ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

150 - 80 - 70 - 60 - 30

150 - 80 - 70 - 60 - 30 Facebook Twitter
10
  • Γυρίζω πίσω: αυτό σημαίνει επέτειοι. Όσο κι αν συχνά είναι τυπικές και άδειες (ιδιαίτερα οι «εθνικές»), μερικές φορές πλουτίζουν τη μνήμη – και τη ζωή μας.
  • Το «γρουσούζικο» 13 είναι έτος σημαδιακό. Και σε γενικό και σε ατομικό επίπεδο. Εδώ παίζουν στρογγυλοί αριθμοί: 150, 80, 70, 60, 30 χρόνια.
  • Τα 150 και τα 80 χρόνια είναι επέτειοι αρχής και τέλους για τον Κωνσταντίνο Καβάφη. (Που μερικοί κανίβαλοι αποκαλούν «Κώστα». Επί το δημοκρατικότερον).
  • Το τι είναι ο Καβάφης για τον καθένα μας μπορεί να αποτελέσει θέμα βιβλίων – πολλών προσωπικών ημερολογίων. Το τι σημαίνει για την Ελλάδα είναι πια ξεκάθαρο. Ο μόνος μας παγκόσμιος ποιητής. Ο Ελύτης δεν μεταφράζεται. Ο Σεφέρης μεταφράζεται καλύτερα (όπως και ο Ρίτσος), αλλά δεν έχουν τόσο ξεκάθαρο ιδεότυπο. Δεν μπορούν να γίνουν ποιητικά brands. Ο Καβάφης ζει, κυκλοφορεί, διαβάζεται, υπάρχει, σε όλη την υφήλιο.
  • Μαζί με τον Καβάφη γιορτάζουμε και την επέτειο του εκδότη του – τα 70 χρόνια του «Ίκαρου». Αυτός ο οίκος, που ίδρυσαν ο Νίκος Καρύδης, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Αλέκος Πατσιφάς μέσα στην Κατοχή (αργότερα έμεινε μόνον ο Καρύδης), είναι όλη η ελληνική ποίηση. Εκεί πρωτο-εκδόθηκαν – ή εκδόθηκαν οριστικά: Σολωμός, Σικελιανός, Καβάφης, Σεφέρης, Ελύτης, Γκάτσος, Εγγονόπουλος, Καρούζος, Δημουλά. Πώς χωράει τόση πολλή δόξα (και δύο Νόμπελ) σε ένα τόσο μικρό μαγαζί;
  • Έζησα τον «Ίκαρο» στη δεκαετία του '70 – ήταν ο πρώτος μου εκδότης. Έβγαλα εκεί 4 βιβλία – μία ποιητική συλλογή και 3 δοκίμια, με επιμελητή τον σπουδαίο Παναγιώτη Μέρμηγκα. Ο αρχοντικός Νίκος Καρύδης, καλός ποιητής και ο ίδιος, παρέμεινε ποιητής και ως επιχειρηματίας. Έτσι, στο πέμπτο βιβλίο μας του ήταν αδύνατο να διαχειριστεί μία εκρηκτική συλλογή αφορισμών που εξαέρωνε χίλια αντίτυπα την ημέρα (και εξακολουθεί να πουλάει, urbi et orbi).
  • Στον «Ίκαρο» υπήρξε ευτυχώς συνέχεια, και μάλιστα άριστη. Και η πρώτη γενεά (Χρυσή και Κατερίνα) και η δεύτερη (Μαριλένα και Νίκος) βγήκαν αντάξιοι!
  • Κι ας πάω στις προσωπικές επετείους: 60 χρόνια από τότε που, έφηβος, κυκλοφόρησα την πρώτη μου ποιητική συλλογή. Ωραία ποιήματα – μόνο που δεν ήταν εντελώς δικά μου. Ασυναίσθητα, είχα ενσωματώσει μεγάλες επιρροές!
  • Και πέρασαν 30 χρόνια από τότε που εγκατέλειψα τις επιχειρήσεις και τη διαφήμιση, για να αφοσιωθώ στο γράψιμο. (Αν έκανα καλά που κλότσησα τα πολλά λεφτά για την αβέβαιη δόξα – δεν θα το μάθω ποτέ).
10

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

7 σχόλια
πολυ καλα κανατε κε Δημου.και σας το λεει το παιδι εξωτερικων εργασιων του Ικαρου για τα χρονια 74-78 (τι υπεροχη εποχη). Οντως ο ΙΚΑΡΟΣ ηταν ενα καλλιτεχνικο καφενειο απιστευτου επιπεδου, καθε μερα περνουσαν απο εκει οι Ελυτης, Χατζιδακις,Τσαρουχης,Μοραλης, Ανδρονικος και αλλοι πολλοι,που το 14χρονο μυαλο μου δεν μπορουσε να καταλαβει το μεγεθος τους.Ειμαι ομως τρομερο υπερηφανος που δουλεψα εκει (ναι τοτε δουλευαν και 14χρονοι πηγαινοντας σε νυχτερινα σχολεια),και το θυμαμαι με τρομερη συγκινηση.
Νίκο,Αν δεν είχες κυνηγήσει την "αβέβαιη δόξα", πολλοί από εμάς θα ήμασταν φιλοσοφικά ανερμάτιστοι και ηθικά/ανθρωπιστικά ορφανοί.Ευτυχώς που παράτησες τις επιχειρήσεις και μπορέσαμε κάποιοι από εμάς να σε "συναντήσουμε" στη ζωή μας!Δεν έχουμε ούτε χρήματα να σου δώσουμε, ούτε δόξα.Εκείνο όμως που μπορουμε να σου υποσχεθούμε είναι ότι για όσο ζουμε θα σου λέμε από μακριά και φανεράσιγανά και ταπεινά "σ΄ ευχαριστούμε"!Με ευγνωμοσύνη,Κάπα
"Και πέρασαν 30 χρόνια από τότε που εγκατέλειψα τις επιχειρήσεις και τη διαφήμιση, για να αφοσιωθώ στο γράψιμο. (Αν έκανα καλά που κλότσησα τα πολλά λεφτά για την αβέβαιη δόξα – δεν θα το μάθω ποτέ)." Οδρόμος της ζωής κάποιες φορές περνάει από "διχάλες", όπου ο άνθρωπος πρέπει να πάρει μια απόφαση για το ποια απο τις δύο κατευθύνσεις θα διαλέξει.. Τελικά ότι και αν γίνει , αυτό που πραγματικά μετράει είναι να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας , και να αποδεχτούμε με θάρρος το αποτέλεσμα της επιλογής μας, οποιο και αν είναι αυτό... Εμείς διαλέγουμε , εμείς καρπωνόμαστε το αποτέλεσμα!
> Ο Σεφέρης μεταφράζεται καλύτερα (όπως και ο Ρίτσος), αλλά δεν έχουν τόσο ξεκάθαρο ιδεότυπο.Τι σημαίνει όμως «ιδεότυπος»; Μάλλον είναι ο Idealtypus του Max Weber.[Ideal Type](http://bit.ly/Xpc4ai)> An ideal type is formed from characteristics and elements of the given phenomena, but it is not meant to correspond to all of the characteristics of any one particular case. It is not meant to refer to perfect things, moral ideals nor to statistical averages but rather to stress certain elements common to most cases of the given phenomena. It is also important to pay attention that in using the word “ideal” Max Weber refers to the world of ideas (German: Gedankenbilder "thoughtful pictures") and not to perfection; these “ideal types” are idea-constructs that help put the seeming chaos of social reality in order.
> Ο Καβάφης ζει, κυκλοφορεί, διαβάζεται, υπάρχει, σε όλη την υφήλιο.[Μεταφράσεις Καβάφη στ' Αγγλικά](http://bit.ly/Zry0HI):> υπαρχουν πολλές και καλές μεταφράσεις. > Οι καλύτερες [αγγλικές] μεταφράσεις είναι των Σαββίδη, Keely & Sherrard, της Rae Dalven, της Aliki Barnstone. Υπάρχουν καλές μεταφράσεις τους σε γλώσσες πέραν των Αγγλικών;
> με επιμελητή τον σπουδαίο Παναγιώτη ΜέρμηγκαΓιατί ακόμα και σήμερα, στην εποχή του Διαδικτύου, οι συγγραφείς απευθύνονται σ' εκδοτικούς οίκους για να εκδώσουν τα βιβλία τους; Γιατί πολύ απλά δεν ανεβάζουν τα κείμενά τους στον ιστότοπό τους;Να θεωρούν τελειωμένο έργο μόνο το τυπωμένο χαρτί, ενώ το κείμενο στην οθόνη του υπολογιστή το βλέπουν μόνο ως κάτι εν δυνάμει;Μήπως προσδοκούν κέρδη και βιοπορισμό απ' την πώληση των βιβλίων;Ή είναι η επιμέλεια του κειμένου από επαγγελματία που κάνει τη διαφορά; Ασφαλώς κάποια βιβλία έχουν ανάγκη εικονογράφησης ή επαλήθευσης (π.χ. μαθηματικά συγγράμματα), αλλά ένα μυθιστόρημα ή μια ποιητική συλλογή;Αν όμως ο επιμελητής κι ο διορθωτής κάνουν τη διαφορά, πώς εξηγούνται τα τόσα λάθη; Ανοίγω τη γερμανική μετάφραση του «Άξιον Εστί» («Τέταρτη έκδοση, επανελεγμένη και αναθεωρημένη») κι αμέσως (στην πρώτη σελίδα) διαπιστώνω ότι απ' το ελληνικό πρωτότυπο λείπουν τα α με οξεία και δασεία:> Πανωραία στὸν ὕπνο της π̲λ̲ω̲σ̲ε̲ καὶ ἡ θάλασσα> γάζες αἰθέρος τὶς ἀλεύκαντες> Καὶ τὰ χέρια του π̲λ̲ω̲σ̲ε̲ ὅπως κάνει> νέος δόκιμος Θεὸς> Καὶ τὰ χέρια του π̲λ̲ω̲σ̲ε̲ ὅπως κάνει> γέροντας γνωστικός Θεὸς> Ἔδειχνα τὴν ἀνάγκη ποὺ μοῦ ἐρχόταν _ρ̲μ̲η̲_> καταπρόσωπο> τὰ φιλιὰ τὰ παλιὰ θ' ἀπολύσω ποὺ ἡ λαχτάρα μου γ̲ι̲α̲σ̲ε̲!Προφανώς πρόκειται για δυσλειτουργία της γραμματοσειράς, αλλά και αποτυχία του επιμελητή.
Mερικοί συγγραφείς μπορεί να προσμένουν κέρδη, μερικοί άλλοι χρειάζονται την τελική αίσθηση του τυπωμένου και δεμένου βιβλίου - και πολλοί ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί τι σημαίνει διαδίκτυο. (Ο συντηρητισμός των διανοούμενων). Ευτυχώς ο Δήμου δεν ανήκει σε αυτούς - έχει ανεβάσει το μισό του έργο στο Ιντερνετ από το 1997.
> Ευτυχώς ο Δήμου […] έχει ανεβάσει το μισό του έργο στο ΙντερνετΠρόκειται όμως (αν εξαιρεθούν τα επικαιρικά σχόλια και πολλές αναρτήσεις σε ιστολόγια) για έργο που είχε ήδη τυπωθεί –σε βιβλίο, περιοδικό ή εφημερίδα– άρα είχε ήδη τύχει επιμέλειας. Πώς θα ήταν όμως αν επιχειρούσε κανείς να παρακάμψει τον εκδοτικό οίκο; Θ' αποδεικνυόταν ο επιμελητής αναγκαίος, χρήσιμος ή περιττός;
" μερικοί άλλοι χρειάζονται την τελική αίσθηση του τυπωμένου και δεμένου βιβλίου " ΔΕ ΛΕΩ καλό το διαδίκτυο αλλά και αυτή η αίσθηση του σκληρού εξώφυλλου , η μυρωδιά του χαρτιού καθώς και , εδώ που τα λέμε , η καλύτερη "συνεργασία" του ματιού με το χαρτί ( ακόμη και τώρα μετά από πολλά χρόνια μπροστά σε οθόνη , τα μάτια μου κουράζονται πολύ πιο γρήγορα από την οθόνη συγκριτικά με το χαρτί) δίνουν μια "ξεχωριστή αίσθηση"!
Τι ωραίο - προσωπικό και συγκινητικό - κείμενο! Η έννοια "προσωπική στήλη" (personal column) βρίσκει το νόημά της. Επιτέλους κάτι έξω από την καθημερινή μας μιζέρια!