ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Αβοήθητη, μετά από τρεις ημέρες στη λάσπη, η 13χρονη Κολομβιανή Omayra Sanchez ξεψυχάει live

Σαν σήμερα - Αβοήθητη, μετά από τρεις ημέρες στη λάσπη, η 13χρονη Κολομβιανή Omayra Sanchez ξεψυχάει live. Facebook Twitter
H φωτογραφία του Frank Fournier
13



O ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ
Frank Fournier φτάνει στη Μπογκοτά από την Νέα Υόρκη, δύο ημέρες μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Ruiz στην πόλη Armero, στις 13 Νοεμβρίου του 1985. Χρειάστηκε να ταξιδέψει 5 ώρες με το αυτοκίνητο και άλλες 2,5 ώρες με τα πόδια για να προσεγγίσει την περιοχή όπου ερείπια και λάσπες είχαν γίνει ένα, παρασύροντας στο θάνατο 25.000 ανθρώπους.

Όταν τράβηξα τις φωτογραφίες ένιωσα εντελώς αδύναμος μπροστά σε αυτό το μικρό κορίτσι, που αντιμετώπιζε το θάνατο με θάρρος και αξιοπρέπεια

Η έκρηξη του ηφαιστείου, είχε λιώσει το χιόνι στην κορυφή του βουνού και τα ορμητικά νερά, μαζί με τόνους  λάσπης κατέβηκαν και σχεδόν σκέπασαν την κοιλάδα. Ο Fournier συγκλονισμένος από όσα αντικρύζει, ξεκινά να φωτογραφίζει το μέγεθός της καταστροφής. Τότε ένας χωρικός τον πλησιάζει και του λέει ότι ένα μικρό κορίτσι έχει παγιδευτεί σε μια λίμνη από λάσπες και χαλάσματα. Ήταν η Omayra Sanchez [Ομάιρα Σάντσεθ], μια 13χρονη που παρέμενε παγιδευμένη και αβοήθητη, ήδη δύο μέρες.

Η ολιγωρία των αρχών και των σωστικών συνεργείων ήταν αποτέλεσμα του τεταμένου κλίματος στη Μπογκοτά. Λίγο πριν τη φονική έκρηξη του ηφαιστείου, όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις είχαν εγκαταλείψει την επαρχία της Κολομβίας και βρίσκονταν στην πρωτεύουσα, για να καταστείλουν τις ταραχές με τους αριστερούς αντάρτες που είχαν καταλάβει το Δικαστικό Μέγαρο.

Ο Frank Fournier
Ο Frank Fournier

Όταν ο Frank Fournier έφτασε στο σημείο όπου βρισκόταν η Omayra, επικρατούσε "απόλυτη σιωπή" όπως είπε αργότερα, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν χιλιάδες άλλοι Κολομβιανοί εγκλωβισμένοι και αβοήθητοι κάτω από τα συντρίμμια. Το νεαρό κορίτσι που έψαχνε, βρισκόταν παγιδευμένο μέχρι το λαιμό σε μια λίμνη λάσπης, ιδιαίτερα καταπονημένο και αφυδατωμένο. Ο κόσμος που είχε μαζευτεί γύρω της, προσπαθούσε να της δώσει κουράγιο. Κάποιοι διασώστες που είχαν φτάσει νωρίτερα, δεν κατάφεραν να την απεγκλωβίσουν, αφού έπρεπε να της ακρωτηριάσουν τα πόδια, κάτι που δεν μπορούσε να γίνει χωρίς τη βοήθεια γιατρού. Έπρεπε πάση θυσία να βρεθεί μια αντλία, ώστε να απορροφήσει τα νερά γύρω της και να απεγκλωβιστεί η μικρή από τα σωστικά συνεργεία. Η μοναδική αντλία όμως που θα της έσωζε τη ζωή, όταν τελικά έφτασε, δεν κατάφερε να δουλέψει σωστά και καταστράφηκε από τις λάσπες.

Σαν σήμερα - Αβοήθητη, μετά από τρεις ημέρες στη λάσπη, η 13χρονη Κολομβιανή Omayra Sanchez ξεψυχάει live. Facebook Twitter
Όλη η περιοχή γέμισε λάσπη και συντρίμμια

«Όταν τράβηξα τις φωτογραφίες ένιωσα εντελώς αδύναμος μπροστά σε αυτό το μικρό κορίτσι, που αντιμετώπιζε  το θάνατο με θάρρος και αξιοπρέπεια. Ένιωσα ότι το μόνο πράγμα που μπορούσα να κάνω ήταν να μεταφέρω μέσα από το φακό μου αυτό το θάρρος αλλά και τον πόνο και την αξιοπρέπεια του μικρού κοριτσιού, ελπίζοντας ότι θα βοηθήσω άλλους ανθρώπους», ανέφερε ο φωτογράφος. «Δε μπορούσα να τη βοηθήσω, το μόνο που μπορούσα να κάνω, ήταν να την παρηγορήσω».

Σαν σήμερα - Αβοήθητη, μετά από τρεις ημέρες στη λάσπη, η 13χρονη Κολομβιανή Omayra Sanchez ξεψυχάει live. Facebook Twitter
Οι προσπάθειες της διάσωσης που όμως δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα

Η Omayra βρίσκεται ήδη σε σύγχιση και οι δυνάμεις της, την έχουν εγκαταλείψει τελείως. Τα μάτια της είναι μαύρα. Όλα τα τριχοειδή αγγεία έχουν σπάσει και η μορφή της είναι πλέον απόκοσμη. Μετά από 3 ημέρες προσπάθειας, πεθαίνει από υποθερμία και γάγγραινα. Τον μαρτυρικό θάνατο μέσα στη λάσπη παρακολούθησαν ζωντανά από την τηλεόραση εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.

Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Paris Match λίγες ημέρες μετά το θάνατο της μικρής και κέρδισε το World Press Photo Award για το 1985. Οι αναγνώστες σε όλο τον κόσμο ένιωσαν οργή, όχι τόσο για το γεγονός ότι πέθανε, όσο για το ότι ο θάνατός της καταγράφηκε από τον φωτογραφικό φακό και τα τηλεοπτικά συνεργεία.

 
Σαν Σήμερα
13

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σοπέν

Πέθανε Σαν Σήμερα / «Κύριοι, ιδού μια μεγαλοφυΐα!»: Πώς ο Σοπέν άνοιξε νέα εποχή στη μουσική για πιάνο

Σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1849, πεθαίνει από φυματίωση στο Παρίσι ο Πολωνός Φρεντερίκ Φρανσουά Σοπέν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού και κορυφαίος πιανίστας.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
CHECK Βέρντι

Σαν Σήμερα / Βίβα Βέρντι: Ο μεγάλος συνθέτης που κάποιοι του είπαν ότι θα γινόταν μια μετριότητα

Στις 10  Οκτωβρίου 1813 γεννήθηκε ο Τζουζέπε Φορτουνίνο Φραντσέσκο Βέρντι, ένας από τους πιο διάσημους και αγαπητούς συνθέτες όπερας στην Ιταλία και στον κόσμο.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ

σχόλια

7 σχόλια
Οτι και να γράψω θεωρώ ότι βεβηλώνω τη μνήμη και τον τρόπο που χάθηκε αυτή η "ψυχή". Γιατί απλά δεν υπάρχουν λόγια και αυτού του είδους τα μνημόσυνα δεν συνηγορούν παρά μόνο σε ένα κομμάτι της δημοσιότητας. ΕΦΥΓΕ... ΧΑΘΗΚΕ... ΞΕΨΥΧΗΣΕ και μάλιστα με ένα τραγικό και οδυνηρό τρόπο. ΤΟΝ ΠΝΙΓΜΟ.
Την "οργή" των ευαίσθητων που εξανίστανται για τους φωτορεπόρτερς δεν θα την καταλάβω ποτέ. Η δουλειά του φωτορεπόρτερ είναι ιερή, από την άποψη ότι καταγράφει την πραγματικότητα, όσο σκληρή κι αν είναι. Καταγράφει την πραγματική ζωή. Και χάρη στη δουλειά αυτών των ανθρώπων έρχονται στη δημοσιότητα φρικτές ελλείψεις - παραλείψεις, εγκλήματα κυβερνήσεων, φρικαλεότητες του πολέμου και πολλά από αυτά έχουν σταματήσει λόγω της παγκόσμιας κατακραυγής. Και παρεμπιπτόντως όλοι αυτοί που κράζουν τους φωτογράφους επικαλούμενοι την ευαισθησία, είναι οι στρουθοκάμηλοι που χώνοντας το κεφάλι τους στην άμμο, δεν συνεισφέρουν σε τίποτα. Δεν πειράζει να υπάρχει ανθρώπινος πόνος, αρκεί να μην τον βλέπουν. Υ.Γ. Η ιστορία της μικρής σου ραγίζει την καρδιά......
Δεν καταλαβαίνω, ειλικρινά, με ποιο τρόπο βοηθάει αυτή η εικόνα... Ο καθένας γνωρίζει φρικαλεότητες πολέμων και εποχών πολύ πριν ανακαλυφθεί η φωτογραφία. Το να μην αρέσει σε κάποιον η δημοσιοποίηση τέτοιου είδους φωτογραφίων δε σημαίνει ότι κλείνει τα μάτια μπροστά στο τερατώδες της ανθρώπινης ύπαρξης. Το γεγονός ότι συγγραφείς κάηκαν στη πυρά τον μεσαίωνα, γιατί αμφισβήτησαν, τα θεία δε χρειάζεται να το χω δει σε φωτογραφία για να νιώσω φρίκη. Άλλωστε, στην σύγχρονη εποχή η φωτογραφία, δλδ εικόνα, είναι γνωστό ότι μπορεί να μην είναι καθόλου έγκυρη. Η πραγματικότητα δε καταγράφεται σε μια φωτογραφία. Σέβομαι τη γνώμη σου. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που συνεισφέρουν χωρίς να πατάνε play στο βιντεάκι....
Νομίζω πως το φωτορεπορτάζ είναι τόσο αναγκαίο όσο η καταγραφή της πραγματικότητας και εν τέλει της σύγχρονης ιστορίας. Αν κάποιοι χρησιμοποιούν ανήθικες πρακτικές αυτό σίγουρα δεν είναι μόνο θέμα των φωτορεπόρτερ*. Όλα αυτά είναι σημαντικά ντοκουμένα και ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ να μην υπήρχαν.Η συγκεκριμένη εικόνα λογικά έχει βοηθήσει στην γνωστοποίηση του γεγονότος, στο οποίο γεγονός κάποιοι υποτίθεται (ακόμη και σε κρατικό επίπεδο) πως είχαν και ορισμένη ευθύνη. Δεν είναι ότι έπεσε ένας p.x. μετεωρίτης και πλάκωσε το κοριτσάκι μπαμ και κάτω...και τι να κάνουμε –ανωτέρα βία- έτσι;"I felt the story was important for me to report and I was happier that there was some reaction; it would have been worse if people had not cared about it. ... I believe the photo helped raise money from around the world in aid and helped highlight the irresponsibility and lack of courage of the country's leaders."(*) Το θυμάστε κι αυτό;http://www.unbelievable-facts.com/2013/12/kevin-carter-committed-suicide-3-months.html
Αμφισβητείς κάτι που είναι ήδη αποδεδειγμένο. Η δημοσιοποίηση πολλές φορές έχει φέρει την παγκόσμια κατακραυγή και η παγκόσμια κατακραυγή έχει σώσει πολλούς ανθρώπους και πολλά άλλα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο. Ο κατάλογος είναι τεράστιος για να αρχίσω να σου λέω. Είναι απλώς ανόητο για μένα (πάντα) να κάθεται ο άλλος στον καναπέ του και να κράζει τον άλλον που βρίσκεται εκεί και φωτογραφίζει με κόστος ψυχής προκειμένου να αλλάξει τον κόσμο. Έστω κι αν δεν τα καταφέρνει πάντα. Κι όλα αυτά επειδή ο άλλος είναι "ευαίσθητος". Αν αυτές οι φωτογραφίες μπορούν έστω και λίγο να κινητοποιήσουν την "ευαισθησία" κάποιων, τότε το κόστος της δικής σου ανατριχίλας είναι πολύ μικρό.
Γιατί όσο περισσότερο δεν σου αρέσει αυτό που βλέπεις, τόσο πιο εγκληματικό είναι. Δεν αρκεί μία σκέψη για το πως μπορεί να ήταν κάτι μπροστά σ'αυτό που σου αποκαλύπτει μία φωτογραφία. Οσο και να φαντάζομαι τη φρίκη, το βλέμμα του κοριτσιού στη φωτογραφία είναι πολύ χειρότερο. Αυτό, κάποιους μόνο τους τρομάζει, ενώ άλλους τους κινητοποιεί.
Συμφωνώ σε πολλά σημεία και είναι βέβαιο ότι το φωτορεπορτάζ είναι αναγκαίο. Απλώς δεν καταλαβαίνω πώς βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που διαφωνούν με συγκεκριμένου είδους φωτογραφίες στρουθοκαμηλίζουν, δεν συνεισφέρουν, κάθονται στο καναπέ τους κ.λπ. To βρίσκω πολύ επιφανειακό. Η συζήτηση βέβαια είναι πολύ μεγάλη και έυχομαι, σε κάθε παρέα, δημιουργική και όχι απόλυτη...Δε κατηγορώ καμία τέχνη και κανένα επάγγελμα. Ο τίτλος, βέβαια, του άρθρου " ... η 13χρονη κολομβιανή ξεψυχάει live" θέλω να πιστεύω ότι δεν εκφράζει το ούτε το φωτογράφο ούτε τη δουλειά του. Η συζήτηση δεν είναι προσωπικη οπότε αφήνω ασχολίαστη τη δική μου "ανατριχίλα". Είναι εκτός θέματος.