» Βγήκε στα βιντεοκλάμπ το DVD του Shortbus, σε περιορισμένα αντίτυπα και με το σάουντρακ σε ξεχωριστό δισκάκι που περιλαμβάνεται στη θήκη.
» Το τεύχος 169 του αξιοπρόσεκτου -και μοναδικού, εδώ που τα λέμε- περιοδικού Jazz&Τζαζ κυκλοφορεί με ένα CD πραγματικά συλλεκτικό. Είναι το πρώτο άλμπουμ Χορεύετε; (μαζί με το extended σινγκλάκι «Ρεμπέτα Νόβα»), του Γεράσιμου Λαβράνου και της ορχήστρας του - πανσπάνιο, καθότι είχε κυκλοφορήσει το 1964 και δεν είχε μεταφερθεί ποτέ σε ψηφιακή μορφή. Αν υπάρχει πατριάρχης της easy listening στη χώρα μας, αυτός είναι ο εξαιρετικός bandleader Λαβράνος, που με τα αδέλφια του δημιούργησε παράδοση στην ευφάνταστη μείξη παραδοσιακών ελληνικών ήχων και μεσογειακής διάθεσης με ευρωπαϊκούς σαλονάτους ρυθμούς και λατίνικο άρωμα. Ο Λαβράνος είχε γράψει μουσική και για ελληνικές ταινίες, από τον Ατσίδα και τη Σωφερίνα μέχρι το πολύ καλό σκορ για το Κορίτσι και το Άλογο. «Ευτυχώς που δεν βιοπορίζομαι από την καλλιτεχνία» λέει ο κύριος Λαβράνος στον αρχισυντάκτη του περιοδικού Φώντα Τρούσσα, ο οποίος παρακάτω γράφει επεξηγηματικά και διαφωτιστικά σχόλια για το lounge κίνημα της χαράς και της ξεγνοιασιάς στον ήχο και τη διάθεση, το οποίο ξαναγνωρίζει περίοδο νιότης. Καταπληκτική και η παλιότερη κυκλοφορία του πρώτου δίσκου του Μίμη Πλέσσα (χωρίς όμως τις συνθέσεις του Χατζιδάκι), στο ίδιο ύφος.
» Παρέλαβα τις τελευταίες κυκλοφορίες της Varese στα σάουντρακ, και αυτό που ξεχωρίζει είναι το Breach, που θα δούμε αρχές του καλοκαιριού στις αίθουσες της Αθήνας, σε μουσική τού πάντοτε αξιόπιστου Μίκαελ Ντάνα. Χαμηλότονος διάλογος άρπας και πιάνου, ελαφρές dissonance για δημιουργία λίγο «στραβής» ατμόσφαιρας, ήπια έγχορδα, από έναν γνώστη που δεν ακολουθεί τις μεγαλόστομες συνταγές. Εξαιρετικά συμβατικά είναι το Partition, σε μουσική επένδυση Μπράιαν Τάιλερ, το Beat the Drum του Κλάους Μπάντελτ, και το καντρίζον Catch and Release. Εντυπωσιακή, συμφωνική η άκρατη επίδειξη αφομοίωσης τζονγουιλιαμισμού από τον Σκοτ Γκλάσκοου στο μάνγκα Robotech, ενώ χαρακτηριστική και πολύ ταιριαστή είναι η πολυμορφία των συνθέσεων για το παραμύθι του Οσελό Αζούρ και Αζμάρ, από τον Γκαμπριέλ Γιαρέντ.
» Από το αιωνίως ενημερωμένο σινεδισκάδικο Music Center στην Πατησίων βρήκα κάποιους τίτλους από τη Varese Club, όπως το Author Author (1981) του Ντέιβ Γκρούζιν, που ακούγεται σαν προθέρμανση του Τούτσι, CD που περιέχει επίσης την πεταμένη στα σκουπίδια αλλά πολύ μελωδική μουσική που πρωτοέγραψε ο Τζόνι Μαντέλ. Αν σας αρέσει ο Λάλο Σίφριν (προσωπικά δεν έχω καλύτερο, μαζί με τον Άλεξ Νορθ, από τους παλιούς και μη εξαιρετέους), κυκλοφορεί και η ξεχασμένη περιπετειούλα Wrath of God, με μεξικάνικες καντάδες και λατινικές τζαζιές κινηματογραφικού τύπου. Πραγματικά απολαυστικό είναι το Μια παρθένα ανάμεσα στους νεκροζώντανους, ένα giallo από το 1973, με τον Μπρούνο Νικολάι να έχει συνθέσει σε harpsichord, πιάνο, γυναικεία χορωδιακά, κρουστά και όλα τα όργανα που συναποτέλεσαν τον αμίμητο ιταλικό ήχο της υπέροχης δευτεράτζας των 70s.
» Σταθερά καλές είναι και οι μουσικές επενδύσεις του Κρίστοφερ Γιανγκ για τη σειρά των Spider-Man. Ενώ κυκλοφόρησε άλλο ένα DVD-πακέτο από το δεύτερο μέρος, με μερικά λεπτά ταινίας που βλέπουμε για πρώτη φορά. Δυστυχώς για τη Sony, κυκλοφόρησαν και πειρατικές κόπιες της τρίτης ταινίας στην Κίνα, τη στιγμή που, όσοι δημοσιογράφοι την παρακολουθούν σε ειδική προβολή, παραδίδουν υπάκουα τα κινητά και τις ηλεκτρονικές συσκευές τους στους σεκιούριτι. Το θέμα δεν παραμένει σε επίπεδο εταιρειών. Για το γεγονός αυτό έγινε επίσημο διάβημα των ΗΠΑ στις κινεζικές αρχές, με την πιεστική παράκληση (βλέπε διαταγή) να μαζέψουν τα σαΐνια στην αντιγραφή, γιατί αλλιώς μπορεί και να ανακοπεί η ροή των μέχρι πρότινος αντιδραστικών καλλιτεχνικών προϊόντων των ιμπεριαλιστών προς την ηθικά αμόλυντη χώρα. Φυσικά πρόκειται για μπλόφα. Όσα πειρατικά και να κυκλοφορήσουν, κανείς δεν είναι τόσο τρελός να αρνηθεί την απωθημένη κατανάλωση των Κινέζων - και η φύρα, στο στατιστικό πρόγραμμα είναι.
σχόλια