Ο στόχος του βιβλίου απομνημονευμάτων του Moby με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Then It Fell Apart" που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, ήταν, σύμφωνα με τον ίδιον, να καταγράψει τη «θολή δεκαετία» της μεγάλης του επιτυχίας όταν είχε βουτήξει για τα καλά στην κατάχρηση ουσιών και στην ερωτική «ακολασία» αναζητώντας τη λήθη, όπως γράφει.
Κάπου όμως του ξέφυγε η αφήγηση ή απλά έδειξε υπερβολική εμπιστοσύνη στη μνήμη του, όπως φάνηκε από τον χαμό που έγινε την περασμένη εβδομάδα όταν η Νάταλι Πόρτμαν δήλωσε έξαλλη, αμφισβητώντας έντονα την ερωτική σχέση που υποτίθεται ότι είχε με τον Moby, όπως την κατέγραψε εκείνος στο βιβλίο του.
Αυτό ήταν όμως ένα μόνο από τα αμφιλεγόμενα αποσπάσματα ενός βιβλίου που είναι γεμάτο από περιστατικά «έκφυλης», όπως γράφει ο ίδιος, συμπεριφοράς με την ενίσχυση ατέλειωτων ποσοτήτων αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών. Ιδού κάποια από τα πιο γλαφυρά σκηνικά που παρουσιάζονται στο βιβλίο...
«Στεκόμουν εκεί ανάμεσα στις σκιές, μία μετά τα μεσάνυχτα, κοιτάζοντας επίμονα μια πόρνη»
Είναι 1999 κοντά στο λήξη της περιοδείας για το άλμπουμ Play και ο ήρωάς μας μόλις έχει παίξει ένα dj set στο μισοάδειο Scala του Λονδίνου. Στο after party που ακολουθεί νιώθει πεσμένος και φοβάται ξαφνικά ότι δεν θα βρει κάποια να περάσουν μαζί τη νύχτα: «Πόσο αποτυχημένος ήμουν αν δεν έβρισκα κάποια να φλερτάρω στο ίδιο μου το πάρτι;».
Μετά από λίγο η απελπισία τον οδηγεί έξω στο δρόμο όπου βρίσκεται να προσπαθεί να πιάσει υπαρξιακή συζήτηση με επαγγελματία εργάτρια του σεξ («πόρνη» εν συντομία). Εκεί τον πετυχαίνουν κάποια στελέχη της δισκογραφικής εταιρείας του που βγαίνουν από το πάρτι κι αυτός προσπαθεί να δικαιολογηθεί:
«'Πήγαινα προς το ξενοδοχείο μου' τους λέω αμέριμνα ενώ ήταν προφανές ότι ήμουν εντελώς ακίνητος. Στεκόμουν εκεί ανάμεσα στις σκιές, μία η ώρα μετά τα μεσάνυχτα στο King's Cross κοιτάζοντας επίμονα μια πόρνη».
«Κάναμε σεξ στα υγρά, ποτισμένα με κρασί σεντόνια ενώ το σκυλί της κλαψούριζε τριγύρω μας»
Παρίσι. Μετά από την εμφάνισή του στο Moulin Rouge ο Moby βρίσκεται στο διαμέρισμα μια φίλης του. Ξέρει ότι δεν πρέπει να ξενυχτήσει άγρια γιατί έχει να προλάβει πρωινή πτήση για τη Νέα Ζηλανδία όπου θα δώσει συναυλίες. Εκεί όμως γνωρίζει μια φίλη της οικοδέσποινας, ονόματι Μάντι και της πιάνει κουβέντα προσπαθώντας, όπως γράφει να γνωριστεί στοιχειωδώς με «το άτομο που πιθανότατα θα έκανα έρωτα εκείνο το βράδυ».
Πηγαίνουν στο διαμέρισμά της, εκεί όμως βρίσκεται το ιδιαίτερα νευρικό τσιουάουά της που λεγόταν Τζορτζ και χαλούσε διαρκώς το ρομαντικό mood: «Ήθελα να της πω για το σκυλί της γιαγιάς μου που επίσης λεγόταν Τζορτζ, αλλά η Μάντι άρχισε να με φιλάει... Βγάλαμε τα ρούχα μας και κάναμε σεξ στα υγρά, ποτισμένα με κρασί σεντόνια ενώ το σκυλί της κλαψούριζε τριγύρω μας. Μετά το σεξ, λιποθυμήσαμε μαζί».
«Σου έχω πει ότι ο Bowie είναι γείτονάς μου;»
Φεστιβάλ Glastonbury, 2000. Η τεράστια επιτυχία του Play και η απογειωμένη δημοτικότητά του, διευκολύνει το ραγδαίο ξεσάλωμα τον Moby. «Για να μην νιώθω γλίτσας και ηθικά χρεωκοπημένος, είχε πείσει τον εαυτό μου ότι κατά βάθος αναζητούσα την αγάπη». Το συγκεκριμένο βράδυ πάντως, περνά τη νύχτα (μετά από κατανάλωση «κουμπιών» Ecstasy) με μια Ιρλανδή (παρότι, όπως γράφει, «οι Ιρλανδές είναι σεμνές γενικά») στη σουίτα του, αφού πρώτα κατεβάσουν τον καθρέπτη από τον τοίχο για να μπορούν να βλέπουν το είδωλό τους ενώ κάνουν έρωτα:
«Περάσαμε τις επόμενες ώρες στο υπνοδωμάτιο κάνοντας σεξ και κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον στα μάτια, και όταν τελειώσαμε ήταν αργά και οι περισσότεροι στο πάρτι που είχε στηθεί στη σουίτα είχαν φύγει. Κάποιος έβαλε να παίζει το 'London Calling' και τότε ακούστηκε η φωνή του Τζο Στράμερ, ο οποίος όπως διαπίστωσα είχε ξεμείνει στο πάρτι: 'Όχι, ρε γαμώτο!'».
Μετά από ένα διάλλειμα για καναδυό γραμμές κόκας, το ζεύγος επιστρέφει στο κρεβάτι: «Καθώς αποκοιμιόμαστε αγκαλιά, ακούστηκε από μέσα το 'Golden Years'. 'Να σου πω κάτι;' την ρώτησα. 'Παρακαλώ,' μου είπε μισοκοιμισμένη. 'Ο Bowie είναι γείτονάς μου στη Νέα Υόρκη'...».
«Μήπως είμαι Θεός;»
Αφού έχει πάρει «πάνω από δύο Ecstasy», ο Moby βρίσκεται σε ταξί μαζί με τη φίλη του Λορέν: «Λορέν είσαι τόσο όμορφη...Γιατί ο Θεός να μη μας αφήνει να νιώθουμε έτσι διαρκώς;... Ένας παντοδύναμος Θεός θα μας χάριζε μια τέτοια μόνιμη νευροχημική κατάσταση ώστε να αισθανόμαστε έτσι από τη στιγμή που γεννιόμαστε ως τη στιγμή που πεθαίνουμε...».
Αργότερα στο βιβλίο, ο Moby αναρωτιέται αν είναι και ο ίδιος «κάποιου είδους θεός»: «Ίσως ήμουν ένας νέος θεός. Ένας αγαθός αλλά πολύπλοκος θεός με κοσμική επικράτεια, ένας θεός που στέκεται πάνω από την ευγένεια και τη βρωμιά».
Η κόρη του Πούτιν και το κορίτσι που ήθελε αυτόγραφο στο αιδοίο της
2005. Ο Moby βρίσκεται «εν πλήρη ευθυμία» σε κλαμπ στην Αγία Πετρούπολη όπου συνομιλεί με την κόρη του Βλάντιμιρ Πούτιν – «ένα γλυκό και ντροπαλό κορίτσι» - στην οποία εξομολογείται την αγάπη του για τη ρωσική λογοτεχνία, παρατηρώντας ότι θεωρεί τον Τολστόι «έναν από τους προστάτες αγίους της vegan διατροφικής και ιδεολογικής αντίληψης». Η συζήτηση (μονόλογος μάλλον) διακόπτεται από μια γυναίκα που φορά χρυσή ολόσωμη φόρμα και απαιτεί να της υπογράψει ο Moby αυτόγραφο στο «αιδοίο» της.
«Έχω υπογράψει σε χέρια, σε μπράτσα, σε πόδια, σε στομάχια, σε στήθη, σε μέτωπα, σε Βίβλους, σε παπούτσια, σε μπουφάν, σε οτιδήποτε, ποτέ όμως στην περιοχή γύρω από τα γεννητικά όργανα κάποιου», γράφει. «Ήλπιζα να μην έχει χορέψει πολύ γιατί οι μαρκαδόροι δεν λειτουργούν σε ιδρωμένο δέρμα». (στο μεταξύ, η κόρη του Πούτιν έχει γίνει καπνός).
Τελικά, με κάποιο τρόπο υπογράφει και στη συνέχεια καταλήγουν να κάνουν σεξ στο ξενοδοχείο του στο Κρεμλίνο. Αργότερα, υπό το ροζ και γαλάζιο φως της αυγής, ο Moby αγναντεύει από το παράθυρο του δωματίου του «την Κόκκινη Πλατεία απέναντι, που μοιάζει με παραμυθένια φυλακή».
Η βραδιά που του την είπε στεγνά η Lana Del Ray
Το 2006, ο Moby προσκαλεί στη μεζονέτα του την τραγουδίστρια Lizzy Grant, που αργότερα θα γινόταν διάσημη ως Lana Del Ray. Η Grant του σφίγγει το χέρι και του λέει «Moby, είσαι το αφεντικό».
Όταν αυτός την ευχαριστεί για το κομπλιμέντο, εκείνη σπεύδει να διευκρινίσει: «Εννοώ ότι είσαι ένας πλούσιος λευκός από το Κονέκτικατ που ζει σε ρετιρέ μεζονέτα. Είσαι αφεντικό, όπως λέμε 'θάνατος στ' αφεντικά', όπως λέμε 'αυτός που οδηγείται στη γκιλοτίνα' όταν γίνεται επανάσταση».
«Δεν ξέρω αν ήθελε να με προσβάλλει» γράφει ο Moby, «αλλά αποφάσισα να το πάρω ως κομπλιμέντο». Σεξ δεν κάνουν πάντως. Όταν εκείνη έχει φύγει, ο Moby μένει μόνος στο τεράστιο διαμέρισμά του και μελαγχολώντας κάθεται να παίξει στο πανάκριβο πιάνο του κάτι από τις Gymnopédies του Ερίκ Σατί.
Με στοιχεία από τον Guardian
σχόλια