To πρόσωπο του ΑIDS

To πρόσωπο του ΑIDS Facebook Twitter
4

 

Το Νοέμβριο του 1990 το περιοδικό LIFE δημοσίευσε τη φωτογραφία ενός νεαρού άνδρα που ονομάζεται David Kirby.

 

Με σώμα τσακισμένο από το AIDS, το βλέμμα του καθηλωμένο σε κάτι πέρα από αυτόν τον κόσμο και με την οικογένεια του να τον περιβάλλει, ο David παίρνει τις τελευταίες του ανάσες.

 

To πρόσωπο του ΑIDS Facebook Twitter

 

 

Ο David Kirby γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη στο Οχάιο. Υπήρξε δραστήριος ακτιβιστής των gay δικαιωμάτων στη δεκαετία του 1980 και ενώ ζούσε στην Καλιφόρνια αποξενωμένος από την οικογένειά του, προσβλήθηκε από HIV. Η κατάστασή του χειροτέρεψε. Όταν συνειδητοποίησε πως του έμεναν εβδομάδες, μέρες ίσως, επικοινώνησε με τους γονείς του.Ζήτησε να επιστρέψει σπίτι και να τού επιτρέψουν να πεθάνει κοντά τους.

Εκείνοι παρέμειναν δίπλα του ως τη τελευταία του πνοή.

 

Τη φωτογραφία τράβηξε ένας φοιτητής δημοσιογραφίας, ο Therese Frare. Ένας εθελοντής σε ομάδες βοήθειας ασθενών που ερασιτεχνικά κατάφερε να απαθανατίσει τις στιγμές που συγκλόνισαν και έμελλε να προκαλέσουν συγκίνηση αλλά και οργή.

 

 

To πρόσωπο του ΑIDS Facebook Twitter

 

Η φωτογραφία βραβεύτηκε όταν δημοσιεύτηκε, αλλά δύο χρόνια αργότερα έτυχε παγκόσμιας αναγνώρισης και προκάλεσε διεθνή σάλο όταν η Benetton την χρησιμοποίησε για τη παγκόσμια καμπάνια της.

 

Ακολούθησε θύελλα αντιδράσεων και η Καθολική εκκλησία την χαρακτήρισε προβοκάτσια, θεωρώντας πως αναπαριστά μια βλάσφημη απεικόνιση του Ιησού και της Παναγίας. Elle, Vogue και Marie Claire αρνήθηκαν να τη δημοσιεύσουν. Ακόμη και οι gay ακτιβιστές κατηγόρησαν την εταιρεία πως πουλάει ρούχα με θάνατο.

 

To πρόσωπο του ΑIDS Facebook Twitter

 

Σήμερα, ο φωτογράφος μιλώντας στο Life, εξηγεί πως τότε δεν είχε αντιληφθεί την επιρροή των φωτογραφιών και πως δεν περίμενε πως θα κατάφερνε να συγκινήσει το ένα δις ανθρώπων που υπολογίζεται πως την έχουν δει από τις χιλιάδες αναδημοσιεύσεις.

 

Μέχρι και σήμερα δεν έχει βγάλει ούτε ένα σεντ από αυτές τις φωτογραφίες. Ούτε καν από τη Βenneton. Ποτέ του δεν υπέβαλε αξιώσεις για πνευματικά δικαιώματα.

 

To πρόσωπο του ΑIDS Facebook Twitter

 

To πρόσωπο του ΑIDS Facebook Twitter

 

 

Φωτογραφία
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Πολιτισμός / Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την Πτώση του Τείχους (09.11.89) μια φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Dream on- Βερολίνο, δεκαετία του 90» αποτυπώνει την κρίσιμη αυτή δεκαετία μετάβασης ανάμεσα στο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον, την αισιοδοξία και το φόβο για το νέο Βερολίνο
ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Φωτογραφία / Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Ο βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος που έχει καταγράψει μοναδικά τις φτωχογειτονιές του Καΐρου, τους γονείς των Μαρτύρων της Επανάστασης, νεαρούς γυμνασμένους άντρες δίπλα σε μαυροφορεμένες μανάδες αλλά και λαμπερούς σταρ του κινηματογράφου, εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδιότυπη και πολύχρονη αυτή διαδρομή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM
Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Φωτογραφία / Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.
THE LIFO TEAM
Enri Canaj, φωτογράφος

Φωτογραφία / Enri Canaj: «Δεν έχω εξοικειωθεί με τον πόνο»

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας
M. HULOT
Οι φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024 - σε εικόνες

Φωτογραφία / Η ζωή στην Αυστραλία μέσα από τον διαγωνισμό φωτογραφίας Australian Life 2024

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.
THE LIFO TEAM
Κοιτάζοντας τους άλλους: Η Μαρτίν Φρανκ στην Άνδρο 

Φωτογραφία / «Κοιτάζοντας τους άλλους»: Οι ανθρωποκεντρικές εικόνες της Μαρτίν Φρανκ σε μια έκθεση στην Άνδρο

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 χρόνια από τη γέννηση του Ρόμπερτ Φρανκ

Φωτογραφία / 100 χρόνια από τη γέννηση του Ρόμπερτ Φρανκ

Κατέγραψε την πραγματική Αμερική, έβρισκε τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες ανάμεσα στους λιγότερο προνομιούχους, κατάφερε να αλλάξει για πάντα την πορεία της φωτογραφίας και του κινηματογράφου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Μάρτιν Παρ επιστρέφει για να φωτογραφίσει το ελληνικό καλοκαίρι

Φωτογραφία / Ο Μάρτιν Παρ ετοιμάζεται να φωτογραφίσει ξανά το ελληνικό καλοκαίρι

Ένας από τους πιο σημαντικούς Βρετανούς φωτογράφους θα εκθέσει έργα του στο Hyper Hypo και θα υπογράψει βιβλία και αναμνηστικά που θα είναι διαθέσιμα για όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.
M. HULOT

σχόλια

3 σχόλια
Αν και έβαλα ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ στο σχόλιο του onlyonce , ξανασκέφτηκα δυο - τρία πράγματα.Έχοντας δεί αρκετά ντοκιμαντέρ για το θέμα, με αφηγήσεις ανθρώπων που επέζησαν, κατανοώ γιατί η 1 Δεκεμβρίου θα πρέπει να 'ναι (και) μέρα τιμής για όσους έφυγαν μαζικά και με κλονισμένη αξιοπρέπεια το '80 αλλά και λίγο αργότερα. Για περίπου 10 χρόνια υπήρχε ένας ακήρυχτος πόλεμος που κυρίως οι πολίτες του Σαν Φρανσίσκο, αλλά και άλλων πόλεων τον έζησαν στο πετσί τους. Σχετικά πρόσφατα υπάρχει ένα πιο έντονο κύμα αφήγησης αυτής της πολύ ιδιαίτερης κατάστασης που βιώθηκε ως βόμβα (πχ το ντοκιμαντέρ How to survive a plague) όπου δείχνει τα τεράστια προβλήματα και το ζόφο που αντιμετώπισε η gay κοινότητα, τη προσπάθεια των λεσβιών και άλλων να σταθούν στο πλάι των αρρώστων, το πλέγμα σιωπής και ντροπής απο τις οικογένειες των παθόντων μέχρι τον καθένα, και φυσικά την αναλγησία του Ρόναλντ Ρήγκαν (και του ευρύτερου ομοφοβικού "συστήματος") που βοήθησε το πράμα πάρει αυτή τη κατρακύλα.Ισως ο τρόμος και ο μελοδραματισμός δεν είναι γενικά τόσο καλοί σύμμαχοι, αλλά όταν μιλάς για την πλέον πολιτική ασθένεια συνυφασμένη με την πλέον πολιτικά/κοινωνικά καταπιεσμένη ομάδα/μειονότητα, και όλο αυτό δεν έχει φανεί στις πολύ ανθρώπινες διαστάσεις του εξαιτίας του ταμπού, θεωρώ οτι τελικά υπάρχει χώρος στην επέτειο και για τον τρόμο και για το δράμα.Στο κάτω κάτω χιλιάδες άνθρωποι το βίωσαν ακριβώς έτσι, για πάρα πολλά χρόνια.
Πολυ καλα κανετε και δημοσιευετε αυτη τη φωτογραφια. Το aids ειναι χρονιο νοσημα,αν ξερει καποιος οτι το εχει κι ακολουθει αγωγη.Αυτη η εικονα κινητοποιει,δεν καθησυχαζει. Το Aids σκοτωνει ακομα κι ειναι κριμα.
Άντε πάλι τα ίδια... Αυτή η κατάσταση έχει παραγίνει πια. Έρχεται η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS. Είσαι δημοσιογράφος/εφημερίδα/έντυπο/ιστοσελίδα και αποφασίζεις να ασχοληθείς με το θέμα. Ωραία. Τι κάνεις λοιπόν; Κάνεις αφιέρωμα στο πώς ζούνε οι άνθρωποι με αυτό σήμερα; Παίρνεις συνεντεύξεις από ειδικούς γιατρούς σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις; Κάνεις λόγο για το ιατρικό θαύμα που έχουμε καταφέρει από το 95-96 και έχουμε μετατρέψει το HIV από θανατηφόρα ασθένεια σε χρόνιο νόσημα; Μιλάς για τα νέα φάρμακα που με ένα χάπι την ημέρα και με ολοένα λιγότερες παρενέργειες ζεις φυσιολογικά τη ζωή σου και δεν νοσείς ποτέ (δεν παρουσιάζεις AIDS); Μιλάς για το προσδόκιμο ζωής κάποιου που διαγιγνώσκεται με HIV σήμερα που είναι σχεδόν το ίδιο με αυτό ενός "υγιούς" ανθρώπου; Μιλάς για συγκλονιστικές ιατρικές ανακαλύψεις όπως αυτή με τον υπερυπολογιστή που κατάφεραν να αναλύσουν πλήρως το καψίδιο του HIV;ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΧΙ βέβαια! Δημοσιεύεις φωτογραφίες από το 1990 (γιατί εν έτει 2013 για τέτοιες φωτογραφίες θα πρέπει ή να πας στην Αφρική ή να βρεις κάποιον τοξικομανή που έχει φτάσει σε αυτή την κατάσταση) δημιουργώντας μια τελείως λανθασμένη εικόνα για το σημαίνει HIV 23 χρόνια και κάμποσες εκατοντάδες ιατρικές εξελίξεις αργότερα και αντί να συμβάλλεις στην ουσιαστική ενημέρωση του κοινού, δημιουργείς εντυπώσεις με αποτέλεσμα ο άνθρωπος που θα διαγνωστεί αύριο ή ο συγγενής ή ο φίλος αυτού του ανθρώπου που θα ακούσουν τη λέξη HIV αύριο μεθαύριο να φέρουν στο μυαλό τους αυτή την εικόνα, που ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχει με την σημερινή πραγματικότητα.ΣΗΜΕΙΩΣΗ: επειδή σε αυτή τη χώρα η άγνοια πάει σύννεφο δεν πρόκειται να απαντήσω σε τυχόν γελοία σχόλια σχετικά με το πως είναι τα πράγματα και πως όχι. Είμαι οροθετικός εδώ και 2 χρόνια και γνωρίζω εκ των έσω πώς είναι η κατάσταση και τι ισχύει και για ποιους. Τέλος, υπάρχει και μια άλλη συγκλονιστική εφεύρεση που ακούει στο όνομα Google. Και ευτυχισμένο το 2014!!![ΑΠΑΝΤ. LIFO: Επειδή υπάρχει και το Google μπορείτε να βρείτε δεκάδες αφιερώματα και ενημερωτικά άρθρα του LIFO.GR που δημοσιεύονται κατά καιρούς, και να μη θεωρήσετε ότι αυτό είναι το μόνο που έχει γραφτεί. Είναι ένα από τα πολλά - και πιάνει το θέμα απ' αυτή τη σκοπιά, τιμώντας τους ανθρώπους που έζησαν και πέθαναν από την ασθένεια, κάποτε, όταν αυτή θεωρούνταν ανίκητη.]
Προς LIFO: Δεκτόν μεν, αλλά είναι μια πάγια τακτική των ΜΜΕ κάθε Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS να θέτουν στο επίκεντρο τον θάνατο, έστω κι αν το κάνουν από αγνές προθέσεις και όχι από άγνοια. Ανεξαρτήτως πρόθεσης πάντως, θεωρώ ότι τέτοια άρθρα και πάλι συμβάλλουν στη δημιουργία μιας πολύ λανθασμένης εντύπωσης. Το "marketing" του τρόμου που έγινε τις δεκαετίες του 80 και του 90, ενώ είχε πολύ καλούς λόγους και συμφωνώ απόλυτα που έγινε, δυστυχώς συνέβαλλε τρομερά στο να δημιουργηθεί ένας ρατσισμός και μια φοβία απέναντι στα οροθετικά άτομα, φαινόμενα που δυστυχώς υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Γι' αυτό και θεωρώ ότι τα ΜΜΕ σήμερα θα πρέπει να προσπαθήσουν να παρουσιάσουν μια πιο πραγματική και σύγχρονη εικόνα των ανθρώπων που ζουν με τον ιό.Ευχαριστώ πολύ πάντως για την απάντησή σας. Το εκτιμώ.