ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Θα μαγειρεύατε για αγνώστους;

Θα μαγειρεύατε για αγνώστους; Facebook Twitter
5

Όποιος θέλει να γευτεί πραγματικά ντόπιες συνταγές στα ταξίδια του, πρέπει να ξέρει και ντόπιους. Το πιο αυθεντικό φαγητό κάθε χώρας δεν βρίσκεται μέσα στα εστιατόρια (ή σε λίγα, ή σε συνδυασμό πολλών), αλλά μέσα στις κουζίνες των ανθρώπων. Όμως δεν γίνεται να έχει κανείς φίλους παντού, ούτε φτάνουν τα λεφτά για πολλά εστιατόρια.

Αυτό σκέφτηκε και ο Guy Michlin σε μια επίσκεψή του στην Κρήτη, όπου γνώρισε μια οικογένεια και έφαγε σπιτικό κρητικό φαγητό. Η ποιότητα, οι γεύσεις, οι συμβουλές της οικογένειας για τις καλύτερες ταβέρνες και τα καλύτερα μπακάλικα, αλλά και η ανάλυσή τους για την ελληνική κρίση ήταν η πιο αξιομνημόνευτη εμπειρία του. «Ο καλύτερος τρόπος για να σπάσεις τη φούσκα στην οποία ζεις και να εμπλουτίσεις τη εμπειρία σου σε ένα μέρος, είναι να αλληλεπιδράσεις με ντόπιους μέσα στα σπίτια τους» γράφει στο σάιτ που δημιούργησε με αφορμή αυτή του την εμπειρία.

Το EatWith ξεκίνησε το 2012 από το Τελ Αβίβ και για την ώρα είναι διαθέσιμο σε ενδιαφερόμενους στο Ισραήλ και στην Ισπανία, ενώ βρίσκεται στη διαδικασία να βρει οικοδεσπότες στη Νέα Υόρκη. Οι τιμές για γεύματα στην Ισπανία κυμαίνονται από 8.50 – 44 ευρώ, ενώ προσφέρονται και επιπλέον υπηρεσίες, όπως μαθήματα. Η πλατφόρμα επιτρέπει σε υποψήφιους οικοδεσπότες να δηλώσουν συμμετοχή και στους «πελάτες» να αξιολογήσουν την εμπειρία τους.

Το δίκτυο που σχηματίζεται, φιλοδοξεί να φτάσει το couchsurfing και άλλα παρόμοια δίκτυα που σχηματίζονται από ανθρώπους που τολμούν να κάνουν το διαφορετικό και να εμπιστευτούν αγνώστους, γνωρίζοντας άλλους ανθρώπους ενώ παράλληλα εξοικονομούν χρήματα. Η Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμα στον κατάλογο, αλλά αν παρουσιαστεί ενδιαφέρον, θα σχηματιστεί νέα ομάδα.

Εσείς, θα μαγειρεύατε για αγνώστους;

Γεύση
5

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Osteria Mamma 

Γεύση / Ένα νέο ιταλικό σερβίρει πιάτα που περιέχουν άγνωστες στην Αθήνα λέξεις

Θέλοντας να τιμήσει μια επιθυμία της μητέρας της, έπειτα από πολλά ταξίδια και γεύματα σε διαφορετικές ιταλικές πόλεις, η Ελένη Σαράντη ετοιμάζει στο Osteria Mamma πιάτα με μπόλικη comfort νοστιμιά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τα γλυκά των φετινών Χριστουγέννων 

Γεύση / Όλα τα νέα χριστουγεννιάτικα γλυκά σε μία λίστα

Τετράγωνοι κουραμπιέδες, κρητική αλλά και γαλλική βασιλόπιτα, πολλά προζυμένια πανετόνε: Σε αυτή τη λίστα δεν θα βρείτε τα κλασικά γλυκά της Αθήνας -τα ξέρετε ήδη- αλλά όλες τις φρέσκες ιδέες των τριτοκυματικών φούρνων και των πιο δημιουργικών ζαχαροπλαστών.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Γεύση / Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Ένα τοπόσημο της πόλης αλλάζει ριζικά, επενδύει σε μια dream team και σε ό,τι κλασικό, από το φαγητό και το ποτό μέχρι την αρχιτεκτονική του, ακόμα και τη μουσική του μερικές φορές, και περιμένει τη νέα γενιά Αθηναίων, ακόμα κι εκείνους που δεν το είχαν στο ραντάρ τους μέχρι τώρα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Γεύση / Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Μπορεί ένα εστιατόριο να είναι μια ιστορία πάθους, ταλέντου, απανωτών δυσκολιών και επιμονής; Φυσικά και μπορεί. Ο restaurateur Κώστας Πισιώτης αφηγείται την πορεία του μικρού εστιατορίου του Συντάγματος, λίγο πριν αυτό ξεκινήσει το νέο του κεφάλαιο. 
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Γεύση / Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Το πιο κλασικό ελληνικό πρωινό, η τυρόπιτα, φτιάχνεται και ψήνεται μπροστά μας σε ένα μικρό μαγαζί που συνεχίζει τη θεσσαλική παράδοση στην Αθήνα. Την πρότεινε ο Σωτήρης Κοντιζάς και τη δοκιμάσαμε.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Ηχητικά Άρθρα / Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Φτιαγμένο με τα πιο απλά υλικά, αλεύρι, νερό και λάδι, συνδέθηκε, μαζί με την μπομπότα, με την Κατοχή. Ο M. Hulot περιγράφει τις αναμνήσεις που του φέρνει στο μυαλό αυτό το πολύ απλό «φαγητό των γιαγιάδων».
M. HULOT

σχόλια

5 σχόλια
Πριν πολλά χρόνια σε μια επαρχιακή πόλη της Ηπείρου, ο πατέρας μου είχε σφάξει ένα αρνί και καθώς το προετοίμαζε περνά ένα ζευγάρι από Θεσσαλονίκη που είχε έρθει εκεί εκδρομή και του ζητάν να αγοράσουν κρέας.Ο πατέρας μου τους λέει :"Δεν έρχεστε αύριο σπίτι να το φάμε όλοι μαζί;" Αυτοί δέχτηκαν και διστακτικά ρώτησαν να φέρουν και τους κουμπάρους τους μαζί.... Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στους επισκέπτες μας ...Αφού φάγαμε , μπήκαμε όλοι στην κλούβα του πατέρα μου και μας έκανε τουρ στις γύρω περιοχές. Από τότε χτίστηκε πολύ καλή φιλία μαζί τους...Με βάση αυτή και άλλες πολλές παρόμοιες , ευχαρίστως θα μαγείρευα για αγνώστους...Αυτό που μας λείπει είναι το χτίσιμο ανθρωπίνων σχέσεων χωρίς ανταλάγματα... Γι΄αυτό είμαστε τόσο άδειοι...