- Ο Τζέϊμς Φράνκο, πανταχού παρών, μέσα σε όλα, ο άνθρωπος-ορχήστρα, σκηνοθέτης, ηθοποιός, παραγωγός, οικοδεσπότης των Όσκαρ, sexiest man alive, instagram freak και μοντέλο, ανεξάρτητος αλλά και ενταγμένος στο σύστημα, ένα live project που δουλεύει ασταμάτητα, πέρασε από τη Ρώμη δυο εβδομάδες πριν τη Μόστρα για να παραστεί στην πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ για τη Φρίντα Τζιανίνι και τον Οίκο Gucci, και έφτασε στη Βενετία για να παρουσιάσει το "The Sound and the Fury" του Φόκνερ όπου πρωταγωνίστησε και σκηνοθέτησε. Στο μεταξύ, γύρισε και μια σκηνή στα κανάλια της πόλης για μια από τις 6 ταινίες στις οποίες θα τον δούμε μέσα στο επόμενο 12μηνο, γι΄αυτό και ξύρισε τα μαλλιά της κεφαλής του και κόλλησε ένα μουστάκι. Επίσης παρέλαβε κι ένα βραβείο. Πότε προλαβαίνει; Παρεπιπτόντως, η ταινία του είναι απείρως αρτιότερη από το άλλο φιλόδοξο σκηνοθετικό του project που είδαμε στις Κάννες πρόπερσι, το "Καθώς Ψυχορραγώ", που δεν παίχτηκε πουθενά.
- Η 74χρονη Θέλμα Σκουνμέϊκερ ήταν απολαυστική στη συνέντευξη τύπου στο πώς περιέγραψε τους άνδρες της ζωής της, τον σύζυγο της, σκηνοθέτη Μάϊκλ Πάουελ, των Μάϊκλ και Πρεσμπέργκερ με τα Κόκκινα Παπούτσια και τον 49ο Παράλληλο, και τον Μάρτιν Σκορσέζε, της ταινίες του οποίου μοντάρει αποκλειστικά τα τελευταία 35 χρόνια. Χρειάστηκε πολλή προσπάθεια και υπομονή για να εισσωρήσει στην ανδροκρατούμενη λέσχη των μοντέρ και, μετά από 3 Όσκαρ και παγκόσμια αναγνώριση για τα επιτεύγματα της (μόνταρε το Woodstock το 1970 χρησιμοποιώντας διπλοτυπίες και freeze frames σε μια εποχή που κανείς δεν το τολμούσε) έγινε η πρώτη μη σκηνοθέτης ή ηθοποιός που τιμήθηκε με Χρυσό Λέοντα για το συνολικό της έργο. Τόσο πολύ ξαφνιάστηκε που ζήτησε να έρθει μαζί της και ο Σκορσέζε για να μοιραστεί το βραβείο, αλλά ο Αλμπέρτο Μπαρμπέρα την διαβεβαίωσε πως ο Μάρτυ είχε ήδη τιμηθεί στο παρελθόν. Το Φεστιβάλ Βενετίας, συνεχίζοντας το έντονο του φλερτ με το ντοκιμαντέρ, όπως αποδεικνύει το περυσινό κορυφαίο βραβείο στο ιταλικό Sacro Gra απένειμε ένα ακόμη τιμητικό Λιοντάρι στον σπουδαίο Φρέντερικ Γουάϊζμαν. Από ταινίες τεκμηρίωσης, το φεστιβάλ ήταν γεμάτο: κινηματογραφικά πορτρέτα του Μπερλουσκόνι (και της σύνδεσης του με τη Μαφία στο "Μπελουσκόνε"), του Μέσι, του Άλτμαν, του Μπογκντάνοβιτς, και του πρώην διευθυντή του φεστιβάλ, 92χρονου Τζιάν Λουίτζι Ρόντι, πέρασαν από τα διάφορα τμήματα, μαζί με το καλύτερο όλων, το Look of Silence του Τζόσουα Οπενχάϊμερ στο επίσημο διαγωνιστικό.
- Ο Γιώργος Μαυροψαρίδης, μοντέρ στο τουρκικό φιλμ Sivas, ήταν η μοναδική ελληνική παρουσία στο φεστιβάλ, ένα χρόνο μετά τον θρίαμβο του Αλέξανδρου Αβρανά και του Θέμη Πάνου με τα βραβεία σκηνοθεσίας και ερμηνείας αντίστοιχα, για το Miss Violence. Αν επιμείνουμε, ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, συνθέτης Αλεξάντρ Ντεπλά, είναι κατά το ήμισυ Έλληνας.
- Και μιας και αναφέραμε το Sivas, του Κάαν Μουζντέτζι, την ιστορία ενηλικίωσης ενός μικρού αγοριού από την Τουρκία και τη σχέση με τον σκύλο του, οι πειστικότατα χορογραφημένες σκηνές κυνομαχιών ανάγκασαν δεκάδες διαπσιτευμένες γυναίκες στις αίθουσες να αποχωρήσουν αναστατωμένες- σαν κάποιους γιατρούς που δεν αντέχουν στη θέα του αίματος. Μια ημέρα πριν, οι ίδιες κυρίες είχαν επίσης ταραχθεί από τη βία του "Φωτιές στην Πεδιάδα" (Nobi), του Ιάπωνα Σύνια Τσουκαμότο, με αχρείαστες σπλατεριές που θα χειροκροτούσε μανιωδώς ο Ταραντίνο- και ίσως, μόνο αυτός.
- Με το "Ένα Περιστέρι Κάθησε σε ένα Κλαδί για να Στοχαστεί για την Ύπαρξη", ο Ρόϊ Άντερσον ολοκλήρωσε ιδανικά την τριλογία του για την ανθρώπινη φύση, με μια ακόμη μαύρη κωμωδία στο στιλ της αλληλένδετης βινιέτας, πικρή και φιλοσοφημένη, χωρίς ωστόσο το στοιχείο της έκπληξης, Το θέμα είναι τι θα κάνει παρακάτω...
- Η άνεση του Αμερικανοδανού ηθοποιού Βίγκο Μόρτενσεν δεν περιγράφεται: στο θαυμάσιο "Loin des Hommes" του Νταβίντ Ελοφέν, μίλησε άψογα γαλλικά και αραβικά για τις ανάγκες του ρόλου (υποδυόταν έναν Γάλλο που μεγάλωσε στην Αλγερία πριν από τοον πόλεμο) και ψέλλισε και μερικά ισπανικά, γλώσσα που μιλάει άψογα. Θα θέλαμε να του είχει δοθεί η ευκαιρία να μάθει και λίγα ελληνικά για τα Δυο Πρόσωπα του Ιανουαρίου.
- Το φεστιβάλ Βενετίας είχε ανοίξει ένα παράθυρο στις τηλεοπτικές παραγωγές που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από το σινεμά με το Mildred Pierce, καλώντας τότε την Κέϊτ Γουίνσλετ να προωθήσει τη μίνι σειρά. Φέτος σειρά είχε μια άλλη σπουδαία κι επίσης βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός, η Φράνσις Μακντόρμαντ, για να μιλήσει με τους δημοσιογράφους για το επερχόμενο Olive Kitteridge, τα 4 επεισόδια του οποίου παρουσιάστηκαν σε δύο μέρη.
- Σταρ παρέλασαν αρκετοί στο κόκκινο χαλί: Ο Μάϊκλ Κίτον, ο Έντουαρτ Νόρτον και η Έμα Στόουν στην αρχή, Η Ούμα Θέρμαν με την Σαρλότ Γκενζμπούρ για το άκοπο δεύτερο μέρος του Nymphomaniac, η Κατρίν Ντενέβ με την κόρη της Κιάρα Μαστρογιάννι, ο Άντριου Γκάρφιλντ που προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεφύγει από τη σκιά του Spiderman μαζί με τον καταπληκτικό Μάϊκλ Σάνον, για το συμπαθέστατο, κοινωνικά ευαίσθητο και πολύ ενημερωτικά για το καθεστώς των εξώσεων και των πληστειριασμών, "99 Σπίτια" του Ραμάν Μπαράνι (είχαμε το δικό του "Man Push Cart" στη Θεσσαλονίκη πριν από μερικά χρόνια), ο Όουεν Γουίλσον, ο Τζέϊμς Φράνκο φυσικά, ο Γουίλεμ Νταφόου, και οι Ίθαν Χοκ, Τζένιουαρι Τζόουνς και Ζόϊ Κράβιτς για το καλοφτιαγμένο Good Kill του Άντριου Νίκολ στο τέλος. Αλλά ο Αλ Πατσίνο έκλεψε την παράσταση, για τις δυο ταινίες, τα μαλλιά, τα γυαλιά, το μπλά μπλά. Ού-χα!
- Στα παράλληλα τμήματα δεν είχα και πολύ χρόνο να παρακολουθήσω το γίνεται. Τις δυο φορές που το προσπάθησα, είδα τις δυο χειρότερες ταινίες του φεστιβάλ: στο πειραματικό Orizzonti, μια ελεύθερη διασκευή του σεξπιρικού Cymbeline, με τον Εντ Χάρις και τον Τζον Λεγκουιζάμο, ανάμεσα σε άλλους, να απαγγέλουν έμμετρα κρατώντας καραμπίνες (απέτυχε το πείραμα) και στο Giornali Degli Autori, τον Κριστόφ Ονορέ να σκηνοθετεί με υπερστιλιζαρισμένη '70ς πόζα ένα δράμα με νέα παιδιά που αναπαριστούν αρχαίους μύθους στο σήμερα. Η φρίκη...
- Ο πιό ευχάριστος, ευδιάθετος και αστείος από τους ανθρώπους που συνάντησα στη Βενετία ήταν ο Τζουντ Λο: δεν είχε έρθει στο Φεστιβάλ, αλλά στην πόλη για να προωθήσει το 6λεπτο φιλμάκι του Τζέϊκ Σκοτ Gentleman's Wager για το Johnnie Walker Blue Label, και μου μίλησε με νοσταλγία για τις διακοπές που είχε κάνει στη Σίφνο, υποστηρίζοντας πως δεν ξαναπήγε, αν και πέρασε υπέροχα, γιατί πιστεύει πως τα καλά πράγματα στη ζωή δεν επαναλαμβάνονται. Την ώρα που τα έλεγε όλα αυτά, σκεφτόταν φωναχτά πού είχε καταχωρήσει το τηλέφωνο του ανθρώπου που του είχε κανονίσει τις αξέχαστες ελληνικές του διακοπές, για να τον χρησιμοποιήσει για το επόμενο καλοκαίρι!
σχόλια