» Πάνεκαι οι Χρυσές Σφαίρες. Δόθηκαν, αλλά δενσυνέβησαν ποτέ. Οι σεναριογράφοιαπέργησαν και οι ηθοποιοί συμπαραστάθηκανκαι δεν παρέστησαν στην καθιερωμένηεκδήλωση. Έτσι το μεθυσμένο ξαδελφάκιτων Όσκαρ δεν έδειξε τη δίψα του γιααναγνώριση φέτος και οι τουαλέτεςμπαίνουν προσωρινά στη ναφθαλίνη γιανα δώσουν ραντεβού με το κόκκινο χαλίστα τέλη του Φεβρουαρίου. Αν δενφωτογραφηθούν κι εκεί, τότε πρέπει ναμιλάμε για κατάσταση Αϊζενστάιν καιπάνω. Τα ποσοστά μου, την πετσέτα μου κιένα αντηλιακό να φύγω...
» Προςτι η αποχή; Οι σεναριογράφοι ζητάνε τανόμιμα ποσοστά τους από τα δικαιώματατων νέων μίντια. Δεν πρόκειται για ρέστααλλά για κεκτημένα που δεν έχουνσυμφωνηθεί με τα στούντιο στα προηγούμενασυμβόλαια και οι αρχηγοί της βιομηχανίαςδεν αισθάνονται πως χρωστάνε ούτεπενηνταράκι στους γραφιάδες. Αυτά τασυμβόλαια είναι κάτι σαν συλλογικέςσυμβάσεις που συνάπτουν οι συνδικαλιστικέςενώσεις με τα στούντιο και προσαρμόζονταιανά τακτά χρονικά διαστήματα. Επειδήδιανύουμε την ψηφιακή εποχή και οιρυθμοί έγιναν πιο γοργοί, τα χρήματατρέχουν, και στις τσέπες των δημιουργώνδεν έχουν μπει τα δέοντα. Οι ηθοποιοίσυμπαρίστανται, όχι μόνο γιατί είναιαλληλέγγυοι και φιλεύσπλαχνοι, αλλάγιατί όπου να 'ναι θα κληθούν ναδιαπραγματευτούν κι εκείνοι τις συμβάσειςτους. Και είπαν να τρίξουν τα δόντια τηστιγμή που τους είχαν ανάγκη, στιςτελετές και τις γιορτές που φαίνονταιπερισσότερο.
» Οιχαμένοι από τη σεμνή συνέντευξη Tύπουπου αντικατέστησε τη λαμπερή βραδιάφαίνονται να είναι όχι τα μεγάλα στούντιοπου ούτως ή άλλως υποστηρίζουν τιςταινίες τους με βαριά προώθηση και ένανεγκατεστημένο διαφημιστικό μηχανισμό,αλλά οι μικροί, που πάντα ελπίζουν πωςοι ταινίες τους θα προβληθούν την κρίσιμηπερίοδο που ανοίγονται σε πολλές αίθουσεςσε όλο τον κόσμο και περιμένουν κάποιααναγνώριση, έχοντας δωρεάν έκθεση απότα κανάλια όλου του κόσμου που αναμεταδίδουναποσπάσματα από τις προτεινόμενεςδημιουργίες της φετινής σοδιάς. Και τατελευταία χρόνια, είθισται να διακρίνονταιανεξάρτητες ταινίες και όχι το βαρύπυροβολικό με τους μεγάλους προϋπολογισμούς(παλιά τουλάχιστον το πράγμα μοιραζόταν).Αυτές όμως είναι οι επιπτώσεις τουσυνδικαλισμού - οι μικροί την πληρώνουνβραχυπρόθεσμα για να ωφεληθούν στομέλλον, αν τη βγάλουν μερικά χρονάκιαστη στενή και την ανέχεια.
» Ημοναδική στούντιο ταινία που φέτοςπαίζει στα βραβεία είναι και αυτή πουπήρε τη Σφαίρα καλύτερης δραματικήςταινία. Η Εξιλέωση είναι θαυμάσιαταινία και το άξιζε, δεδομένου τουανταγωνισμού. Όχι πως οι Κοέν δεν είναισπουδαίοι, αλλά μιλάμε για αμερικάνικαβραβεία και, όπως φαίνεται, δεν υπάρχεικάποιο συναίσθημα ή ένας άνεμος που ναβοηθάει τα πανιά μιας συγκεκριμένηςταινίας για να ξεχωρίσει ή έστω νασαρώσει. Το σενάριο πήγε στους Κοέν καιη σκηνοθεσία στον Τζούλιαν Σνάμπελ,μοναδική έκπληξη για μια σημαντικήταινία που το κοινό σε όλο τον κόσμοαπέφυγε να δει, μάλλον λόγω θέματος (ΤοΣκάφανδρο και η Πεταλούδα). Η άλληταινία που ανήκει σε στούντιο, αλλά οΤιμ Μπάρτον στη σκηνοθεσία πάντα μαςμπερδεύει και το ξεχνάμε, είναι οΦονικός κουρέας της οδού Φλιτ, ηδιασκευή του θεατρικού μιούζικαλ SweeneyTodd. Βραβείο ταινίαςστην κατηγορία μιούζικαλ και ερμηνείαςγια τον Τζόνι Ντεπ, το πρώτο μετά από 7υποψηφιότητες στην ίδια κατηγορία.Στους δεύτερους ρόλους επικράτησαν ταφαβορί, ο Χαβιέρ Μπαρδέμ και η φοβερήΚέιτ Μπλάνσετ ως Ντίλαν, αν και εδώυπάρχει κι η Έιμι Ράιαν στο GoneBaby Gone.Όσο για το ποιος ηθοποιός θα πάρει Όσκαρα' ρόλου, καλά που δεν ποντάρω λεφτά,γιατί τα στοιχήματα είναι εντελώςανοιχτά. Θα είναι ο Ντεπ ή ο καταπληκτικόςΝτέι Λιούις που το πήρε στη δραματικήκατηγορία; Όπως και στις γυναίκες ανάμεσαστις δύο νικήτριες στις αντίστοιχεςκατηγορίες. Τζούλι Κρίστι ως θύμα του αξιοπρεπούς Αλτζχάιμερ ή Μαριόν Κοτιγιάργια τη βιρτουόζικη παράστασή της ωςΠιαφ;
» Ηταινία Ζωή σαν Τριαντάφυλλο με τηνΚοτιγιάρ τερμάτισε στην κούρσα του boxoffice ως η πιο εμπορική τηςχρονιάς στη Γαλλία, φτάνοντας τα 4,5εκατομμύρια εισιτήρια. Ακριβώς τα ίδιαέκανε και εκτός της χώρας, απίστευτοεπίτευγμα που ίσως χρωστάει την ύπαρξήτου στο δράμα και τη δύναμη της Πιαφ πουδεν καταλάγιασε με τα χρόνια. Μεεξαφανισμένες τις ταινίες που δεν είναιούτε αγγλόφωνες ούτε γαλλόφωνες (μόλις4% στα εισιτήρια), οι Αμερικάνοι εκτοξεύτηκανστο 60% και οι Γάλλοι έπεσαν κάπως, στο35%, στη χώρα τους. Στο εξωτερικό, οιμεγαλύτεροι καταναλωτές του γαλλικούσινεμά είναι οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι,που πέρυσι πέρασαν στην κορυφή για πρώτηφορά. Οι Ανατολικοί προοδεύουν γενικά,ενώ τα 55 εκατομμύρια που κόπηκαν δίνουντο δικαίωμα στους Γάλλους να υποστηρίζουνμε αποδείξεις πως οι ταινίες που σκαρώνουνδεν είναι αποκλειστικά εσωτερικήυπόθεση. Προνόησαν και επιμελήθηκανένα εμπορικότερο παρακλάδι με είδη πουαφορούν το λαϊκό κοινό και εμπλούτισαντα εξαγώγιμα προϊόντα τους.
» Γιατίτα λέω αυτά; Ανέκαθεν θέλαμε, έστω καιανομολόγητα, να φτάσουμε το γαλλικόπρότυπο, αφενός διότι δεν μας παίρνεινα ελπίζουμε σε κάτι πιο πέρα από τονΑτλαντικό, αφετέρου διότι παράγουμεκαι ταινίες καλλιτεχνικού προφίλ πουπολύ θα ήθελαν να έχουν μια ανταπόκρισηστο κοινό μας, όπως οι γαλλικές στη χώρατους. Το κόλπο με τα πολλά εισιτήρια δενβρίσκεται στα φιλμ που πιάνουν τα πολλάεισιτήρια αλλά στο μεσαίο στρώμα, εκείπου φαίνεται πως υπάρχει μεγαλύτερησυνήθεια, πιο τακτική και αφομοιωμένη,στο πώς προσεγγίζουν οι Γάλλοι τις δικέςτους ταινίες. Μπορεί και εκεί το ειδικόκοινό να μειώθηκε, αλλά δεν συρρικνώθηκετραγικά. Υπάρχει ακόμη, χάρη στιςπροσπάθειες του Κέντρου Κινηματογράφουκαι της Unifrance που προωθείεδώ και χρόνια το γαλλικό σινεμά στοεξωτερικό, από το Βέλγιο ως την Ασία καιτη Λατινική Αμερική, όπου η αγορά μέχριπρότινος ήταν ανύπαρκτη. Πολύ θα ήθελανα έχω δει τα καινούργια φιλμ και ναακούσω από κοντά και με λεπτομέρειεςτι τρέχει στο μοναδικό μοντέλο που δενέχει εγκαταλείψει τις προσπάθειες παράτις κρίσεις, και που παρουσιάστηκανστην ετήσια σύναξη διανομέων καιδημοσιογράφων πριν από μια βδομάδα.Αλλά δεν τις έχω τις λεπτομέρειες καιτις επιτόπιες μαρτυρίες γιατί δεν μεκαλούν εδώ και κάμποσο καιρό, όπωςφρόντιζαν να το κάνουν τα πρώτα πέντεχρόνια του θεσμού. Γιατί κόπηκα δενγνωρίζω και απάντηση δεν έχω πάρει, παράτην καλή μου διάθεση. Πιάνο μπορεί ναμην παίζω, αλλά τα γαλλικά μου τακουτσοξέρω. Και μάλιστα τα έμαθα σε μιαεποχή που δεν ήταν μόδα ούτε αυτά ούτεοι γαλλικές ταινίες.
σχόλια