"Εύθραυστος, φιλάσθενος, προσηλωμένος, θεληματικός, αισθησιακός, ονειροπόλος, κυνικός και θαρραλέος" (αυτοπροσδιορισμός του Albert Camus στην ηλικία των 29 ετών). Φωτ. Loomis Dean/Life Magazine.
"'Ετρεφε από πολύ μικρός μία αγάπη για τα σώματα, για την ομορφιά τους που τον κάνει να γελά από ευτυχία στις παραλίες, για τη ζεστασιά τους που τον έλκυε αδιάλειπτα, χωρίς σαφή σκοπό, με τρόπο ζωώδες, όχι για να τα κατέχει, πράγμα που δεν ήξερε να κάνει, αλλά για να εισχωρεί απλά στην ακτινοβολία τους, να ακουμπάει στο πλευρό του φίλου, με ένα πλήρες αίσθημα εγκατάλειψης και εμπιστοσύνης, και σχεδόν να λυποθυμά όταν το χέρι μιας γυναίκας ακουμπούσε λίγο περισσότερο το δικό του μέσα στο συνωστισμό των τραμ" (απόσπασμα σε πρόχειρη μετάφραση από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του "Le Premier Homme" (Ο πρώτος 'Ανθρωπος), εκδ. Gallimard, 1994).
"Αυτό που δεν τους άρεσε σ'αυτόν, ήταν ο Αλγερίνος" (Le Premier Homme, Ο Πρώτος 'Ανθρωπος). Το αυτοβιογραφικό αυτό μυθιστόρημα ήταν το τελευταίο που έγραψε ο Albert Camus πριν πεθάνει.
Πάνω φωτογραφία δεξ. : Ο Albert Camus, σε ηλικία επτά ετών (στο κέντρο με τη μαύρη μπλούζα) στο χασάπικο του θείου του Gustave Acault στο Αλγέρι (1920). Ο θείος ήταν αναρχικός, βολταιρικός και πολύ μορφωμένος. Βοήθησε οικονομικά τον ανηψιό του, αλλά, το κυριότερο, του διέθεσε απλόχερα την πλούσια και εκλεκτική βιβλιοθήκη του. Φωτ. Rue Des Archives.
Κάτω φωτ. αριστ. : Στο Λύκειο με την τάξη του (Αλγέρι, 1933).
Τερματοφύλακας σε σχολική ποδοσφαιρική ομάδα στην Αλγερία.
"Πραγματικά, τη λίγη ηθική που ξέρω, την έμαθα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα και τις θεατρικές σκηνές, που θα παραμείνουν τα αληθινά μου πανεπιστήμια" (Albert Camus, Γιατί κάνω θέατρο ; 1959). To 1930, o Camus αρρώστησε από φυματίωση και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο.
Με την ομάδα της εφημερίδας "Alger Républicain" τη μέρα που κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της (1936). Ο Albert Camus είναι ο τρίτος από δεξιά.
Simone Hié, η πρώτη γυναίκα του Albert Camus. Παντρεύτηκαν το 1934, αλλά ο γάμος τους κράτησε μόνο ένα χρόνο.
"Μου έρχεται να παντρευτώ, να αυτοκτονήσω, ή να γίνω συνδρομητής στην L'Illustration. Μία απελπισμένη χειρονομία, εν ολίγοις..." (Λόγια του Mersault στο μυθιστόρημα La mort heureuse (Ο ευτυχισμένος θάνατος), εκδ. Gallimard).
Με την Francine Faure, τη δεύτερη γυναίκα του. Παντρεύτηκαν το 1940.
Με τα παιδιά του, Jean και Catherine Camus.
Με τη συντακτική ομάδα της εφημερίδας Combat το 1944. Στην πάνω φωτογραφία, διακρίνεται ο γάλλος συγγραφέας και μετέπειτα υπουργός Πολιτισμού André Malraux (με το μπερέ).
Με τον Picasso και τον Sartre μεταξύ άλλων διανοουμένων και καλλιτεχνών σε μία φωτογραφία (πιθανόν) του Brassai.
Δεξίωση στη Στοκχόλμη για την απονομή του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας (1957).
Στοκχόλμη, συνέντευξη τύπου.
Φωτ. Loomis Dean/Life Magazine.
Οι Δίκαιοι του Albert Camus στο Knot, σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου (2011).
Lo straniero (Ο Ξένος, 1967), ταινία του ιταλού σκηνοθέτη Luchino Visconti, με τους Marcello Mastroianni και Anna Karina.
Lo straniero.
'Ενα ταξίδι του Albert Camus στη Λέσβο, όπως το διηγήθηκε η Λητώ Κατακουζηνού. Αναδημοσίευση από το άρθρο του Αντώνη Χιώτη στο σάιτ Σίγρι - Λέσβος. Η φωτογραφία δεξιά, είναι από διακοπές στην Ελλάδα του Albert Camus με τον φίλο του Michel Gallimard, τον ανηψιό του Gaston Gallimard, ιδρυτή του φημισμένου γαλλικού εκδοτικού οίκου Gallimard. Ο Michel Gallimard διηύθηνε στα πλαίσια των εκδόσεων του θείου του την πολυτελή και μνημειώδη σειρά "La Pléïade". 'Ηταν ο μοιραίος οδηγός τη νύχτα του δυστυχήματος. Στα συντρίμμια της Facel Vega, του αυτοκινήτου του Albert Camus, βρέθηκαν νεκροί και οι δύο φίλοι.
Η στραπατσαρισμένη Facel Vega του Albert Camus στο Villeblevin.
Φωτ. Loomis Dean/Life Magazine.
Lo straniero (Ο Ξένος), Luchino Visconti, Part 5 of 11.
Camus vs. Sartre (Rare BBC Documentary).
σχόλια