Μια μέρα θα κοιμηθούμε αγκαλιά σε ένα κρεβάτι κρυφά***

— Γεια.
— Γεια.
— Πάμε απέναντι να πάρω τσιγάρα;
— Ανέβα στο μηχανάκι.
— Ανέβηκα.
— Μ' αρέσεις και μια μέρα θα σ' αγαπήσω πολύ.
— Κι εγώ το ίδιο.
— Και μια μέρα θα με αφήσεις.
— Nαι, έτσι είναι αυτά.
— Μα θα μ' αγαπάς.
— Και; Περνάει.
— Και μια μέρα δεν θα καταλάβω τι λάθη κάνω.
— Ναι και θα είναι αργά.
— Mα θα σ' αγαπώ.
— Kαι;
— Κι εσύ περισσότερο θα μου λες.
— Kαι;
— Και δεν θα το πιστεύω, αλλά θα ελπίζω ότι το εννοείς.
— Έτσι θα γίνει να το δεις.
— Και θα με πληγώσεις πολύ.
— Κι εσύ περισσότερο.
— Γίνεται να γίνουμε δυο ξένοι ξανά;
— Ναι.
— Ναι ε; Μα θα σ' αγαπώ.
— Κι εγώ περισσότερο.
— Θα τσαντίζεσαι που δεν κάνω δουλειές.
— Ναι και μετά θα σε φιλάω.
— Και εγώ θα το ξανακάνω.
— Kαι θα σε ξαναφιλάω.
— Και μια μέρα θα περπατάμε δίπλα σε μια ξένη θάλασσα και θα μου δείχνεις κάποια αστέρια.
— Μ' αρέσουν τα αστέρια.
— Κι εγώ θα σου πιάνω το χέρι, τρυφερά.
— Kι εγώ θα σου μιλάω για τη μεγάλη άρκτο.
— Kι εγώ θα σε ακούω και θα σου πιάνω το χέρι τρυφερά.
— Και;
— Μια μέρα θα κοιμηθούμε αγκαλιά.
— Μόνο μια;
— Μια μέρα θα κοιμηθούμε αγκαλιά σε ένα κρεβάτι κρυφά.
— Τι κρεβάτι;
— Ψυχρό, νοσοκομειακό.
— Θα πάθουμε κακό;
— Μη φοβάσαι θα σ' έχω αγκαλιά σφιχτά.
— Κρυφά;
— Κρυφά. Και μια νοσοκόμα θα μπει αργά.
— Kαι θα μας δει;
— Kαι θα χαρεί, φεύγοντας βιαστικά.
— Μια μέρα θα χωρίσουμε όμως.
— Ναι θα με πληγώσεις πολύ.
— Tα μάτια μου δεν θα θέλουν.
— Θα σε ξαναδώ;
— Όχι όπως πριν.