Ο θρυλικός τεκές του τάγματος των Μεβλεβήδων δερβίσηδων της Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: Οι δερβίσες του τεκέ των Μεβλεβήδων δερβίσηδων της Θεσσαλονίκης σε μια σπάνια φωτογραφία του Αlbert Kahn, το 1913 ― ένα μόλις χρόνο μετά την προσάρτηση της Θεσσαλονίκης στην Ελλάδα.

Ο θρυλικός τεκές του τάγματος των Μεβλεβήδων δερβίσηδων της Θεσσαλονίκης

1

Μια παλιά έγχρωμη καρτ ποστάλ δείχνει ένα εκτεταμένο μουσουλμανικό νεκροταφείο που απλώνεται ως πέρα μακριά, με κυπαρίσσια κι ένα χαμηλό μαντρότοιχο. Εκατοντάδες ταφόπλακες, μερικές με τουρμπάνι πάνω τους, άλλες ακόσμητες, ξεπροβάλλουν μέσ’ απ’ το ψηλό χορτάρι. Στο βάθος υπάρχουν μεγαλύτεροι, πιο εξέχοντες τάφοι, διακοσμημένοι με μαρμάρινες κολόνες, τσαμπιά σταφύλια και πλοχμούς από στεφάνια, και πίσω τους κάποιο απροσδιόριστο, μακρύ κτίριο. Το μήνυμα στο πίσω μέρος της κάρτας λέει:

 

22, Juin 1916

Mon cher Papa. Void encore une curiosite de Salonique, un des rares cimetieres turques a peu pres. Au fond se trouve la mosque des derviches toumeurs dont il ne reste plus qu’un seul specimen, par contre des families musulmanes refugies y ont etabli leurs campements...

 

Συντάκτης ήταν κατά πάσα πιθανότητα ένας Γάλλος στρατιώτης, και η κάρτα είναι μία από τις τελευταίες εικόνες που έχουμε του νεκροταφείου που βρισκόταν δίπλα στον κύριο τεκέ του τάγματος των Μεβλεβήδων δερβίσηδων της Θεσσαλονίκης και ήταν από τις πιο όμορφες γωνιές της πόλης. Σκαρφαλωμένο σε ανηφορικό έδαφος έξω από τη βορειοδυτική γωνία του τείχους, με θέα κάτω στον κόλπο και στον κάμπο του Βαρδάρη, σημάδευε σύμφωνα με το θρύλο με την παρουσία του έναν τόπο ξεχωριστής ευλάβειας.

 

Ο θρυλικός τεκές του τάγματος των Μεβλεβήδων δερβίσηδων της Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ: Εξωτερική άποψη του τεκέ του Μεβλεβιχανέ, έξω από τα δυτικά τείχη της πόλης, το 1918. Διατηρήθηκε ως τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Εξαθλιωμένοι πρόσφυγες του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου έχουν καταλάβει το ερειπωμένα δώματα. Δεξιά: το παρακείμενο νεκροταφείο, το οποίο αναφέρει ο Mazower.


Στις αρχές του δέκατου έβδομου αιώνα ο βεζίρης Αχμέτ Πασάς, διωγμένος απ’ τους εχθρούς του, είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη και ζούσε τελώντας σε δυσμένεια στη Θεσσαλονίκη, όταν, κάνοντας μια βόλτα, έπιασε κουβέντα μ’ ένα Μεβλεβή ερημίτη που κατοικούσε πάνω στα κλαδιά ενός πελώριου δέντρου. Ο ερημίτης προφήτεψε ότι ο πασάς θα ξαναέπαιρνε την εξουσία, κι όταν αυτό εκπληρώθηκε ο Αχμέτ Πασάς προίκισε ένα βακούφι για να υποστηρίξει τους Μεβλεβήδες κι έχτισε ένα μοναστήρι στο σημείο της συνάντησής τους. Ο ερημίτης έγινε ο πρώτος σεΐχης του τεκέ, και με το πέρασμα των αιώνων το μοναστήρι έγινε ξακουστό σ’ όλη την αυτοκρατορία για τα πλoύτη του.

 

Ένας τοίχος το οχύρωνε απέναντι στους παρείσακτους και πίσω από τη μεγάλη σιδερένια πύλη του ένας κήπος με κυπαρίσσια έδινε ίσκιο στους τάφους των πιστών. Το βασικό κτίριο είχε στην πρόσοψη μια καμπυλόγραμμη ξύλινη κιονοστοιχία που βάσταζε μια βεράντα με τεράστιο προεξέχον γείσο από δοκάρια, σε όλο του το μήκος. Μέσα υπήρχαν αναγνωστήρια και κελιά για τους μοναχούς που κατέληγαν σε μια πλούσια διακοσμημένη κεντρική αίθουσα, η οποία εντυπώσιασε ιδιαίτερα τον ταξιδιώτη του δέκατου έβδομου αιώνα Εβλιά Τσελεμπή: «Είναι θόλος αξιοθέατος, καλλιτεχνικότερος από τους θόλους της δερβίσικης μονής των Μεβλεβήδων στο Μπεσικτάς (Διπλοκιόνιον) της Κωνσταντινούπολης. Ο ίδιος ο Χαμπίπ-Νατζάρ, ο γηραιός πάτρωνας των ξυλουργών, δε θα ήταν ικανός να επιχειρήσει την κατασκευή θόλου όμοιου με αυτόν. Είναι όμοιος με τις μαγικές ζωγραφιές».

 

Ο θρυλικός τεκές του τάγματος των Μεβλεβήδων δερβίσηδων της Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
ΟΘΩΜΑΝΙΚΟΣ ΔΙΑΚΟΣΜΟΣ: To περίτεχνο ταβάνι στην αίθουσα των στροβιλισμών., Θεσσαλονίκη 1913. Φωτ.: Αlbert Kahn
Ο θρυλικός τεκές του τάγματος των Μεβλεβήδων δερβίσηδων της Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 2: Mπεκτατζής δερβίσης της Θεσσαλονίκης, το 1913. Φωτ.: Αlbert Kahn

 

Σήμερα, το μόνο ίχνος των Μεβλεβήδων στη Θεσσαλονίκη είναι το όνομα που έδωσαν στη γειτονιά όπου είχαν άλλοτε τη βάση τους. Δε μένει τίποτε από το μοναστήρι ούτε από το νεκροταφείο, και στο ίδιο μέρος ορθώνεται ένα σχολείο.



Εδώ ήταν ο χώρος όπου οι μύστες εκτελουσαν τον εκστατικό περιστρεφόμενο χορό που τους έφερνε πλησιέστερα στο θείο. Μα ο τεκές ήταν επίσης τόπος παιδείας, όπου απαγγελλόταν το Μεσνέβι του ιδρυτή Τζελαλαντίν Ρούμι και συζητιόταν το Κοράνι, τόπος ελεημοσύνης, που τάιζε τους φτωχούς και στέγαζε τους προσκυνητές, καθώς και κέντρο ετήσιων γιορτών στην αρχή του καλοκαιριού.

 

Στην ίδια τη Θεσσαλονίκη το τάγμα των Μεβλεβήδων είχε μεγάλο κύρος. Με τις προσόδους από τις αλυκές γύρω απ’ τον κόλπο και από άλλα τέλη, ο σεΐχης διηύθυνε ένα ίδρυμα με αξιόλογη τοπική δύναμη. Στον πρώιμο δέκατο ένατο αιώνα ο επικεφαλής του ήταν γνωστός στην πόλη ως «Ταλεϊράνδος», λόγω της πολιτικής του οξυδέρκειας. Ήταν ένας Μεβλεβής χότζας που υποδεχόταν τους προσκυνητές στο σπουδαιότερο σέβασμα της Θεσσαλονίκης -το παρεκκλήσι του Αγίου Δημητρίου-, στις θαυματουργικές ιδιότητες του οποίου πίστευε όσο και όλοι οι άλλοι.

 

Πολλοί προύχοντες, ανάμεσα τους και κυβερνήτες της πόλης, ανήκαν στο τάγμα, και ο σουλτάνος Μεχμέτ Ρεσάτ Ε" παρακολούθησε μια τελετή το 1911, στη διάρκεια της στερνής αυτοκρατορικής περιοδείας στις ευρωπαϊκές επαρχίες. Η κάρτα επισκεπτηρίου του Αλή Εσρέφ, του τελευταίου σεΐχη, ανέγραφε τον πατροπαράδοτο μεβλεβίδικο τίτλο του -Κεφαλή των Σεΐχηδων, αλλά ήταν γνωστός και για το ότι συμπαθούσε τους φιλελεύθερους και τους φιλοσυνταγματικούς και έχαιρε γενικού σεβασμού από τον πληθυσμό.

 

Ο θρυλικός τεκές του τάγματος των Μεβλεβήδων δερβίσηδων της Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
MON CHERE PAPA: Επιστολική κάρτα της εποχής, με εξωτερική άποψη του τεκέ των Μεβλεβήδων δερβίσηδων της Θεσσαλονίκης

 

Σήμερα, το μόνο ίχνος των Μεβλεβήδων στη Θεσσαλονίκη είναι το όνομα που έδωσαν στη γειτονιά όπου είχαν άλλοτε τη βάση τους. Δε μένει τίποτε από το μοναστήρι ούτε από το νεκροταφείο, και στο ίδιο μέρος ορθώνεται ένα σχολείο. 'Οταν ο Γάλλος επισκέπτης μάς έγραψε το ταχυδρομικό του δελτάριο το 1916 -πέντε μόλις χρόνια μετά την επίσκεψη του σουλτάνου-, το κτίριο ρήμαζε παρατημένο και το χρησιμοποιούσαν Μουσουλμάνοι πρόσφυγες από την ενδοχώρα για να στεγαστούν.

 

Ο θρυλικός τεκές του τάγματος των Μεβλεβήδων δερβίσηδων της Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
H NEA ΠΟΛΗ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΑΝΙΑ: Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, αρχές του περασμένου αιώνα, καθώς αρχίζει να παίρνει την σημερινή εικόνα του ― ελληνικό πιά. Τα ρημάδια της μεγάλης πυρκαγιάς έχουν καθαριστεί και έχουν γίνει καθαρά οικόπεδα.

 

Από το 1912 ως το 1924 η μοίρα του αντικατοπτρίζει τη μοίρα του ισλάμ στην πόλη γενικότερα. Η μετανάστευση -αρχικά εθελούσια, έπειτα υποχρεωτική- άδειασε τον τόπο από τους Μουσουλμάνους· το νεκροταφείο συλήθηκε, οι τοίχοι του ρίχτηκαν κάτω, οι ταφόπλακες και τα διακοσμητικά αγγεία πουλήθηκαν σαν οικοδομικό υλικό. Όταν τα οστά των σπουδαίων πρώην σεΐχηόων απειλή- θηκαν με εκταφή, ένας Έλληνας ιερέας που συμπαθούσε το τάγμα βοήθησε να συλλεχθούν και να ανακομιστούν με ασφάλεια στον αδελφό τεκέτους, στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά το ότι χρειάστηκε γι’ αυτό χριστιανική βοήθεια δείχνει την αδυναμία του τάγματος. Μην έχοντας πια ούτε ζωντανούς ούτε νεκρούς, η μουσουλμανική παρουσία στη Θεσσαλονίκη έφτανε στο τέρμα της.

Αρχαιολογία & Ιστορία
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς η τεχνολογία αποκαθιστά το σημαντικότερο έργο της κλασικής ζωγραφικής 23 αιώνες μετά;

Αρχαιολογία & Ιστορία / Πώς η τεχνολογία αποκαθιστά το σημαντικότερο έργο της κλασικής ζωγραφικής 23 αιώνες μετά;

Η αρχαιομετρία, η τεχνητή νοημοσύνη και η καλλιτεχνική δημιουργία συνεργάστηκαν σε μια καινοτόμο μελέτη αποκατάστασης της τοιχογραφίας με το κυνήγι από τον τάφο του Φιλίππου στις Αιγές, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην αναβίωση της αρχαίας τέχνης.
M. HULOT
Δωσίλογοι: Ποιοι και γιατί συνεργάστηκαν με τους κατακτητές;

Ιστορία μιας πόλης / Δωσίλογοι: Ποιοι και γιατί συνεργάστηκαν με τους κατακτητές;

Πώς επιχειρήθηκε η αναθεώρηση της εικόνας των δωσιλόγων τις δεκαετίες που ακολούθησαν μετά την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά, και ποια ήταν η επίδραση αυτής της αναθεώρησης στη δημόσια ιστορική μνήμη; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Μενέλαο Χαραλαμπίδη για ένα θέμα ταμπού που ακόμα απασχολεί τους ιστορικούς αλλά και την κοινωνία.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Από τι πέθαναν δεκάδες χιλιάδες Αθηναίοι το 430 π.Χ.;

Ιστορία μιας πόλης / Από τι πέθαναν δεκάδες χιλιάδες Αθηναίοι το 430 π.Χ.;

Ο Θουκυδίδης ισχυρίζεται ότι ήταν μια ασθένεια εισαγόμενη, η οποία ξεκίνησε από την Αιθιοπία και προτού φθάσει στην Αθήνα, εξαπλώθηκε στην Αίγυπτο και την Περσική αυτοκρατορία. H Αγιάτη Μπενάρδου μιλά με τον Στέφανο Παρασκευαΐδη για τον λοιμό των Αθηνών με την πρωτοφανή θνησιμότητα, καθώς υπολογίζεται ότι χάθηκε το 1/3 του πληθυσμού της πόλης.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Επίσκεψη στον αρχέγονο κόσμο της Σαμοθράκης με σύμμαχο την τεχνολογία

Αρχαιολογία & Ιστορία / Σαμοθράκη: Βλέπουμε την ιστορία του νησιού ξανά με σύμμαχο την τεχνολογία

Η Σαμοθράκη του Νίκης, του Ομήρου, των Καβείρων, των φιλοσόφων, των χαρτογράφων της Αναγέννησης, των αρχαιολόγων, των αρχιτεκτόνων και των φωτογράφων του 20ού αιώνα αλλά και των σύγχρονων μοντελιστών σε μια εμπεριστατωμένη έκθεση της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
ΑΣΚΤ: Η σχολή που «γέννησε» τους μεγαλύτερους Έλληνες καλλιτέχνες

Ιστορία μιας πόλης / ΑΣΚΤ: Εδώ γεννήθηκαν οι μεγαλύτεροι Έλληνες καλλιτέχνες

H Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών υπήρξε θεμέλιος λίθος για την ελληνική τέχνη, με σημαντικούς δασκάλους όπως ο Παρθένης και ο Μόραλης να συμβάλλουν στην ανάπτυξή της. Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με την ιστορικό τέχνης Χριστίνα Δημακοπούλου για την καθοριστική τους επιρροή.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Πώς βρέθηκαν οι πρόσφυγες από τη Μ. Ασία στη Νέα Μάκρη;

Ιστορία μιας πόλης / Νέα Μάκρη: Ο προσφυγικός συνοικισμός που εξελίχθηκε σε λουτρόπολη

Από τις ιωνικές κωμοπόλεις Μάκρη και Λιβίσι, στα παράλια της Λυκίας στη νοτιοδυτική Μικρά Ασία, οι πρόσφυγες από αυτές τις περιοχές εγκαταστάθηκαν στη βορειοανατολική Αττική, ιδρύοντας τη Νέα Μάκρη, το 1924. Η Ευαγγελία Αχλάδη μιλά στην Αγιάτη Μπενάρδου για τη νεότερη και τη σύγχρονη ιστορία της περιοχής.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Στο φθισιατρείο «Σωτηρία» το 1927: Μια κάθοδος στην αληθινή κόλαση των μελλοθάνατων

Αρχαιολογία & Ιστορία / Φθισιατρείο «Σωτηρία», 1927: Μια κάθοδος στην αληθινή κόλαση των μελλοθανάτων

Έπειτα από επιστολές και καταγγελίες, τον Ιούλιο του 1927, ένας ρεπόρτερ της εφημερίδας «Εσπερινή» επισκέπτεται το φθισιατρείο για να καταγράψει τις συνθήκες ζωής των ασθενών. Η ομάδα των dirty ’30s & late ’20s «αναπαλαιώνει» και διασώζει τη μαρτυρία του για λογαριασμό της LiFO.
DIRTY ‘30S & LATE ‘20S
Γιατί ήταν γαλάζιοι οι πίθηκοι στις τοιχογραφίες της Σαντορίνης;

Ιστορία μιας πόλης / Γιατί ήταν γαλάζιοι οι πίθηκοι στις τοιχογραφίες της Σαντορίνης;

Ποια τα νοήματα πίσω από τις ζωγραφισμένες μορφές και τα ζωντανά χρώματα των θηραϊκών τοιχογραφιών; Πώς συνδέονται με τον μινωικό πολιτισμό και τι μας αποκαλύπτουν για τον αρχαίο κόσμο; Η Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με τον Ανδρέα Βλαχόπουλο.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Τάσος Σακελλαρόπουλος: «Ο στρατός και ο θρόνος ήταν οι ρίζες του κακού της Δικτατορίας»

Άκου την επιστήμη / Τάσος Σακελλαρόπουλος: «Ο στρατός και ο θρόνος ήταν οι ρίζες του κακού της Δικτατορίας»

Η εποχή μας και τα «φαντάσματα» του Μεσοπολέμου. Ο ιστορικός και υπεύθυνος των Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη, Τάσος Σακελλαρόπουλος μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια έκρηξη στο ηφαίστειο της Σαντορίνης πριν από έναν αιώνα

Αρχαιολογία & Ιστορία / «Εγώ κουνιέμαι από τη θέση μου, η Σαντορίνη μόνον να μην κουνηθεί!»

Τον Αύγουστο του 1925 στα γραφεία των αθηναϊκών εφημερίδων καταφθάνουν τηλεγραφήματα που ανακοινώνουν έκρηξη στο ηφαίστειο της Σαντορίνης και περιγράφουν την αναστάτωση των κατοίκων του νησιού. Η ομάδα των dirty ’30s & late ’20s φέρνει στο σήμερα κάποια από τα ρεπορτάζ της εποχής.
DIRTY ‘30S & LATE ‘20S
Κωστής Τσικλητήρας

Σαν σήμερα / Κωστής Τσικλητήρας: Αυτή είναι η ζωή του κορυφαίου Ολυμπιονίκη

Σαν σήμερα, στις 10 Φεβρουαρίου 1913, πεθαίνει στην Αθήνα από «κεραυνοβόλο μηνιγγίτιδα» ο κορυφαίος, μαζί με τον Πύρρο Δήμα, Έλληνας Ολυμπιονίκης Κωστής Τσικλητήρας, κάτοχος τεσσάρων ολυμπιακών μεταλλίων.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Ακρωτήρι: Μια κοσμοπολίτικη, προϊστορική πόλη στην Σαντορίνη

Ιστορία μιας πόλης / Ακρωτήρι: Η πόλη που θάφτηκε κάτω από τις στάχτες του ηφαιστείου

Οι θηραϊκές τοιχογραφίες που ανακαλύφθηκαν στον προϊστορικό οικισμό του Ακρωτηρίου στη Σαντορίνη αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς θησαυρούς του Αιγαίου. Τι μαρτυρούν για την κοινωνία, τον πολιτισμό, την καθημερινή ζωή στην περιοχή; Η Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με τον Ανδρέα Βλαχόπουλο.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Το «φαρμακείο» της οικογένειας Χωματιανού και η ιατρική στην Αθήνα του 19ου αι

Ιστορία μιας πόλης / Το «φαρμακείο» της οικογένειας Χωματιανού και η ιατρική στην Αθήνα του 19ου αιώνα

Μια αθηναϊκή οικογένεια με ρίζες στο Βυζάντιο, η οποία άφησε το αποτύπωμά της στην υλική και άυλη κληρονομιά της πόλης μας κι ένα αντικείμενο του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, το οποίο μας «μιλά» για την οικογένεια αλλά και την ιατρική κατά το 19ο αιώνα. Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Γιώργο Νικολάου για το φαρμακείο της οικογένειας Χωματιανού.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
10 άγνωστες αθηναϊκές ιστορίες

Αρχαιολογία & Ιστορία / 10 άγνωστες αθηναϊκές ιστορίες

Tι γινόταν τον Μεσαίωνα στην Αθήνα; Υπήρχε ζωή στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας; Ποια είναι η σκληρή αλήθεια για αυτό που αποκαλούμε «Αθηναϊκή Δημοκρατία» και τι ήταν τελικά οι Δεσμώτες του Φαλήρου; Ακούμε σήμερα 10 άγνωστες ή παραγνωρισμένες πτυχές από το μακροχρόνιο παρελθόν της πόλης μας που συνέλεξε η Αγιάτη Μπενάρδου για τη σειρά podcast της LiFO «Ιστορία μιας πόλης».
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
«Αισθάνομαι όπως την πρώτη φορά που θα έβγαινα ραντεβού»: Η Τασούλα Βερβενιώτη για την 4η Γιορτή Προφορικής Ιστορίας 

Αρχαιολογία & Ιστορία / «Οι κοινωνικές ομάδες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη γραφή της Ιστορίας»

Η ιστορικός και συγγραφέας Τασούλα Βερβενιώτη μοιράζεται τη γνώση της με ανθρώπους που θέλουν να συλλέξουν τις άγραφες ή αποσιωπημένες πτυχές της ιστορίας και για τρεις ημέρες θα κατευθύνει τη μεγάλη συνάντηση των Ομάδων Προφορικής Ιστορίας στην Τεχνόπολη.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Η πρώτη δοκιμαστική πτήση Αθήνα – Θεσσαλονίκη έγινε τον Μάιο του 1931 και δυο αστυνομικοί ρεπόρτερ μοιράστηκαν τις εντυπώσεις τους

Αρχαιολογία & Ιστορία / «Η ατμόσφαιρα έχει λιγότερες λακκούβες από τας Αθήνας»

Η πρώτη δοκιμαστική πτήση Αθήνα–Θεσσαλονίκη έγινε το 1931 και δύο αστυνομικοί ρεπόρτερ της εποχής μοιράστηκαν τις εντυπώσεις τους. Η ομάδα των dirty '30s «αναπαλαιώνει» και διασώζει τις μαρτυρίες τους για λογαριασμό της LiFO.
DIRTY ‘30S & LATE ‘20S

σχόλια

1 σχόλια
Δερβίσιδες που λατρεύουν τον Αγιο Δημήτριο, χριστιανός ιερέας που συμβάλλει στο να τύχουν στοιχειώδους σεβασμού τα οστά αλλόθρησκων μοναχών, αυτές οι λιγοστές στιγμές όπου οι θρησκείες δεν αποτελούν παράγοντα φανατισμού, μίσους και μισαλλοδοξίας θα έπρεπε να προβάλλονται περισσότερο, μήπως και πληθύνουν...