__________________
1.
Αγαπημένοι μου, θέλω τη βοήθεια σας! Είμαι 24 και γενικά δεν φοράω ποτέ τακούνια, επειδή δεν με βολεύουν και ούτε ξέρω να τα περπατήσω. Είμαι 1,72 και έτσι η επιλογή δεν μου έχει δημιουργήσει ποτέ ιδιαίτερο πρόβλημα. Συνήθως στους γάμους κλπ επιλέγω ένα μακρύ φόρεμα ή μια μακριά φούστα για να μη φαίνεται το παπούτσι και να φαίνεται πιο ομοιόμορφο το σύνολο. Όμως τώρα έχω ένα γάμο σε λίγες μέρες και έπεσε στην αντίληψη μου ένα ωραίο μαύρο, κολλητό φόρεμα που σταματάει λίγο κάτω από το γόνατο. Πιστεύετε ότι μπορώ να βρω ένα φλατ παπούτσι που να ταιριαζει και να μη φαίνεται άσχημο ή να επιστρέφω στα μακριά φορέματα;
ΥΓ: να τονίσω πως εννοείται ότι για μια μέρα θα έβαζα τακούνια για να ταιριάζω σε μια τέτοια περίσταση, αλλά το επιχείρησα μια φορά στο παρελθόν και δεν τα περπαταγα, με περπαταγαν! Δυσκολεύομαι πολύ να ισορροπήσω και είναι γελοίο το θέαμα. Είμαι ατσουμπαλη γενικά, είμαι και αθλήτρια από μικρή...έχει συνηθίσει το πόδι μου τα αθλητικά.
-???
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μεταξύ των φλατ και των δωδεκάποντων υπάρχουν και ενδιάμεσες επιλογές και πάχη τακουνιών που περπατιούνται εύκολα, αλλά εννοείται και ότι θα υπάρχει κάποιο φλατ που θα ταιριάζει με το φόρεμα που διάλεξες. Σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να φοράς μακριά φορέματα που κρύβουν το γεγονός ότι δεν φοράς τακούνια.
__________________
2.
Αγαπητή Α, μπα
Πριν από 7-8 χρόνια συνέβη ένα περιστατικό που δεν μπορώ να ξεπεράσω. Δύο φίλες μου, η μία από αυτές εντυπωσιακά όμορφη γυναίκα, κι εγώ, είχαμε πάει σε μια θεατρική παράσταση μιας ομάδας νέων ηθοποιών (τώρα πια κάποιοι από αυτούς έχουν αναγνωρισιμότητα). Το θεατράκι ήταν μικρό και εκείνη τη μέρα σχεδόν άδειο. Καθισαμε αρκετά μπροστά, 2η σειρά με την 1η εντελώς άδεια, και η παράσταση ξεκίνησε. Καθώς εκτυλισσόταν η πλοκή, παρατήρησα ότι ένας συγκεκριμένος ηθοποιός είχε στρεψει το βλέμμα του στην όμορφη φίλη μας και κάθε φορά που είχε ατάκα για το κοινό, την έστελνε σε αυτήν. Ως εδώ κανένα πρόβλημα. Σε κάποια στιγμή λοιπόν, το σενάριο απαιτούσε να αλληλεπιδράσει με το κοινό και αυτός στράφηκε ξεκάθαρα προς εμένα και τη φίλη μου και αφού με έδειξε (σχεδόν με ακουμπησε), είπε μια ατάκα του τύπου: "πω, πω, να μια γυναίκα άσχημη, μπλιαχ", συνοδεύοντάς το με μια γκριμάτσα απέχθειας, και ολοκληρώνοντας την ατάκα: "ενώ η διπλανή της... Θέλω το τηλέφωνό σου όταν τελειώσει η παράσταση!". Γέλασε όλη η αίθουσα, η πλοκή συνεχίστηκε, κάποια στιγμή το μαρτύριο πια για μένα τελείωσε και στο φευγα ο τύπος βγήκε από τα καμαρίνια και ρώτησε τη φίλη αν της άρεσε η παράσταση, ψευτομιλησαν και αποχωρήσαμε.
Οι φίλες μου δεν έκαναν κανένα απολύτως σχόλιο για το συμβάν, μάλιστα χαρωπες πήγαμε και για ποτό, σαν να μην συνέβη τίποτα, ίσως για να μη με φέρουν σε δύσκολη θέση. Εγώ όμως ένιωσα προσβεβλημενη, ταπεινωμενη, πραγματικά δεν με έχει φέρει ποτέ φανερά κανένας σε τόσο άσχημη θέση ώστε να ντρέπομαι για την εμφάνισή μου. Κάθε φορά που σκέφτομαι το συμβάν μουδιαζω από ντροπή και αναρωτιέμαι γιατί εκείνη τη στιγμή δεν μάζεψα την αξιοπρέπεια και τα πράγματά μου για να φύγω. Πώς μπόρεσε ένας ξένος άνθρωπος να με προσβάλλει έτσι; πώς μπόρεσα να επιτρέψω σε έναν τυχαίο μαλακα να με προσβάλλει έτσι ; και τέλος γιατί οι φίλες μου δεν μου είπαν έστω μια κουβέντα και το προσπερασαν έτσι; δεν θυμωνω με αυτές τόσο, όσο με εμένα που δεν αντεδρασα. Δεν ξέρω τι φταίει. Εκτοτε, οπότε βρίσκομαι δίπλα σε άτομα που θεωρώ ότι είναι ομορφότερα από εμένα, ασχέτως φύλου, νιώθω τα λόγια και τη γκριμάτσα του να με σκεπαζουν. Για την ιστορία, πάντα είχα φλερτ, σχέσεις, κομπλιμεντα, δεν μου έλειψαν ποτέ, δεν είχα την αίσθηση ότι είμαι ο θηλυκός κουασιμοδος, αλλά ακόμα και να ήμουν, αξιζα τέτοια ξεφτίλα, στα πλαίσια της περίφημης σάτιρας;
Σε φιλώ.
- Θηλυκός Κουασιμοδος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν το επέτρεψες, έγινε χωρίς την συγκατάθεση σου. Έτσι λειτουργεί το θράσος. Αν είχες φύγει δεν θα το είχες γλιτώσει, και πάλι θα το είχες ζήσει. Και δεν ξέρουμε τι θα έκανε αν έφευγες. Λες να συνειδητοποιούσε πόσο γελοίος είναι εκείνο το δευτερόλεπτο, και να σου ζητούσε ειλικρινά συγνώμη; Ή θα έλεγε κάτι χειρότερο; Ποια είναι η ενδεδειγμένη αντίδραση σε κάτι τέτοιο; Χρειάζεσαι την ετοιμότητα της Τσέλσι Χάντλερ για να πάρεις τέτοιο ρόλο μέσα σε ένα θέατρο ως θεατής.
Τώρα όμως σκέψου γιατί έκανες το «τέχνασμα» για καμάκι αυτού του ανθρώπου σημαδούρα για το πώς βλέπεις τον εαυτό σου. Ο στόχος του ήταν να τραβήξει την προσοχή της φίλης σου. Άντρες συγκεκριμένης ιδιοσυγκρασίας πιστεύουν ότι οι γυναίκες είναι κοπάδια και αν απομονώσουν μια υποβιβάζοντας τις διπλανές της, θα την χτυπήσουν πιο εύκολα, σαν γαζέλα που έμεινε πίσω στο τρέξιμο. Είναι ένα από τα πιο παλιά «τρικ», ας πούμε, δεν είναι κατάλληλη η λέξη, αλλά τι άλλο να πω. Είναι παλιό, πολύ παλιό, αλλά επιβιώνει μέχρι σήμερα, επειδή όπως φαίνεται υπάρχουν ακόμα γυναίκες που δεν το ξέρουν ως μέθοδο για καμάκι, αλλά πιστεύουν ότι όντως είναι άσχημες.
Θα έλεγα ότι είναι καλή ιδέα να θυμώσεις και με τις φίλες σου. Γιατί όχι; Τους φάνηκε αστείο; Τους φάνηκε αμελητέο; Αγνοούν αυτό το παμπάλαιο κόλπο; Μήπως η φίλη σου κολακεύτηκε κι από πάνω; Γιατί δεν τους κάνεις μια κουβέντα; Αν το θυμούνται βέβαια, ενώ εσύ σιγοβράζεις εδώ και οχτώ χρόνια.
__________________
3.
Ναι, το ξέρω ότι θα με πεις άξεστη αλλά τον τελευταίο καιρό, όταν τρώω μόνη μου στο σπίτι, τα τρώω σχεδόν όλα με κουτάλι. Ρύζι, αρακάς, κριθαράκι, κους κους, βασικά ό,τι είναι κάπως μικρό (όχι π.χ. ψάρι), πιάνεται πολύ πιο εύκολα με το κουτάλι. Γιατί όμως το savoir vivre απαιτεί πηρούνι σε τροφές που τρώγονται ευκολότερα με κουτάλι (ενίοτε σε συνδυασμό με το κουτάλι που το χρησιμοποιείς για να κάνει αντίσταση); Τρώγανε σε παλιότερους αιώνες με το κουτάλι οι φτωχοί και για να διαχωριστούν οι πλούσιοι άρχισαν το πηρούνι έτσι για να τους δείξουν; Και τέλος πάντων, γιατί εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε πηρούνι; Σε προτρέπω την επόμενη φορά που θα φας αρακά (με πατατούλες, καρότι, κι ό,τι άλλο συνοδευτικό) να δοκιμάσεις με κουτάλι, θα δεις τεράστια διαφορά και θα με θυμηθείς.
Νεοάξεστη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πολύ καλά υποψιάστηκες, έγινε μόδα από την αριστοκρατία και έφτασε στον λαό με την μαζική παραγωγή του 19ου αιώνα. Για το ιστορικό και πολύ ενδιαφέρον κομμάτι παραπέμπω εδώ.
Όμως μην το βγάλουμε και άχρηστο βρε Νεοάξεστη. Εντάξει ο αρακάς και ο πουρές, αλλά πώς θα φας ψητό κρέας χωρίς μαχαιροπήρουνο;
__________________
4.
Dear A,mpa?,
Το καλοκαίρι φοράω καπέλο για τον ήλιο και το χειμώνα για το κρύο αλλά και τις βλαβερές ακτίνες του ηλίου που στέλνει και τότε. Έχω μακρυά, κάπως φουντωτά μαλλιά και με τα καπέλα τα μαλλιά μου πάνω-πάνω παίρνουν το σχήμα των καπέλων. Φαντάζομαι όπως και όσοι οδηγούν μηχανές αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα λόγω κράνους. Υπάρχει κάποια λύση σε αυτό πέρα από το συνεχές και ανελέητο λούσιμο; Ένας αφρός θα βοήθαγε ή θα τα έκανε και πιο λαδωμένα (γιατί τα καπέλα φέρνουν και λίγο λάδωμα, ξέχασα να πω, όσο συχνά και να τα πλένεις, είναι που ιδρώνει το κεφάλι και βαμβακερό καπέλο να ΄χεις);
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μάλλον η λιγότερη επεξεργασία και τα λιγότερα προϊόντα είναι καλύτερα σε αυτή την περίπτωση. Ίσως είναι καλύτερο να πιάνεις τα μαλλιά σου κότσο ώστε να δίνεις εσύ το σχήμα που θέλεις, και όχι αυτό που δίνει το καπέλο. Το καλοκαίρι βοηθάει αν τυλίγεις πρώτα με μαντήλι το κεφάλι σου και βάζεις το καπέλο από πάνω. Αυτό όμως που βοηθάει ακόμη περισσότερο είναι να ξέρεις ότι μόνο εσύ βλέπεις το πρόβλημα. Είμαι σίγουρη ότι αν τα τινάζεις μια φορά όταν βγάζεις το καπέλο θα είναι μια χαρά.
__________________
5.
Ειμαι ομοφυλοφιλη και στο πανεπιστημιο φλερταραμε με μια κοπελα εξι χρονια μεγαλυτερη μου με τα ματια και μισολογα. Ωσπου μια μερα παιρνω την αποφαση να της την πεσω και τηλεφωνο δεν με πηρε ποτε.. Γιατι φλερταρε αφου τελικα δεν ηθελε;
AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τι δεν ήθελε; Να τα φτιάξει μαζί σου; Γιατί φλέρταρε ενώ δεν σκόπευε να τα φτιάξει μαζί σου; Γιατί φλέρταρε ενώ δεν ήθελε καν να βγει μαζί σου για να δοκιμάσει; Αν θεωρήσουμε ότι όντως φλέρταρε, διότι μπορεί εσύ να φλέρταρες και αυτή όχι (τα μάτια και τα μισόλογα είναι αρκετά φλου), τότε, η απάντηση είναι ότι το φλερτ δεν είναι δέσμευση. Μερικές φορές το φλερτ είναι μόνο για το φλερτ, χωρίς άλλο στόχο. Μπορεί να ήθελε να επιβεβαιωθεί, μπορεί να έχει άλλη, μπορεί να μην έχει άλλη και να μην είναι λεσβία, μπορεί να είναι λεσβία και να μην το ξέρει, μπορεί να διασκέδαζε και να περνούσε την ώρα της με ματιές και μισόλογα.
Μόνο και μόνο επειδή θέλεις κάτι πάρα πολύ, δεν συνωμοτεί το σύμπαν για να το αποκτήσεις.
__________________
6.
Παρατηρώ πολλές όταν γίνονται μάνες να μιλάνε στον πληθυντικό αντί ενικό για το παιδι τους. Φαγαμε, κοιμηθηκαμε κλπ. Άκρως εκνευριστικο. Εχεις καμια ιδέα γιατί το κανουν;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ως κάποιο σημείο, όταν είναι πολύ μικρά τα μωρά, όντως χρειάζεται ο πληθυντικός γιατί είναι κάπως παραπλανητικό να πεις «έφαγε». Αν δεν ήσουν εκεί να συμμετέχεις πάρα πολύ ενεργά, αν δεν έκανες την μισή δουλειά (από το να παρέχεις την τροφή μέχρι να το βοηθάς να καταπιεί), δεν θα έτρωγε. Πράγματι είναι κάτι που έγινε από κοινού. Ακόμα και ο ύπνος. Τα μωρά μαθαίνουν να ηρεμούν και να κοιμούνται με την βοήθεια των γονιών τους. Χρειάζεται πολύ κούνημα, υπομονή, και διάφορα κόλπα για να ησυχάσουν αρκετά ώστε να κοιμηθούν.
Αυτό για τα βρέφη. Αν το παιδί πάει δημοτικό, είναι άλλο το θέμα.
_________________
7.
Αγαπητή μου Αμπα, σου εύχομαι ολόψυχα καλή χρονιά!
Να σου πω κι εγώ το «πρόβλημα» μου. Έχω μια πολύ καλή φίλη η οποία έχει παχύνει αρκετά τον τελευταίο καιρό. Όταν γέννησε πριν από 4 χρόνια είχε βάλει 5 κιλά τα όποια από μόνη της έλεγε ότι πρέπει να χάσει. Βέβαια δεν έκανε καμία προσπάθεια και με την πάροδο των χρόνων τα 5 έγιναν 10+.
Αραιά και που αναφέρει ότι θέλει να αδυνατίσει. Εγώ πάντα είμαι υποστηρικτική, ποτέ δε της λέω ότι έχει μεγάλη διαφορά από πριν (ήταν κανονική στα κιλά) και της προτείνω να ξεκινήσει με έναν καλό διαιτολόγο και με μια ελαφριά δραστηριότητα όπως το περπάτημα. Όμως ποτέ δεν το κάνει και από μόνη της λέει δικαιολογίες όπως «καλοκαίριασε, κάνει ζέστη, δεν μπορώ να ζοριστώ τώρα», «χειμώνιασε, η κακοκαιρία με ρίχνει ψυχολογικά», «μετά από το Σεπτέμβριο που θα ξεκινήσει ο Παιδικός», «μετά από τις γιορτές», «μετά από τον Ιούνιο που θα κλείσει ο Παιδικός» κ.λπ. Τονίζω ότι τα λέει αυτά από μόνη της γιατί εγώ ποτέ δεν της έχω θίξει το θέμα, ούτε έχω σχολιάσει την εμφάνιση της, ούτε τη ρωτάω αν πήγε σε διαιτολόγο ή πότε θα πάει.
Την μόνη φορά που την είδα να αγανακτεί πραγματικά με τα κιλά της ήταν κάποια στιγμή που βιαζόμασταν και περπατούσαμε γρήγορα. Είχε λαχανιάσει και μου είπε «Πρέπει οπωσδήποτε να αδυνατίσω, σαν μπόγος έχω καταντήσει, ούτε να περπατήσω γρήγορα δεν μπορώ!».
Τελευταία είχαμε να βρεθούμε από κοντά 2 μήνες επειδή έλειπα και όταν ξαναβρεθήκαμε ήταν σαν να είδα όλη τη διαφορά με το πριν μαζεμένη. Ίσως πάχυνε λίγο ακόμα, ίσως επειδή είχα να τη δω καιρό μου έκανε τόση εντύπωση.
Τι πρέπει να κάνω ως φίλη που τη νοιάζομαι; Να της πω κάτι με ωραίο τρόπο για να την ταρακουνήσω; Προφανώς και καταλαβαίνει ότι έχει παχύνει, προφανώς και δε θέλει να ζοριστεί για να αδυνατήσει αλλά όσο περνάει ο καιρός τα κιλά συσσωρεύονται και πέρα από την εμφάνιση μπορεί να έχει και θέματα υγείας. Ήδη άρχισε να της πονάει η μέση.
Για να μην παρεξηγηθώ, δε με νοιάζει η εμφάνιση της φίλης μου, εγώ την αγαπάω όπως και αν είναι. Αν η ίδια δε προβληματιζόταν ούτε που θα το ανέφερα.
Τι να κάνω; Να της μιλήσω ή να την αφήσω να αποφασίσει μόνη της τι θέλει να κάνει με το σώμα της;
-8
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όταν κάποιος δεν μπορεί να αδυνατίσει, δεν είναι επειδή δεν θέλει να ζοριστεί. Η απόρριψη και η άγνοια όσων δεν είχαν ποτέ προβλήματα βάρους είναι ένας από τους παράγοντες που αδρανοποιούν τους ανθρώπους που παλεύουν με αυτό το πρόβλημα. Δεν είναι τεμπέληδες, δεν είναι οκνηροί, δεν είναι ζήτημα απόφασης. Είναι πολύ πιο πολύπλοκο από αυτό. Το φαγητό είναι σύνθετη υπόθεση.
Μην χρησιμοποιείς το επιχείρημα της υγείας για να δείξεις πόσο νοιάζεσαι. Μπορεί να υπάρχει θέμα, αλλά αν είσαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό σου, σε κάποιο επίπεδο την περιφρονείς για την αδυναμία της να χάσει κιλά και η «υγεία της» είναι πρόφαση για να της δείξεις πόσο ανεύθυνη είναι. Δεν ξέρεις την κατάσταση της υγείας της, όπως δεν την ξέρεις για οποιονδήποτε δεν φαίνεται να έχει παραπάνω κιλά. Αυτή η περιφρόνηση να είσαι σίγουρη ότι φαίνεται.
Λες ότι αν δεν προβληματιζόταν δεν θα το ανέφερες καν. Μόνο που λες επίσης ότι μια φορά την είδες να αγανακτεί πραγματικά για τα κιλά της. Αν δεν μπορείς να αποβάλεις την αίσθηση ανωτερότητας που έχεις («εγώ δεν θα ήμουν στη θέση της γιατί εγώ θα έκανα αμέσως αποτελεσματική δίαιτα»), δεν θα μπορέσεις να βοηθήσεις.
Κατά τα άλλα, ισχύει ό,τι ισχύει πάντα. Αν δεν σου έχουν ζητήσει βοήθεια, δεν την προτείνεις με το ζόρι. Αν θέλεις να συζητήσεις και να μάθεις πώς αισθάνεται για τα κιλά της, μπορείς να το κάνεις. Όχι για να προτείνεις λύσεις – το ξέρουμε ότι για να χάσει κανείς κιλά πρέπει να κάνει δίαιτα. Για να ακούσεις, και να καταλάβεις πώς σχετίζονται τα κιλά της με τον τρόπο που λειτουργεί το μυαλό της.
σχόλια