Βραχεία Μνήμη: Οι ένστολοι είναι «κακοί» και όργανο του συστήματος όταν είναι απέναντι στους διαδηλωτές, αλλά «σύντροφοι» όταν διαδηλώνουν. Η μνήμη είναι μακρά όταν είμαστε η «Αριστερά», αλλά βραχεία όταν αποκαλούμαστε «αξιωματική αντιπολίτευση».
Μακρά Μνήμη: Φτάνει μέχρι την Αργεντινή το 2001, φτάνει μέχρι εκεί που η Αριστερά στην Ελλάδα είχε 2 και 3%, δεν φτάνει όμως μέχρι εκεί που η χώρα μας ήταν περισσότερο φτωχή απ’ ό,τι σήμερα.
Υποσυνείδητο: Είμαι ο Ανδρέας Παπανδρέου του 2012 ή παραμένω ο γλυκομίλητος καταληψίας που «έριξα» μέχρι και τη σκληρή Άννα Παναγιωταρέα;
Φόβοι: Λες να πετύχει το Μνημόνιο; Λες να ξεκινήσει η ανάκαμψη; Λες να παρθούν αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να αντιστραφεί το κλίμα; Λες, μετά από όλα αυτά, να αναστηθεί το ΠΑΣΟΚ;
Εφιάλτες: Καθημερινοί και ομιλούντες. Μια ο Λαφαζάνης για τη χρεοκοπία, μια ο Δρίτσας για τους φοροφυγάδες, μια ο Γλέζος για το χρεοστάσιο. Τώρα ξεκίνησε και ο Μίκης το σφυροκόπημα.
Χαρά: Δεν είμαι εγώ που πήρα τα μέτρα των 11,5 δισ. ευρώ. Είμαι εγώ, όμως, αυτός που θα τους βγάλει όλους στον δρόμο.
Επιθυμία: Να πάνε όλα από το κακό στο χειρότερο. Να βαθύνει κι άλλο η ύφεση, οι Ευρωπαίοι να συνεχίσουνα προστάζουν και για άλλα μέτρα την ώρα που το ευρώ θα κλονίζεται απ’ άκρη σ’ άκρη στη Γηραιά Ήπειρο. Η δικαίωση θα είναι μεγάλη, αν και η πείνα θα είναι μεγαλύτερη.
Δημιουργικότητα: Με παλιά και νέα υλικά, ριζοσπαστικές και μετριοπαθείς απόψεις φτιάχνει κανείς ένα πικάντικο πολιτικό χαρμάνι. Κάτι από το ΠΑΣΟΚ που μετανάστευσε, λίγο από τις συνιστώσες, δημιουργείται μια ωραία ατμόσφαιρα που μπορείς να παίζεις μαζί του χωρίς να πρέπει να το οικειοποιηθείς.
Λόγος: Πολύπλοκος, αιρετικός, αριστερός, σοσιαλιστικός, ρεβανσιστικός, μετριοπαθής, αντιδραστικός, συμφεροντολογικός, ανατρεπτικός, αντιευρωπαϊκός, φιλοευρωπαϊκός, με λίγα λόγια αντιπολιτευτικός. Ο πρώτος είναι πρώτος, αλλά ο δεύτερος πάντα μπορεί να λέει ό,τι θέλει.
Λειτουργικές αρχές: Μπερδεμένες! Η θέση του κόμματος (αντιπολίτευση) μπερδεύεται με τη φύση του (αντιδραστικό). Όταν βρεθεί η κατάλληλη ισορροπία θα μπει και σε μια διαφορετική τροχιά ο νους.
Πονηριά: Όλα θα τα φτιάξω, όλες τις αδικίες θα τις αντιστρέψω, όλα τα κακά θα τα διώξω, όλα τα στρεβλά θα τα ισιώσω, όλα θα τα’ αλλάξω, αλλά σιγά μην σας πω πώς.
Κακία: Για τους παλιούς τους φίλους, της ΔΗΜΑΡ. Το ότι έβαλαν τα χέρια τους στη φωτιά δεν συγκινεί κανέναν. Η διάσπαση με βαρείς χαρακτηρισμούς είναι συνηθισμένη στον χώρο της Αριστεράς, η επανένωση, όμως, σχεδόν αδύνατη.
Αφηρημάδα: Απέναντι στο Μεταναστευτικό και στη Χρυσή Αυγή. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ασφάλεια του Έλληνα είναι δύο έννοιες που αυτή την περίοδο δεν συμβαδίζουν, δημιουργώντας μια αφηρημένη αμηχανία στη στάση μου.
Ζήλια: Για τον Λούλα στη Βραζιλία, την Κίρχνερ στην Αργεντινή, τον Κορέα στον Ισημερινό, τον Τσάβες στη Βενεζουέλα. Εγώ πότε;
σχόλια