"Προετοιμαστείτε για την εποχή της σκύλας". Με αυτές ακριβώς τις λέξεις ένα άρθρο του "Atlantic" προσπαθεί να περιγράψει ή για την ακρίβεια να προβλέψει τους καιρούς που θα ζήσει η αμερικανική ήπειρος στην περίπτωση που ο επόμενος Πλανητάρχης είναι γυναίκα.
"Αν η Χίλαρι Κλίντον κερδίσει τον Λευκό Οίκο τον Νοέμβριο, αυτή θα είναι μία ιστορική στιγμή, θα μιλάμε για τη συντριβή της διάσημης, διαπρεπούς οροφής της Αμερικανικής δημόσιας ζωής. Με μία κίνηση, 240 χρόνια από την ίδρυση του έθνους, μία γυναίκα θα καταλάβει το κορυφαίο γραφείο του. Οι κόρες της Αμερικής θα έχουν επιτέλους μία ολοζώντανη απόδειξη, ότι κι αυτές όταν μεγαλώσουν μπορούν να γίνουν πρόεδροι των ΗΠΑ", γράφει το άρθρο και συνεχίζει πρακτικά ανατομώντας την αμερικανική κοινωνία και προβλέποντας τις αντιδράσεις τους.
Και ακριβώς όπως η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμ δεν ξημέρωσε μία νέα, απαλλαγμένη από τον ρατσισμό Αμερική, έτσι και μία ενδεχόμενη νίκη της Κλίντον δεν θα φέρει μονομιάς ισότητα μεταξύ των δύο φίλων και διαφώτιση γύρω από το ζήτημα. Όμως, έτσι είναι η πρόοδος: κάνει δυο βήματα μπροστά και ένα πίσω.
"Επίσης, μία ενδεχόμενη νίκη της Κλίντον υπόσχεται να εγκαινιάσει μία περίοδο ζωής 4 έως 8 ετών του πιο βρώμικου και επιθετικού είδους μισογυνισμού που μόνο στα πάρτι εργένηδων στην έπαυλη του Roger Ailes's συναντάται. Το ξέρεις ότι έρχεται, αυτή η μετατόπιση της πολιτικής μισαλλοδοξίας: από τα κομματικοποιημένα πηγαδάκια και την αυλή του πρώτου μαύρου αρχηγού των ΗΠΑ στις πρακτικές της πρώτης γυναίκας προέδρου. Σε αυτό το ολοκαίνουριο πλαίσιο, κάποιοι θα οδηγηθούν από αγνά σεξιστικά κίνητρα ή απλώς από το άβολο συναίσθημα που σε κάποιους ξυπνά το να διοικούνται από μία γυναίκα. Αλλά σε πολλές άλλες περιπτώσεις, το ξέρουμε, ότι εκείνο που θα επιχειρηθεί είναι να ακυρωθεί η αποτελεσματικότητα και η νομιμότητα της προεδρίας της, μέσα από σωρεία σεξιστικών ξεσπασμάτων".
Και το άρθρο φαίνεται να έχει δίκιο, αν ανατρέξει κανείς σε άκομψα δημοσιεύματα της προηγούμενης περιόδου ή ακόμη και στη σχεδόν χυδαία ρητορική που αναπτύχθηκε στα social media, με τις ευλογίες του πολιτικού της αντιπάλου, Ντόναλντ Τραμπ: το να αποκαλέσεις την Κλίντον "σκύλα" ή "χαρά της εμμηνόπαυσης" είναι ένας εύκολος και φθηνός, κάποτε, όμως και αποτελεσματικός τρόπος για να την αποδομήσεις, όταν δεν υπάρχει πολιτικό επιχείρημα για να της απαντήσεις.
"Ακόμη και έτσι, όλο αυτό θα ήταν καλύτερο από το να υφίστασαι το αδιάκοπο σεξιστικό παραλήρημα κάποιου για τα επόμενα χρόνια". Γιατί, ναι, παρά την πρόοδο που έχει γίνει σε ό,τι αφορά τις γυναίκες και σε όλους τομείς - των επιχειρήσεων, της πολιτικής, των επιστημών - εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται, αν όχι με κακή προαίρεση και σεξιστική διάθεση, τουλάχιστον. Η περίπτωση της Marissa Mayer της Υahoo είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίζεται η αποτυχία της στην ηγεσία του κολοσσού και για το πώς θα αντιδρούσαν τα Μέσα στην περίπτωση που την ίδια ήττα την είχε υποστεί ένας άντρας.
"Και ακριβώς όπως η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμ δεν ξημέρωσε μία νέα, απαλλαγμένη από τον ρατσισμό Αμερική, έτσι και μία ενδεχόμενη νίκη της Κλίντον δεν θα φέρει μονομιάς ισότητα μεταξύ των δύο φίλων και διαφώτιση γύρω από το ζήτημα. Όμως, έτσι είναι η πρόοδος: κάνει δυο βήματα μπροστά και ένα πίσω. Όσο η κουλτούρα αλλάζει, οι άνθρωποι, μοιραία δυσφορούν από τις αλλαγές και κάποτε... φρικάρουν, κάποιοι επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τον φόβο τους και τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ πολύ άσχημα, ακριβώς και ενώ φαίνεται να πηγαίνουν περίφημα.
Φυσικά, όπως προαναφέρθηκε, το να στηρίξεις μία ολόκληρη προεκλογική εκστρατεία εναντίον του φύλου του αντιπάλου σου και όχι του πολιτικού του επιχειρήματος είναι κάτι εύκολο και μπορείς εύκολα να στρατολογήσεις πολλούς σε αυτό το πολεμικό παιχνίδι. Τα μισογυνικά ένστικτα και πρακτικές του Τραμπ, ήταν και το βασικό του όπλο εξηγεί και η Jennifer Lawless, διευθύντρια του Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου των ΗΠΑ, Γυναίκες και Πολιτική. "Οι σύμβουλοι και υποστηρικτές του τον παρακινούσαν να εστιάσει τη ρητορική και το σύνολο της καμπάνιας του στην υποτίμηση του φύλου της αντιπάλου του. Η ιδέα ότι μια γυναίκα φτάνει τόσο μακριά, έπρεπε να επιχειρηματολογηθεί από το ότι αυτή η γυναίκα δεν είχε κανένα άλλο προσόν, εκτός από το φύλο της και εξαιτίας αυτού πέτυχε", εξηγεί η Lawless.
Η ίδια θέτει το πρόβλημα στη σωστή του βάση, γνωρίζοντας τι έρχεται, αλλά και τι έχει προηγηθεί, αναφορικά με τις προσπάθειες των γυναικών τα τελευταία 150 χρόνια να αναρριχηθούν στην κεντρική πολιτική σκηνή, χωρίς ποτέ, ωστόσο να κατορθώσουν να γίνουν κυρίες του Οβάλ Γραφείου.
"Το πρόβλημα είναι ότι ο σεξισμός κοινωνικά τείνει να είναι περισσότερο αποδεκτός από τον ρατσισμό", λέει και εξηγεί ότι στις σεξιστικές προσβολές πάντα υπάρχει η πίσω σκέψη ότι η γυναίκα μπορεί να ευθύνεται για την προσβολή που αντιμετώπισε, ενώ δεν ισχύει το ίδιο για τα θύματα ρατσιστικών επιθέσεων.
Ακόμη και η λέξη "σκύλα" που χρησιμοποιείται στον τίτλο του άρθρου, είναι μια λέξη με έντονα σεξιστική χροιά και ερμηνεία, που όμως τα τελευταία χρόνια έφθασε να σημαίνει και κάποιαν που αντέχει, που είναι αρκετά σκληρή για να μη φτάσει στον προορισμό της, μετά από τόσο δρόμο.
Γι' αυτό και κάπως έτσι καταλήγει: "Μέχρι να γίνει όλη αυτή η δουλειά που χρειάζεται, ο σκεπτόμενος γυναικείος πληθυσμός πρέπει να αρχίσει να εργάζεται ακριβώς προς την αναπλαισίωση και επανερμηνεία της λέξης 'σκύλα' που ευρέως χρησιμοποιήθηκε από τους μισογύνηδες. Και αυτό πρέπει να γίνει το ταχύτερο δυνατόν. Σοβαρά τώρα. Οι σκύλες πρέπει να ενωθούν", καταλήγει μεταξύ άλλων το άρθρο καλωσορίζοντας τη νέα εποχή που ξημερώνει στην περίπτωση εκείνη που η Κλίντον πάρει τον Λευκό Οίκο τον Νοέμβριο.
σχόλια