Η ιστορική δήλωση του Γιώργου Σεφέρη στο BBC για τη Χούντα.

πρωτα απο ολα,τιμαμε τον αγωνα των ανωνυμων που παρατησαν οικογενειες,δουλειες,σπουδες και ειτε φυλακιστηκαν-βασανιστηκαν,ειτε σκοτωθηκαν,μη εξαργυρωνοντας τον αγωνα τους με προνομια.Ολοι οι αλλοι,ας ακολουθησουν με σκυμμενο το κεφαλι.Υπαρχουν βεβαια και αυτοι που διαβαζαν,δουλευαν,εφυγαν στο εξωτερικο εκεινη την εποχη.Δεν ειχαν το θαρρος να παρουν καθαρη θεση.Τους τη σπαει η σημερινη μερα,γιατι τους θυμιζει την σταση που κρατησαν.Αυτοι ειναι που σαρκαζουν την σημερινη γιορτη,φλυαρωντας απο δω και απο κει.

Για τον Σεφέρη, οι λέξεις έχουν βάρος. Όπως σε όλο το έργο του, έτσι και στη στάση του κατά της Χούντας. Ο Σεφέρης ξέρει πως το να πεις κάτι μία φορά, είναι συχνά πιο ηχηρό απ' το να το επαναλαμβάνεις διαρκώς. Ίσως δεν είναι παράδειγμα αγωνιστικότητας, είναι όμως παράδειγμα συνέπειας. Η εύκολη κριτική ορισμένων είναι λέξεις χωρίς βάρος, που περνάνε και χάνονται, ενώ το έργο εκείνου μένει.

"Στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει αναπόφευκτη στο τέλος..."Σοφία.

Επιλέγω ιστορικά γεγονότα. 'Εχετε δίκιο όμως αν υπονοείτε ότι η ζωή κάποιου, αλλά και η ίδια η συμβολική του πράξη, κρίνεται από το σύνολο των πραξεών του.

για την δικτατορία, εκείνη του Μεταξά, που τον διόρισε πρέσβη στην κορυτσά, είχε κάνει κάποια δήλωση;τον απρίλη του 68, πάντως, είχε σηκώσει σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού του.καλά είναι λοιπόν, να προσέχετε ποιανού τις δηλώσεις βάζετε ως παράδειγμα αντιφασιστικού αγώνα.

[Η δήλωση του Σεφέρη κατά της δικτατορίας](http://bit.ly/10ju33R):> Τώρα ξαναγυρίζω στὴ σιωπή μου. Παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φέρει ἄλλη φορὰ σὲ παρόμοια ἀνάγκη νὰ ξαναμιλήσω».Δύο χρόνια σιωπή. Δύο λεπτά σπάσιμο της σιωπής. Δυόμισι χρόνια σιωπή. Θάνατος.Α, ναι: και το «Ἐπὶ ἀσπαλάθων».