- Από το 2001 είμαι κάτοικος Αγίας Παρασκευής. Έχοντας μεγαλώσει στην ερημιά (Πικέρμι), είχα την κακή συνήθεια να οδηγώ παντού, αλλά εδώ πραγματικά ξανάρχισα να περπατάω. Αρχικά συγκατοίκησα με την αδερφή μου. Το σπίτι μου σήμερα είναι μόλις 10 λεπτά με τα πόδια από την «πάνω πλατεία», 3 λεπτά από την κοντινότερη λαϊκή, 1 μόλις λεπτό από το αγαπημένο μου βιντεοκλάμπ-φάντασμα...
- Πάντα ζήλευα τους σκεϊτάδες – προσπαθούσα απεγνωσμένα να μάθω, αλλά μάταια. Αν και συνομήλικοι, ποτέ δεν γνώρισα τον Billy Γρυπάρη, αλλά θαύμαζα αυτή την πλευρά της Αγίας Παρασκευής, τα skateboards, τα graffiti, το να διασχίζεις την πλατεία και να χαζεύεις παιδιά που αναζητούν το δικό τους ζεν πάνω στις σανίδες τους – σε αντιπαράθεση με τους δερμάτινους καναπέδες και τα «μπίτια» των καφετεριών της Αγίου Ιωάννου.
Τα πρώτα χρόνια συχνάζαμε κοντά στα κολέγια. Είχαμε κάνει άπειρες επισκέψεις στο Beer Academy με τον συνεργάτη μου, με οικογένεια, με φίλους. Αργότερα είχαμε και το Octoberfest ως εναλλακτική, τώρα πια και το Silly Wizards, που κάνει ακόμα και τους Έλληνες να λατρεύουν τα fish 'n' chips. Άλλα σημεία ενδιαφέροντος ήταν πάντα κάποια μαγαζάκια τριγύρω – σίγουρα το αγαπημένο παντοπωλείο «Πανδαισία» (δίπλα στο Πλέει-Play), όπου πάντα έβρισκα τα υλικά και το κίνητρο για ένα ωραίο γεύμα στο σπίτι. Επίσης, το μανάβικο στα μέσα της Αγίου Ιωάννου, απ' όπου προμηθεύονται λαχανικά πολλά εστιατόρια της περιοχής. Εναλλακτική λύση για καφέ το Alba που πάντα θαύμαζα απ' έξω, αλλά στο οποίο δεν είχα μπει για πολλά χρόνια – κυρίως επειδή ο μεγάλος κήπος του είναι καλά κρυμμένος.
- Ένα από τα πιο όμορφα κτίρια που έχω δει ποτέ ήταν ένα παλιό πέτρινο αρχοντικό με τεράστιο κήπο στις αρχές της Αγίου Ιωάννου. Φαινόταν να είναι σε αρκετά καλή κατάσταση, πάντα αναρωτιόμασταν τι θα το έκαναν. Στη θέση του τώρα δεσπόζει το Da Vinci, κι αυτό πολύ επιβλητικό...
- Κατά τη διάρκεια των μακρών περιπάτων από τον Δημόκριτο προς την κεντρική πλατεία ανακάλυψα και ένα άλλο αγαπημένο μέρος στη γειτονιά. Είναι ένα μικρό, εγκαταλελειμμένο, πολύχρωμο, στραβό κτιριάκι, με μια ονειρεμένη πινακίδα: ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ. Πάντα σκεφτόμουν πως θα ήθελα να γυρίσω μια ταινία ή να δημιουργήσω μια παράσταση ειδικά για εκεί.
- Αν ψάχνετε secret gigs στην περιοχή, το παιδί του mini market της Ευκαλύπτων παίζει (ενίοτε) ηλεκτρική κιθάρα πίσω από τον πάγκο του ταμείου.
- Στη γειτονιά μου κατοικούν κάποιοι ωραίοι τύποι. Η Δήμητρα, φίλη και πρώην συνεργάτις που έχει το όμορφο στούντιο χορού και Pilates, το Modus Vivendi, είναι από τους πιο ήρεμους και γλυκούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει σ' αυτές τις δουλειές. Ο Γιάννης και η Τέτη από την Πανδαισία σε θυμούνται με το μικρό σου όνομα και πάντα έχουν τον τρόπο να διαβάσουν τις ορέξεις σου. Και η Κατερίνα του Πλέει-Play πάντα κάτι μαστορεύει μέσα στο μαγαζί της. Τέλος, πρέπει να αναφέρω και ένα κορίτσι με γαλάζια μάτια και ήρεμο πρόσωπο που δουλεύει στο Πλαίσιο κοντά στον Σταυρό – ίσως η μόνη υπάλληλος ταμείου στην αλυσίδα που δεν φαίνεται να επαναλαμβάνει κάποιο σενάριο.
- Πολλοί δεν το ξέρουν, αλλά η Αγία Παρασκευή έχει ακόμα χελώνες! Προχθές έσωσα πάλι μία από σίγουρο θάνατο, στην έξοδο της Αττικής Οδού προς Δημόκριτο.
σχόλια