- Μένω εδώ και έξι χρόνια στην οδό Αγίων Ασωμάτων που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στα σύνορα Ψυρρή και Θησείου. Είναι μια γειτονιά που συνδυάζει πολλά αντιθετικά στοιχεία και αυτή είναι και η ομορφιά της. Από τα παράθυρά μου βλέπω τον Ναό του Ηφαίστου (το Ηφαιστείον), την Πνύκα και τον λόφο του Φιλοπάππου, που, σε συνδυασμό με το πευκοδάσος που τα συνοδεύει, με κάνει και αισθάνομαι τυχερός κάθε πρωί. Δίπλα βρίσκεται επίσης και η πλατεία Κουμουνδούρου, κι εκεί αλλάζει κάπως το σκηνικό – πολλοί άστεγοι και χρήστες βρίσκουν καταφύγιο. Ταλαιπωρημένοι και αβοήθητοι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει εκεί μια μικρή ιδιότυπη κοινωνία, προσπαθώντας να επιβιώσουν και να κρατηθούν. Αναρωτιέμαι πώς ακριβώς τα καταφέρνουν.
Ο βασικότερος λόγος που επέλεξα τη γειτονιά αυτή είναι το γεγονός ότι μου δίνει τη δυνατότητα να ζω σαν σε χωριό. Πάω σχεδόν παντού με τα πόδια ή με το ποδήλατο κι έτσι έχω ξεχάσει σχεδόν τι σημαίνει να είσαι μποτιλιαρισμένος με το αυτοκίνητο – είναι, νομίζω, σπουδαίος λόγος αυτός.
- Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της γειτονιάς μου είναι αυτή ακριβώς η ποικιλομορφία της. Έχει πράσινο, παλιά νεοκλασικά κτίρια, πολύ βρόμα, τουρίστες στους δρόμους, άστεγους, ποδηλάτες, οικογένειες που βολτάρουν, μικροπωλητές, κυριακάτικα παζάρια και φασαρία, αρχαιολογικούς χώρους, σπασμένα αυτοκίνητα, θέατρα και πολλά άλλα.
- Κάποιον που δεν έχει επισκεφθεί ξανά την περιοχή θα τον πήγαινα για καφέ στο παγκάκι της πλατείας. Έπειτα από λίγη ώρα και ξεπερνώντας την πρώτη τουριστική εντύπωση, θα τα έβλεπε όλα. Πηγαίνω τακτικά στη Βαρβάκειο για κρέας και λαχανικά, ψωμί παίρνω από τον φούρνο στη Σαρρή, μεσημεριανό στον Νικήτα και καφέ στην Καντίνα.
- Από τους αγαπημένους περιπάτους είναι στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Στρίβω αριστερά στο σινεμά Θησείο και βγαίνω στο Μοναστηράκι, ανεβαίνω στην οδό Θόλου και μετά πάω Ακρόπολη. Μπαίνω στο πάρκο του Φιλοπάππου, περνάω την εκκλησία του Λουμπαρδιάρη, βγαίνω στο Αστεροσκοπείο, κατηφορίζω μέσα από το Θησείο και πίσω σπίτι.
- Στην περιοχή βλέπεις πολλά φανταστικά νεοκλασικά κτίρια διάσπαρτα μέσα στους δρόμους του Ψυρρή, καθώς επίσης και τα γνωστά βιομηχανικά κτίρια της περιοχής όπου στεγάζουν αναρίθμητες βιοτεχνίες, κατοικίες, στούντιο χορού, τσαγκαράδικα, παλιατζίδικα κ.λπ.
- Η Αγίων Ασωμάτων είναι ένας μικρός δρόμος με χαμηλά κτίρια. Ένα κοινό αστείο με τους γείτονες είναι τα διώροφα τουριστικά λεωφορεία. Τα καλοκαίρια οι επιβάτες του επάνω ανοιχτού μέρους βρίσκονται ακριβώς στο ύψος των παραθύρων μας. Χαιρετιόμαστε συχνά, βγάζουν φωτογραφίες, έχουν δει ακατάλληλες σκηνές και, γενικά, έχουμε μοιραστεί μαζί τους, άθελά μας, πολλές ιδιωτικές μας στιγμές.
- Το αγαπημένο μου γκράφιτι δεν βρίσκεται σε τοίχο αλλά πάνω στην άσφαλτο. Σε ένα μικρό στενό έχουν ζωγραφίσει κυριολεκτικά τον δρόμο. Δεν το περιμένεις και περνώντας από εκεί, σχεδόν ζαλίζεσαι.
- Στη γειτονιά μου βρίσκεται ένα μνημείο που είναι τόσο διακριτικό και το γνωρίζουν τόσο λίγοι, που σχεδόν είναι σαν μυστικό. Είναι το Μνημείο Ολοκαυτώματος, αφιερωμένο στη μνήμη των Ελλήνων Εβραίων που εξοντώθηκαν από τους ναζιστές. Βρίσκεται στη συμβολή των δρόμων Μελιδόνη, Ερμού και Ευβούλου, λίγα μέτρα μακριά από την εβραϊκή Συναγωγή. Εκεί, στις 24 Μαρτίου 1944, πραγματοποιήθηκε η παγίδευση και σύλληψή τους από τους Γερμανούς. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το ότι το μνημείο βρίσκεται δίπλα στο αρχαίο νεκροταφείο του Κεραμεικού.
- Η φίλη μου η Μαρία εργάζεται σε μια Εφορία της αρχαιολογίας απέναντι από το σπίτι μου. Βγαίνει στο παράθυρο για τσιγάρο, βγαίνω κι εγώ, ανάβω ένα και τα λέμε.
- Σίγουρα θα άλλαζα την κατάσταση που επικρατεί στην πλατεία Κουμουνδούρου. Όχι από αισθητική άποψη – είναι το τελευταίο που με απασχολεί και, για να πω την αλήθεια, δεν με ενοχλεί καθόλου. Αυτό που κυρίως με ενοχλεί είναι ότι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε γύρω μας ανθρώπους σε μεγάλη ανάγκη. Έχουμε συνηθίσει την εξαθλίωση και δεν μας κάνει πια εντύπωση. Έχουμε μεγάλη ανεκτικότητα και αυτό είναι επικίνδυνο. Ε, όλα αυτά θα τα άλλαζα. Θα άλλαζα, επίσης, σίγουρα τη στάση των τουριστικών λεωφορείων ακριβώς έξω από το σπίτι μου. Μπορούν να μείνουν σταματημένα, με τη μηχανή αναμμένη, πάνω από μια ώρα. Νομίζω ότι κάποια στιγμή θα τρελαθώ! Επίσης, θα άλλαζα όλη την Αγίων Ασωμάτων, θα την έκανα πεζόδρομο.
Info:
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος παρουσιάζει τη νέα του δουλειά OPUS στο θέατρο Πόρτα ως τη Δευτέρα 7 Μαρτίου.
σχόλια