Το ελληνικό σινεμά έδινε ευρωπαϊκά εξώφυλλα –εξώφυλλα σε κινηματογραφικά περιοδικά εννοώ– στις αρχές του '70. Και όχι με την Αναπαράσταση του Αγγελόπουλου ή με την Ευδοκία του Αλέξη Δαμιανού, αλλά με ταινίες του Όμηρου Ευστρατιάδη (το ξέρω βλασφημώ, αλλά αυτή είναι η αλήθεια).
Αναφέρομαι, βασικά, στο αγγλικό Films and Filming, το οποίο κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1970 (volume 17, number 3), με ύλη δυνατή (Richard Fleischer, Παράσταση/ Donald Cammell/ Nicholas Roeg, Ομολογία/ Κώστας Γαβράς κ.λπ.) και με τον Udo Kier στο εξώφυλλό του. Με τον Udo Kier, βεβαίως, που πρωταγωνιστούσε στο Dead End (το Αδιέξοδο, το Conflict of Emotions, τους Ερωτομανείς ντε), μια ταινία του '70, και όχι του '73 όπως γράφει η ΙΜDb, την οποία είχε σκηνοθετήσει ο Ευστρατιάδης, έχοντας ως βασικό πρωταγωνιστή τον Γερμανό ηθοποιό. (Από την ίδια εποχή προέρχεται και η ταινία Πρόκληση, πάλι με τον Udo Kier, με παρτενέρ τις Άννα Φόνσου, Έλενα Ναθαναήλ, Ελένη Ανουσάκη και με μουσική του Μάνου Λοΐζου).
Στο Αδιέξοδο, δίπλα στο Kier, που έχει συνεργαστεί ακόμη και με τον Φασμπίντερ (τον θυμάμαι στο Berlin Alexanderplatz και σε διάφορα άλλα φοβερά και τρομερά, καθότι υπήρξε/είναι μεγάλος δευτεραγωνιστής ή πρωταγωνιστής «δευτέρων» ταινιών), εμφανίζονταν καλοί Έλληνες ηθοποιοί (Μπέτυ Αρβανίτη, Ανέστης Βλάχος, Χρήστος Τσάγκας), αλλά και άλλοι πιο κλασικοί πρωταγωνιστές του Ευστρατιάδη, όπως ο Λευτέρης Γυφτόπουλος – παρά ταύτα η ταινία βλέπεται σήμερα με δυσκολία. Την είχα δει παλιά στο βίντεο και αργότερα σε DVD, μαζί με άλλες ταινίες της G.D. films του Γρηγόρη Δημητρόπουλου.
Χοντρικά το στόρι του Γιάννη Τζιώτη (μόνιμος σεναρίστας, τότε, του Όμηρου Ευστρατιάδη) έχει ως εξής. Μπορεί και να μην είμαι εντελώς ακριβής, καθότι ξαναείδα το Αδιέξοδο στο γρήγορο...
Ο Udo Kier υποδύεται έναν κατατρεγμένο νέο, ο οποίος, αφού έπιασε τη μάνα του (Πέρη Ποράβου) στο κρεβάτι μ' ένα φίλο του, στην απελπισία του έπεσε από κάτι σκάλες, σαραβαλιάστηκε, νοσηλεύτηκε και για να μπορέσει ν' αντέξει τους αφόρητους πόνους συνήθισε στις μορφίνες. Μορφινομανής, μπλέκει στην κρεαταγορά μ' ένα βαποράκι (Τσάγκας), ο οποίος τον αφήνει σύξυλο τελικά, μιας και ο Kier δεν έχει να πληρώσει για να πάρει τη δόση. Στο κυνηγητό που ακολουθεί ο Τσάγκας καρφώνεται σε κάτι τσιγκέλια (!), ενώ ο Kier εκβιάζεται από τον Γυφτόπουλο και τον Βλάχο, που είναι και τ' αφεντικά της υπόθεσης. Σκοπός τους να βγει από τη μέση η πλούσια γυναίκα του Γυφτόπουλου, η Όλγα (Μπέτυ Αρβανίτη), προκειμένου να βάλουν χέρι στην περιουσία της.
Έτσι, βάζουν τον Kier να σκοτώσει την Όλγα, με αντάλλαγμα να του παράσχουν κάλυψη για το φόνο του Τσάγκα, εξασφαλίζοντάς του και καμιά δόση. Τον στέλνουν λοιπόν σ' ένα τουριστικό μέρος (χωρίς greek folklore τίποτα δεν προχωράει), εκεί όπου η Όλγα/Αρβανίτη ζει μόνη της ζωγραφίζοντας! Οι δύο νέοι, ο Kier και η Όλγα εννοώ, γνωρίζονται, αγαπιούνται, και το σχέδιο πάει στράφι. Ο Βλάχος καταφθάνει στο νησί, για να ξεμπλέξει την κατάσταση, αλλά σε μια... θαλασσομαχία με τον Kier, η Όλγα τον σκοτώνει (τον Βλάχο). Οι δύο αγαπημένοι το σκάνε με αυτοκίνητο, αλλά επειδή έχει πέσει σήμα από την Αστυνομία κάπου τους τσακώνουν, συλλαμβάνουν τον Kier και το... αδιέξοδο λύνεται.
Το παράξενο είναι πως στην ταινία έχει γράψει μουσική ο Γιάννης Πουλόπουλος! Ερμηνεύει και «ζωντανά» 2-3 τραγούδια, που δε λένε κάτι ιδιαίτερο, όμως ένα λέει και η Ελένη Ανουσάκη (από τα άγραφα, γιατί στο Αδιέξοδο εμφανίζεται μόνον ως τραγουδίστρια!), η οποία είναι καλή. Σε σημεία ακούγεται μάλιστα κι ένα ελληνικό συγκρότημα (που δεν μπορώ να το προσδιορίσω), ενώ υπάρχει και μια γνωστή, γενικώς, σκηνή, στην αρχή, που την έχουμε ξαναδεί και σ' άλλη ταινία του Ευστρατιάδη (στην Πρόκληση). Είναι αυτή με τις γυμνές χορεύτριες, με το ψυχεδελικό body painting, στη ντισκοτέκ. Η μία από τις δύο πρέπει να είναι η Ματούλα (μία είναι η Ματούλα). Θυμάμαι να το λέει η ίδια, πολύ παλιά, στην τηλεόραση.
Δείτε παρακάτω δύο βίντεο: Το πρώτο με τους τίτλους αρχής και τη σκηνή στη ντισκοτέκ, με τις... ψυχεδελικές χορεύτριες και το δεύτερο μ' ένα άσχετο, με το φιλμ, τραγούδι με τον Γιάννη Πάριο (μουσική Στέλιος Ζαφειρίου, στίχοι Πυθαγόρας), που ταιριάζει όμως γάντι με τα ωραία πλάνα του Ευστρατιάδη. Και το τραγούδι, δηλαδή, είναι πολύ ωραίο...
Οι ερωτομανείς με τον Udo Kier
Γιάννης Πάριος - Έρχονται στιγμές
