Ο Χίτλερ εισέβαλε στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941, με την επίθεση γερμανικών στρατευμάτων μέσω Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας. Τρεις μέρες αργότερα η Θεσσαλονίκη και η Χαλκιδική ήταν υπό γερμανική κατοχή. Αρχικά υπήρχαν μόνο λίγοι Γερμανοί στρατιώτες στο Άγιο Όρος.
Η Ιερά Επιστασία του Αγίου Όρους, η τετραμελής εκτελεστική επιτροπή που ορίζεται κάθε χρόνο από την Ιερή Κοινότητα, ζήτησε από τον Χίτλερ, στις 13 Απριλίου του 1941, να πάρει το Άγιο Όρος υπό την προσωπική του προστασία και να μη του επιτεθεί. Λίγο μετά την αποστολή της επιστολής στον Χίτλερ, το καλοκαίρι του 1941, το Άγιο Όρος επισκέφθηκε μια γερμανική «επιστημονική» ομάδα με επικεφαλής τον Φραντζ Ντόλγκερ, ο οποίος έγινε δεκτός δίχως αντίσταση από τους μοναχούς του Άθω. O Φραντζ Ντόλγκερ (1891-1968) ήταν Γερμανός βυζαντινολόγος ο οποίος κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής βρέθηκε στο Άγιο Όρος ως ταγματάρχης.
Στο βιβλίο που έβγαλε αργότερα ο Ντόλγκερ λέει: «Κατά την άφιξή μας σε πολλά μοναστήρια και, κατά την αναχώρησή μας από ένα (τη Μονή Διονυσίου), μας υποδέχτηκαν με τη σημαία της σβάστικας, όταν καταπλεύσαμε με το μικρό πλοίο μας».
Οι μοναχοί του Άθω αποδέχτηκαν την παρουσία των Γερμανών και διατηρούσαν ένα χαμηλό προφίλ, για να αποτρέψουν αντίποινα.
Τον Ιούνιο του 1943 μια ομάδα οκτώ Γερμανών στρατιωτών έφτασε στις Καρυές. Έμειναν στο Κονάκι της Μονής Σίμωνος Πέτρας. Οι οκτώ στρατιώτες κουβαλούσαν δύο πιστόλια και έξι τουφέκια. Δεν είχαν ασύρματο, μόνο μια τηλεφωνική γραμμή, που ήταν εκτός λειτουργίας πολλές φορές, ειδικά όταν έβρεχε. Επειδή ορισμένοι από αυτούς έπρεπε να επιστρέφουν στη Θεσσαλονίκη κάθε τόσο - ένα ταξίδι που χρειαζόταν τέσσερις μέρες -, η ομάδα αποτελούταν ως επί το πλείστον από έναν ή τρεις άντρες. Οι μοναχοί του Άθω αποδέχτηκαν την παρουσία των Γερμανών και δεν έφεραν την παραμικρή αντίσταση, για να αποτρέψουν αντίποινα.
Αφού οι Γερμανοί αποχώρησαν στις 29 Μαΐου 1944, ο Άθως βρισκόταν για λίγο καιρό υπό την κατοχή των ανταρτών, πριν πάρουν τον έλεγχο οι ελληνικές αρχές.
Ένα από τα πράγματα που έκαναν οι Γερμανοί ήταν μια απογραφή, η οποία έδειξε ότι 5.500 μοναχοί ζούσαν στο Άγιο Όρος εκείνη την εποχή. Τον Μάιο του 1943 οι Γερμανοί κατάσχεσαν μερικά ραδιόφωνα σε μοναστήρια. Το γερμανικό ναυτικό είχε ένα μικρό παρατηρητήριο κάπου πάνω από τη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, με θέα το ακρωτήρι. Λίγο μετά τον πόλεμο, κατεδαφίστηκε.
Μία από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες είναι η επείγουσα προσθαλάσσωση ενός γερμανικού υδροπλάνου, κοντά στην παραλία του Αγίου Παύλου. Υπήρχε μόνο ένα μικρό πρόβλημα: υπήρχε μια γυναίκα στο πλήρωμα! Η πιλότος δε μπορούσε να πατήσει στην στεριά αφού απαγορεύεται αυστηρά. Το πρόβλημα λύθηκε χάρη στη σοφία των μοναχών: η γυναίκα μεταφέρθηκε στην καλύβα ενός ψαρά με ξυλοπόδαρα (δεν ακούμπησε το έδαφος!) και η καλύβα για μια σύντομη χρονική περίοδο ανακηρύχθηκε αυτόνομη από το Άγιο Όρος!
Μια ή δύο μέρες αργότερα ένα άλλο πολεμικό αεροπλάνο προσγειώθηκε και αφού επιδιόρθωσαν την βλάβη απογειώθηκαν και τα δύο ξανά.
Δείτε μερικές ακόμα φωτογραφίες από τη συμβίωση των Γερμανών με τους μοναχούς στο Άγιο Όρος:
σχόλια