» Πολλή μουσική στο φεστιβάλ του Βερολίνου -δεν έχουμε ακόμη δει το HeavyMetalinBagdadκαι το πορτρέτο του Άρθουρ Ράσελ. Τοξεκίνημα με το ντοκιμαντέρ του Σκορσέζεγια τους Stonesπροσωπικά με απογοήτευσε. Η ταινία ήτανουσιαστικά δυο βραδιές με το συγκρότημα,σε συναυλίες που έδωσαν σε θέατρο τηςΝέας Υόρκης, για να γιορτάσουν με τονΚλίντον τα 60ά του γενέθλια. Το αρχειακόυλικό που χρησιμοποιήθηκε, παλιέςσυνεντεύξεις, μερικά πλάνα από δηλώσειςπου σηματοδοτούν την αφασική καιξεκούδουνη φιλοσοφία των αταίριαστωνδίδυμων ιδρυτών γύρω από τη μακροβιότητακαι τους στόχους τους, απλώς διέκοπτετη ροή των τραγουδιών, που, αν δεν είσαιφανατικός, δυσκολεύεσαι να παρακολουθήσειςμε πρόσθετο ενδιαφέρον από ένα σημείοκι έπειτα. Αν καταφέρεις να το ξεπεράσεις,θα δεις το πιο σημαντικό επίτευγμα των17 οπερατέρ που κατέγραφαν σε κοντινά,εκτός από το πέρασμα του χρόνου σταπρόσωπα όλων των μελών, τη διαφορά στηνοοτροπία τους. Όταν ο Μικ έπιασε τηνκιθάρα σε μια από τις σπάνιες φορές,στο τέλος του κομματιού πέταξε την πένατου πίσω από την πλάτη του, προς τη μεριάτης ντραμς. Ο Κιθ, αντίθετα, χάριζε τιςπένες του στο κοινό, απολογούμενoςπου δεν είχε κι άλλες να χαρίσει στουςφαν. Ο τραγουδιστής είναι και μάνατζερ,με το σήμα του δολαρίου να τρέχει τιςκόρες των ματιών του, και ο κιθαρίστας,ένας τύπος που, όπως ομολογεί, έχει τηντύχη να έχει ακόμη την τύχη με το μέροςτου.
» ΗΤζούλια Ρόμπερτς δεν ήταν παρούσα στηνταινία που γύρισε, ως οπερατέρ, ο σύζυγόςτης. Το FirefliesintheGardenείναι ένα χαμηλόφωνο δράμα με καλέςπροσωπικές σκηνές αλλά αδυναμία στοσύνολο των ιστοριών. Χάνει σε διάρκεια,όπως και η επιστροφή του Ερίκ Ζονκά, μετην Τζούλια. Απίθανη η Τίλντα Σουίντονστο ρόλο της αλκοολικής - μεγάλη ηθοποιός.
» ΟΜατζίντ Ματζίντι ξέρει πάντα να φιλμάρειτο μόχθο, τα παιδιά, την ιρανική επαρχία,τη δύναμη της γης και τη χάρη των δώρωντης στον άνθρωπο. Το Τραγούδιτων Σπουργιτιώνδεν είναι καλύτερο από το Χρώματου Παραδείσου,αλλά βλέπεται πολύ ευχάριστα. Τομεξικάνικο LakeTahoeτου Μεξικανού Φερνάντο Έιμπκε άρεσε,είχε έναν δικό του ρυθμό, το παράλογοσυγκατοικούσε με το κωλοβάρεμα, μιαμέρα γεννούσε λίγες αλλά κωμικέςεκπλήξεις για ένα παιδί που ‘ψαχνε έναανταλλακτικό αυτοκινήτου στη μέση τουπουθενά. Ωστόσο δεν είμαι σίγουρος ανη ταινία απέκτησε θαυμαστές γιατί καμίαάλλη δεν ήταν άξια συζήτησης. Εκτόςφυσικά από το ΘαΧυθεί Αίμα, τοαριστούργημα του Άντερσον, που μέχριστιγμής απέχει παρασάγγας από τοσυνολικό επίπεδο.
» Στοναντίποδά του το Transsiberian,ενός άλλου Άντερσον, του Μπραντ, φάλτσοπαράδειγμα σινεπουτίγκας, με κακέςερμηνείες, κακές προφορές, παραγεμισμένηπλοκή και τραβηγμένη υπόθεση. Ο ΜπενΚίγκσλεϊ έπαιζε μαζί με την Κρουθ καιστην Ελεγείατης Ιζαμπέλ Κοϊξέτ, πάνω στο βιβλίο τουΦίλιπ Ροθ. Καλό και ευγενές το αποτέλεσμα.Αλλά πιστεύω πως αν το φιλμ υπέγραφεένας Μπάρι Σόνενφελντ ας πούμε, ή κάποιοςάλλος Αμερικανός ρουτινιάρης, ακόμηθα έβριζε το κοινό και οι ειδήμονες.Στο ίδιο θέμα, του γηραιού και τηςνεαράς, ψάξτε το περσινό και άπαιχτοστην Ελλάδα Venus,με τον Πίτερ Ο' Τουλ.
» Είδακαι το BoyAτου Τζον Κρόουλι στο Panorama,με ήρωα έναν πιτσιρικά που εξέτισεποινή για ένα φοβερό έγκλημα στηνπαιδική του ηλικία και αλλάζει ταυτότηταγια να αποφύγει τη δημόσια διαπόμπευση.Καθώς και το GardensoftheNightτου Ντέιμιαν Χάρις, για δύο παιδιά πουπέφτουν θύματα απαγωγής σε παιδικήηλικία και επιβιώνουν όπως-όπως,καταφεύγοντας στην πορνεία και τηνεπαιτεία. Η οικογένεια είναι ο μακρινόςσυγγενής και των δυο ταινιών, αλλά τακοινά τους κινηματογραφικά προβλήματαστην τρίτη πράξη στραγγαλίζουν τοκαλλιτεχνικό τους θάρρος.
» Όπωςκαταλάβατε, δεν έχω εντυπωσιαστεί. Αυτόδεν σημαίνει πως δεν περνάω καλά - στοΒερολίνο πλέον εξαφανίστηκε η σκόνητης υστερικής ανοικοδόμησης και τογκρίζο του φαίνεται πιο λαμπερό. Η ένωσηέφερε το διαζύγιο, αλλά τώρα οι μνήμεςκόλλησαν. Κι αν είσαι διευθυντής ενόςφεστιβάλ, παίρνεις αυτά που βρίσκεις,δεν μπορείς να γεννήσεις αριστουργήματαμε το στανιό. Δεν θα σκάσουμε κιόλας.
σχόλια