H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
48

Η ημέρα της Ασούρα τιμάται από Σιίτες Μουσουλμάνους ως ημέρα πένθους για το μαρτύριο του Χουσείν ιμπν Αλί, εγγονού του Προφήτη Μωάμεθ. Εκατοντάδες μετανάστες από την Ασία συμμετέχουν χρησιμοποιώντας ένα υπόγειο ως τζαμί και ένα δρόμο στη βιομηχανική περιοχή του Πειραιά.

 

Μεταξύ αποθηκών και γκαράζ, πρώτα προσεύχονται και στη συνέχεια συγκεντρώνονται για να παρακολουθήσουν την τελετή. Θρηνούν κλαίγοντας και κτυπώντας το στήθος τους προετοιμάζουν το άλογο του Προφήτη για τον επιτάφιο του. Αυτομαστίγωση με λεπίδες ολοκληρώνει την τελετή.

 

1.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

2.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

3.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

4.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

5.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

6.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

7.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

8.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

9.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

10.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

11.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

12.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

13.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

14.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

15.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

16.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

17.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

18.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

19.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

20.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

21.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

22.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

23.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

24.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

25.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

26.

H ημέρα της Ασούρα στον Πειραιά Facebook Twitter
Παναγιώτης Τζάμαρος © FOSPHOTOS

 

Φωτογραφία
48

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Φωτογραφία / Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Ο βραβευμένος φωτογράφος εστιάζει στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τη μετανάστευση και το προσφυγικό, δίνοντας φωνή σε ανθρώπους και ιστορίες που θα έμεναν στο σκοτάδι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο Παρίσι μετά τους Ολυμπιακούς, ο Σουρεαλισμός ήρθε να κατακτήσει την πόλη

Φωτογραφία / Μια επίσκεψη σε ένα Παρίσι που αναζητά την επόμενη μέρα

Στο ανακαινισμένο Grand Palais, με επίκεντρο τον σουρεαλισμό, την τέχνη και καλεσμένο τον Τζιμ Τζάρμους, η Paris Photo 2024 καθρεφτίζει μια πόλη που επαναπροσδιορίζεται πολιτιστικά μετά τους Ολυμπιακούς.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΣΕΦΕΡΟΓΛΟΥ
Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Πολιτισμός / Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την Πτώση του Τείχους (09.11.89) μια φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Dream on- Βερολίνο, δεκαετία του 90» αποτυπώνει την κρίσιμη αυτή δεκαετία μετάβασης ανάμεσα στο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον, την αισιοδοξία και το φόβο για το νέο Βερολίνο
ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Φωτογραφία / Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Ο βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος που έχει καταγράψει μοναδικά τις φτωχογειτονιές του Καΐρου, τους γονείς των Μαρτύρων της Επανάστασης, νεαρούς γυμνασμένους άντρες δίπλα σε μαυροφορεμένες μανάδες αλλά και λαμπερούς σταρ του κινηματογράφου, εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδιότυπη και πολύχρονη αυτή διαδρομή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM
Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Φωτογραφία / Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.
THE LIFO TEAM
Enri Canaj, φωτογράφος

Φωτογραφία / Enri Canaj: «Δεν έχω εξοικειωθεί με τον πόνο»

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας
M. HULOT
Οι φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024 - σε εικόνες

Φωτογραφία / Η ζωή στην Αυστραλία μέσα από τον διαγωνισμό φωτογραφίας Australian Life 2024

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.
THE LIFO TEAM
Κοιτάζοντας τους άλλους: Η Μαρτίν Φρανκ στην Άνδρο 

Φωτογραφία / «Κοιτάζοντας τους άλλους»: Οι ανθρωποκεντρικές εικόνες της Μαρτίν Φρανκ σε μια έκθεση στην Άνδρο

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

20 σχόλια
Αχ, θυμάμαι σαν να 'ταν χθες τα σχόλια την τελευταία φορά που η Lifo έκανε ρεπορτάζ από ένα event όπου συναινούντες ενήλικοι προχωρούσαν δημόσια σε πράξεις αυτοβλάβης (http://www.lifo.gr/mag/features/1220).Είναι εύκολο να τα θυμηθώ γιατί τότε δεν υπήρχε ούτε ένα. Ούτε αδέκαστοι νομικοί να εξετάζουν τη νομιμότητα των πράξεων, ούτε "μη-ακροδέξιοι αλλά" να βρίσκουν την απόδειξη του πόσο κακό κάνουν οι λαθρομετανάστες (αν και οι δράστες ήταν και τότε αλλοδαποί) ούτε καν ισχυρισμούς πως οι αναστενάρηδες δεν καίγονται (!?!?).Όμως το Torture Garden δεν το διοργανώνουν μαυριδεροί μετανάστες, κάποιοι εκ των οποίων ίσως δεν έχουν άδεια παραμονής ω (χριστιανέ) Θεέ μου, αλλά ασπρουλιάρηδες δυτικοευρωπαίοι οπότε είναι οκ...
Μα ποιοι νομίζουμε πως είμαστε επιτέλους; Υπό την σκέπη της θρησκευτικής αποδέσμευσης θεωρούμαστε "μπροστά" και δεν το είχα καταλάβει; Ή το ότι εμείς έχουμε ασπαστεί τον ουμανισμό (και άλλα σε -ισμό) σημαίνει πως είναι κατακριτέο να κουβαλάς πίσω σου μια παράδοση την οποία τη συνδέεις με τη ζωή σου μέσω της θρησκείας; Ή μήπως μπήκαν στο τσιφλίκι του πατέρα σας να αυτομαστιγωθούν; Θα ήταν καλύτερα να τραβήξουν μια μαζική σύλληψη; Έτσι, για να μην ενοχλούνται κι εμάς τα ματάκια μας και για να προάγουμε και την ελέυθερη διακίνηση ιδεών. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κλειτωριδεκτομή, αλλά με ενήλικες που αυτομαστιγώνονται για τους δικούς τους λόγους, σε περιορισμένο χώρο και συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Όταν όμως σε άλλου είδους εκδηλώσεις μια μαυροφορούσα με πέτσινα χύνει καυτό κερί πάνω στον εκάστοτε εκστασιασμένο εμείς το παρακολουθούμε εξίσου εκστασιασμένοι, γιατί αυτό είναι "μπροστά", και γιατί αυτό ήρθε απ' το Βερολίνο, και δεν έχει θρησκευτικές καταβολές.Νομίζω πως έχουμε παρεξηγήσει την έννοια της λέξης "πολιτισμός". Καλημέρα
Θα γίνω κουραστικός αλλά ρίξε σε παρακαλώ μια ματιά στον εορτασμό της Ασούρα από μουσουλμάνους της Ινδίας όπου ενήλικοι κόβουν με μαχαίρια το κρανίο μικρών αγοριών! (http://atlasshrugs2000.typepad.com/atlas_shrugs/2009/12/ashoura-respect-it.html). Αν δεν κάνουμε κάτι τώρα, αύριο θα δούμε και τέτοιες εικόνες στον ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ της πόλης μας. Οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια είναι δημόσιος χώρος, δηλαδή ανήκει σε όλους μας. Τίθεται και θέμα δημόσιας υγείας. Δε νομίζω να έχει ο καθένας τους τη δική του αρμαθιά ξυράφια ή όλοι τους να έχουν κάνει εξέταση για HIV πριν τον εορτασμό. Επειδή υπάρχουν ντόπιες παρωχημένες πρακτικές όπως οι αναστενάρηδες δεν σημαίνει ότι πρέπει να μας κάτσει στο σβέρκο ο Μεσαίωνας. Μην αμφιβάλεις ότι τα παλικάρια στις φωτογραφίες είναι υπέρ της κλειτοριδεκτομής η οποία λαμβάνει ήδη χώρα στην Αθήνα σε αυτοσχέδιες κλινικές.
αγαπητή Annie_Leg,Καταρχάς με εντυπωσιάζει που η δική σου "κλειτοριδεκτομή" γράφεται με... Ωμέγα!(Κάνει εντύπωση μέσα σε ένα κείμενο χωρίς ορθογραφικές προκλήσεις). Κατα δεύτερον εκπλήσσομαι που μιλάς για το τσιφλίκι του πατέρα μας! Ο δικός σου είναι τσιφλικάς δηλαδή; Δεν είδες ότι όλα αυτά διαδραματίζονται σε υποβαθμισμένες βιομηχανικές περιοχές του Πειραιά; Ποιοι τσιφλικάδες θα διαμαρτυρηθούν όταν θα απλωθούν στις γειτονιές όσων από εμάς δεν μένουμε σε τσιφλίκια ή στα β. προάστια;Πρώτη εσύ έχεις παρεξηγήσει την έννοια της λέξης "πολιτισμός". Προφανώς γι'αυτό δεν απαντάς στην προτροπή άλλων σχολίων να δεις φωτογραφίες με μικρά παιδιά μέσα στα αίματα για χάρη του πολιτισμού που προασπίζεσαι. Ελπίζω μόνο να μη σε προσηλυτίσουν και ξαφνικά δεις τον ουρανό σφοντύλι και την "κλειτοριδεκτομή" με... όμικρον. Καλησπέρα.
Annie-Leg,θέτεις το ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις που,δυστυχώς,πολλοί δεν θέλουν να εννοήσουν.Αλήθεια τι λόγος μας πέφτει σε μια θρησκευτική τελετή όπου ΕΝΗΛΙΚΕΣ τηρούν το τελετουργικό της? Μήπως η ευαισθησία όσων σοκάρονται είναι επιλεκτική? Σε τελική ανάλυση ποιον προσέβαλλαν οι αυτοτιμωρούμενοι Σιίτες?
φαντάζομαι οι αναστενάρηδες, η περιφορά του σταυρού και το σούβλισμα του αρνιού ακόμη και στου δρόμους με τα αντεράκαι να κρατσανάνε σας προκαλούν αντίστοιχα συναισθήματα αποτροπιασμού..
Ρίξτε σας παρακαλώ μια ματιά στον εορτασμό της Ασούρα από μουσουλμάνους της Ινδίας όπου μικρά αγοράκια κόβουν με μαχαίρια το κρανίο τους! Μήπως στο όνομα της ανεκτικότητας πρέπει να δούμε και τέτοιες εικόνες στους δρόμους της πόλης μας πριν παρέμβει αυτό το γελοίο και ανύπαρκτο κράτος;;;http://atlasshrugs2000.typepad.com/atlas_shrugs/2009/12/ashoura-respect-it.html
Τι να τα κανει καποιος τα ντοκιμαντερ του National Geographic αν μπορει να δει ζωντανα κατι τετοιο στη γειτονια του;;; Κατι τοσο εφιαλτικο, κι ομως με θρησκευτικη σφραγιδα, και με ανοχη του κρατους !!!???...
Υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες αποτόπαιες τελετές (ένδειξης πίστης, ανδρισμού, ενηλικίωσης κλπ) ανά τον κόσμο. Δεν καταλαβαίνω τι μας σοκάρει εδώ.Πάω στόιχημα ότι αν το ψάξουμε θα βρούμε ότι το τελετουργικό είναι αρχαιότερο του Ισλάμ.Με κάτι τέτοια επιχειρήματα (όπως παραπάνω) εξοντώθηκαν κάθε είδους "άγριοι" ανά τον κόσμο.
Άλλο να μας σοκάρει η θέα του αίματος και της βίας και άλλο να τους απαγορεύσουμε τα έθιμά τους και να τους εξοντώσουμε όπως λες. Τι είδους συνειρμός είναι αυτός πάλι; Υπάρχει μια τεράστια απόσταση μεταξύ των δυο. Με συγχωρείς κιόλας, αλλά αν εσύ βλέπεις στο δρόμο ανθρώπους να ματώνουν τις πλάτες τους και να κλαίνε και δε σου κάνει εντύπωση, μάλλον πρέπει να το κοιτάξεις. Επισημαίνω ξανά: σε καμία περίπτωση δε μιλάω για απαγορεύσεις και εξοντώσεις. Μιλάω για φυσιολογικό, αντανακλαστικό σοκ και αντιπάθεια προς τη βία.
Βλέπω να ματώνουν τα γόνατά τους κάθε χρόνο στην Τήνο. Ή να σπάνε τα μούτρα τους στο μποξ. Ή να αυτοπυρπολούνται. Η κάθε συγκεκριμένη περίπτωση με σοκάρει. Η ιδέα του ότι υπάρχει βία σ' αυτό τον κόσμο όχι. Το ξεπέρασα.
Αλήθεια, κάπως έτσι πρέπει να φαίνονται στα μάτια των πολιτισμένων Ευρωπαίων και οι αναστενάρηδες της βορίου Ελλάδος...Κύριοι Ευρωπαίοι της Ελλάδας, μάθετε πρώτα να αγαπάτε τα ζώα και οχι να τα βλέπουμε φολιασμένα από Ευρωπαίους και μετά σοκαρίζεστε...αειντε
να σοκαριστεις πρώτα με τα δικά μας ήθη και έθιμα και μετά σοκαριζεσαι με τον υπόλοιπο πολιτισμό ανα τον κόσμο....και ναι υπάρχει και άλλος πολιτισμός εκτός από την ευρώπη...και εσύ που αγαπάς τα ζώα,για πεσ μας πότε ήταν η τελευταία φορά που τάισες αδέσποτο???ή μήπως σοκαρίζεσαι και από τις δικές τουσ εικόνες?
xoxlios, συγγνώμη, αλλά ο παραλληλισμός με τους Αναστενάρηδες είναι τελείως άστοχος. Αυτοί δεν παθαίνουν εγκαύματα στα πόδια! Δεν τσουρουφλίζονται καν προσπαθώντας να αποδείξουν ότι η σωτηρία από τη φωτιά οφείλεται στην πίστη τους. Έτσι και οι φακίρηδες στην Ινδία που ξαπλώνουν πάνω σε καρφιά και δεν τρυπιούνται. Δεν απέχουμε πολύ από τους γυρολόγους που "καταπίνουν" φωτιές, αυτούς που μασάνε γυαλιά ακόμα και την "ασώματο κεφαλή"... Οι τύποι των φωτογραφιών χτυπιούνται δυνατά με λεπίδες ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΝΕΣΟΥΝ, ΝΑ ΜΑΤΩΣΟΥΝ, ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ προκειμένου να... εξιλεωθούν!Καμία σχέση με Αναστενάρηδες!
Eyfrosynos,καλησπέρα, αλλά θα πρέπει να διαφωνήσω μαζί σου όσων αφορά τους αναστενάρηδες.. έχω δει να παθαίνουν "μια χαρά" εγκαύματα...όπως και κάποιος φίλος εδώ έγραψε για τα ματωμένα γόνατα στην Τήνο..όπως και το σούβλισμα το Πάσχα...έχετε δει τουρίστα το Πάσχα πως κοιτάει το αρνάκι που σουβλίζεται??? Έχω ακούσει πολλές φορές να μας αποκαλούν κανιβάλους για αυτόν τον λόγο...Συμφωνώ οτι είναι σκληρές εικόνες, αλλά είναι η κουλτούρα αυτών των λαών.Μπορεί να μη με βρίσκει σύμφωνη, αλλά το δέχομαι σαν έθιμο, από την στιγμή πάντα που δεν μετέχουν σε αυτό ανήλικοι..
χοχλιε,για τρέχα δες τα παιδάκια που αναφέρει ο sara mara kako synapanthma στο site που μας παραθέτει και τα ξαναλέμε... Να δεις και τις μαμάδες περήφανες με ταβλαστάρια τους μες στα αίματα...
xoxlios, σαν πολλά συμπεράσματα δε βγάζεις χωρίς να με ξέρεις; Αν και δε σε αφορά, έχεις πέσει έξω σε όλα. Και επειδή κι εγώ έχω βγάλει μπόλικα συμπεράσματα για σένα (τη νοημοσύνη, την παιδεία, την αντίληψή σου) δε νιώθω την ανάγκη να μπω σε λεπτομέρειες. Και η τρολλιά έχει τα όριά της. Μαζέψου πια.
όπως κράζω τους χριστιανοταλιμπάν έτσι κράζω και τα παλικαράκια από πάνω που είναι σε ζωντανή σύνδεση με τον μεσαίωνα...Οι θρησκείες είναι το χειρόφρενο της ανθρωπότητας..
Πολλά ακούω από φίλους Ευρωπαίους ότι δήθεν φταίμε οι Έλληνες που δεν ξέρουμε να ενσωματώσουμε τους Ασιάτες και τους Αφρικανούς μετανάστες στην κοινωνία μας...Δεν καταλαβαίνουν ότι η Ελλάδα δεν είναι μια τέως αποικιοκρατική δύναμη και ότι οι νιόφερτοι ξένοι δεν είναι απόγονοι τέως υποδούλων της και δη από τις προνομιούχες τάξεις τους και άρα δεν προϋπάρχει κανένα σημείο επαφής, αρχής γενομένης από τη γλώσσα, όπως π.χ. με τους ινδοπακιστανούς της Μ. Βρετανίας ή τους βορειοαφρικανούς της Γαλλίας...Θα εκπλαγώ αν δω παρόμοιες εικόνες από ανάλογες εκδηλώσεις σε άλλη χώρα της Ευρώπης... Το επίπεδο πολιτισμού τους όταν έφταναν στη γηραιά ήπειρο (ακόμα και πριν από έναν αιώνα και παραπάνω) ήταν σαφώς υψηλότερο εκείνου των απελπισμένων μεταναστών που κατακλύζουν τη σημερινή Ελλάδα, διωγμένοι από τη φτώχεια τους και τις συμφορές των πολέμων που τους έφερε η Δύση...
Δε συμφωνώ απόλυτα. Μετά από 40-50 χρόνια συνύπαρξης θεωρήκαν θρίαμβοι οι ακυρώσεις γάμων ανηλίκων (Αγγλία) ή απαγόρευση της γυναικείας περιτομής (μετά από θάνατο παιδιού κιόλας - στη Γαλλία). Τη δεκαετία του 90 όλα αυτά.
Οι εικόνες αυτές προκαλούν ανατριχίλα. Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να ανεχτώ την εκδήλωση τέτοιας βίας σε δημόσιο χώρο της πόλης μου στο όνομα κανενός Ισλάμ, κανενός θεού και καμίας πολυπολιτισμικής ανεκτικότητας. Ο εορτασμός αυτός θα πρέπει να απαγορευτεί αυστηρά. Κάτι τέτοια δίνουν τροφή στη Χρυσή αυγή και θα την έχουμε αξιωματική αντιπολίτευση στις επόμενες εκλογές!
Κάτι με χαλάει σε αυτές τις πρακτικές. Επειδή δεν είμαι σίγουρος αν είναι μόνο αισθητικοί ή και άλλοι λόγοι, είπα να τσεκάρω τι λένε οι νόμοι για τις εκδηλώσεις των θρησκειών.Το άρθρο 13 παρ. 2 του Συντάγματος λέει: "Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. Η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. Ο προσηλυτισμός απαγορεύεται."Κρίσιμες έννοιες, πιστεύω, είναι η "δημόσια τάξη" και τα "χρηστά ήθη". Είναι δυο από τις λεγόμενες "αόριστες νομικές έννοιες": είναι ηθελημένα αόριστες και εξειδικεύονται από το δικαστήριο, έτσι ώστε ο Νόμος να μπορεί να προσαρμόζεται, σε κάποιον βαθμό, στις εξελίξεις. Είναι μια προσπάθεια του Νόμου (εν προκειμένω του Συντάγματος) να διατηρήσει την επιβολή του αξιακού του συστήματος ακόμα και όταν οι επιμέρους αξίες του έχουν διαφοροποιηθεί σημαντικά. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι τα δικαστήρια αποφασίζουν αυθαίρετα (κατ' αρχήν, έστω). Σημειώνω ότι "χρηστά" είναι από τα αρχαίο "χρηστός" (καλός, χρήσιμος [για την πόλη]) και όχι φυσικά από το Χριστός.Ένα ζήτημα, που μπορεί να ανακύψει κάποια στιγμή, είναι ότι κάποιο δικαστήριο θα κληθεί να κρίνει, για παράδειγμα, αν μια ενδεχόμενη καταδίκη των οργανωτών του θρησκευτικού αυτομαχαιρώματος για "κατάρτιση ένοπλης ομάδας" (άρθρο 195 ΠΚ) ή κάποια άλλη καταδίκη των εμπλεκομένων για σχετικά πλημμελήματα ήταν αντισυνταγματική ως περιορισμός στην θρησκευτική τους ελευθερία.Με μια σύντομη έρευνα που έκανα δεν φαίνεται να υπάρχουν αποφάσεις δικαστηρίων για παραπλήσια ζητήματα, ώστε να φωτιστούμε επ' αυτού. Προσωπική μου άποψη, την οποία βασίζω:1. Στο άρ. 13 παρ. 2 Σ (παραπάνω).2. Στο άρ. 9 παρ. 2 της ΕΣΔΑ: "Η ελευθερία εκδηλώσεως της θρησκείας ή τωv πεποιθήσεωv δεv επιτρέπεται vα αποτελέση αντικείμεvov ετέρωv περιoρισμώv πέραv τωv πρoβλεπoμέvωv υπό τoυ vόμoυ και απoτελoύvτωv αvαγκαία μέτρα, εv δημoκρατική κoιvωvία, δια τηv δημoσίαv ασφάλειαv, τηv πρoάσπισιv της δημoσίας τάξεως, υγείας και ηθικής, ή τηv πρoάσπισιv τωv δικαιωμάτωv και ελευθεριώv τωv άλλωv."3. Στο άρ. 18 Διεθνούς Συμφώνου της Ν. Υόρκης (νόμος 2462/1997): "Η ελευθερία εκδήλωσης της θρησκείας ή των πεποιθήσεων δεν μπορεί να υπόκειται παρά μόνο σε όσους περιορισμούς ορίζει ο νόμος και είναι απαραίτητοι για την προστασία της δημόσιας ασφάλειας, τάξης και υγείας ή της ηθικής ή των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων."4. Στην επιφυλακτικότητα της ελληνικής κοινωνίας και, συνεπώς του Κράτους και των δικαστών στον μουσουλμανικό εξτρεμισμό (όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας την ύπαρξη ή όχι και το μέγεθος αυτού εντός της επικράτειας).5. Στο άρθρο 11 παρ. 1 Σ: "Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα."Το συμπέρασμά μου είναι ότι μάλλον νομίμως και συνταγματικώς μπορούν να περιοριστούν τα αυτομαστιγώματα και τα αυτομαχαιρώματα τέτοιων γιορτών.Ξέρω, κανείς δεν το έθεσε σαν ζήτημα και κανείς δεν με ρώτησε. Πιστεύω όμως ότι ο Νόμος είναι ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία που έχουμε για να συμβιώσουμε ανθρώπινα και η γνώση του προλαμβάνει την επιρροή πιασάρικων πλην ανόητων και φαύλων κραυγών.
Πολύ ενδιαφέρον.Σαν αντίλογο στα όπλα θα σου πω για μια στρατιωτική παρέλαση. Επίσης, η αυτοτιμωρία είναι κι αυτή σχετική (βλ. Αυστηρή νηστεία). Και εν τέλει έιναι όλα θέμα ερμηνείας.Γιατί όταν κάποιος μαύρος τρυπάει κούκλες είναι voodoo ενώ όταν κάποιος έλληνας κρεμάει χέρια σε μια εικόνα είναι τάμα;Επίσης, αν απαγορευτεί ταινία που προσβάλει τα "χρηστά ήθη" γιατί εξεγειρόμαστε;
Ευχαριστώ. Χμμ, να σου πω, τα σκέφτηκα αυτά που λες.Για το βουντού δεν φαντάζομαι περίπτωση που να ενδιαφέρει την έννομη τάξη περισσότερο από τα τάματα. Το μόνο που μού 'ρχεται στο μυαλό είναι οι περιπτώσεις εξαπάτησης και εκμετάλλευσης της ανάγκης ευάλωτων ανθρώπων, αλλά αυτό στα τάματα ήδη το αντιμετωπίζουμε πού και πού. Πέρα από τα νομικά, μπορώ να φανταστώ (λέμε τώρα) ανθρώπους να φρίττουν με το βουντού και να αντιδρούν για την εξάπλωση των "πρωτόγονων θρησκειών" και την "αλλοίωση των παραδόσεων του Έθνους" - τέτοιες κριτικές, ωστόσο, είναι συνήθως ούτως ή άλλως υπερβολικές και υπεραπλουστευτικές, τόσο για το αντικείμενο της κριτικής τους όσο και για την εικόνα που διεκδικούν οι επικριτές για τον εαυτό τους (ότι δηλαδή εκπροσωπούν μια αρχαία Ελλάδα γεμάτη μόνο σοφία και έργα τέχνης, και μια Κωνσταντινούπολη που σημαίνει μόνο αυτοκρατορία και δύναμη κλπ).Για τη νηστεία θα σου πω κάτι που θυμάμαι από το κατηχητικό, με επιφύλαξη γιατί δεν είμαι και σίγουρος. Η νηστεία είναι αυτοσυγκράτηση και υπακοή στους κανόνες της εκκλησίας. Η απέχθεια στο φαγητό και, συνεπώς, η τιμωρία του σώματος είναι εσφαλμένη (αμαρτία). Ο πιστός τις ημέρες που δεν είναι ορισμένες για νηστεία (π.χ. μια άσχετη Κυριακή) πρέπει να αρτυθεί, έστω και με λίγο λάδι. Βέβαια όλα αυτά λίγη σχέση έχουν με μια οργανωμένη δημόσια αυτοτιμωρία με γερές δόσεις βίας. Ίσως μόνο στον βαθμό που συμμετέχουν παιδιά ή άλλοι άνθρωποι χωρίς συγκροτημένη προσωπικότητα, ή με ψυχολογικά προβλήματα κλπ, τότε μόνο η αυστηρότητα στην αντίδραση του κράτους μπορεί να είναι ανάλογη.Για τις ταινίες να σου πω την αλήθεια δεν είμαι πολύ διαβασμένος. Ούτε, από την άλλη, εξεγείρομαι και πολύ με τις αποφάσεις, διότι από το πλημμελειοδικείο μέχρι το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο πολλές αποφάσεις ανατρέπονται. Υπάρχουν όμως σημαντικές διαφορές: συνήθως οι υποθέσεις με τα "βλάσφημα" έργα αφορούν μηνύσεις για κακόβουλη βλασφημία (198 ΠΚ - βρίζω δημόσια και "κακόβουλα" το Θεό) ή καθύβριση θρησκευμάτων (199 ΠΚ - βρίζω δημόσια και "κακόβουλα" την Ορθ. Εκκλησία ή άλλη "ανεκτή" θρησκεία). Πρόκειται δηλαδή για "επιθετικά" εγκλήματα που είναι δύσκολο να αποδειχθούν. Επίσης, κατά κανόνα γίνονται σε κλειστές αίθουσες με εισιτήριο, κάτι που δυσκολεύει τα επιχειρήματα του αγανακτισμένου "πιστού".Για τις παρελάσεις να σου πω ότι δεν το βρίσκω αντίστοιχο. Κάπως αντίστοιχη (και αντίστοιχα προβληματική και μάλλον παράνομη) θα ήταν μια οργανωμένη εκδήλωση από πολίτες με όπλα, έστω με άδειες οπλοφορίας και οπλοκατοχής. Οι Ένοπλες Δυνάμεις από την άλλη είναι κομμάτι της νόμιμης λειτουργίας του Κράτους. Και πάντως το άρθρο 11 Σ. αφορά "ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα", δηλαδή αναφέρεται σε ανθρώπους που συνέρχονται για κοινωνικό (και πολιτικό κλπ) σκοπό, να διαδηλώσουν, να διαμαρτυρηθούν, να συζητήσουν, να ψηφίσουν για το σωματείο τους, όχι δηλαδή σε διατεταγμένη υπηρεσία.Με τις κάθε είδους εκδηλώσεις επίδειξης των Ενόπλων Δυνάμεων που δεν σημαίνουν απαραίτητα στρατιωτική ικανότητα, όπως οι παρελάσεις και ιδίως η Προεδρική Φρουρά, έχω προσωπικά αντιρρήσεις, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.
Ποιος είναι αυτός που θα κρίνει τη θρησκευτική πίστη?...Τώρα εάν στην τελετή τους περιλαμβάνεται και η αυτομαστίγωση που-σημειωτέων-δεν τους ενοχλεί εμάς τι μας πειράζει? Όπως σ΄όλες τις θρησκείες έτσι κι εδώ ψάχνουν να βρουν παρηγοριά και να εξασφαλίσουν έναν μεταθανάτιο καλύτερο βίο...
αυτός που θα κρίνει τη θρησκευτική πίστη είναι αυτός του οποίου το πολίτευμα και η νομοθεσία αντικρούει τη φιλοξενούμενη θρησκευτική πίστη. Αλλιώς να αρχίσουμε τους λιθοβολισμούς, τους ακρωτηριασμούς, τις κλειτωριδεκτομές κλπ.
1) Εύγε! Ο Παναγιώτης Τζάμαρος είναι μεγάλος φωτογράφος!2) Η επιστροφή της Ευρώπης στον Μεσαίωνα -ελέω σκληρού Ισλάμ- έχει δρομολογηθεί κανονικότατα πλέον. Δεν είναι σχήμα λόγου... (Όχι, δεν μπορώ να σεβαστώ ή ο,τιδήποτε οδηγεί τον άνθρωπο σε τέτοια κατάντια...)
Τρομακτικα πραγματα.. Αν τωρα πω, οτι δεν θελω στην χωρα μου να βλεπω τετοια, μαλλον θα με πειτε φασιστα και ακροδεξιο, ε; Εκει φτασαμε. Δεν εχετε καταλαβει ακομα τι κακο γινεται σε μια χωρα με την ανεξελεγκτη εισροη (παρανομων) μεταναστων.
Κατ αρχην συμφωνω οτι ειναι τρομακτικο το θεαμα. Ουτε κι εμενα μου αρεσει να γινονται αυτα στη χωρα μου.Δυο πραγματα ομως θελω να επισημανω:1) Οι μουσουλμανοι της Θρακης (και οι τουρκοι γενικοτερα) που ζουν χρονια τωρα στην Ελλαδα μαζι με ελληνες, δεν χρησιμοποιουν τετοιες πρακτικες.2) Στις ΗΠΑ οπου ζουν εκατομμυρια απο ολες τις φυλες, αρα και μουσουλμανοι ολων των ειδων (και χωρων), επιτρεπεται να γινονται τετοιες αιμοβορες τελετες;Η εδω επειδη ειναι ξεφραγο αμπελι συμβαινουν ολα; Αν ξερει κανεις ας απαντησει.
Είναι και μωσαϊκό νόμων η Αμερική. Αλλού επιτρέπεται η πολυγαμία αλλού απαγορεύεται ο στοματικός έρωτας. Όλοι συμφωνούν ότι θρησκεία και κράτος δεν έχουν καμμία σχέση μεταξύ τους.
Αιγινίτισσα, νομίζω ότι υπάρχει μια απάντηση που εμπεριέχεται στο σχόλιό μου ("Πολλά ακούω από φίλους Ευρωπαίους..."). Αν δεν σου κάνει κόπο, ρίξε μια ματιά. (Και συγγνώμη που σου την είπα για το "παλιόγερος". Ζω με υπερήλικες που λατρεύω και... καταλαβαίνεις...)