Ο Karl Lagerfeld παραδίδει 15 συλλογές τον χρόνο σε δύο διαφορετικούς οίκους. Ο Κarl Lagerfeld μιλά και διαβάζει 4 γλώσσες άπταιστα. O Karl Lagerfeld είναι αυτός που το 1983 ανέστησε, σαν άλλο Λάζαρο, τον οίκο Chanel και έκτοτε δεν έχει σταματήσει να δουλεύει εκεί. O Karl Lagerfeld είχε μια εμμονή με τους Γάλλους χίπστερ που έπειτα εγκατέλειψε για τους μαύρους χιπ-χοπ μουσικούς.
O Karl Lagerfeld δεν έχει αποκαλύψει ποτέ τη σεξουαλικότητά του. Ο Karl Lagerfeld έχει μια γάτα που φημολογείται πως θα είναι και η κληρονόμος του. Ο Karl Lagerfeld δεν πιάνει ποτέ ύφασμα, δίνει μονάχα οδηγίες με σκίτσα. O Karl Lagerfeld υποστηρίζει σήμερα πως είναι 80 χρονών, ενώ άλλοι λένε πως είναι 84. O Karl Lagerfeld απεχθάνεται το παρελθόν. Ο Karl Lagerfeld μπορεί να μιλά προσβλητικά για γυναίκες, μουσουλμάνους πρόσφυγες, τον νεκρό Azzedine Alaïa και όλοι να προσποιούνται πως δεν συνέβη τίποτα. Ο Karl Lagerfeld δεν είναι άνθρωπος. Είναι ένα ρομπότ.
Στο δικό μου το μυαλό ο Karl Lagerfeld ενσαρκώνει τον σατανικό δίδυμο αδελφό του ανθρώπου της Αναγέννησης στη σαπουνόπερα της μόδας. Είναι όλα όσα αγάπησα στη μόδα όταν ήμουν νεότερη και όλα όσα άφησα πίσω μου μεγαλώνοντας, είναι όλα τα καταναλωτικά κλισέ, όλος ο φαντεζί ναρκισσισμός, όλο το συναίσθημα της βαθιάς ανεπάρκειας.
Στο δικό μου το μυαλό ο Karl Lagerfeld ενσαρκώνει τον σατανικό δίδυμο αδελφό του ανθρώπου της Αναγέννησης στη σαπουνόπερα της μόδας. Είναι όλα όσα αγάπησα στο χώρο όταν ήμουν νεότερη και όλα όσα άφησα πίσω μου μεγαλώνοντας. Είναι όλα τα καταναλωτικά κλισέ, όλος ο φαντεζί ναρκισσισμός, όλο το συναίσθημα της βαθιάς ανεπάρκειας.
Και αυτό το συναίσθημα, αυτό το παιδικό τραύμα είναι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η εξήγηση για όλα. Ο μικρός Karl Lagerfeld γεννήθηκε τη δεκαετία του '30 στη Γερμανία σε μια εύπορη, αστική οικογένεια. Καθώς ξεκινούσε ο πόλεμος, ο μπαμπάς Lagerfeld αποφασίζει να πάρει όλη την οικογένεια και να ζήσουν σε μια απομακρυσμένη επαρχία της Γερμανίας.
Ο μικρός Karl δεν έχει καμία επαφή με τη μόδα, μονάχα μια αυστηρή, κυνική μάνα που τον κυνηγάει. Του παίρνει το ημερολόγιό γιατί θεωρεί πως κανένας δεν χρειάζεται να ξέρει τι σκέφτεται ένας βλάκας, στα έξι του τον πιέζει να μιλά πιο σωστά γιατί η ίδια δεν μπορεί να σπαταλάει χρόνο προκειμένου να καταλάβει τι θέλει να πει. Ο Karl δεν ήταν ποτέ αρκετά καλός για τη μητέρα του, αλλά σήμερα αναφέρεται σε αυτήν πάντα με τρυφερότητα.
Η μητέρα του μάλλον ποτέ δεν κατάλαβε πως ο Karl ήταν η τελειότερη εκδοχή του ανθρώπινου σφουγγαριού. Ρούφαγε πληροφορία και την «έφτυνε» ως προϊόν πολυτελείας. Ίσως η εμμονή του για το καινούργιο που τον κρατά τόσο ενεργό στα 80 (ή 84) οφείλεται στο γεγονός πως δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος με ό,τι κάνει και ορμά στο επόμενο ελπίζοντας πως τώρα θα τα καταφέρει καλύτερα.
Αλλά ένας άνθρωπος για να μπορεί να δουλεύει τόσο πολύ, οφείλει να κάνει τη δουλειά του τρόπο ζωής. Κάθε φορά που αλλάζει, εγκαταλείπει φίλους, παρέες, σπίτια, συνθήκες και συνήθειες. Πάντα, όμως, κουβαλά μαζί του την τεράστια συλλογή του από βιβλία και αντίκες. Αυτό είναι το αντίβαρό του στην ελαφρότητα του καινούργιου. Δεν διακατέχεται από συναισθηματισμούς, δεν επιθυμεί την ανθρώπινη επαφή, έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί νορμάλ.
Το ιδεώδες του, η λευκή, αδύνατη γυναίκα, διέπει τα πάντα. Ακόμα και τις τωρινές πιτσιρίκες στάρλετ που διαλέγει προσεκτικά για να ενσαρκώσουν το «φρέσκο» πρόσωπο της Chanel. Οι συλλογές του είναι πραγματικά τέλεια υπερθεάματα ενός ονειρικού κόσμου όπου ψηλόλιγνα λευκά κορίτσια περπατούν μαγικά. Είναι πάρα πολύ πιθανό να σε μαγνητίσουν κατά τη διάρκεια της δεκαπεντάλεπτης παρουσίασης, αλλά εντελώς αδύνατο να παραμείνουν στη μνήμη σου μετά τη λήξη της.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια που δεν θυμάμαι κανένα ρούχο από τις συλλογές της Chanel – είναι η τέλεια ψευδαίσθηση, η πολυτελέστερη εκδοχή του αληθινά εφήμερου. Περισσότερο θυμάμαι τα πρώτα χρόνια του Lagerfeld τη δεκαετία του '80, ίσως γιατί απαιτούσε ειλικρινές θράσος το να πάρεις το τουίντ ταγέρ της συζύγου ενός πολιτικού και να το μετατρέψεις σε ρούχο για να κάνεις μόστρα όταν είσαι 25.
Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν άπειρες γυναίκες που συνεχίζουν να ποθούν να φορέσουν Chanel, να αγοράσουν την τσάντα, να φορέσουν το άρωμα, να νιώσουν κι αυτές τη δύναμη της ψηλής, αδύνατης, αιθέριας λευκής γυναίκας που υπερτερεί όλων, το τέλειο παράδειγμα του είδους.
Για πολλά, πάρα πολλά χρόνια η μόδα ήταν ο λόγος που όλες μας νιώθαμε πως ποτέ δεν θα ήμασταν αρκετές. Είχε τον ρόλο της μαμάς Karl Lagerfeld, έπρεπε να κάνουμε πάντα περισσότερα για να φτάσουμε στο επίπεδο της συνομιλίας που απαιτούσε ένας ενήλικος από ένα εξάχρονο.
Η μόδα ήταν κάτι στο οποίο αγκιστρωνόμασταν για να επιβεβαιώσουμε την ψευδοπροφητεία μας: η ζωή μας πάει κατά διαόλου γιατί δεν έχουμε φτάσει στα επιθυμητά όρια της κομψότητας. Δεν είμαστε «αληθινές» γυναίκες.
H δική μας αδυναμία μετουσιώνεται στη δύναμη που σήμερα έχει συγκεντρώσει ο Karl Lagerfeld, μαζί με το αδιαμφισβήτητο, τεράστιο ταλέντο του και όλη αυτή τη θαυμαστή του πορεία που έκανε τους οίκους αποθανόντων σχεδιαστών να αλλάζουν επικεφαλής σαν τα πουκάμισα, «ξεζουμίζοντάς» τους.
Η δύναμή του είναι αυτή που τον έκανε τον πρώτο σούπερ-σταρ σχεδιαστή, πασίγνωστο σε όλους, και του επιτρέπει να λέει ό,τι θέλει, όπως θέλει, χωρίς να υπολογίζει καμία συνέπεια – η τελευταία του συνέντευξη στο περιοδικό «Numero» το αποδεικνύει.
Λόγω αυτής της δύναμης όλοι σιωπούν, θεωρώντας δεδομένο πως αυτός ο άνθρωπος πάντα θα ξεστομίζει ό,τι θέλει. Αυτή είναι η δύναμη του, τα υπερβολικά πολλά χρόνια στην αναζήτηση της τελειότητας που τον απόκοψαν για πάντα -με έναν ακριβοδίκαια υπεροπτικό τρόπο- από τον παράλογο, δίκαιο και ημιτελή κόσμο μας.
Τελικά, αυτή η ηθελημένα τεράστια απόσταση του σχεδιαστή μόδας από την καθημερινότητα της γυναίκας είναι πολύ ντεμοντέ. Δεν πειράζει, ας μην ονειρεύομαι μέσα σε Chanel.
σχόλια