ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό «Α μπα»: μια εκλεκτή καλεσμένη

Στο σημερινό «Α μπα»: μια εκλεκτή καλεσμένη Facebook Twitter
79

Η Λίνα γράφει αυτό το σύντομο βιογραφικό της στις 11 η ώρα το πρωί της Τετάρτης 9/11, μετά το ξενύχτι των αμερικανικών εκλογών. Η τηλεόραση παίζει CNN, η διπλανή έχει βάλει το φυσητήρα φύλλων, ο Όττο, ο σκύλος της (όχι της διπλανής, της Λίνας) γαβγίζει στον ταχυδρόμο και η καφετιέρα βγάζει ένα δυσοίωνο ήχο. Δηλαδή αν υπήρχε μια στιγμή που θα έβλεπε το ποτήρι -ή το βιογραφικό της- μισογεμάτο, σίγουρα δεν είναι αυτή. Ας επικεντρωθεί στα τελευταία επιτεύγματα που είναι ότι έχει κόψει τα γαλακτοκομικά, το αλεύρι και το κάπνισμα εδώ και ένα χρόνο, αλλά ακόμα περιμένει να αισθανθεί αυτή την περιβόητη ευεξία. Ο μεγαλύτερος άθλος της πάντως είναι ότι έχει κόψει τα δύο μέτρα και δύο σταθμά (work in progress). Πίνει τζιν τόνικ και τζέιμσον, γράφει στην Καθημερινή, αγαπάει τον Λ. και πιστεύει ότι οι φίλοι της και η αδερφή της θα έφτιαχναν την καλύτερη κυβέρνηση έβερ


__________________
1.

Έχω έναν μεγαλύτερο αδερφό του οποίου του έχω τρελή αδυναμία. Πρόσφατα αποφάσισε να παντρευτεί. Την κοπέλα τη συμπάθησα από την πρώτη στιγμή, και ευγενική ήταν και πρόσχαρη και κοινωνικότατη. Κάποιοι συγγενείς που έμεναν στην ίδια (μικρή) πόλη μας είχαν μιλήσει με οχι κολακευτικά σχόλια, οτι η συγκεκριμένη πάντα "κυνηγούσε" ευκατάστατους γαμπρούς ενός συγκεκριμένου επαγγέλματος...δεν έδωσα καμιά σημασία γιατί σκέφτηκα οτι στη μικρή πόλη ο καθένας ο,τι θέλει λέει και υπάρχει και πολύ κακία, μισογυνισμός κλπ (παρόλο που οι συγγενείς μου όπως καταλαβαίνω μας τα είπαν αυτά γιατί ανησυχούσαν οι άνθρωποι, έχουμε πολύ Καλές οικογενειακές σχέσεις μαζί τους) ... Τέλοσπαντων την κοπέλα δεν τη γνωρίζω τόσο καλά , εξι μήνες μόνο, όσο περίπου τα έχουν, δεν τη ζω καθημερινά, αλλά τον τελευταίο καιρό μου φαίνεται πολύ αλλαγμένη απότομη και στον αδερφό μου συμπεριφέρεται αρκετά άσχημα. Του κάνει σκηνές ζηλοτυπίας, τον μειώνει μπροστά σε τρίτους με τη συμπεριφορά της, μια φορά την άκουσα να μιλάει πολύ υποτιμητικά για την καταγωγή μας επειδή είμαστε από επαρχία, γενικά μου φαίνεται άλλος άνθρωπος... και στεναχωριέμαι να βλέπω τον αδερφό μου έτσι. Δε θέλω να πω τίποτα για να μην κακοκαρδίσω κανέναν, η μαμά μου τη συμπαθεί πάρα πολύ ... ανησυχώ λίγο όμως γιατί με είχε πιάσει ένας κολλητός του τις προάλλες και μου είπε ότι ο αδερφός μου του εκμυστηρεύτηκε ότι η κοπέλα δεν του επιτρέπει να μιλάει στους φίλους του, τους οποίους η ίδια δεν πολυσυμπαθεί. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει πάθει και δεν αντιδρά σε όλα αυτά. Απ' τη μια δε θέλω να ανακατευτώ γιατι δεν είναι κανένα ανήλικο, απ' την άλλη νιώθω ότι περνάει μια φάση παραίτησης και απάθειας... και δεν μπορώ να μιλήσω. ..
- Stay_calm


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν χρειάζεται να μιλήσεις. Να ακούσεις χρειάζεται.


Όταν δεν καταλαβαίνουμε κάτι που κάνει ένας αγαπημένος μας άνθρωπος, και όταν πιστεύουμε ότι κινδυνεύει, δεν είναι η ανακοίνωση της ανησυχίας μας ο μόνος τρόπος επικοινωνίας των σκέψεών μας. Κάνει κάτι που δεν μπορείς να εξηγήσεις; Ρώτα τον. Ρώτα τον χωρίς να τον κρίνεις, ρώτα τον χωρίς να κατευθύνεις τις απαντήσεις του, ρώτα τον και μην συμπληρώνεις τις σιωπές, ρώτα τον χωρίς να πιστεύεις ότι ξέρεις την απάντηση, τον φταίχτη, την αιτία του προβλήματος. Ρώτα τον με ανοιχτά αυτιά και ανοιχτό μυαλό, και δώσε όλη σου την προσοχή σε αυτόν και την απάντηση του. Ρώτα τον πώς είναι. Αν περνάει καλά. Αν χαίρεται με τον επικείμενο γάμο του, πώς φαντάζεται τη ζωή του μετά, για τα όνειρα του και τους φόβους του. Οι άνθρωποι συνήθως διψάνε να μιλήσουν, αλλά δεν βρίσκουν κάποιον για να ακούσει. Αφού του έχεις αδυναμία, κάνε αυτή την προσπάθεια: να ακούσεις για να καταλάβεις, όχι για να περάσεις το δικό σου μήνυμα.


H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ

Δεν ξέρω, δεν ξέρω, τα ερωτικά είναι ναρκοθετημένο πεδίο. Η πλέον ασφαλής -για σένα- επιλογή είναι ο δρόμος της αρετής (ή της κακίας;), να μην πεις κουβέντα, αλλά να είσαι εκεί με τον ώμο σου για παρηγοριά όταν αρχίσουν τα ζόρια. Δύσκολο, και επιπλέον βαρετό. Δεν είμαστε τίποτα μητέρες τερέζες.


Από την άλλη, ακόμα και με τον καλύτερο τρόπο να εκφράσεις μια γνώμη, μια άποψη βρε αδερφέ (no pun intended), υπάρχει πιθανότητα να βρεθείς μπλεγμένος, πυροδοτώντας άγνωστες αντιδράσεις διότι ο άνθρωπος αγαπάει, τέλος.


Πάντως, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα αλλάξεις το ρου της ιστορίας (τους). Κάποια λάθη γίνονται σε αργή κίνηση μπροστά μας, χωρίς δυνατότητα παρέμβασης.

__________________
2.


Αγαπητή Α,μπα,

πού αρχίζουν και πού τελειώνουν οι υποχρεώσεις μας προς του γονείς, ειδικά για εμάς τα μοναχοπαίδια; Η μητέρα μου θυσίασε μεγάλο μέρος της ζωής της να φροντίζει την πολύ άρρωστη γιαγιά μου, όταν εγώ ήμουν πολύ μικρή, με αποτέλεσμα να λείπει πάρα πολλές ώρες από το σπίτι μας, κάτι που το θεωρούσε λογικό και αναγκαίο. Τώρα που μεγάλωσε και πλέον δεν έχουν καμία σχέση με τον πατέρα μου, παρ'όλο που μένουν στο ίδιο σπίτι, περιμένει ότι θα κάνω κι εγώ το ίδιο, νομίζω, δηλαδή να την βγάζω βόλτες, να πηγαίνουμε μαζί διακοπές. Είμαι 28 ετών όμως κι έχω τη ζωή μου. Και ήδη μένω πίσω, επειδή ακόμα ζω με γονείς και με τους ανυπόφορους και ψυχοφθόρους για όλους μας καβγάδες τους. Είμαι κακομαθημένη που της λέω ότι πρέπει να έχει φίλες και να βγαίνει με αυτές και όχι να το απαιτεί από μένα;
- confused


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όχι.


Δεν της ανήκεις.


H μαμά σου δεν σου έκανε χάρη επειδή σε γέννησε, και γι'αυτό το λόγο δεν της χρωστάς ανταπόδοση. Δεν σου έκανε χάρη, γιατί δεν συμμετείχες καθόλου σε αυτή την απόφαση, πάρθηκε χωρίς την συγκατάθεση σου. Οι σχέσεις – οι υγιείς σχέσεις – βασίζονται στην αμοιβαιότητα, και όχι στην ανταπόδοση. Οι γονείς που μεγαλώνουν παιδιά με αγάπη, χωρίς να απαιτούν ανταπόδοση με ψυχολογικό εκβιασμό, έχουν τα παιδιά τους κοντά τους. Οι γονεϊκές θυσίες δεν είναι σε συνάρτηση με τις υπηρεσίες που είναι τα παιδιά υποχρεωμένα να παρέχουν. Τα παιδιά φροντίζουν τους γονείς εφόσον μπορούν και το θέλουν, επειδή έχουν αυτή τη σχέση, όπως ακριβώς ελπίζουμε να κάνουν και οι γονείς για τα παιδιά τους.


Η μαμά σου μπορεί να ζητάει ψυχολογική και οικονομική βοήθεια, επαφή. Δεν μπορεί να ζητάει τεράστια αλλαγή στη ζωή σου, και δεν μπορεί να ζητάει να αλλάξεις τους στόχους σου γι'αυτή. Το τι έκανε για τη δική της μητέρα είναι μόνο δική της υπόθεση.


H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ

Greek fucking tragedy. Αν σε παρηγορεί, οι περισσότεροι κυκλοφορούν με ενοχές επειδή δεν βλέπουν τους γονείς τους αρκετά, επειδή δεν τους τηλεφωνούν συχνά, επειδή ουσιαστικά δεν έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους να τους βγάλουν από τη βαρεμάρα τους. Αλλά επειδή μάλλον δεν σε παρηγορεί, θα έλεγα ότι είναι προτεραιότητα να κάνεις ό,τι μπορείς για να βρεις το δικό σου σπίτι. Θα είναι ένα μικρό βήμα για σένα αλλά τεράστιο για την ψυχική σου υγεία και θα αξίζει κάθε σεντ των κοινοχρήστων.


(Κακομαθημένη θα ήσουν μόνο εάν έκανες κι εσύ μια κόρη και την υπέβαλες στα ίδια βασανιστήρια.)

__________________
3.


Αμπα μου, ειμαι 26 χρονων. Εχω υψος 1.63 και ειμαι 75 κιλα. Εχω τα κιλακια μου δηλαδη λογω του οτι μ αρεσει το φαγητο. Η μητερα μου με βλεπει καθε χρονο και καθε φορα μου λεει ποσο χοντρη ειμαι, απαιτει να χασω 15 κιλα γιατι κανενας δεν θα με παντρευτει ετσι που ειμαι. Σωνει κ ντε να βρουμε τι ψυχολογικο κ σωματικο προβλημα εχω κ ειμαι τοσο χοντρη. Κ δως του να με συγκρινει με αλλες αδυνατες κοπελες η να μου δειχνει φωτος μου απο τοτε που ημουνα 15 χρονων και μου εμπαινε το στενο τζιν. Ξερω πολυ καλα οτι εχω παραπανω κιλα κ αν εχανα καποια στιγμη καποια δεν θα με χαλαγε οπως κ το να φοραω κ πιο κολλητα ρουχα αλλα τη θεωρω υπερβολικη. Εχω δικιο; Μηπως οντως ειμαι τοσο χοντρη κ δεν το βλεπω;

- Trompeta

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έχεις δύο διαφορετικά θέματα. Το ένα είναι τα κιλά σου. Το άλλο είναι η μαμά σου.


Επειδή είσαι μέσα σε αυτή την ιστορία, δεν καταλαβαίνεις ότι είναι διαφορετικά προβλήματα που πρέπει να διαχειριστείς ξεχωριστά. Δεν είναι υγιές να έχεις τέτοια σχέση με τη μητέρα σου στα 26 σου, είτε έχει άδικο, είτε έχει δίκιο. Το «απαιτεί», η σύγκριση, οι φωτογραφίες από όταν ήσουν μικρή – όχι, όχι, και πάλι όχι. Παρεμβαίνει στη ζωή σου σα να είναι το σώμα σου το δικό της σώμα, και την αφήνεις να φέρεται έτσι, επειδή δεν είσαι σίγουρη αν έχει δίκιο για τα κιλά σου ή όχι. Είναι παντελώς αδιάφορο αν έχει δίκιο. Είναι εντελώς απαραίτητο να ξέρει τη θέση της ως μητέρα, όπως είναι απαραίτητο να ξέρεις κι εσύ τη θέση σου ως κόρη, και να κρατάς το φρούριο σου σταθερό από τέτοιες επιθέσεις. Η μαμά σου δεν έχει το ακαταλόγιστο, δεν έχει απεριόριστα δικαιώματα πάνω σου, και δεν έχει θέση να ανακατεύεται στη ζωή σου, εκτός κι αν της το έχεις ζητήσει.


Αν κατάφερνες να ξεχωρίσεις αυτό από τα κιλά, ίσως καταλάβαινες πώς αισθάνεσαι για τα κιλά σου. Τώρα φοβάμαι ότι η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου είναι τόσο μπλεγμένη με την άποψη της μητέρα σου για την εικόνα σου, που δεν ξέρεις τι πιστεύεις.

 

H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ

ΜΑ ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΘΕΙ ΟΙ ΜΑΝΑΔΕΣ ΠΛΕΟΝ; Ήμαρτον δηλαδή πού ζούμε; Πες μου ότι υποστήριζε και Χίλαρι για να βγει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος να τρελαθώ τελείως. Άκου δεν θα σε παντρευτεί κανείς. Ρε δεν πάμε καλά ρε

__________________
4.

Γεια σου Α, μπα.

Είναι περασμένα μεσάνυχτα και διάβασα για πρώτη φορά τη στήλη σου κι ενθουσιάστηκα! Έτσι είπα να σου γράψω κι εγώ τους προβληματισμούς μου για να πάρω μία τρίτη γνώμη μιας και δεύτερες έχω ακούσει πολλές.

Είμαι 27 χρονών κι εδώ και τρία, περίπου, χρόνια έχω ένα μικρό καφέ. Τον πρώτο χρόνο τα πράγματα πήγανε πολύ καλά. Το δεύτερο ικανοποιητικά κι έτσι φτάνουμε στον τρίτο χρόνο που με το ζόρι τη βγάζει το μαγαζί. Θα μου πεις κρίση, ΦΠΑ, εφορία, ΤΕΒΕ πώς να τη βγάλεις. Μέσα σ' όλα αυτά τα βάρη έρχονται να προστεθούν κι οι δύο μου χωρισμένοι γονείς. Η μάνα μου 53 κι ο πατέρας μου 57. Άνεργοι κι οι δύο. Κάθε μήνα στέλνω λεφτά στον πατέρα μου και δίνω στη μητέρα μου. Η μητέρα μου έρχεται και βοηθάει στο μαγαζί. Προσπάθησα πολλές φορές να τους εξηγήσω πως δε γίνεται να τους συντηρήσω εγώ για μια ζωή, αλλά ό,τι κι αν τους πω το θεωρούν υπερβολικό και σκέφτονται μόνο τι θα κάνουν αυτοί, απαιτώντας πλέον από εμένα λεφτά κάθε μήνα για τη διαβίωση τους . Έχω φτάνει ήδη και χρωστάω κοντά 10 χιλιάδες ευρώ στο δημόσιο. Να πω κάπου εδώ πως απ' το πολύ άγχος κόντεψα να φλιπάρω κι έτσι πριν λίγες μέρες έφυγα να δουλέψω σεζόν σε νησί μπας κι ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου και ξεφύγω για λίγο. Παράλληλα, με την κοπέλα μου έχουμε μόλις ένα μήνα που μετακομίσαμε για να μείνουμε μαζί κι ήταν πολύ ζόρικα τα πράγματα οικονομικά. Λεφτά θα δούμε από αρχές Σεπτέμβρη που θα πληρωθεί κι αυτή κι εγώ.

Αλλά στο θέμα μας.

Θεωρείς πως έκανα καλά που πήρα διάλειμμα απ' το ίδιο μου το μαγαζί αφήνοντας τη μάνα μου; Στο μέλλον, αν έχω ένα παιδί, δε θα μπορώ να τους στηρίξω οικονομικά και δεν ξέρω πως να το χειριστώ, μήπως έχεις κάτι να προτείνεις; Θεωρείς πως θα ήταν καλή ιδέα να μεταβιβάσω το μαγαζί στη μάνα μου και να αρχίσω απ' το μηδέν (και πάλι) κοιτάζοντας πλέον τη ζωή μου; Πραγματικά δεν είμαι παλιάνθρωπος αλλά είμαι σε αδιέξοδο και τα χρέη μεγαλώνουν. Νιώθω πως έχω μαγαζί και δεν παίρνω μία από αυτό γιατί τα παίρνουν όλα οι γονείς μου. Εσύ τι θα έκανες;
- Αντιήρωας


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αγαπητέ Αντιήρωα, η ερώτηση που κάνεις είναι από τις πολύ δύσκολες.


Μολαταύτα, είσαι σε πολύ πρώιμο στάδιο, πολύ πριν χρειαστεί να λύσεις τα ηθικά και φιλοσοφικά θέματα. Νομίζω ότι πρέπει να επικεντρωθείς σ'αυτό που κόβει και πονάει, σε αυτό που είναι το μεγάλο, κατεπείγον πρόβλημα, από το οποίο προκύπτουν όλα τα άλλα, και αυτό είναι η πορεία του μαγαζιού.


Δεν έχω μαγαζί, ούτε είχα ποτέ μαγαζί, και δεν ξέρω τίποτα από επιχειρήσεις, αλλά δεν μπορώ να μην σου το πω. Η κρίση υπήρχε και πριν από τρία χρόνια. Υπάρχει κάποιος λόγος που η επιτυχία του μαγαζιού σου έπεσε τόσο γρήγορα και τόσο εντυπωσιακά, και δε νομίζω ότι η απάντηση είναι μόνο στο ΦΠΑ και στην εφορία. Τι έγινε; Πρέπει να σκεφτείς πολύ, και να σκεφτείς καλά, και να κάνεις διορθωτικές κινήσεις γρήγορα, και αν δεν πετύχουν να κάνεις άλλες. Καλύτερα να χάσεις τώρα λίγα ακόμα, παρά να τα χάσεις όλα.


Έχεις εμπειρία σε αυτόν τον κλάδο. Ρώτα φίλους και γνωστούς που έχουν επίσης εμπειρία. Ανάλυσε τις μεθόδους των αντίστοιχων καφέ που πάνε καλά. Προσαρμόσου. Αυτό προσπαθείς να κάνεις, το ξέρω, αλλά δεν χρειάζεται να πετάξεις στα σκουπίδια όλη την προσπάθεια που έχεις κάνει ως τώρα.


Η μητέρα σου, αν θέλει να έχει κέρδη από το μαγαζί, να μην «έρχεται να βοηθάει». Κάνε την συνεργάτη, συνυπεύθυνη της διαχείρισης. Όρισε ένα ποσοστό από τα κέρδη, ώστε να έχει κίνητρο να κάνει καλή δουλειά, και πες στον πατέρα σου το ίδιο: ότι θα παίρνει, αν παίρνεις εσύ.


H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ

Α οκ μιλάμε για μάστιγα. Αλλά ως γνωστόν η κρίση κρύβει ευκαιρίες. Μπορούμε πχ να φτιάξουμε ειδικές σχολές για την τέχνη των ενοχών, όπου εξειδικευμένοι γονείς θα μαθαίνουν σε νέους γονείς την ύφανση παραδοσιακών ενοχών, γιατί είναι κρίμα τόση τεχνογνωσία να πάει χαμένη. Μπορούν επίσης να λειτουργούν και ενοχικά εργαστήρια για τουρίστες όπου θα μαθαίνουν όλα τα μυστικά για το πώς να καταστρέψεις τη ζωή του παιδιού σου αποτελεσματικά, μετά το άνοιγμα φύλλου κρούστας και την παραγωγή μαρμελάδας. Σταδιακά θεωρώ ότι μπορεί να εξελιχθεί σε βιομηχανία με εξωστρεφή προσανατολισμό.

 

(Θα έλεγα να κρατήσεις το μαγαζί σου και να σταματήσεις τις θυσίες εδώ. Εάν βοηθάει η μαμά σου, ας πληρώνεται κανονικά. Αν χρειάζεται χρήματα ο μπαμπάς, ας τον βοηθάς όσο μπορείς. Είσαι το αντίθετο του παλιανθρώπου.)

__________________
5.


Πρόσφατα γνώρισα δύο κορίτσια, κολλητές φίλες που κάνουν παρέα με τη δικιά μας παρέα αρκετά συχνά. Παρατηρώ ότι η μια κοπέλα φέρεται κάπως στην άλλη. Σα να ειναι ιεραρχικα ανώτερη, όταν τη Ρωτάς κάτι δηλαδή μπορεί να απαντήσει η Άλλη. Πως κάνουν οι γονείς καμία φορά με τα παιδιά τους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν και αντί να τα αφήσουν να συστηθούν μονά τους παίρνουν το όχι και δε το βουλωνουν ποτε; Και κάνουν και τους έξυπνους. Η κοπέλα φαίνεται σα να καταπιέζεται ενώ δεν είναι λίγες φορές που την υποβιβασε με τα λόγια της η φίλη της. Δε καταλαβαίνω γιατί είναι ακόμη φίλες αλλά εγώ κάθε φορά που τις βλέπω έτσι στενοχωριέμαι. Δε θέλω να μπλεχτώ, βασικά θέλω αλλά έμμεσα. Να διώξω την μια γιατί είναι εντελώς υποτιμητική και να φέρω την άλλη στην παρέα μας. Έχω δύο ερωτήσεις. 1) μηπως δεν πρέπει να μπλεχτω καθόλου; 2) άμα μπλεχτώ, πως θα μπλεχτω;; (Δεν ξέρω αν θεωρηθεί κακία το γεγονός ότι θέλω να απομακρυνθεί η μια αλλά όταν βλέπω έναν ευάλωτο άνθρωπο θύμα εκμεταλλευσης του εγωισμού του καθενός, αυτά γίνονται)- Κλειω-Δανάη

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ούτε πρέπει να ανακατευτείς, ούτε χρειάζεται. Η παρέα «σας» δεν είναι δική «σου» για να αποφασίζεις ποιος θα «μπει». Αν συμπαθείς την μια κοπέλα και την άλλη όχι, προσέγγισε αυτή που συμπαθείς και την άλλη, όχι.

 

H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ

Αχ και στη δική μας παρέα είχαν έρθει μια φορά κάτι εξωσχολικές που ήταν πολύ και καλά ουάου, αλλά πάνχαζες και μια φορά στα Wendy's στην Κηφισιά μου πήραν από τις πατάτες με μπέικον και τυρί χωρίς να με ρωτήσουν, και όπως καταλαβαίνεις έγινε μεγάλη έκρηξη (γιατί καλή καλή, εκτός από πάρα πολύ όμορφη, αλλά είχα και τα όριά μου) και γίναμε όλοι άνω κάτω και μετά στο Εσκόμπα στο Κεφαλάρι κανείς μας δεν είχε διάθεση για δεύτερη κορόνα. Αλλά ήμασταν 15 τύπου.

__________________
6.


Καλησπέρα αγαπητή α μπα!
Ελπιζω να εισαι καλα!

Εγω μπαινω στρατο σε 3 μηνες και το μονο που με προβληματιζει ειναι τι θα κανω μετα. Ειμαι σε μια σχεση με εναν ανθρωπο τα τελευταια χρονια που τον αγαπαω απιστευτα πολυ. Τον κοιταω και λιωνω. Τα αισθηματα ειναι αμοιβαια και συνεχεια συζηταμε για το μετα. Εγω μικροτερος ήθελα να φυγω εξω. Πλεον δεν ειμαι τοσο σιγουρος. Υπαρχει μια καλη ευκαιρια αποκαταστασης στην ελλαδα που δεν φευγει και θα μου εξασφαλισει μια καλη ζωη. Απο την αλλη ακομα και σε καλο επαγγελματικο επιπεδο, δεν θελω να σκεφτομαι οτι μπορει μια μερα να θελουμε -ή ακομα και να θελω σε περιπτωση που δεν ειμαστε μαζι, γιατι ολα παιζουν- παιδια, δεν θα μπορω να εχω γιατι ειμαι ομοφυλοφιλος. Και ακομα και να προσπεραστουν τα οποιαδηποτε νομικα θεματα με αυτο, νομιζω η κοινωνια θα ειναι ετοιμη για κατι τετοιο εδω οταν θα το σκεφτονται τα δισεγγονα μου. Προβληματιζομαι...
- αναποφασιστος


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι πολύ σοβαρό το θέμα των παιδιών και έτσι όπως πορεύεται ο κόσμος, δεν μπορώ να σου πω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Το πιο πιθανό είναι ότι στην Ελλάδα η απόκτηση παιδιών για άντρες ομοφυλόφιλους θα σε προσπεράσει. Όμως έχεις υπερβολική πίστη στον έλεγχο του μέλλοντος σου. Δεν ξέρω ποια είναι η δουλειά που δεν θα την κουνήσει ποτέ και κανένας (ελπίζω να μην εννοείς το δημόσιο) αλλά πολύ λίγα πράγματα (και πολύ λίγοι άνθρωποι) είναι για πάντα στη ζωή μας. Είναι ωραίο που έχεις μια σχέση και μια δουλειά, και δεν είναι κακό ή παράξενο να αλλάζεις γνώμη για το ποιο είναι το όνειρο της ζωής σου. Όταν ήθελες να πας στο εξωτερικό, είχες άλλα δεδομένα. Η προσαρμογή στα δεδομένα είναι χαρακτηριστικό των ευφυών ανθρώπων, οπότε καλώς προσαρμόζεσαι.

 

H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ

Η νομοθεσία για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια πράγματι εκκρεμεί, αλλά πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να προσγειωθούμε κι εμείς στην πραγματικότητα. Ήδη πάντως κανένας δεν εμποδίζει κανέναν να υιιοθετήσει παιδί με ιδιωτική υιοθεσία, απευθείας δηλαδή από τους φυσικούς γονείς που είναι καθόλα νόμιμη διαδικασία, εφόσον φυσικά δεν υπάρχει οικονομική συναλλαγή (έτσι γίνονται οι περισσότερες υιοθεσίες στην Ελλάδα σήμερα).

 

Σε ό,τι αφορά την κοινωνία, τα ίδια δε λέγαμε και τα χρόνια πριν το σύμφωνο συμβίωσης; Και όμως, το μέτρο πέρασε χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Σε πρόσφατο ρεπορτάζ, μάλιστα, γκέι ζευγάρια (γυναίκες) με παιδιά μού έλεγαν ότι ουδέποτε αντιμετώπισαν πρόβλημα στο σχολείο, από τη διεύθυνση και τους δασκάλους μέχρι τους άλλους γονείς. Οι μαρτυρίες τους με είχαν γεμίσει αισιοδοξία για το μέλλον αυτού του κόσμου.

 

_________________
7.

Αχ βρε Λένα μου, τι κακό είναι αυτό με την περίοδο; Δεν υπάρχει κανένας να την βλέπει αντικειμενικά για αυτό που είναι; Είτε θα την βλέπουν σαν το κακό ή θα την εξυμνουν;
Είναι φυσιολογική διεργασία αλλά είναι φυσιολογικό και το αίσθημα αηδίας που προκαλεί.

Πρώτον! Είναι μια απόλυτα φυσική και αναγκαία έκκριση όπως η ούρηση, η αφοδευση, οι μύξες κλπ. για να αποβάλλει το σώμα μας ότι περιττό και βλαβερό έχει. Αν ο οργανισμός μας δεν τα κάνει ολα αυτά, αν δεν "πετάξει τα σκουπίδια" θα πεθάνουμε. Καποιες ντρέποται τόσο που δεν την αποκαλούν κάν με το όνομά της, λες και είναι ο Voldemort. Μαλακίες του τύπου Εχω τις μέρες μου ή Εχω τα ρούχα μου ή Κατέβηκαν οι Ρωσσοι ή οι Ολυμπιακοί ή η πυροσβεστική ή οι πάτοι απο τα Christian Louboutin (γιατί οχι;;; Κόκκινοι είναι κι αυτοι!!) με εκνευρίζουν. Κάνω ότι δεν καταλαβαίνω, γουρλώνω τα μάτια και λέω "τι εννοείς;". Πες βρε κοπέλα μου "Εχω περίοδο" ή στη χειρότερη να δεχτώ το "είμαι αδιάθετη" ως μια πιό διακριτική έκφραση (που και πάλι δε συμφωνώ, αλλά αφού έχει επικρατήσει ασ'το!). Εντάξει είναι λογικό να ερχόμαστε σε μια κάποια αμηχανία... 'Ολες οι εκκρίσεις το προκαλούν πχ είναι άβολο να φυσήξεις καλά την μύτη σου μέσα σε κόσμο, αλλά η περίοδος δε θα έπερεπε να θεωρείται κάτι χειρότερο απο αυτό. Σιγά το πράγμα...

Δεύτερον! Είναι απολύτα φυσικό (και επιβάλλεται) να προκαλεί αίσθημα αηδίας και αποστροφής. Εδω αναντιώνομαι λίγο με τις φεμινιστριες (ή τουλάχιστον με κάποιες) που λένε οτι η αποστροφή είναι θέμα μισογυνισμού. Είμαστε προγραμματισμένοι να αηδιάζουμε με τις σωματικές εκκρήσεις γιατι, όπως είπα είναι τα σκουπίδια του οργανισμού, είναι γεμάτες μικρόβια, άχρηστες ή και τοξικές ουσίες. Πρέπει να τις αποστρεφόμαστε για να τις απομακρύνουμε το συντομότερο απο πάνω μας και/ή να μην της πλησιάζουμε όταν τις συναντάμε στο περιβάλλον μας. Η αηδία είναι περισσότερο θέμα αυτοσυντήρησης. Γι'αυτο μου φανηκε χαζό και το έργο μιας φωτογράφου που είχε πχ πυζάμες λερωμένες με την χαρακτηριστική στάμπα αίματος (Ηταν σα να είχε σκατωμένες πάνες ή ιδρωμένες φανέλες κατα κάποιο τρόπο). Το θέμα δέν είναι να μην αηδιάζουμε με το εμμηνορυσιακό αίμα, αλλά να πάψουμε επιτέλους να δαιμονοποιούμε την όλη φαση. Η γυναίκα που μετατρέπεται σε τέρας, η γυναίκα που δε μιλέται, η γυναίκα που κλαίει, η γυναίκα που είναι βρώμικη(!)... (Τα αστεία με την περίοδο στις κωμωδίες μου φαίνονται εξίσου βλακώδη με το toilet humor).

Τόσο δύσκολο είναι να αποδεχτούμε όλοι (γυναίκες και άντρες) κάτι απλά όπως είναι; Χωρίς υπερβολές; Τόση φασαρία για μία έκκριση που γίνεται μιά φορά τον μήνα;
Eσύ τι πιστεύεις;
Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο αλλά έχω τα Christian Louboutin μου :P

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Συμφωνώ σε όλα, εκτός από την βασική σου τοποθέτηση.


Η περίοδος δεν είναι σκουπίδι του οργανισμού όπως είναι τα ούρα. Δεν είναι αίμα γεμάτο μικρόβια και τοξικές ουσίες, και δεν θέλω καν να τη συγκρίνω με άλλου είδους εκκρίσεις. Το αίμα είναι σοκαριστικό γιατί έχουμε μάθει να το βλέπουμε ως συναγερμό που ενεργοποιείται από τα πολύ βασικά μας ένστικτα. Αλλά δεν αντιδρούμε με τον ίδιο τρόπο απέναντι στο αίμα της περιόδου και στο αίμα που τρέχει από μια πληγή, αν κόψουμε το χέρι μας. Το αίμα της περιόδου συνοδεύεται από μια αηδία, ακριβώς αυτή που έχεις κι εσύ και νομίζεις ότι είναι δικαιολογημένη, αλλά δεν είναι. Έχεις μάθει να αηδιάζεις με αυτόν τον τρόπο γι'αυτό το συγκεκριμένο αίμα, επειδή βγαίνει «από εκεί». Έχεις συνηθίσει να αηδιάζεις με το σώμα σου. Η παρομοίωση της εικόνας της φωτογράφου με τις «σκατωμένες πάνες» λέει τα πάντα για το πώς έχεις μάθει να αντιμετωπίζεις την περίοδο, και δεν το καταλαβαίνεις καν.


Τα έργα των καλλιτεχνών δεν έχουν μόνο ή πάντα στόχο να μας κάνουν να νιώσουμε καλά. Η φωτογράφος δεν θέλει να μας πείσει να μην φοράμε σερβιέτες. Θέλει να κανονικοποιήσει το θέαμα για να μην είναι τόσο σοκαριστικό, αηδιαστικό, τόσο αμφιλεγόμενο, για να καταφέρει δηλαδή αυτό που εύχεσαι εσύ να γίνει. Όσο οι γυναίκες παθαίνουν πανικό αν τους συμβεί ατύχημα, τόσο χρειάζονται τέτοιες εικόνες, γιατί είναι απλώς μια ανθρώπινη λειτουργία όπως η αναπνοή (και όχι όπως το κατούρημα). Είναι η λειτουργία που υπενθυμίζει την πιθανότητα αναπαραγωγής (και όχι έκκριση βλαβερών ουσιών).


Ζητώ κι εγώ συγνώμη για το μεγάλο κείμενο, αλλά προχθές βγήκε ο Τραμπ.

 

H ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ

Νομίζω ότι μόλις έπαιξε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα το χιτ "δεν έχω πρόβλημα με τους γκέι αρκεί να μην το διατυμπανίζουν" σε remix περιόδου.

79

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#2 Υποχρεωμένη -με την κυριολεκτική έννοια του όρου - δεν είσαι, ούτε να της κάνεις παρέα, ούτε να πηγαίνετε κάποια βόλτα, ούτε και να της συμπαρασταθείς -όπως η μητέρα σου έκανε στην δική της- σε περίπτωση ασθένειας, εάν δεν το επιθυμείς. Το να προσφέρουμε στήριξη, μια βόλτα, μια οικονομική βοήθεια ή ακόμα και παρέα σε γονείς ή παππούδες, δεν βρίσκεται στην σφαίρα των υποχρεώσεων, αλλά των αξιών στις οποίες πιστεύει ο καθένας μας. Δεν καταλαβαίνω ωστόσο, γιατί να παραμένεις στα 28 στο πατρικό, τι σε εμποδίζει ακριβώς να ανεξαρτητοποιηθείς (δηλαδή να σταθείς οικονομικά στα πόδια σου) και να αποχωρήσεις; Γιατί "πάει πίσω η ζωή σου"; Επειδή μήπως θεωρείς αυτονόητη την "υποχρέωση" των γονιών σου, να σου παρέχουν -ακόμα- στέγη και διατροφή; #4 Φίλε μου, πονεμένη ιστορία το ΤΕΒΕ και τα επιμελητήρια, ακόμα και ο μπαμπούλας της ΑΕΠΙ, αλλά θεωρώ ότι θέτεις λάθος προτεραιότητες. Τα χρέη σου στο δημόσιο, ούτε να τα αγνοείς πρέπει, γιατί ξέρεις, δεν κοιμούνται αλλά αβγατίζουν τα ρημάδια. Δεν μας αναφέρεις αν έχεις προχωρήσει σε ρυθμίσεις, εάν όχι, συμβουλέψου ένα ΚΑΛΟ λογιστή. Σε κάθε περίπτωση, μια επιχείρηση σε λειτουργία συνεπάγεται πάγια, που πρέπει να καλύπτονται, όχι να προστίθενται στο ήδη υπάρχον χρέος. Δες τι μπορείς να διορθώσεις στο μαγαζί σου (happy hours, εξυπηρέτηση, καθαριότητα, ποιότητα) αλλά διάλειμμα να πάρεις όσο είσαι ΕΣΥ υπόχρεος, δεν βλέπω πώς μπορεί να γίνει. Ούτε καν μεταβίβαση, γιατί προφανώς και η μητέρα σου δεν θα αποδεχθεί να αποπληρώνει να χρέη, επομένως πάλι σε σένα καταλήγουμε. Εάν ο πατέρας σου δεν καταλαβαίνει την κατάσταση με απλά ελληνικά, απλά σταμάτησε την χρηματοδότηση, χωρίς τύψεις ή φωνές.
#4 Αγαπητέ φίλε, μαγαζί δεν έχω, αλλά θα σου πω κάποιες ιδέες που μου έρχονται, μήπως σου φανεί κάποια χρήσιμη.1)Δε με ελκύουν να μπω μαγαζάκια που είναι πολύ σκοτεινά και δεν ανάβουν τα φώτα τους (ναι ξέρω η ΔΕΗ είναι άτιμο πράγμα, αλλά για μένα είναι απωθητικό).2)Δεν ξαναπάω σε μαγαζιά που δεν είναι καθαρά είτε στο χώρο του μαγαζιού είτε στο χώρο της τουαλέτας.3)Είναι ωραίο να ακούγεται μουσική σ’ ένα μαγαζί, όσο μικρό κι αν είναι. Όχι σε πολυ δυνατή ένταση, αλλά ούτε πολύ σιγά. Θα μπορούσε να παίζει ραδιόφωνο (Pepper, En lefko, Kosmos, αλλα και ελληνικά αν σ’ αρέσουν περισσότερο) ή θα μπορούσες να φτιάξεις playlist με τρραγούδια που θα σου ταίριαζαν για το χώρο. Ακόμα κι αν δεν έχεις χώρο να κάθονται η μουσική φτιάχνει πολυ το χώρο.4)Θυμάσαι να άκουσες παράπονα τον πρώτο χρόνο για κάτι? Είναι η ποιότητα του καφέ σου καλή?5)Αφού βοηθάει η μητέρα σου θα μπορούσε ίσως να φτιάχνει μερικά σπιτικά κεικ (κεικ μήλο-καρύδι, κεικ μπανάνα-σοκολάτα, κεικ πορτοκάλι) κάτι λίγο διαφορετικά απ’ ό,τι μπορείς να βρεις στα κοντινά καφέ.6)Θα μπορούσες ίσως να κάνεις κάποιες προσφορές για κάποιες ώρες αν είναι πέρασμα και περναει κόσμος που πάει για δουλειά και να έχεις έξω εναν πίνακα να τις γράφεις. 7)Δεν ξέρω αν έχεις και σφολιατοειδή, αν δεν έχεις θα μπορούσες να βάλεις ή αν έχεις να προσέξεις την ποιότητα τους, να βάλεις ίσως μια ποικιλία8)Αν κάθεται και η μητέρα σου στο μαγαζί, μήπως θα ήταν επιλογή να κάνεις και delivery? Θα ανέβαζε καθόλου το τζίρο?9)Θα μπορούσες με μικρές αλλαγές να κάνεις το χώρο σου πιο ζεστό ίσως?10)Και μια τελευταία σκέψη για αυτούς που δεν πίνουν καφε, έχε ωράια ποιότητα σοκολάτας και επίσης θα μπορούσες να φτιάχνεις 3-4 είδη φυσικών χυμών με έναν αποχυμωτή. Κάνε μια προσπάθεια να αλλάξεις κάποια πραγματάκια και κράτησέ το λίγο ακόμα να δεις πως θα πάει. Προς Θεού, όχι γκρίνια στους πελάτες δε βγαίνω, χρωστάω πολλά και τέτοια. Όχι μόνο δε βοηθάει, αλλά χάνεις και κόσμο έτσι. Χαμόγελο και ευγένεια!
Εξαίρετες συμβουλές.Υπάρχουν όντως κάποια πράγματα που φαίνονται μικρά αλλά κάνουν τεράστια διαφορά.Θα επισημάνω πολύ σύντομα μερικά.Η μηχανή του espresso ΠΡΕΠΕΙ να καθαρίζεται κάθε 15 μέρες,αλλάζει η γεύση του καφέ.Ελπίζω να μην βαριέται κάποιος να το κάνει.Ο portioli espresso και decaffeinated είναι μακράν ο καλύτερος που κυκλοφορεί (σε καφετέριες,όχι γενικά στο εμπόριο).Αυτό το υπογράφει coffee maniac που υποχρεώθηκε να κόψει τον καφέ και να τον αντικαταστήσει με decaffeinated.Δεν νομίζω να υπήρξε πιο caffeine addicted person από μένα σ αυτό τον πλανήτη, έπαθα κανονικότατο στερητικό όταν τον έκοψα.Επίσης η γουστοζικη,κομψή,χαρούμενη, ζεστή διακόσμηση δεν είναι θέμα χρημάτων,αλλά θέμα έξυπνων ιδεών.Όσο πιο χαρούμενα χρώματα έχει ο χώρος και καλή μουσική εννοείται,τόσο περισσότερο κόσμο θα έχεις.Επίσης,να κερνάς και να χαμογελάς εγκάρδια,να κάνεις χιούμορ και κομπλιμέντα.Όλοι είναι πνιγμένοι στα προβλήματα,ας βλέπουν το καφέ σου ως όαση. Τέλος, έχω να σου προτείνω να καθιερωσεις το καφέ σου ως τόπο συνάντησης ομάδων,ποδηλατιστών, ή άλλων ή ως τόπο συνάντησης για book crossing,δες στο διαδίκτυο τι είναι.Γενικά,προσπάθησε να τραβήξεις κάποιες ομάδες ανθρώπων στο καφέ σου.Έγραψα ενδεικτικά δύο,μπορείς να σκεφτείς και άλλες.Και τέλος ,η συμβουλή για σπιτικά,πεντανόστιμα γλυκά,π.χ. πορτοκαλόπιτα ή μπισκότα τεράστια που θα τα πουλάς με το κομμάτι,όπως και πρωτότυποι,φρέσκοι,νόστιμοι χυμοί,(μπανάνα,ταχίνι,κακάο,γάλα ή τζίντζερ,πορτοκάλι,καρότο,μήλο) σε προσιτές τιμές,σίγουρα θα σου φέρουν κόσμο.Καλό θα είναι να υπάρχει και κανένα περιοδικό της προκοπής ,όπως και επιτραπέζια (Scrabble,κτλ).Η μαμά θα πρέπει να οριοθετηθεί όπως και ο μπαμπάς. Καλύτερα να συμφωνήσετε σε συγκεκριμένες ώρες και ποσό και αν υπερβαίνουν οι ανάγκες τους τα χρήματα που δίνεις,τουλάχιστον να έχουν συναίσθηση οι γονείς σου,ότι τους δίνεις έξτρα χρήματα.Αν γκρινιάζει η μαμά μέσα στο καφέ,να της το απαγορέψεις,δεν σου κάνει για βοηθός. Επαναλαμβάνω,ο χώρος σου πρέπει να αποπνέει χαρά,η διάθεση είναι ταχύτατα μεταδιδόμενη.
Φίλε του #4είσαι πάρα πολύ καλός γιος σε αντίθεση με τους γονείς σου, ως ο πιο κοντινός τους άνθρωπος εσύ "οφείλεις" να τους βοηθήσεις πρώτος στις δυσκολίες, αλλά να τους βοηθήσεις όχι να θυσιαστείς. Φρόντισε ΑΜΕΣΩΣ να ρυθμίσεις τα χρέη σου όσο ακόμη δεν είναι δυσβάσταχτα. Και συζήτησε με ένα λογιστή να δεις αν έχεις οικονομικό μέλλον, αλλιώς πάρε τη δύσκολη απόφαση να το κλείσεις.
#3 – Βρίσκω άκομψο το σχόλιο της Λίνας για τη Χίλαρυ, δεν ταιριάζει σε κανένα σημείο με το θέμα της ερώτησης και βγάζει ειρωνεία κ υπεροψία. Δεν μπαίνω καν στην αντιπαράθεση Χίλαρυ vs Τραμπ, γιατί δεν ρωτάει τίποτα σχετικό η κοπέλα της ερώτησης. Επίσης, ολόκληρη η απάντηση δε δίνει καμία μα καμία βοήθεια στην κοπέλα της ερώτησης. Ωραίο να έχει guest η στήλη, αλλά να βοηθάνε με την απάντησή τους, το σχολιασμό τον κάνουμε κ μόνοι μας οι σχολιαστές νομίζω.
#4Δεν αναφέρεις που βρήκες τα χρήματα για να ανοίξεις αυτό το μικρό καφέ, στα 24.Μήπως συμμετείχαν οικονομικά οι γονείς? Αυτό θα εξηγούσε γιατί περιμένουν τώρα απολαβές αλλά και τι ασχετοσύνη - ο κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να καταλάβει ότι είναι δύσκολο για ένα μαγαζί να αποδώσει και να διατηρήσει κέρδη τα πρώτα χρόνια που γίνονται και λάθη και υπάρχει και απειρία.
#2Οι άνθρωποι έχουν πρώτιστο και τεράστιο καθήκον στα ΔΙΚΑ τους παιδιά. Οι καλοί γονείς αξίζουν την ευγνωμοσύνη μας (όλοι οι γονείς αξίζουν κάποιου σεβασμού γιατί είναι βγάλσιμο εντέρων να γίνεις γονιός) και την κάποια φροντίδα μας εφόσον όμως πρώτη προτεραιότητα είναι η οικογένεια και η ζωή που ΘΑ φτιάξουμε εμείς οι ΙΔΙΟΙ. Και τα παιδιά μας θα πρέπει να αναμένουμε ότι στα δικά τους τα παιδιά θα οφείλουν την πρώτη προτεραιότητα κι όχι σε μας. Έτσι πάει κι η αξία μας είναι αντιστρόφως ανάλογη της ηλικίας μας.
#1"O αδερφός αποφάσισε να παντρευτεί""την γνωρίζω έξι μήνες όσο περίπου τα έχουν"O αδερφός έπαθε πρεμούρα να παντρευτεί πάση θυσία και η πρώτη που έλαχε στο δρόμο του ήταν αυτή που κυνηγάει γιατρούς/δικηγόρους και στο εξάμηνο επάνω έχει αρχίσει να "αλλάζει" και να δημιουργεί περίεργο κλιμα;Mην ανησυχείς και τόσο εξομολογούμενη. Αν ο αδερφός βλέπεται (και δεν έχει πάθει παράκρουση μέσης ηλικίας που νομίζει ότι αν δεν κάνει οικογένεια θα πέσει η ζάχαρη στο νερό) το πιθανότερο είναι ότι ΔΕΝ θα παντρευτούν και θα χωρίσουν. Εφόσον φυσικά αυτά που μας λες τα αντιλαμβάνεται κι ο αδερφός έτσι.
Αδιάφορες έως "στην κοσμάρα τους" οι απαντήσεις της καλεσμένης σήμερα. Δεν είδα ούτε μία επικοδομητική συνεισφορά στα προβλήματα των ερωτώντων στα γραφόμενά της σε αντίθεση με την Λένα, που φάνηκε ότι πραγκατικά αφιέρωσε χρόνο και κόπο να απαντήσει, δείχνοντας ότι έχει καταλάβει. Η άλλη απαντούσε με μια απάθεια και υπεροψία και περίμενα να πετάξει και κάνα "αχ, χρυσό μου" στο τέλος. Το βιογραφικό της επίσης δε με εντυπωσίασε. Μας παρουσιάστηκε σαν μια χίπστερ νοικοκυρά που σηκώνεται στην 11, κάθεται όλη μέρα στο σπίτι, πίνει καφεδάκι με τις φιλενάδες της που είναι σούπερ και ευκαιριακά γράφει και καμιά στήλη στην Καθημερινή για το χαρτζιλίκι, να βγάζει τα κομμωτήριά της. Με ποιά κριτήρια επιλέχθηκε; Δε την ξέρω ούτε αυτήν, ούτε την δουλειά της, αλλά από όλο το πακέτο και τις απαντήσεις, αυτή την αύτα μου έβγαλε... Κάπου δε το χειρίστηκε το όλο εγχείρημα σωστά, την πήρε την στήλη στα πολύ ελαφρά. Δεν είναι Cosmopolitan. Γνώμη μου πάντα. Μπορούσε και καλύτερα, αν είναι δημοσιογράφος.
Εγώ νομίζω, πάλι, ότι λέει ξεκάθαρα ότι αυτές είναι σκέψεις κ συμπεριφορές 15χρονου = ανώριμες. Απλά το λέει με στυλ.(Και, υπό αυτό το πρίσμα, το αναφερθέν παράδειγμα ΕΙΝΑΙ σχετικό με την ερώτηση.)
Κ η 7 μου άρεσε, ήταν μια εύγλωττη κ με χιούμορ παρομοίωση για να πει ότι η ερωτώμενη λέει ακριβώς αυτο: "δεν έχω κανένα πρόβλημα με την περίοδο, αρκεί να μην φαίνεται". Κ επιδή ξέρουμε , από την εμπειρία μας με τους ομοφυλόφιλους, τι σημαίνει αυτό για όποιον το λέει, μπορούμε να καταλάβουμε τι δηλώνει αυτή η ρήση για την κοπέλα της ερώτησης 7. Για όποιον δεν διακρίνει τον κραυγάζοντα αεύστοχο παραλληλισμό, κάτι δεν βλέπει σωστά!
Εμένα, πάλι, μου άρεσε η 7. ...Και πιστεύω πως το ταμπού της εμμήνου ρύσεως εδράζεται και στον μισογυνισμό (παρακολουθήστε τις τοποθετήσεις των διαφόρων θρησκειών επ' αυτού, καθώς και τις εξωστρακιστικές συνήθειες που υφίστανται γυναίκες διαφόρων εθνοτικών ομάδων, βλ. Καλάς, Νεπαλέζες) αλλά πιθανότατα άπτεται και άλλων πραγμάτων, όπως πχ. της άγνοιας, του "υπερφυσικού" (γέννηση-θάνατος), των κακών συνθήκων υγιεινής (ή τεσπά των .. μαλλον αναπόφευκτων, που επικρατούσαν παρελθοντικά) και ίσως στο γεγονός ότι οι ανδρες δεν μπορούν, ακριβώς, να πηδάνε και να χαίρονται την περιοδεύουσα γυναίκα, εκείνες τις μέρες, εκτός κι αν αρέσκονται στα bloodbaths. Φυσικά και η μιρμιρίαση, η υπέρτατη ντροπή που αισθάνοται οι γυναίκες, αν έχουν ένα (όσο κι αν προσέχουν) ατυχηματάκι δεν αφορά "απλά" την σιχασιά, εντούτοις είναι κάτι που όντως αντιμετωπίζεται σαν σκατά. Shame.
η δικη μου γνωμη παλι, ειναι οτι η βαρυτητα των απαντησεων ηταν ευθεως αναλογη με την σοβαροτητα των ερωτησεων...οταν ρωταει καποιος σαν μελος του κοσμοπολιταν, δεν απαντας σαν ακαδημαικος.
#7 Πολύ μου άρεσε η απάντηση της Λίνας!!! Συζητάμε για την αηδία προς την ίδια την περίοδο όταν υπάρχει κόσμος που θεωρεί αηδιαστικό και βρώμικο το πακέτο με τις σερβιέτες. Ναι μιλάω γι αυτό το καθαρό με τις πεντακάθαρες, απαλλαγμένες μικροβίων σερβιέτες, γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι, που οι συνάδερφοι μου τις παίρνουν κρυφά σε τσαντούλα όταν πηγαίνουν στην τουαλέτα και οι κοπέλες στο σουπερ μάρκετ τις βάζουν σε ξεχωριστή σακούλα μη τυχόν βρωμίσουν τα άλλα προϊόντα. Για ποια περίοδο μου λέτε τώρα!
Τα (καθαρά) είδη που άπτονται της υγιεινής (σερβιέτες ή βαμβάκι ή skatopaper)πιστεύω μπαίνουν σε ξεχωριστές σακούλες στο σούπερ μάρκετ για να μην λερωθούν από τα τρόφιμα που μπορεί να στάξουν ή να μεταφέρουν μυρωδιές κλπ. Όχι γιατί αυτά θα μολύνουν τα υπόλοιπα.
Θα μπορούσε να είναι και έτσι αλλά υπάρχουν πραγματικά άνθρωποι που αηδιαζουν στη θέα μιας καθαρής σερβιέτες και εμένα τουλάχιστον στο σούπερ μόνο στις σερβιέτες έχουν επιφυλάξει τέτοια ειδική μεταχείριση. Κάνεις πότε δεν ξεχώρισε το βαμβάκι η το χαρτί υγείας η τα χαρτομάντιλα. Επιπλέον δεν λερωνονται βρίσκονται σε διπλή συσκευασία.
#7"Δεν υπάρχει κανένας να την βλέπει αντικειμενικά για αυτό που είναι; Είτε θα την βλέπουν σαν το κακό ή θα την εξυμνουν; "παρα μα ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ , την βλεπουν μια χαρα.το οτι δεν βρισκονται στον περιγυρο σου, ειναι το ανησυχιτκο...
#3 Να υποθέσω πως όταν η μαμά ήταν στην ηλικία σου, «ήταν μόλις 45 κιλά και χωρούσε σε αυτή την πένσιλ φουστίτσα που, για να δω, εσένα ούτε το μπράτσο σου δεν μπαίνει». Θέσε τα όριά σου πάραυτα και κάνε την να καταλάβει μέχρι πού μπορεί να το ανοίγει το στοματάκι της.Στο θέμα των κιλών, άμα γουστάρεις να τρως λιχουδιές σε τσιμπημένη ποσότητα, με γειά σου με χαρά σου. Αν όμως υπάρχει κάποια συναισθηματική σχέση με το φαγητό, π.χ. τρως πολύ όταν είσαι στεναχωρημένη/ θυμωμένη/ λυπημένη κτλ, τότε καλό θα ήταν να το ψάξεις. Just sayin
#2 Πότε θα καταλάβουν οι άνθρωποι πως ο ρόλος αυτός ανήκει πρωτίστως στο σύντροφο τους και δευτερευόντως στους φίλους τους; Παντρεύονται έχουν αποτυχημένους γάμους κρεμάνε όλη τη ζωή τους στα παιδιά τους, θεωρούν μέχρι και κακό να επιδιώξουν ένα καλύτερο σύντροφο μια πιο κοινωνικοποιημένη ζωή, ενδιαφέροντα, στο όνομα του ότι αν το κάνουν αυτό δεν είναι καλοί γονείς και φυσικά χαρακτηρίζουν όποιον δεν κάνει το ίδιο σαν αδιάφορο. Και μετά στέλνουν το λογαριασμό της μοναξιάς τους στα παιδιά τους. Και το αστείο είναι πως δεν θεωρούν ότι είναι εγωιστές , αλλά τρομερά αφοσιωμένοι και καλοί γονείς!
#6.Καλά κάνεις και σκέφτεσαι κάποια πράγματα για το μέλλον.Λογικό να συμπεριλαμβάνεις σε αυτά και τον προβληματισμό σου σχετικά με τα παιδιά.Μήπως βιάζεσαι όμως λίγο να τα τακτοποιήσεις όλα;Στο χωριό μου αυτό το λένε "πριν το βούδι (βόδι) το σκοινί".Ακόμα δεν έχεις ξεμπερδέψει με τη θητεία σου,που έτσι κι αλλιώς τα μεταθέτει όλα μήνες μακριά.Δεν ξέρεις μέχρι τότε τι εξελίξεις θα υπάρχουν σε σχέση με τη σίγουρη δουλειά,που λες.Δεν ξέρεις πώς θα είσαστε με το σύντροφο σου.Δεν ξέρεις καλά καλά,αν θέλεις παιδιά.Σκέφτεσαι υπό ποιες συνθήκες θα ήταν πιο εύκολο να γίνεις γονιός,αν κάποτε το θελήσεις εσύ κι ο τότε σύντροφός σου,όταν όλα αυτή τη στιγμή είναι στον αέρα.Εγώ θα έλεγα αυτό το διάστημα υποχρεωτικής αδράνειας,αφού θα είσαι φαντάρος,να εξετάσεις τις προοπτικές σου κι εδώ,πέρα από τη δουλειά που θεωρείς δεδομένη,και στο εξωτερικό.Βλέπεις κι αποφασίζεις.Φαντάζομαι,ότι τώρα θα ετοιμάζεσαι να παρουσιαστείς ή θα είσαι ήδη στο στρατό,όποτε καλός πολίτης!
#7Δεν το περιμενα ποτε, αλλα θα απαντήσω για την περίοδο.Κατ αρχήν, τι αποστροφή ειναι αυτη για το σωμα σου και τις λειτουργίες του; Για πολλες η περίοδος ειναι μια ταλαιπωρία, αλλα τόση αηδία που μας περιγράφεις, δεν το φανταζόμουν. Και νομίζω ότι εσύ η ιδια δαιμονοπιοεις την περίοδο στις συζητήσεις σου, γι'αυτο και βλέπεις την αναλογη αντιμετώπιση και απο τους αλλους. Προσωπικα, δεν ειχα ποτε προβλημα να μιλήσω γι αυτό, ότι "εχω περίοδο", με γυναικες ή αντρες, με καμια μυστικοπάθεια και με καμια μορφή αηδίας. Και κανενας δεν ένιωσε αποστροφή κατα την διάρκεια της συζήτησης, και μάντεψε γιατι.