ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΙΠΠΟ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ
Είναι μόλις 29 ετών και έχει ήδη κατακτήσει υψηλές θέσεις στα παγκόσμια μουσικά chart. Αρκετές φορές. Η Marina and the Diamonds (aka Μαρίνα Λαμπρινή Διαμάντη), προσαρμοζόμενη στο χαρακτήρα των τραγουδιών του πρώτου τους άλμπουμ, The Family Jewels. ήταν ένα φρέσκο, νέο και αθώο κορίτσι. Στο δεύτερο άλμπουμ της μεγάλωσε και παίζει διάφορους ρόλους, παίζοντας με τα γυναικεία αρχέτυπα του γυναικείου φύλου. Το Froot που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό είναι ένα ζουμερό άλμπουμ που οι θαυμαστές της το βρήκαν καταπληκτικό. Και είναι στα αλήθεια καλό.
Η Μαρίνα είναι πολύ περήφανη που είναι Ελληνίδα (και μιλάει πολύ καλά τα ελληνικά), επιλέγει να μην είναι και τόσο pop, δεν είναι fan των ναρκωτικών και λέει ότι το φυσικό της ναρκωτικό είναι η ικανότητά της να αναμειγνύει χρώματα με μουσικές νότες (αυτό που ονομάζεται συναισθησία). Τελικά, την περίοδο που ήταν μια Bubblegum Bitch την απόλαυσε πολύ, παρότι στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου σκύλα.
Θα έλεγα ότι δεν μου έβγαινε ένα pop album. Ο λόγος είναι ο ίδιος, όπως και δύο προηγούμενα album μου. Και τα τρία είναι διαφορετικά. Πάντα θέλω να δημιουργώ νέους ήχους.
Η Μαρίνα είναι ένα ταλαντούχο κορίτσι και από κοντά είναι ακόμα πιο όμορφη.
— Την περίοδο της Electra Heart είχες πει ότι μία από τις καλύτερες αποφάσεις της ζωής σου ήταν το να γράψεις τα τραγούδια σου σε συνεργασία με κάποιον. Τι σε έκανε να γράψεις πάλι μόνη σου για τον τελευταίο σου δίσκο (FROOT);
Νομίζω πως είδα την Electra Heart ως πείραμα -όσον αφορά στο γράψιμο των τραγουδιών- και ήθελα να κάνω κάτι που με τρομάζει, να εμπιστευθώ άλλους ανθρώπους σε αυτό το κομμάτι. Είναι κάτι που χρειαζόμουν εκείνη την περίοδο. Μετά από αυτό δεν ένιωσα την ανάγκη να το κάνω και για το FROOT. Συνεπώς, ήταν μια ανακούφιση για εμένα το να γράψω μόνη μου ξανά και ήρθε σαν μια πολύ φυσική απόφαση. Νομίζω πως πάντα θα γράφω μόνη μου, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Αν υπήρχε όμως διάθεση και από κάποιον καλλιτέχνη που μου αρέσει πραγματικά, σίγουρα θα έγραφα και μαζί του.
— Η τελευταία σου δουλειά περιλαμβάνει 12 κομμάτια. Θα υπάρξει κάποια special edition με περισσότερα;
Το ελπίζω, σχεδιάζω να κυκλοφορήσω μία. Ίσως προς το τέλος του χρόνου.
— Ποια είναι η ταυτότητα του FROOT; Και γιατί δεν είναι τόσο pop σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές σου;
Θα έλεγα ότι δεν μου έβγαινε ένα pop album. Ο λόγος είναι ο ίδιος, όπως και τα δύο προηγούμενα album μου. Και τα τρία είναι διαφορετικά. Πάντα θέλω να δημιουργώ νέους ήχους.
— Άκουσα κάποια disco στοιχεία στο FROOT ή ήταν η ιδέα μου; Με εξέπληξε αυτό.
Είναι μεταλλαγμένη disco. Σίγουρα δεν το σχεδίαζα αυτό. Ήταν κάτι που συνέβη όταν έκανα δοκιμές, υπήρχε ένα riff bass που μου άρεσε πολύ, κάτι που είχε την ένταση της disco. Προσωπικά δεν ακούω συχνά disco. Ίσως να το έκανα ξανά, αφού το συγκεκριμένο αποτέλεσμα μου άρεσε πολύ.
— “I’ve been dancing with the Devil I know that he pretends to care. If I'll ever get to heaven when a million dollars gets you there”. Τι θέλεις να πεις με αυτό; Είναι ίσως ο αγαπημένος μου στίχος από όλο το άλμπουμ.
Σίγουρα σχετίζεται με την εμπειρία της Electra Heart και τα πράγματα που έχω βιώσει τα τελευταία δύο χρόνια. Έχει να κάνει με τους συμβιβασμούς που κάποιες φορές πρέπει να κάνεις ως καλλιτέχνης. Με τα πράγματα, δηλαδή, που πρέπει να συμβιβαστείς ώστε να είσαι επιτυχημένος.
— Ποιες είναι οι χειρότερες «αγριότητες» (savages= επιτυχία του νέου της δίσκου) τις οποίες έχεις αντιμετωπίσει στη ζωή σου;
Πολύ σκληρή ερώτηση! Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτό! Σίγουρα είναι αυτές από τις οποίες εμπνεύστηκα για να γράψω το τραγούδι Savages, οι οποίες είναι ξεκάθαρες στους στίχους του τραγουδιού. Υπάρχουν τόσα που συμβαίνουν καθημερινά σε εμένα. Όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αγριότητες. Αλλά βλέπω επίσης και πολύ καλά πράγματα. Όχι μόνο άσχημα!
— Ποιο φρούτο θα ήσουν αν έπρεπε να είσαι κάποιο;
Θα ήμουν ένα λίτσι. Είναι το αγαπημένο μου!
— Είσαι μισή Ελληνίδα και μισή Ουαλή. Ποια εθνικότητα νιώθεις περισσότερο στην καρδιά σου;
Η ελληνική πλευρά είναι πολύ δυνατή μέσα μου. Είναι τόσο ξεχωριστή κουλτούρα! Ο πατέρας μου άσκησε τεράστια επιρροή στη ζωή μου και είναι πολύ σημαντικός για μένα. Η κουλτούρα της Ουαλίας είναι πάρα πολύ ωραία, επίσης, αλλά είναι κάπως πιο κλειστή. Οπότε, κατά κάποιο τρόπο, υποθέτω, δεν είναι ότι νιώθω πιο συνδεδεμένη με τη μία περισσότερο από την άλλη, αλλά η ελληνική πλευρά είναι πιο παθιασμένη και ο χαρακτήρας μου είναι αρκετά ελληνικός. Φυσικά και νιώθω πολύ συνδεδεμένη με την Ουαλία, σαν τόπο, επειδή εκεί πέρασα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου. Είμαι πολύ υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα. Πολύ υπερήφανη!
— Ποιο είναι το αγαπημένο σου ελληνικό φαγητό;
Μου αρέσουν πολύ τα απλά πιάτα όπως φασόλια, γίγαντες, φακές, ρεβίθια, σπανακόπιτα… όλα τα χορτοφαγικά παρότι δεν είμαι χορτοφάγος.
— Και ο αγαπημένος σου Έλληνας καλλιτέχνης;
Θεέ μου! Το ξέρω πως είναι άσχημο αλλά δεν έχω κάποιον αγαπημένο, δεν ακούω ελληνική μουσική πια. Αλλά μου αρέσει πολύ η Ελευθερία Αρβανιτάκη.
— Ποια είναι η γνώμη σου για την οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα; Ενημερώνεσαι για την κατάσταση από συγγενείς σου που μένουν εκεί; Πως νιώθεις ως Ελληνίδα για αυτό;
Ενημερώνομαι όσο περισσότερο μπορώ αλλά είναι δύσκολο για εμένα να ξέρω πώς πραγματικά είναι η κατάσταση από τη στιγμή που έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε που έχω ζήσει εκεί (και τότε τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά). Η πολιτική δεν ήταν η καλύτερη ακόμη και τότε, καθώς υπήρχαν αλλά και υπάρχουν ξεκάθαρα προβλήματα διαφθοράς που είναι αρκετά φανερά. Φυσικά και νιώθω άσχημα για αυτή την κατάσταση. Σε τελική ανάλυση, είναι η πατρίδα μου! Δεν είμαι καν πολιτικό πρόσωπο, οπότε, δυστυχώς, δεν μπορώ να έχω κάποια λύση. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ελπίζω να έχουν τελειώσει τα χειρότερα.
Ο κόσμος μπορεί να θέλει να πιστεύει ότι είμαι λεσβία. Αλλά δεν με νοιάζει. Βασικά, θα ήμουν πολύ χαρούμενη αν ζούσα μια ζωή μακριά από τέτοια πράγματα (φημολογίες) ακόμη και να μην ήμουν καλλιτέχνης.
— Πώς αντιλαμβάνεσαι το κλίμα στον κόσμο όσον αφορά σε διάφορα είδη κρίσεων (χάους) όπως κοινωνικής, συναισθηματικής, οικονομικής κ.α.;
Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά ανά τον κόσμο. Και η Αμερική έχει τα προβλήματά της. Υπάρχουν πολλές παράξενες πλευρές. Είναι κάπως δύσκολο για εμένα να το προσεγγίσω γιατί, για παράδειγμα, σήμερα ήρθα στο Βερολίνο και δεν έχω δει τίποτε στην πόλη. Και αυτό επειδή δουλεύω. Όλη μου η άποψη βασίζεται στο κοινό με το οποίο έρχομαι σε επαφή. Είναι αλήθεια ότι κάποιες χώρες είναι πιο ευτυχισμένες από άλλες. Αισθάνομαι ότι ακόμη και στο Ηνωμένο Βασίλειο τα πράγματα δεν είναι σταθεροποιημένα ούτε καν οικονομικά. Είχαμε εκλογές και εξελέγη ο ίδιος πρωθυπουργός οπότε ποιος ξέρει;
— Η βάση σου είναι η Ευρώπη, παρά την παγκόσμια επιτυχία σου. Θα εκπροσωπούσες ποτέ κάποια χώρα στο διαγωνισμό της Eurovision;
Χμμ, δεν ξέρω. Πιθανότατα όχι. Στις αρχές του θεσμού ήταν πολύ μεγάλο γεγονός για έναν καλλιτέχνη να συμμετέχει. Όμως τώρα, τουλάχιστον στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν λαμβάνεται τόσο σοβαρά υπόψη. Αλλά ποτέ μη λες ποτέ!
— Είναι αλήθεια ότι έχεις συναισθησία; Θεωρείται θείο δώρο για πολλούς ανθρώπους, ειδικότερα για τους καλλιτέχνες, εφόσον του βοηθά να εκφραστούν πιο δημιουργικά.
Δεν είναι ότι βλέπω χρώματα σε οτιδήποτε κοιτάζω. Ούτε ότι βλέπω χρώματα από το πουθενά. Περισσότερο, συνδέω χρώματα με αριθμούς, ημέρες της εβδομάδας και μουσικές νότες. Αγαπώ τα χρώματα και τις χρωματιστές συνθέσεις. Είναι πολύ σημαντικό ως προς το οπτικό μέρος της δουλειάς μου. Και είναι διαφορετικό για κάθε ξεχωριστό άνθρωπο που το βιώνει.
— Γιατί κάποιος θα ενδιαφερόταν να διαδώσει φήμες για το σεξουαλικό προσανατολισμό ενός καλλιτέχνη; Έχει να κάνει με τη δουλειά του αυτή καθαυτή;
Ο κόσμος μπορεί να θέλει να πιστεύει ότι είμαι λεσβία. Αλλά δεν με νοιάζει. Βασικά, θα ήμουν πολύ χαρούμενη αν ζούσα μια ζωή μακριά από τέτοια πράγματα (φημολογίες) ακόμη και να μην ήμουν καλλιτέχνης. Συνεπώς, ποτέ δεν διαβάζω τέτοια πράγματα. Και, εν τέλει, ποιο το νόημα του να ασχολούμαι; Ο κόσμος πάντα θα έχει κάτι να πει.
— Ποια είναι η σχέση σου με τα ναρκωτικά;
Μηδενική. Ποτέ! Ξέρεις, δεν έχω κάτι με αυτό. Αν θέλεις να το κάνεις, κάνε το, είναι OK με εμένα. Είναι δική σου απόφαση. Αλλά εγώ, προσωπικά δεν έχω κανένα ενδιαφέρον για τέτοια πράγματα.
— Ποια είναι η γεύση που σου άφησε η ElectraHeart, τελικά; Ήταν μια μεγάλη περίοδος και πήρε αρκετό χρόνο στο κοινό ώστε να καταλάβει τι ακριβώς πραγματευόταν.
Ένιωθα πολύ έτοιμη συναισθηματικά να συνεχίσω. Θέλω να πω, έκανα ακριβώς αυτό που ήθελα να κάνω αλλά, ξέρεις, είναι αρκετά περίπλοκο από όλες τις απόψεις της λέξης σε μουσικό επίπεδο. Ήταν σίγουρα δουλειά δύο ετών πολύ σημαντική για εμένα, ως μουσικό, αλλά και πάρα πολύ δύσκολη επίσης. Μου άρεσε, εν τέλει.
— Πως ένιωθες όταν ήσουν μια BubblegumBitch;
Το αγαπούσα!
— Είσαι καθόλου σκύλα στην πραγματικότητα;
Όχι, δεν είμαι!
— Ποιο από τα τρία άλμπουμ σου είναι το αγαπημένο σου; Και ποιο τραγούδι από το καθένα;
Δεν είμαι σίγουρη. Το Froot είναι αυτό με το οποίο νιώθω πιο κοντά αλλά είναι επειδή το έχω γράψει μόλις. Είναι και το πιο συνεπές. Και νομίζω ότι, καλλιτεχνικά, είναι το καλύτερο. Από το πρώτο μου άλμπουμ θα έλεγα το I’m Not a Robot, από το δεύτερο ίσως το Starring Role ή και το Bubblegum Bitch (αυτό περισσότερο να το παίζω live). Από το Froot είναι το Happy (ή και το Savages)!
— Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται η παγκόσμια μουσική βιομηχανία σήμερα;
Πιστεύω, στο πλαίσιο της pop μουσικής και κουλτούρας, πως χρειαζόμαστε περισσότερο πειραματισμό. Καλλιτέχνες που κάνουν πράγματα περισσότερο πειραματικά και όχι καθαρά με βάση το μάρκετινγκ. Αυτό πιστεύω ότι χρειάζεται βασικά.
— Μα, πιστεύεις ότι η popμουσική μπορεί να είναι κάτι το πολύ καλλιτεχνικό χωρίς την εμπορευματοποίηση;
Ναι, φυσικά! Και μάλιστα, κάποιες φορές, τυχαία. Προς το παρόν, όμως, όχι.
— Τι έχει συνέχεια;
Soundcheck! (γέλια). Έρχεται η περιοδεία μου στην Αμερική. Αν με ρωτάς για μετά το Froot δεν ξέρω ακόμα. Το Froot είναι ακόμη στο ξεκίνημά του. Συνεπώς, για κάποιο τέταρτο άλμπουμ δεν είμαι σίγουρη ακόμη.
Το άλμπουμ της Marina and the Diamond “Froot” κυκλοφορεί απότην Atlantic Records.
σχόλια