συμμετέχει στο ΔΣ του EFFN. Κάθε χρόνο το EFFN απονέμει το Παγκόσμιο βραβείο GREEN AWARD στην καλύτερη ταινία, η οποία ευαισθητοποιεί το κοινό για το περιβάλλον και διακρίνεται από μια διαδικασία βράβευσης στην οποία συμμετέχουν τα 12 Διεθνή Κινηματογραφικά Φεστιβάλ-Μέλη του Δικτύου.
»Μια ακόμη σημαντική πρωτοβουλία του φεστιβάλ σχετίζεται και πάλι με την ιστορία και συνεχίζει τα ήδη επιτυχημένα αφιερώματα που έχει κάνει το ECOFILMS σε προηγούμενες χρονιές στα Αρχεία του Ινστιτούτο Λούτσε της Ιταλίας καθώς και στα Αρχεία της Γενικής Γραμματείας Τύπου. Το Πολεμικό Μουσείο διαθέτει ένα εξαιρετικά πλούσιο ιστορικό αρχείο, που το υλικό του έχει μείνει ως σήμερα αδημοσίευτο και άγνωστο. Το Φεστιβάλ της Ρόδου πρόκειται να προβάλλει σταδιακά κάθε χρόνο ένα μέρος από τους ανεκτίμητους αυτούς θησαυρούς ιστορικής μνήμης του Πολεμικού Μουσείου. Το ECOFILMS προτείνει στους Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες που συμμετέχουν στις εκδηλώσεις του να φτιάξουν με δικά τους μέσα μια μικρή ταινία, μονοπλάνο ή ακόμη και ένα οπτικό ποίημα για τη Ρόδο διάρκειας 2 λεπτών. Οι μικρές αυτές οπτικοαουστικές δημιουργίες θα προβάλλονται κάθε χρόνο στο επόμενο φεστιβάλ της Ρόδου. Η πρωτοβουλία αυτή σκοπό έχει να δημιουργήσει ένα σύγχρονο οπτικοακουστικό αρχείο μικρών ταινιών για το νησί με υπογραφές δημιουργών από ολόκληρο τον κόσμο. Τέλος, ως απόληξη των προφεστιβαλικών εκδηλώσεων στο πλαίσιο του Ecokids, έχουν δημιουργηθεί μονόλεπτα φιλμάκια από παιδιά, με θέμα «Τι θα άλλαζα στη Ρόδο».
σχόλια