Πώς κυλούν οι μέρες στο Παγκράτι...μάλλον;

Πώς κυλούν οι μέρες στο Παγκράτι...μάλλον; Facebook Twitter
1
Πώς κυλούν οι μέρες στο Παγκράτι...μάλλον; Facebook Twitter
Κωνσταντίνος Μπελιάς
  • Μένω στο Παγκράτι, μάλλον. Λίγο πιο πάνω απ' τη πλατεία Προσκόπων, στο Ίδρυμα Ερευνών, εκεί που οι Παγκρατιώτες δεν το λένε Παγκράτι, εκεί που στις αγγελίες σπιτιών θα το βρεις και «Στάδιο», θα το βρεις και «Χίλτον». Eίναι απ' τις περιοχές που απλώς προσπερνά κανείς, ανεβαίνοντας προς Καισαριανή ή Βύρωνα, που δεν σκέφτεται τι υπάρχει πίσω απ' τις πολυκατοικίες της Βασ. Κωνσταντίνου, που δεν φαντάζεται τη ζωή του εκεί.

Το αγαπημένο μου σύνθημα στους τοίχους της γειτονιάς μου είναι «Οι άνθρωποι δίνουν περισσότερη σημασία στο φεύγω παρά στο έρχομαι». Sad but true, αλλά κάθε φορά που περνάω από κει σκέφτομαι πόσο σημαντικό πρέπει κάνουμε το ενδιάμεσο του «έρχομαι» και του «φεύγω».

  • Είμαι νέα άφιξη εδώ, 2 χρόνια περίπου, αλλά νιώθω ότι βρήκα τη γωνιά μου στο κέντρο της πόλης.
  • Ψιλοτυχαία βρέθηκα, για μια συγκατοίκηση, δεν ήξερα καν ότι υπάρχει η πλατεία Προσκόπων, αλλά μετά μου άρεσε η φάση της περιοχής και το πόσο βολική είναι. Έτσι, και το επόμενο σπίτι μου πάλι εδώ τριγύρω ήταν. Σιγά-σιγά η «βόλεψη» έγινε αγάπη για τους αδιάφορους δρόμους της και τα ενδιαφέροντα μαγαζιά της. Φωτογραφίζοντας ξανά και ξανά τις ίδιες γωνιές κατάλαβα πόσο ταιριάζω με τις συμμετρίες της.
Πώς κυλούν οι μέρες στο Παγκράτι...μάλλον; Facebook Twitter
Από τον λόφο του Αρδηττού βλέπεις όλους τους λόγους που έχεις επιλέξει να μένεις σ' αυτήν την πόλη... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ Lifo
  • Γάτες. Έχουμε πολλές γάτες. Υπάρχει και ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι που φημολογείται ότι ζουν γύρω στις 100 γάτες, αλλά ήρθαν κάτι Αγγλίδες ακτιβίστριες και τις στείρωσαν. «Λευτεριά στις μπλαζέ γάτες του Παγκρατιού» γράφουν οι δρόμοι της γειτονιάς πια, ανάμεσα στα ρομαντικο-αναρχικά συνθήματα.
  • Μου αρέσει να διασχίζω την Ευτυχίδου και να καταλήγω στον λόφο του Αρδηττού με τον σκύλο μου, όταν νυχτώνει, απ' όπου βλέπεις την Ακρόπολη, τη Βουλή, τον Λυκαβηττό, το Καλλιμάρμαρο και το Ζάππειο με μια βόλτα – όλους τους λόγους που έχεις επιλέξει να μένεις σ' αυτήν την πόλη. Εκεί, σε ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο του λόφου, η πόλη μοιάζει τόσο μικρή, τα προβλήματά της συρρικνώνονται, οι αποστάσεις της μηδενίζονται και τότε, για λίγα δευτερόλεπτα, ξεχνάς τα θέματά σου, τον εαυτό σου τον ίδιο αλλά και το Παγκράτι.
Πώς κυλούν οι μέρες στο Παγκράτι...μάλλον; Facebook Twitter
Ο κινηματογράφος "Πτι Παλαί". Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ Lifo
  • Για καφέ στο Chelsea και ποτό στην οδό Αρχελάου και στο Pink Freud, Κυριακές στο Αερόστατο, ταινίες στο Πτι Παλαί και το καλοκαίρι στον Όασις, φαγητό στο Μαύρο Πρόβατο, στις Πλειάδες για βιβλία, θέατρο στο Scrow – γενικά, όλα τα 'χουμε. Περνάνε Σαββατοκύριακα που πια δεν φεύγω απ' το Παγκράτι. Μαζεύω τους φίλους εδώ, αλλά τους συναντώ και στο άσχετο. Θα γίνουμε Μανχάταν εδώ μια μέρα, να μου το θυμηθείτε.
  • Κάνοντας βόλτα στις πυκνοδομημένες ανηφόρες πίσω από το άλσος, εκεί που θα περίμενες την τσιμεντίλα να σε πνίγει, ξαφνικά νιώθεις άνετα, νιώθεις ήρεμα, χωρίς να ξέρεις το γιατί. Η γκρίζα ατονία των απρόσωπων πολυκατοικιών που κρύβουν πολύχρωμα διαμερίσματα και η ησυχία των ακάλυπτων χώρων σε πνίγουν στη μελαγχολία. Αυτό είναι το (κάτω) Παγκράτι.
Πώς κυλούν οι μέρες στο Παγκράτι...μάλλον; Facebook Twitter
«Λευτεριά στις μπλαζέ γάτες του Παγκρατιού» γράφουν οι δρόμοι της γειτονιάς πια, ανάμεσα στα ρομαντικο-αναρχικά συνθήματα... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ Lifo
  • Ιδιαίτερη αρχιτεκτονική δεν έχουμε. Δεν έχουμε νεοκλασικά, μονοκατοικίες, σύγχρονα οικοδομήματα ή, γενικότερα, μια ταυτότητα. Παραμένουμε ινκόγκνιτο σε μια μεσοαστική γειτονιά, με μεσοαστικές εισόδους πολυκατοικιών, άβαφτων απ' το '70, πέρασμα για πολλούς που μένουν πιο πάνω.
  • Το αγαπημένο μου σύνθημα στους τοίχους της γειτονιάς μου είναι «Οι άνθρωποι δίνουν περισσότερη σημασία στο φεύγω παρά στο έρχομαι». Sad but true, αλλά κάθε φορά που περνάω από κει σκέφτομαι πόσο σημαντικό πρέπει κάνουμε το ενδιάμεσο του «έρχομαι» και του «φεύγω».

Πώς κυλούν οι μέρες στο Παγκράτι...μάλλον; Facebook Twitter
Για φαγητό στο "Μαύρο Πρόβατο"... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ Lifo

  • Προσωπικά δεν έχω βιώσει κάποιο δυσάρεστο γεγονός, αλλά το περιστατικό των παιδιών που δέχτηκαν επίθεση από ακροδεξιούς, λίγο πιο πάνω, στην πλατεία Βαρνάβα, με είχε σοκάρει ιδιαίτερα. Στις γειτονιές θα 'πρεπε νιώθεις και να είσαι πιο προστατευμένος, ή έτσι νόμιζα.
  • Έχουμε κρύψει με μαεστρία πίσω κάτι από άχαρες πολυκατοικίες μια χαριτωμένη πλατεία, την πλατεία Μεσολογίου, με την Τούλα την Εκλεκτούλα, που έχει παγωτό μουστάρδα και ωραία μεζεδοπωλεία για άραγμα το καλοκαίρι.
Πώς κυλούν οι μέρες στο Παγκράτι...μάλλον; Facebook Twitter
Το άλσος του Παγκρατίου έχει ζωή και όμορφο φως τα πρωινά για να πιεις τον καφέ σου μέσα στα δέντρα, αλλά είναι βρόμικο το καημένο και πολύ κουρασμένο... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ Lifo
  • Περπατώντας στο Βατραχονήσι θα συναντήσεις την κυρία Δέσποινα με τα σκυλιά της. Βοηθάει και μαζεύει τα αδέσποτα αυτά τετράποδα και μπορεί να σου μιλάει ώρες γι' αυτό, αλλά τα μάτια της λάμπουν μόλις της πεις ότι και ο δικός σου σκύλος είναι ημίαιμος. Σε παίρνει αγκαλιά και σου λέει πως είσαι άνθρωπος και το μόνο που θέλεις τότε είναι να υιοθετήσεις τα αδέσποτα όλου του κόσμου.
  • Το άλσος του Παγκρατίου φαίνεται λίγο άρρωστο. Έχει ζωή και όμορφο φως τα πρωινά για να πιεις τον καφέ σου μέσα στα δέντρα, αλλά είναι βρόμικο το καημένο και πολύ κουρασμένο. Είναι από το 1908 εκεί, άλλωστε.

 

Info: Ο Κωνσταντίνος είναι art director στη διαφημιστική Redirect και εργάζεται παράλληλα ως freelance designer, advisor σε start-ups, κάνει web-comics και συντηρεί 3 tumblr.

Η Γειτονιά μου
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Η Γειτονιά μου / Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Φάνης Παυλόπουλος, ηθοποιός. Αν μπορούσε θα καθάριζε κάθε μέρα την Πλατεία, θα έβαζε μια τάξη στην πιάτσα των ταξί και θα έφτιαχνε έναν ελεγχόμενο χώρο για τους χρήστες. Ακούει κανείς;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Η Γειτονιά μου / Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Ο stand up comedian μιλά γλυκόπικρα για τη γειτονιά της καμίας αρχιτεκτονικής, του γκρίζου και των παραλληλόγραμμων κτιρίων, που, όμως φιλοξένησε τα πρώτα παιδικά του παιχνίδια στους δρόμους της
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Η Γειτονιά μου / O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Συγγραφέας, αγαπά να περπατά παράλληλα με τις γραμμές του τρένου, να πίνει τσίπουρο με μεζέ στο «Μανταλάκι», να βλέπει το σούρουπο στις μπασκέτες των Τριών Αστέρων
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Τρομερό άρθρο!! Συχαρηστήρια και στον αρθρογράφο και στον Κωνσταντίνο για τη διάθεση του να μας μεταδώσει αυτές τις πανέμορφες εικόνες που πηγάζουν από το κείμενο! Είμαι λάτρης της Αθήνας και γενικότερα της « αθηναϊκής κουλτούρας » όμως δεν είχα την ευκαιρία να την επισκεφτώ περισσότερες από δύο φορές! Το δέος όμως που μου προκάλεσε η πρώτη « ζωντανή » ματιά στον Παρθενώνα ή το Καλλιμάρμαρο « ξύπνησε » ξανά κατά την ανάγνωση του άρθρου....αυτό και μόνο σημαίνει πολλά!