Έξω κυβερνά ο Σεπτέμβρης. Μέσα έχει πιάσει στασίδι ο Γενάρης. Είναι Παραμονή της Αγίας Αγνής του Τζων Κητς (στη μετάφραση του Βύρωνα Πολύδωρα που δεν είναι συνωνόματος του Βύρωνα Πολύδωρα αλλά ο ίδιος ο Βύρωνας Πολύδωρας, όμως εντάξει, η ζωή είναι άδικη και πάμε παρακάτω). Στο γραφείο/κομοδίνο/κρεβάτι σπρώχνονται ρεύματα πικρού κρύου σαν το πρώτο στίχο του ποιήματος: Την παραμονή της Αγίας Αγνής, πικρό που ήταν το κρύο! Η γλαύκα κρύωνε παρ' όλα τα φτερά της. Προσπαθούμε ως οικογένεια ν' αγνοήσουμε το παγωμένο χορτάρι στη μοκέτα και να ρυθμίσουμε το μικροκλίμα μας στο πρωτότυπο: St. Agnes' Eve—Ah, bitter chill it was! The owl, for all his feathers, was a-cold; Δεν είναι τέλειο, αλλά έχουμε μάθει να εκτιμούμε αυτά που μας δίνονται. Αν η μετάφραση μπάζει αέρα, τη σκεπάζουμε με κουβερτούλες αγκαλιάς. Όλοι είμαστε ευχαριστημένοι. Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν και πολλά, αλλά τους αρέσει αυτό το παγωμένο αεράκι, μετά από τόσο καυτό Αύγουστο.
Αν βαρεθούμε τα οράματα της Αγίας Αγνής, ρυθμίζουμε το μικροκλίμα μας σε τέλη Μαρτίου. Τινάζουμε την ανθισμένη αμυγδαλιά του Γεωργίου Δροσίνη και πλέκουμε στεφάνια στο ολάνθιστο καθιστικό. Έτσι θα το πάμε και φέτος. Μεγιστάνες του κλίματος στην περιορισμένη γεωγραφική μας ζώνη.Θα βγάζουμε το σκυλί μας για πιπί του πότε στο χιόνι, πότε στο γκαζόν. Θα γιορτάζουμε τα κούλουμα ή τον τρύγο, αναλόγως με τα κέφια μας. Θα φοράμε σκουφιά ή τιάρες. Με όση υγρασία, ξηρασία, παγετώνα ή καύσωνα τραβάει η όρεξή μας. Ιδιώτες με μικροκλίμα που όλα τα κακά σκορπά.
σχόλια