Σε ένα μικρό χώρο βόρεια της πόλης του Μεξικού, οι θεατές παίρνουν θέση μπροστά από μια αρένα στρωμένη με άμμο.
Οι άνδρες καρφώνουν με το βλέμμα τους ο ένας τον άλλο κρατώντας δύο κόκορες. Στη συνέχεια το πλήθος ηρεμεί, ένας εκφωνητής δίνει το σύνθημα και ο αγώνας αρχίζει.
Τα πουλιά πετούν προς τα εμπρός, επιτίθενται το ένα στο άλλο με τα πόδια και το ράμφος τους, χτυπώντας συνεχώς τα φτερά τους. Όλο το σκηνικό θυμίζει ένα φρικαλέο, βίαιο μπαλέτο. Όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα που είναι σαν να βλέπεις μια σκηνή σε fast-forward.
Η μάχη δεν κρατάει σχεδόν ένα λεπτό. Μέσα σε τόσο λίγο χρόνο ένα από τα δύο πουλιά θα έχει πέσει νεκρό ενώ ακόμη και ο νικητής θα είναι έτοιμος να ξεψυχήσει.
Έχουν περάσει εκατοντάδες χρόνια από τότε που οι Ισπανοί έφεραν το έθιμο με τις κοκορομαχίες από τις Φιλιππίνες στο Μεξικό και έως σήμερα είναι μία από τις πιο αγαπημένες παραδόσεις της χώρας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η πρακτική αυτή απαγορεύεται παντού, αλλά στο Μεξικό όπου είναι νόμιμη και οργανωμένη, είναι διαδεδομένη σε πλούσιους και φτωχούς.
Τον περασμένο μήνα, ο γερουσιαστής Jorge Emilio González ζήτησε από την κυβέρνηση να απαγορεύσει την πρακτική καταδικάζοντας δημοσίως το σκληρό και βάρβαρο θέαμα. Μαζί με λίγους ακόμη υποστηρικτές προσπαθεί να κάνει κατανοητό πως οι κοκορομαχίες εκτός από απάνθρωπη συνήθεια είναι και ένα θλιβερό παράδειγμα για τα παιδιά που μαζί με τους γονείς τους παρακολουθούν τις αιματοβαμμένες μάχες.
Πίσω από τις κοκορομαχίες κρύβονται μεγάλα ποσά και οι τζογαδόροι μπορεί να στοιχηματίσουν μέχρι και 1500 δολάρια σε ένα πουλί. Τα περισσότερα πουλιά ανήκουν σε πλούσιους που έχον προσλάβει εκπαιδευτές και που ποτέ δεν πάνε στους αγώνες. Οι εκπαιδευτές φροντίζουν τους κόκορες ώστε να έχουν ιδανικό βάρος και αντοχή για τους αγώνες. Ο μεγαλύτερος μύθος που κυκλοφορεί είναι πως κάποιο πουλί είναι καλός μαχητής. Όλα γίνονται στη τύχη λέει ο Κρουζ που είναι εκπαιδευτής τρίτης γενιάς.
"Ξέρω πως κάποιοι το θεωρούν βάρβαρο, αλλά για εμάς εκτός από διασκέδαση είναι παράδοση. Δεν νομίζω πως γίνεται να απαγορευτούν οι κοκορομαχίες. Ο κόσμος δεν θα το ήθελε. Αν λυπάμαι τα πουλιά; Ναι, εγώ τα έχω μεγαλώσει όλα αλλά να ξέρετε πως πριν αγωνιστούν έχουν περάσει μια ζωή πριγκιπική".
σχόλια