ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαφωνώ. Είναι πολύ πιο αξιοθαύμαστος ένας άνθρωπος ανεξάρτητος και αυτοδημιουργητος από κάποιον που τα βρήκε όλα έτοιμα και είχε έναν δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα. Προς τι αυτή η απομυθοποιηση της ανεξαρτητοποιησης;Κατά τα άλλα έχω πέσει μέσα σε μια από τις πολλές υποθέσεις που έχω κάνει!

Για τον πατέρα είπα ότι είναι άξιος και τον θαυμάζουν. Δεν το πρόσεξες. Είμαι μια πελούσια, c'est la vie!

Εγώ είμαι. Δεν ξέρω γιατί βγήκε ανώνυμο. Μάλλον ξέχασα να κάνω σύνδεση.

Αριάδνη, διαφωνείς για να διαφωνείς σήμερα. Και αλλοιώνεις και το νόημα των λόγων μου (όπως έκανες με τα δίπολα), όπως άριστα καταλαβαίνεις, αλλά το κάνεις επίτηδες για να με εκνευρίσεις/τσιγκλίσεις/προκαλέσεις για κάποιο λόγο που μου διαφεύγει επί της παρούσης. Όμως έχω μεγάλη πείρα από fora για να το πετύχεις. Σου απαντώ λοιπόν με την συνήθη μου ψυχραιμία και, πίστεψέ το, κανένα άλογο δεν έχω στην κούρσα, δεν τρέχει κάστανο αν το δεχτείς ή όχι. Κάνε ό,τι νομίζεις, έχεις τη ζωή μπροστά σου να διαπιστώσεις αν εχω ή όχι δίκιο. Σερβίροντας καφέδες στο εξωτερικό σήμερα (κι όχι την δεκαετία του '60, ή έστω του '90-2000) δεν μπορεί κάποιος να κερδίσει ένα ευπρεπές επίπεδο ζωής που να τον διαχωρίζει ευνοϊκά -σε συντονισμό με την αναλογία κόστους ζωής στην πόλη που ζει, σε σχέση με την μισθοδοσία και τις ανάγκες του/της σε μια έκτακτη ανάγκη, που δεν ξέρει αν και πότε θα του παρουσιαστεί- σε σχέση με κάποιον που αμοίβεται ήδη καλά σε σχέση εξαρτημένης εργασίας στην Ελλάδα. (Κι αναφέρω την σχέση εξαρτημένης εργασίας ειδικά και συγκεκριμένα, όπως στην παρούσα εξομολόγηση, επειδή στην ανεξάρτητη εργασία, όπου επιφορτίζεται ο εργαζόμενος-επιχειρηματίας/ελεύθερος επαγγελματίας με αυτασφασφαλίσεις, συνδρομές επιμελητηρίων, εισφορές αλληλλεγγύης, αποδοση ΦΠΑ στην εφορία και προ-πληρωμή του φόρου του ΕΠΟΜΕΝΟΥ έτους με βάση τον τζίρο του φετινού, δεν παρέχεται καμμία άνεση κι ασφάλεια, ούτε κανένα επίπεδο...Ωνάση όπως νομίζουν άνθρωποι άσχετοι με την αγορά εργασίας.) Ουσιαστικά, εκεί που θέλω να καταλήξω δηλαδή, αυτός που πάει να σερβίρει εν γνώση του καφέδες ή να πλένει λάντζα ΝΟΜΙΖΕΙ ότι κερδίζει ανεξαρτησία, όμως στην ουσία στην Ελλάδα θα γυρίσει αν του παρουσιαστεί μια εγχείριση (γιατί δεν θα έχει λεφτά να πάει στο εκεί νοσοκομείο), από τους γονείς θα λαμβάνει πέντε καντάρια φέτα και τρία κιλά κουραμπιέδες κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα, στην Ελλάδα θα γυρίσει για διακοπές γιατί δεν τον φτάνουν τα χρήματά του για την πολύ ακριβή ζωή του εξωτερικού...Οι όποιες εξαιρέσεις πέτυχαν με αυτόν τον δρόμο κι υπό τις παρούσες συνθήκες είναι υπέρλαμπρες προσωπικότητες που θα μεγαλουργούσαν σε όποιο περιβάλλον κι αν τις έσπερνες επειδή είναι απλούστατα υπερχαρισματικές. Εδώ όμως αναφερόμαστε στο μέσο όρο, μιλήσαμε γενικά. Λέγοντας φυσικά "ακριβή ζωή του εξωτερικού" αναφέρομαι στις γνωστές πόλεις και χώρες της βόρειας και δυτικής Ευρώπης ως επί το πλείστον, με κάποιες εξαιρέσεις για Ισπανία-Ιταλία. Για το Μπάνσκοβο και την Αχρίδα δεν θα το συζητήσω, εκεί ακόμα βγάζεις γκόμενα με ένα BIC (παλιό αστείο των Χάρυ Κλυνν-Κακουλίδη για την ανατολική Ευρώπη επί υπαρκτού σοσιαλισμού, για τους μικρούληδες της στήλης που μας διαβάζουν). Η μεγάλη πλειοψηφία των ατόμων που πηγαίνουν στο εξωτερικό για ανεξαρτοποίηση είναι ήδη πολυπτυχιούχοι με ΠΟΛΛΑ τυπικά προσόντα, τα οποία με τον κόπο τους τα κέρδισαν ασφαλώς (όπως ο εξομολογούμενος), αλλά και πάλι δεν λαμβάνουν άμεσα την αμοιβή την οποία θα διεκδικήσουν αμέσως αργότερα. Δεν είναι δηλαδή και τόσο απλή κι εύκολη η μετάβαση στο εξωτερικό χωρίς κάποιες άκρες, να έχεις ήδη βρει δουλειά, να σε καλέσουν, να είσαι μετακλητός, να έχεις επιχείρηση στρωμένη κλπ. Αλήθεια, έχεις περάσεις κάποιο χρόνο στο εξωτερικό, Αριάδνη, για να ξέρουμε για τι μιλάμε, ή όχι; Τα ενοίκια και μόνον είναι δυσβάσταχτα για σπίτια 30 τμ. που μοιάζουν τρύπες σε σχέση με τα δικά μας. Οι γιατροί έχουν υπερτετραπλάσιες τιμές από τους δικούς μας. Οικογένεις διαβιώνουν τρώγοντας για βραδινό ράμεν νούντλς πακέτο στο σούπερ και ζεστό τσάι. Αυτά τα γνωρίζεις; Δεν είναι ντροπή κάποιος να έχει πλεονεκτήματα στη ζωή του, εφόσον τα ΕΚΤΙΜΑΕΙ, τα σέβεται, αναγνωρίζει ότι ήταν πλεονεκτήματα, και είναι και σωστός, ηθικός άνθρωπος με τον περίγυρό του. Το παρουσιάζετε εδώ μέσα συνεχώς σαν να είναι ατιμία ή όνειδος, μια κλασσική αριστερούλικη στάση η οποία μου προκαλεί προσωπικά μια εμετική διάθεση γιατί μου θυμίζει όλο αυτό τον λαϊκισμό που ζήσαμε επί τετραετία, καθώς κι όλη εκείνη την ξύλινη γλώσσα την κνίτικη περί επικοδομοίματος κλπ κλπ. των μαθητικών και φοιτητικών μου χρόνων, που τελικώς ήταν προκάλλυμα μπας και πηδήξουν τα αμπέχωνα καμμιά γκόμενα που είχαν να δουν βυζί από τον θηλασμό τους! Ούτε σου στρώνει τον δρόμο με ροδοπέταλα μια ευκατάστατη οικογένεια. Αντιθέτως, θα έπρεπε να μάθεις ότι οι πραγματικά ευκατάστατες οικογένειες (όχι οι απλώς "τα βγάζουν άνετα πέρα") επειδή ακριβώς είναι μεγαλωμένες στο χρήμα έχουν συναίσθηση αυτού και δεν πετάνε good money after bad money. Το χρήμα δεν αυγατίζει αν δεν το σέβεσαι. Τα ηλίθια λούσα με τις επιδείξεις και τα ξεράσματα στα σόσιαλ και στις συγκεντρώσεις τα κάνουν οι νεόπλουτοι. Σε αυτό που εικάζεις ότι έπεσες μέσα, έκανες λάθος. Υπερτίμησα τις αντιληπτικές σου ικανότητες. Τα όποια πλεονεκτήματά μου (καλό υπόβαθρο κι ευκατάστατη οικογένεια) είναι άσχετα και με τις σπουδές μου (όλες κρατικές, χωρίς δεκάρα να δώσει η οικογένειά μου, και αριστούχος ΠΑΝΤΟΤΕ) ούτε με τον επαγγελματικό δρόμο που ακολούθησα, ο οποίος είναι αποκλειστικά και μόνον δικό μου δημιούργημα και στην Ελλάδα τουλάχιστον είναι και μοναδικός! Δεν υπάρχει άλλος σαν εμένα στην Ελλάδα. Τι να κάνουμε. Εγώ δημιούργησα το συγκεκριμένο είδος. Ψέμματα να πω για να αισθανθείτε καλύτερα; Και την οικογένεια που εγώ δημιούργησα, πάλι με κόπο κι αίμα την δημιούργησα, και είμαι πολύ περήφανη γι'αυτή. Δεν μου "χαρίστηκε". Τίποτα δεν χαρίζεται σε αυτή τη ζωή τελικά. Αν προκαλεί ανακούφιση να εξισωνόμαστε όλοι προς τα κάτω, καλώς, ό,τι πείτε παιδιά. Η ζωή άλλωστε είναι εκεί έξω κι έχει τον τρόπο της να αναδεικνύει την αξία του καθενός μας. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με λεφτά. Έχει να κάνει με ΕΡΓΟ. Δυστυχώς αυτό μόνο όσοι έχουν εμπειρία ζωής μπορούν να το αντιληφθούν. Ούτε γω το αντιλαμβανόμουν στα 23. Κι ας ήμουν κι αριστούχος και έξυπνη με τη βούλα! ;) Φιλιά!

Ξεκινάω από το τέλος. Το προφίλ έχει μόνο τόσο λίγα σχόλια, γιατί είναι καινούργιο. Το παλιό έχει διαγραφεί. Ποιο νέο ύφος; Ανέκαθεν εριστικη και αγενής ήμουν. Σε απογοήτευσα; Μάλλον δε με είχες αξιολογήσει σωστά. Ίσως έχεις υπερεκτιμησει την ικανότητα σου να ψυχολογεις τους ανθρώπους και έπεσες έξω στη δική μου περίπτωση. Δεν ξέρω! Όσον αφορά στα υπόλοιπα, την ανάλυση για τη ζωή στο εξωτερικό την βρίσκω εκτός θέματος και βαριέμαι να τη διαβάσω και ολόκληρη.Λες "Το παρουσιάζετε εδώ μέσα συνεχώς σαν να είναι ατιμία ή όνειδος". Προς τι το β πληθυντικό; Πότε εγώ παρουσίασα ως ντροπή το καλό backround; Αυτό που εγώ λέω είναι ότι μου προκαλούν περισσότερο θαυμασμό οι άνθρωποι που ο, τι κατάφεραν το κατάφεραν μόνοι τους σε σχέση με όσους απλώς συνέχισαν κάτι που βρήκαν έτοιμο.Το "εκ του ασφαλούς" δεν πάει μόνο στην ευκαταστατη οικογένεια. Είναι πολύ ευρύτερο. Κουνάς το δάχτυλο από την ασφάλεια του ανθρώπου που τα έχει όλα. (αυτή είναι η εντύπωση που εγώ έχω αποκομίσει, ενδεχομένως να κάνω λάθος). Δεν λέω ότι σου χαριστηκαν απλόχερα όλα όσα έχεις, ούτε με αφορά άλλωστε. Μπράβο σου για όλα όσα έχεις στη ζωή σου, το λέω χωρίς ίχνος ειρωνείας. Υπάρχουν όμως καταστάσεις που τους ανθρώπους που τις βιώνουν τους καταδικάζουν. Αυτό μπορεί να έχει να κάνει είτε με τα επαγγελματικά είτε με τα προσωπικά. Τις συνέπειες αυτών των καταστάσεων μου δίνεις την εντύπωση ότι αδυνατείς να τις καταλάβεις, γιατί πολύ απλά δεν τις έχεις ζήσει εσύ που όπως είπα μιλάς εκ του ασφαλούς. Απλώς κουνάς το δάχτυλο λέγοντας σε αυτούς που τις βιώνουν ότι εκείνοι φταίνε γιατί δεν προσπάθησαν αρκετά ή άλλα τέτοια χαριτωμένα, μιλώντας από το βάθρο σου, στο οποίο οι συνθήκες της ζωής σου σου επέτρεψαν να ανέβεις. Πιστεύεις σοβαρά ότι θα αισθανθώ καλύτερα αν πεις ψέματα όπως λες; Έλεος κάπου.. Θαυμάζω ειλικρινά τους επιτυχημένους ανθρώπους και δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να νιώσω άσχημα αν μάθω την επιτυχημένη επαγγελματική πορεία ενός άλλου ανθρώπου. Ενδεχομένως να ένιωθα καλύτερα όπως λες, αν ήμουν στην ηλικία σου και δεν είχα πετύχει όσα εσύ. Αυτό θα οφειλόταν σε κόμπλεξ. Είμαι όμως 23. Είμαι στην αρχή της επαγγελματικής μου πορείας. Μπορεί να έχω μία πολύ σπουδαία καριέρα, μπορεί να μην καταφέρω και τίποτα. Τι λογο έχω όμως να νιώθω μειονεκτικά απέναντι σου όπως υπαινισσεσαι τώρα; Δεν είναι συγκρίσιμες οι καταστάσεις μας. Η αναφορά στην ηλικία μου δεν καταλαβαίνω που αποσκοπεί. Ότι τι δηλαδή; Μου λες έμμεσα ότι είμαι ανώριμη;

Λάθος κάνεις (για ακόμα μία φορά). Δεν το θεωρώ μαγκιά! Απλώς έτσι είμαι, το έχω αποδεχτεί και δε με ενδιαφέρει να το αλλάξω. Αν είσαι οκ με αυτό, έχει καλώς. Αν όχι, θα συνεχίσω να ζω και χωρίς τη συμπάθεια σου. Η αντιπάθεια σου δε θα με φέρει στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Μην ανησυχείς. Τις συμβουλές σου μπορείς να συνεχίσεις να τις προσφέρεις απλόχερα σε όσους τις ζητάνε, δηλαδή στους εξομολογουμενους. Εγώ δεν τις ζήτησα. Προς το παρόν ο χαρακτήρας μου δε μου έχει δημιουργήσει πρόβλημα πάντως.Το "κλανιες εκ του ασφαλούς" δεν ξέρω πως να το σχολιάσω. Δεν μπορείς να ξέρεις απέναντι σε ποιους ανθρώπους και υπό ποιες συνθήκες γίνομαι εριστικη ή αγενής. Επομένως δεν είσαι σε θέση να ξέρεις αν όντως το κάνω εκ του ασφαλούς. Μόνο υποθέσεις μπορείς να κάνεις. Με πολλή σιγουριά μιλάς αλλά στη δική μου περίπτωση πέφτεις έξω. Όπως και τότε που με είχες πει γλυκιά. Δεν σε συνεκρινα με εμένα. Τι λογο θα είχα άλλωστε; Έχουμε άλλη ηλικία, θα μπορούσες να είσαι μαμά μου, διαφορετικές σπουδές. Τι νόημα θα είχε οποιουδήποτε είδους σύγκριση; Εσύ είπες έμμεσα ότι συγκρίνομαι μαζί σου και δεν καταλαβαίνω και γιατί. Επίσης δική σου υπόθεση είναι και ότι κάνω προβολές. Εκφράζω απλώς μια άποψη διαφορετική από τη δική σου. Οι συμβουλές σου σε ανθρώπους που δεν είχαν την τύχη να μη συναντήσουν σοβαρά εμπόδια στο δρόμο προς την επαγγελματική επιτυχία ή την επιτυχία στην προσωπική ζωή στερούνται ενσυναισθησης. Για αυτό και εγώ τις αντιλαμβάνομαι ως κούνημα του δαχτύλου. Βασικά, αν κρίνω τα σχόλια σου με βάση τα δικά μου κριτήρια, είσαι πολύ "μαλακή" εκεί που χρειάζεται αυστηρότητα και πολύ αυστηρή, έως αλαζονικη, εκεί που χρειάζεται περισσότερη κατανόηση και ενσυναισθηση. Αυτή είναι η δική μου άποψη. Πολλοί άλλοι θα έλεγαν κάτι διαφορετικό. Δε με ενδιαφέρει να είναι δημοφιλής η άποψη που εκφράζω. Και όλοι να διαφωνούσαν μαζί μου, ούτε που με ενδιαφέρει. Και μόνο από τα παραδείγματα που φέρνεις φαίνεται πόσο αδυνατείς να καταλάβεις τις συνέπειες ορισμένων καταστάσεων σε αυτούς που τις βιώνουν. Υπάρχουν και καταστάσεις πολύ πιο ήπιες από αυτές που περιγράφεις που δημιούργησαν όμως πολύ σοβαρά εμπόδια προς την ευτυχία. Κουνάς το δάχτυλο λέγοντας για παράδειγμα σε ένα 16χρονο κοριτσάκι που ντρέπεται να βγει στην παραλία λόγω του σώματος της, ότι δε θα ξαναέρθει καλοκαίρι που να είναι 16. Πιστεύεις ότι είναι εύκολο να αποδεχτεί το σώμα της μια κοπέλα που πχ ακούει συνεχώς από την οικογένεια της ότι είναι χοντρή; Είναι εύκολο στα 16 να αγνοήσει τα πικρόχολα σχόλια; Επειδή απλώς τρώει bullying από την οικογένειά της και δεν τη βιάζουν είναι όλα εντάξει; Για να μη σχολιάσω τις προτροπές σε πολλούς για να ζουν τη ζωή τους ή την ηλικία τους. Πιστεύεις ότι είναι εύκολο να ζήσει την ηλικία του ένα παιδί στα 17 που η οικογένειά του πεινάει; Είναι εύκολο να βγει για παράδειγμα, όταν οι φίλοι του θέλουν να πάνε σε καφετέρια και εκείνο δεν ξέρει αν θα φάει το μεσημέρι; Μπορεί να πάει διακοπές για να ζήσει το καλοκαίρι του; Πιστεύεις ότι μπορεί να κάνει σεξ στα 18, όπως έχεις πει ότι πρέπει να συμβαίνει για να ζει κάποιος την ηλικία του, όταν έχει πολύ πολύ κακή εξωτερική εμφάνιση (ναι, υπάρχουν και αυτοί) ή όταν δεν έχει αποδεχθεί τη σεξουαλικοτητα του γιατί μεγάλωσε σε πολύ συντηρητική οικογένεια; Πιστεύεις ότι είναι εύκολο να βγει από τη ζώνη ασφαλείας του κάποιος που δέχεται καθημερινά αρνητική κριτική για τα πάντα; Πετάς απλώς τσιτάτα εκ του ασφαλούς. Ακόμα και αν οι συμβουλές σου κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, στερούνται κατανόησης και ενσυναισθησης. Όσο για την εξομολόγηση με τη γυναίκα που έκανε παιδί με τον παντρεμένο κλπ, ναι είμαι βέβαιη ότι ποτέ δε θα έπεφτα σε τέτοια επίπεδα αυτοεξευτελισμου. Γιατί να μην είμαι;

Πάντως έπεσες μέσα ως προς την καρμπονάρα και τον φρεντο. Καρμπονάρα έφαγα χθες βράδυ και Φρεντο εσπρέσο πίνω καθημερινά. Τουλάχιστον πέτυχες αυτά!

Ναι, πράγματι έχω πολύ χρόνο, μιας και είμαι διακοπές. Κάπως πρέπει να περάσει ο χρόνος στη ρημάδα την ξαπλώστρα! Για star quality δεν ξέρω. Εγώ ένα τουπέ 100 καρδιναλιων βλέπω. Είμαι τέλεια, τα έχω κάνει όλα τέλεια, σας κάνω υποδείξεις μπας και καταφέρετε να πλησιασετε τη μεγαλειοτητα μου, καημένοι! Την αλαζονεία ορισμένοι την βαφτίζουν star quality! OK, συμβαίνουν αυτά. Καθένας έχει τη δική του οπτική γωνία. Δεν έγινε και κάτι.

Η αλαζονία μου κι εγώ σε φιλούμε γλυκά και σου ευχόμαστε, 100 ολόκληροι καρδινάλιοι νοματαίοι, υπέρλαμπες διακοπές με δροσερούς φρέντο πλάι στο κύμα. :)

Εεε ναι! Όσο να πεις οι ευχές από 100 καρδιναλιους έχουν άλλη αξία.. Σας ευχαριστώ και τους 100, αν και δυστυχώς οι διακοπές μου βαδίζουν προς το τέλος τους. Τι καλά θα ήταν να έχω ένα δεκαήμερο ακόμα!