Η Ευδοκία Μίτσαλα επέλεξε ως θέμα του μεταπτυχιακού της το 'ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ' και ταυτόχρονα έκανε και το φωτορεπορτάζ που παρουσιάζουμε σήμερα.
Λέει σχετικά:
"Το
φωτορεπορτάζ
αφορά
διαφορετικά
ζευγάρια
παπουτσιών,
ανθρώπων
που περνάνε,
στέκονται
ή
κάθονται,
διαφορετικών ηλικιών,
φύλων,
κοινωνικών, πολιτικών
και
οικονομικών
τάξεων
σε διαφορετικές
στιγμές
του
χρόνου.
Μέσω
της
φωτογραφίας
αποτυπώνω
τα
διαφορετικά
παπούτσια
που
συναντά κάποιος
σε
ένα
αστικό
περιβάλλον σήμερα,
στην
Ελλάδα,
προσπαθώντας
κατά αυτόν
τον
τρόπο
να
αναζητήσω
κοινωνικά
προβλήματα
και
να
αναδείξω
όλα
τα θέματα
που
προκύπτουν
από
την
έρευνά
μου.
Κατά
τη διάρκεια
του
φωτορεπορτάζ ταξίδεψα
ανά
την
Ελλάδα, από
τον
ακριτικό
Έβρο
μέχρι την
ορεινή
Πελοπόννησο."
Αποσπάσματα από τη μεταπτυχιακή εργασία
Shoes and Fetish
Τα παπούτσια παράλληλα με όλα τα άλλα είναι και αντικείμενο φετιχισμού. Βάση επιστημονικών ερευνών ο πλέον κοινός στόχος προτιμήσεων, όσον αφορά διαφόρους τύπους φετίχ, είναι τα παπούτσια και όλα τα υποδήματα.
Ο φετιχισμός παπουτσιών είναι μία ψυχοσεξουαλική διαταραχή κατά την οποία τα παπούτσια πέρνουν τον ρόλο του συντρόφου για κάποιον.
Τα άτομα με αυτήν την διαταραχή δεν κάνουν διακρίσεις σε γυναικεία και ανδρικά παπούτσια αρκεί τα παπούτσια να θεωρούνται για αυτούς σέξι.
Ο συγκεκριμένος φετιχισμός προβάλλεται αρκετά και σε ταινίες.
Shoes and Political Action
Το παπούτσι έχει χρησιμοποιηθεί και ως πολιτική-ακτιβιστική δράση όταν ο Ιρακινός δημοσιογράφος Montadhar Al-Zaidi, σε έναnews conference, πέταξε και τα δύο του παπούτσια στον τότε πρόεδρο της Αμερικής George W. Bush.
Καθώς πετούσε τα παπούτσια του φώναξε:
"This is a farewell kiss from the Iraqi people, you dog. This is for the widows and orphans and all those killed in Iraq!"
Ο Bush απέφυγε τα παπούτσια και γέλασε ανακοινώνοντας το μέγεθος του παπουτσιού.
Ο Al-Zaidi φυλακίστηκε αρχικά σε τρία χρόνια κάθειρξη αλλά εξέτησε μόνο τον ένα χρόνο λόγω καλής διαγωγής.
Η δράση του αυτή χαρακτηρίστηκε από μια μερίδα κόσμου ως “ηρωική” ενώ από μια άλλη αντιεπαγγελματική και ενάντια στις αραβικές παραδόσεις για την φιλοξενία.
Παρ’όλα αυτά τα παπούτσια του έγιναν σύμβολο αντίστασης, έναντι της παρουσίας των ΗΠΑ στο Ιράκ.
Παράλληλα και πέρα από την πολιτική αρένα, τα παπούτσια του δημοσιογράφου φαίνεται πως εμπνεύσαν και κάποιους Αιγύπτιους καλλιτέχνες.
Το 2009, στην Ibdaa Gallery, στο Κάιρο, η έκθεση που έγινε με τίτλο “Shoes”, περιελάμβανε διάφορα έργα τέχνης τα οποία εκπροσωπούσαν διαφορετικές γενιές καλλιτεχνών και παπουτσιών. Η έκθεση φιλοξενούσε τα παπούτσια του Al-Zaidi.
Shoes and Genders
Στις 27 Φεβρουαρίου 2012, η Michelle Richards, γονέας και ανοιχτόμυαλη Unitarian Universalists, όπως δηλώνει, έγραψε στο blog του liberal religion and life uuworld.com, ένα άρθρο με τίτλο “Enforcing gender stereotypes in the shoe department”. Σε αυτό περιγράφει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει αγοράζοντας στα παιδιά της παπούτσια, εξαιτίας της διάθεσης των κατασκευαστών να επιμένουν σε ένα δυαδικό σύστημα κατηγοριοποίησης των φύλων. Έτσι η ίδια, έχοντας δύο παιδιά “αντισυμβατικά,” θεωρεί πως η επιλογή παπουτσιών είναι ένα σκληρό μάθημα, για αυτά, στο θέμα της ταυτότητας φύλου. Δηλώνει την εξάντλησή της από την συνεχή της προσπάθεια να εξουδετερώσει τα μηνύματα που περνάει ο πολιτισμός μας και δεν συνάδουν με τις πεποιθήσεις της για τα φύλα.
Το άρθρο κλείνει λέγοντας μας πως αν και οι προσωπικές μας αξίες αμφισβητούνται συχνά, με κάτι τόσο απλό, όπως το να αγοράσεις παπούτσια στο παιδί σου δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό.
Για το ίδιο ζήτημα ενημερωνόμαστε και από το άρθρο “Sex, Gender, and Shoes”, το οποίο όμως αναφέρεται σε ενήλικα άτομα. Μιλάει για την κατακραυγή του κόσμου που γνωρίζουν άντρες και γυναίκες και για την ταμπελοποίηση που υπόκεινται εξαιτίας της διχοτόμησης των δύο φύλων στον χώρο των παπουτσιών.
Shoes and Genders on Television
Στο άρθρο της Butler με τίτλο “Performative Acts and Gender Constitution: An Essay in Phenomenology and Feminist Theory” γίνεται μια προσπάθεια να καθοριστούν οι διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους εκπροσωπούνται τα παπούτσια στην τηλεόραση. Παρουσιάζεται μια λίστα με 170 αναφορές στους τρόπους με τους οποίους τα στερεότυπα φύλων όχι μόνο οχυρώνονται αλλά σχηματίζονται και ανατρέπονται μέσα από την προβολή των παπουτσιών στην τηλεόραση.
Παίζουν επίσης πολύ σημαντικό ρόλο και τα συναντάμε συχνά στην διαφήμιση (μιας και είναι ένας βασικός στόχος στις φαντασιώσεις των καταναλωτών), στα παραμύθια αλλά και σε τραγούδια. Έχουν καταστεί αντικείμενο επιθυμίας και απόλαυσης.
Βάσει του άρθρου “Worn Shoes: Identity, Memory and Footwear”, “παρατηρείται πολιτιστική και ιστορική προοπτική μεταμορφωτικής δυνατότητας, η οποία και αποδίδεται στα υποδήματα, ικανότητα να ξεπεραστούν ανισότητες, βασιζόμενες σε τάξη, φύλο, ηλικία.”
Εμφανίζονται λοιπόν τα παπούτσια ως μια μαγική θεραπεία που θα λύσει τα κοινωνικά προβλήματα.
Ενίοτε τα παπούτσια χρησιμοποιούνται για να στείλουν ένα μήνυμα αν και κάποιες φορές το μήνυμα είναι αναληθές.
Π.χ. «Τα αστεία παπούτσια δεν κάνουν έναν άνθρωπο αστείο.»
Διεξήχθη μία έρευνα, βασισμένη σε τεστ προσωπικότητας, και με τίτλο “Personality clues found in footwear”, κατά την οποία μπορεί να προβλεφθεί η ηλικία, το φύλο αλλά και κάποιες ιδιορρυθμίες του χαρακτήρα ενός ατόμου από τα παπούτσια.
Examples of Research
Categories Stereotypes
High tops Εσωστρεφής / Ευχάριστοι / Ευσυνείδητοι
High Fashion Κερδίζουν περισσότερα χρήματα / Ενδιαφέρονται για την εμφάνισή τους / Ευσυνείδητοι
Snazzy sneaks Συναισθηματικά σταθεροί / Αμφιθυμία / Αρνητικότητα
Old standbys Εξωστρεφής / Συναισθηματικά σταθεροί / Ευσυνείδητοι
Comfy kicks Φιλελεύθεροι (χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ή των πολιτικών απόψεων)
σχόλια